මුනිවර නිහඩතාව

‍මෝඩයන් ඉදිරියේ 

මුනිවරයෝ නිහඩවූහ

උගත්හු ඉදිරියේද 

මුනිවරයෝ නිහඩවූහ

මෝඩයෝ මුනිවරයා නිකමෙකියි කීහ

උගත්හු අව්‍යාජ නම් මුනිවරයෝ නිහඩ නොවෙතියි කීහ

මුනිවරයෝ සිනාසුනහ

නොතේ‍රුම් කමින් හිස පිරී අැත්තන්ගේ හිසේ වෙනත් යමක් දැමීමට ඉඩක් නැත

දැනුමෙන්ද හිස සපුරා පිරී ගියේ නම් ඒ හිස් තුළත් වෙනත් යමක් රදන්නේ නැත

එබැවින් නිහඩවීමයි සුදුසු පිළියම

මුනිවරයෝ උගත්කමින්වත් මෝඩකමින්වත් හිස සපුරා නොපිරුනු තැනැත්තන්ට කීහ 

එ‍විට බුද්ධිමතුන් ?? කෙනෙක් හට ප්‍රශ්නයක් විය

හැබෑ බුද්ධිමතුන් කිසිවකින් කිසිවිට කුස සේ හිස පුරවා නොගන්නා අයයි මුනිවරයෝ කීහ

ඔවුන් හැමවිට උත්සාහ ගන්නේ දැනුමට හෝ හැගීමට වහල් නොවන්නටයි 

එබැවින් ඔවුහු හැමවිට දෙසීමට වඩා ඇසීමට රුචිවෙති

ඇසීමට වඩා ධාරණයට රුචි වෙති

ධාරණයට වඩා අවබෝධයට රුචි වෙති

අව‍බෝධය ඔබේ හිසේ හෝ මනසේ ඉඩ පැහැර නොගන්නා බැවින් ඔවුන්ගේ හිසේ හැම විටම නිදහස පවතී 

...........................

හැගීමට වහල් වීම යම් වරදක්ද දැනුමට වහල් වීමද එවැනිම වරදකි. නිවරද වන්නේ අදාළ තැන දැනුමටත් අදාළ තැන හැගීමටත් තැන දීමය. කොතරම් නිවැරදි වුවත් දැනීමට වඩා හැගීම වටිනා තැනදී එය යටපත් කිරීමට යාමත් කොතරම් බලවත් වුවත් හැගීමට වඩා දැනුම වටිනා තැනදී  එය යටපත් කිරීමත් නොකළ යුතුය. මන්ද මිනිසා හැගීම මෙන්ම දැනීම අතින්ද සමබර සත්වයෙක් නොවුන හොත් තවදුරටත් මිනිසෙකු ලෙස ඇති පැවැත්ම නැති වී යන නිසාය. එබැවින් හැගීම් වැඩීම ගැන දැනුමෙනුත් දැනුම වැඩීම ගැන හැගීමෙනුත් විමසා බැලීමේදී දැනුමේ වටිනාකම නිසා හැගීම බැහැරලීමත් හැගීමේ වටිනාකම නිසා දැනුම බැහැරවීමත් වැළැක්වීමට නම් ඇතිවිය යුත්තේ එකගතාව මිස වාදයක් නොවේ. 

වඩා වටින්නේ දැනුම නොවේ.. සමස්ථ ප්‍රතිඵලයයි.

වඩා වටින්නේ හැගීම නොවේ .. සමස්ථ ප්‍රතිඵලයයි.

යමක සමස්ථ ප්‍රතිඵලය තීරණය වන්නේ කුමක් පදනම් කරගෙනද?  

ලෝකය පිළිබද විස්තර වන්නේ නියාම ධර්ම පහක අනුසාරයෙන් නම් ඒ නියාම ධර්ම පහට ඔය සමස්ථය යටය. ඒ පහම සමස්ථයට අදාළය. ඉදින් සමස්ථයේදී නොදන්නා බොහෝ සාධක, පාලනය කළ නොහැකි සාධක බොහෝ වෙද්දී යම් දැනුමක් හෝ යාන්ත්‍රනයක් මත නැතිනම් එක් නියාම ධර්මයක බැදුනු විද්‍යාවක හෝ චිත්තය හා බැදෙන හැගීමක එල්ලී පමණක් විග්‍රහ කෙරෙන අපේ කතා අතිශය ගැඹුරකින් බැලූ විට කොතරම් බොදළදද? ළාමකද?

එවැනි ළාමක කමක සිට සද්ධර්මය දෙසූ මුනිදුන්ගේ නිහඩතාව දශමයකින් හෝ ගැඹුරෙන් වටහා ගැනීමට හැකිනම් දාහක් දේ අපමණට දොඩවන මෙබදු ක‍ලක අපටම අවශ්‍ය විට නිහඩතාව සොයන්නට සිත්දේවි. සිත්වේවි. නිහඩතාව අැවසි තැන නිහඩවිය යුතු බව තේරුම් ගනීවි.

කොනක්! ඉමක්!

යම් ලක්ෂ්‍යක සිට වමට අදිනු ලබන රේඛාව එම ලක්ෂ්‍යයේ සිට ගත්කල වමටය. එම ලක්ෂ්‍යයේ සිට දකුණට අදිනු ලබන රේඛාව එම ලක්ෂ්‍යයේ සිට ගත්කල දකුණටය. මේ දෙකම සරල රේඛාවන් ලෙස ඇද නැතිව ඇන්දා නම් අවසන එකම රේඛාවකි. 

මේ අතිශයඩිංග තේරම් ගන්නට නොහැකිව මිනිස්සු වම හා දකුණ අතර මහා මත භේදයක් හදා ගනිති. වමට ඇති රේඛාව යම් තාක් දිගද දකුණට ඇදි එක යම් තාක් දිගද දෙකම එක් කළ විට මහා රේඛාවකි. 

රේඛාවන් ගණනක් ඒ මේ අත අැද එක එක හරහා ඇද බැලූ විට එතැන ඇත්තේ අමුතුම කලාවකි. මේ රේඛාවන් සරල රේඛාවන් නම් එය මෝස්තරයක් සේ විය හැකියි. එ්වා සරල නොවන රේඛා නම් ඒ ‍තුළ මෝස්තරයකට එහා දෙයක් වුව ‍දැකිය හැකි වනු ඇත.

කලාව සරල රේඛාවලින් විස්තර කළ නොහැකිය. සරල රේඛා ඔස්සේ පමණක් කලාව පැවැත්විය නොහැකිය. නමුත් මේ රේඛා සියල්ල ඉතා සියුම්ව බිද දැමුවහොත් සරල රේඛාවක් තැනිය නොහැකිද? 

කැමරාව හදන තිත්.. එයින් හැදෙන රේඛා කොටු .. ඒ ‍ඔස්සේ හැදෙන විවිධ වූ දේ..

සියල්ල අවසන පොඩිපට්ටම් කොට එකම රේඛාවකට දැමිය ‍නොහැකිද? 

විදුලිය බල්බය හරහා ගොස් ආලෝකය දී ඉස්ත්‍රික්කය හරහා ගොස් තාපය දී පංකාව කරකවා සිසිල දී තවත් කොයි කොයි නම් තැනකට ඇදී යත්ද? කොපමණ දේ ලබා දෙත්ද? විදුලිය නමින් සියල්ල කරන්නේ එකපසු පස ඇදනෙ ඉලෙක්ට්‍රෝන ධාරාවක් විසින්යැයි සාපෙළ අවදියේ කියා දී ඇත.  

හිත හිතිවිල්ලෙන් හිතිවිල්ල අද්දවා මොන මොන දේ හරහා ගොස් අප කොතැන නතර කරාවිද? අපි හිතට අනුව යනවාද? හිත අපිට අනුව යනවාද? හිතට තිතද? තිතට හිතද?

කලාව මේ සියලු ‍තිත් ‍හිත් හා රේඛා එකතු වුනු තැනක්ය. කලාව මිනිහා හරහා මේ සියලු තිත් හිත් හා රේඛා විවිධ නිමැවුම් බවට පත් කරයි. සංකල්පනා හිතෙන් තිතෙන් හෝ රේඛාවෙන් පටන් ගෙන හිත ගත් ලෙස නිමැවෙයි. තිතක් තබා තවත් තිතක් තබා අතරමැදි රේඛා නිමැවෙයි. හිතත් මේ ‍තිත් රේඛාත් කලාවක් හදයි. විටෙක සියල්ල පැටලී යයි. 

පැටලීම තුළ ‍අපූර්වත්වයක් ජනිත වී අපූර්ව අනගි විශිෂ්ඨ දේ බිහිවෙයි. තවත් විටෙක සියල්ල එකටෙක මනාව ගැලපෙයි. එසේ එක්වී ගැලපී ශ්‍රේෂ්ඨ හෝ අති ශ්‍රේෂ්ඨ දෙයක් බිහිවෙයි. 

විශිෂ්ඨ කලාවද? තිතද? රේඛාවද? හිතද?

මේ සියල්ල දෙස බලා තවත් පසෙකින් බුද්ධිය විචාරන්නේ ඒ ප්‍රශ්නයයි.

මිනිහා යනු ‍කවරෙක්ද? හා ඔහුගේ කාර්යභාරය....පුවතක්

මිනිහා යනු කවරෙක්ද? ආර්ථික , දේශපාලනික , සමාජීය , සංස්කෘතික , විද්‍යාත්මක , ධර්මාත්මක , කලාත්මක , චින්තනාත්මක , විවාදාත්මක , සංවාදාත්මක වශයෙන් හා තවතත් නා නා විධ විෂය පථයන් ඔස්සේ ගත්විට සමස්ථ ව‍ශයෙන් කිසිම අර්ථයක් ගත නොහැකි බවත්

මිනිහා‍ගේ කාර්යභාරය පිළිබද තීරණය වනුයේ ඒ ඒ විෂය පථය ඔස්සේම බැවින් එය නන්විධාකාරයැයි හෝ සංකීරණයැයි පැවසීම සුද‍සුවන බවත් 

කාලයක් තිස්සේ මේ පිළිබද දීර්ඝකාලීන පර්යේෂණයෙහි යෙදී සිටින පර්යේෂකයෝ පවසති. 

මේ මිනිහා පිළිබද ඇති සංකීරණත්වය නිසා වෙනත් ජීවි ආදේශනයන් හරහා මිනිහා යනු කවරෙක් විය හැකිද යන්න හා ඔහුගේ කාර්යභාරය පිළිබද වටහා ගැනීමට හෙවත් ගවේෂණයට මග සළසා ගත හැකියැයි ඔව්හු වැඩි දුරටත් පවසා සිටිති.

මිනිසා ආශ්‍රයේ සිටින සතුන් අතරින් වඩාත් කිට්ටුවෙන්ම හිදින්නේ බල්ලා හා පූසාය. එමෙන්ම මීයාද මිනිස් වාසස්ථාන ආශ්‍රයේ නිරන්තරයෙන් හිදින්නෙකි. එබැවින් උන්ගේ චර්යා අධ්‍යයනය හා උන් එදිනෙදා ජීවිතයේදී මිනිසා වෙත දක්වන ප්‍රතික්‍රියා හා ප්‍රතිචාර තුළින් මිනිහා පිළිබද අධ්‍යයනය කිරීම වඩාත් පහසුවන බව ඔවුන් මේ වන විට සොයාගෙන ඇත. මෙය හැදින්වෙන්නේ විරුද්ධාභාස ක්‍රමයට චරිතායන අධ්‍යනය යනුවෙනි යැයි මේ පිළිබද පර්යේෂණ කරන ප්‍රධාන මානව විශේෂඥ අනාර්ය අනාර්ය අප හා පැවසුවේය.  පොදුවේ තෝරාගන්නා මේ සතුන්ට අමතරව එක් එක් මිනිසා විශේෂත්වයක් දක්වන්නා වූ තවත් සතුන් ආශ්‍රයෙන්ද මේ ගවේෂණය පුළුල් වශයෙන් සිදුකළ හැකියැයි ඔහු වැඩිදුරටත් පවසා සිටියේය.

ඉතිහාසයේ සිදුකෙරුනු මෙබදු පර්යේෂණ ආශ්‍රයෙන් සොයාගත් තොරතුරු වලට අනුව මෙතාක් හෙළිදරව් කරගෙන ඇති කිසිම තොරතුරක නැවත නැවතත් දැකිය හැකි සමානාතාවයක් දකින්නට නොහැකී වීම නිසා තවමත් මිනිසා හදුනාගැනීමට සතුන් ආදේශයෙන් විරුද්ධාභාස ක්‍රමයට චරිතායන අධ්‍යයනයන් පුළුල්ව සිදුකරන්නට කටයුතු කරන බවත් නුදුරු දිනෙක මිනිහා යනු කවරෙක්ද යන්නත් ඔහුගේ කාර්යභාරය කුමක් විය හැකිද යන්න පිළීබද යම් ඉගියක් ලබා ගැනීමට තමන් ඇතුළු පර්යේෂකයින්ට හැකිවේයැයි අවසන් වශයෙන් ඔහු අප හා පැවසීය.

දිගංශ හා පිඹුරු

ඉහළට

මන්ද බුද්ධිය?

පහළට

මන්ද? බුද්ධිය

දිගට

ධනය හා බලය

හරහට

බලය හා ධනය

ඉදිරියට

දිශාව හා ඉසව්ව

පසුපසට

ඉසව්ව හා දිශාව

අම්මාගේ දැක්ම.. කණගාටුව.. හා ප්‍රවේශම.

තාත්තාගේ දැක්ම හරි වටිනා මගක ඇත. ඒත් මේ දැන් කතා කරන්නට යන්නේ අම්මාගේ දැක්ම ගැනය. මොනදේ නැතිවුනත් කළ යුතුදේ(නිවැරදි දේ) කිරීම හා ඒ වෙනුවෙන් කැපවීම අම්මාගේ දැක්ම විය. ඇත්තෙන්ම සමහරතැන තාත්තාගේ දැක්මද අබිභවා යහපත් ප්‍රතිඵල ගෙන ඒමට අම්මාගේ දැක්ම ඇත්තෙන්ම මහෝපකාරී විය. කළ යුතුදේ වෙනුවෙන් වෙහෙසී එය හරියට කරන අම්මාගේ දැක්ම රටේ දැක්ම වූවා නම් මට නිකමට සිතේ. ජඩ පුතුන් දාහකට වඩා එවැනි කීපදෙනෙක් වුව මාතෘෘ භූමියට තව තවත් පහළ වේවා. අම්මාගේ දැක්ම ඉදිරියට ගෙනේවා...

කණගාටුයි යන්න මේ දිනවල බොහෝ සේ ඇසෙන්නේය. 18 ගැන කණගාටුයි. සහය දුන්නට කණගාටුයි යනුවෙන් කියවෙන්නේය. කුඩා දරුවන් අඩු තරමේ තරුණයින් වත් අඩු තරමේ අවංකවම වැරදුණු උදවියවත් මෙහෙම කියනවා නම් ඉවසීම මෙන්ම සමාව දීමටද වටී. දැන දැනම වරද කර නැවත නැවතත් වැරදි කරමින් නිරන්තරයෙන් සමාව ඉල්ලන්නෝ අපර ක්‍රමයේ මහත්වරුන්ය. එබන්දන්ගේ කූටත්වයන් හදුනාගෙන සැබෑ කණගාටුව හදුනා ගැනීම මෙබදු කලෙක අතිශයින් වැදගත්යැයි මට සිතේ. අනාගතයේදීත් එබදු කණගාටුවන්නන් ගැන දැන් දැන්ම ඉගි ළුලවෙත්වා...

උෟරන් කැකුණ තලන විට හබන් කුකුළන්ට ජය මගුල් යනුවෙන් කතාවක් මා අසා තිබේ. මතකයේ හැටියට කතාව කීවා හරිය. වාසියට එක එකා පිල් බෙදෙද්දී වාසිය යන්නේ පිල්ලේලාටය. මහ වුන් එක එකාගේ බොටුවෙන් අල්ලද්දී කුඩා දරුවෝ දිව යන්නේ නන්නත්තාරේය. සිනාසෙන්නේ අසල්වැස්සෝය. උදව්කරනාවාට වඩා තරගකරන අසල්වැසියන් නම් සිනාසෙන්නේ හිත යටින්ය. එනිසා මොන උෟරන් මොක තැලුවත් කොටුව අයිතිකාරයා ගොවිපළ ගැන වගකියන්නට ඕනෑය.‍ උෟරන් මෙන්ම කුකුළන් ගැනත් වග කියන්නට ඕනෑය. එබදු වගකීමක් දරන්නට නම් ගොවිපළ හිමියා හොද පරිචයක් ඇත්තෙකු විය යුතුය තම කාරිය ගැන. එබදු ගොවිපළ නඩත්තු කරුවෝ බහුලවෙත්වා...

සියල්ල අපට ඕනෑ හැටියට සිදු නොවුනත් අපි බලපෑම් කරගත යුත්තේ සියල්ල සඵලදායීව සිදුකරගැනීමටය. එනිසා ආකාසෙට බැණ නොනගා අතට ගන්නේ කුඩයද තොප්පියද යන්න හොදින්ම තීරණය කිරීමට මේ කාලයයි. අහස දෙස නෙත් යොමන්න. අව්වද? වැස්සද? නැතිනම් නරියගෙ මගුලද? .. මොන මගුලක් වුවත් අවමගුලක් නොකර ගන්නට වගකීමක් ඔබටත්  මටත්  හැම රටවැසියෙකුටමත් නුදුරේම ඇත. ඉන් අනතුරුවත් ඇත.

ඕං අපිත් ගොඩ

වරදකට බනින්න කව්රු හරි හොයාගනින්

එතකොට උඔ වගකීමෙන් නිදහස්

මොනවහරි වෙනුවෙන් මොනවහරි කරපන්

එතකොට යුතුක‍මෙනුත් උඹ නිදහස්

අත් දෙකම හෝද ගනින් ඉදුල් නොතියා‍

උඹේ දෑතුත් පිරිසිදුයි දැන්

බලපං අනිත් අය දිහා

ඕං අපිත් ගොඩ ගියා

අවර පදම > මන (උස්+පහත්)

මිනිස්සු වන අපේ ජීවිතේ පදම අහුනොවුනු කල ජීවිතේ අවර පදමට යනව අපි දන්නෙම නැතිව. එහෙම වුනාට පස්සෙ අවර පදම වුනත් රසයි කියනව අපි කව්රුත් පදම නොදැනම. එතකොට අහන දෙය තමයි පදම දන්නේ මොකාද? වගේ ප්‍රශ්නයක්. කිසිවක් උයන්න කරන්න නොදන්නව වුනාම රොටියක් පුස්සන එකත් සම්බෝලෙයි, පරිප්පුයි බතුයි හදාගන්න/උයාගන්න පුළුවන් එකත් මහ ලොකු දෙයක් කියල ‍දැනෙනව වගේ ජීවිතේ ගැන කිසිවක් නොදන්නව වුනාමත් දන්න දේ ගැන මහ ලොකුවට දැනෙනව. හරියට ජීවිතේම අතැඹුලක් වගේ ගානට හිතෙනව වයස විසිපහ යන්නත් කලින්ම. අපිටත් එහෙම නොදැනුනා නොවේ වගේම කරන කියන දෙයින් බොහෝ දෙනාටත් ඒ හිතිවිලි ඇති බව පේනව. පට්ට පල් රස්තියාදු ගානට ටෝක්ස් දිදී අභූත රූපයෙන්, විකාර රූපයෙන් දෙසන ගොඩක් දේ තුළ තියෙන්නේ පදමත් අවර පදමත් අනා ගැනීම මිස වෙන මොකක්ද? ඒ දෙක බේරුම් කරල දෙන එක කිසිම කෝකියෙකුට ලේසි දෙයක් නොවෙයි මේ කාලේ. එතරමට ජීවිත පදම්, අවර පදම් වෙලා. හැබැයි පදම් වුන ජීවිත තුළින් සමහර විට මේ පදම ගැන අදහස් අල්ල ගන්නත් අපි උත්සාහ කරනව. හැබැයි ඒ සියල්ලම තුළ තියෙන්නෙ හරි පදමමද? ප්‍රශ්නයක්. චීන කෑම වල පදම චීන පදම. ජපන් කෑම ජපන් පදමට. අද ජාත්‍යන්තරී කරන මානසිකත්වයක් ඇතුළෙ රස්තියාදුවන අපේ ජීවිත වල පදම ජාත්‍යන්තර පදම. ඒ නිසාම පාසලෙන්, දහම් පාසලෙන් ජීවිතේ පදම ගැන වැටුනු පදනම අදට වලංගු නැති කරගන්නෙ අපි විසින්මයි. මේ පරිසරයෙ ඒකට ඉඩක් නෑ. තාක්ෂණය ඇතුළෙ ජීවිතේ ගලා යනව, නිකං සර්කිට් බෝඩ් එකක තියෙන තවත් එක කන්ඩෙන්සරයක් ගානට. හැට හැත්තෑ ගණන් වල ඉපදුණු උදවිය ජීවිතේ ගැනත් මේ ජාත්‍යන්තරීකරණය ගැනත් අපූරු දේශනා පවත්වනව එයාලගෙ පදමෙන්.. හැබැයි අද දරුවා පදම්වෙන්නෙ වෙන විදිහකට. ඒ පදම ඇතුළෙත් තියෙන්නෙ අර වගේම ජීවිතයක්. හැබැයි අර ගහෙන් කොළෙන් හුළං සැරෙන් හැදුනු ජීවිත පදම අද ගන්න තියෙන්නෙ වායු සමීකරණයෙන් පරිගණකයෙන්?? මේක තුළ ලොකු කතාවක් නෑ, කාලේ වෙනස විතරක් කියා කියන අය හිටියට අපිට ආපස්සට යන්න බෑ කීවට මේ දරුවාටත් වඩා ඔය පරම්පරා අතරේ හිරවුනු අපේ හිත් සම්පූර්ණයෙන් කන්ඩෙන්සර්, ඩයෝඩ නොවුනු නිසාම හදාගන්න හුගාක් අමාරුයි. මේක ලංකාව. ලංකාවෙ සංස්කෘතිය හරියට ඇගට වැදුනු මිනිස්සුගෙ සංවේදීතාවය අසීමිතයි. ඒක ඇතුළෙ ඇමරිකන් ක්‍රමයට  ක්වික් ෆෝමැට් එකක් දෙන්න ගියොත් බිහිවෙන්නෙ අසමජ්ජාතියෙක් විතරයි. කාටද පුළුවන් නැහැ කියල අභියෝග කරන්න. අපි මේ පොළොවේ අවුරුදු විස්සක් තිහක් සාමාන්‍ය උදවිය අතරෙ හොද කටුවක් කාපු අය. ජීවිතේ හරිම දෙයක් හොයාගන්න උත්සාහ කරපු අය. ඔය කවුරු කවුරුත් දෙසා බාන, පත පොතේ තියෙන දේ විතරකින් ජී‍විතේ දිහා බලන්න උත්සාහ කරපු අය‍ නොවෙයි. දෙන දේ කාල වෙන දෙයක් බලාගෙන ඉන්නවට වඩා, පේන දේ අවුල් නම් ඒ අවුලම කිය කිය ඉන්නවට වඩා යමක් හිතන්න උත්සාහ කළ අය. අපිටත් ඒකට අයිතියක් තියෙනව.  මොකද එක එක දේට අර්ථ කතන සපයන පරණ අයට දැනුනු ‍දේවල්ම වෙනස් ලෙසකින් අලුත් පරම්පරාවට දැනුනු හදවතේ සංවේදී බවක් තිබුන යම් කාලයක් දක්වා. දැන් නම් ඒකෙ සංවේදී බවත් ඒ පරම්පරා තුළම මොටවෙලා. සල්ලි හම්බකරගෙන ජීවිතේ විදින එක පමණක් යථාර්තය වෙලා. වෙන‍ මොනවද? ඉර හදත් විහිළුවක් විතරයි. පුලුවන් නම් ඒවයෙ ශක්තීන් වියෝජනය කරල තවත් ඩෙවල් එකක් හදාගන්න බලමු. ඒ සංස්කෘතිය ඇතුළෙ රොබෝලා, සහ සජීවීකරණය වුනු මිනිස් සත්තු. අපි හිතමු ඒ ඒ පදම එහෙමයි, ජාත්‍යන්තර පදම මෙහෙමයි, අනාගතේ පදම ‍එහෙමයි කියල. අද කතා කරන අභුත රූපය තේරුම් ගන්න ඇහැකි අයත් ඉන්න නිසා එහෙව් අයත් තේරුම් ගන්න යමක් වෙච්චාවේ. මනුස්ස‍යාගේ සත්‍ය දැකීමේ ඥානයේ අවර පදමයි මේ. ඒ උත්සාහයේ කතා හමාර උනාවේ. ඉතිරිය එක එක විදිහෙන් පෙනෙන දෙයින් යමක් වටහා ගැනීමේ ගැඹුරු විදර්ශනාව පමණයි. හිතන්න එපා අපි දන්නවා කියා. අපි බොහෝදෙනා තාමත් නොදන්නා නොගැඹුරේ ජීවිතේ විදිනවා යැයි කියමින් අත පත ගාන්නවුන් පමණයි.

ජීවිතේ විදවන එක ගැන සමහරු සමහරුන් වෙනුවෙන් දුක්වෙනවා. ජීවිතේ විදිනවයි කියන එකේ සීමාවක් නැතිවා ව‍ාගේම විදවනවා කියන එකෙත් සීමාවක් නෑ. ඒනිසා මං ජීවිතේ විදින විදිහත් තවත් කෙනෙක් ජීවිතේ විදවනවද කියන එකත් තීරණය වෙන්නේ අප‍ේ සීමාවන් තුළ නොවෙයි. ඒ ඒ පුද්ගලයා කොපමණ සතුටකින් ඉන්නවාද කියන එක තුළ. හැබෑ සතුට තියෙන්නෙ අව්ව තැපීම තුළද අව්ව තපින්නෙ නැතිව කුඩයක් යට ඉන්න එක තුළද කියල අපිට කියන්න බෑ. වැස්සට තේමීම ‍තුළද නොතෙමී ඉන්න එක තුළද කියල අපිට කියන්න බෑ. බය වගේම බය නැතිවීමද සතුට කියන්නෙ කියල කියන්න බෑ. කට දැවිල්ල හැදීමද කට දැවෙන්න මිරිස් නොකන එක තුළද කියල ත් අපිට කියන්න බෑ. හැබෑ සතුට ලැබෙන්නෙ ඒ මොහොතේ මොනව කිරීමෙන්ද එතන සතුටක් විදීමක් තිබේවි. ඒ වගේම ඒ සතුට කොච්චර කල් පවතීවිද කියන්න පුළුවන් ඒක කොච්චර කාලයක් භුක්ති විදින්න පුළුවන්ද කියන එක මත. ඔය සේරම ජීවිතය පවතින වෙනස් වන කාල සීමාවේ. අද සතුටු වෙලා හෙට දුක් වෙනවද, හැමදාම එකම සතුට විදින්න පුළුවන්ද, හෙට මැරුණත් අද සැප කරානම් ‍ඒක ජොලිද, මෙතැනින් එහා මොකුත්ම දෙයක් නැතිද? තමන්ගෙ මට්ටම තම්මැට්ටම කියල විතරක් තේරුම් ගැනීම සෑහේද? තම තමන්ගේ කල්පනාවට අවබෝධයට අනුව එහෙම හැසිරෙන්නත් විදින්න හෝ ජීවිතය විදවන්නත් අයිතිය තමන් සතුයි තමා. ඒත් මනුස්ස ජීවිතයේ පදම හරියට කැලේ මාරු වුනත් කොටියගෙ පුල්ලි මාරු නොවෙන ලෙසින් තිබෙන බවත් සිහියේ ති‍බුනොත් ව‍ටීවි. ජාත්‍යන්තරයේ වුනත් මිනිස්සු මිනිස් නමින් එක තැනකට එන්නේ මේ පදම නිසානේ. ඔය පදම අවර පදමින් වෙන් කරල ගැඹුරින් හොයා ගන්න පුළුවන් නම් හරි වටිනව. මම නම් රස්තියාදුව ශුද්ධ කරගෙන ටික ටික ජීවිතේ පදම හොයාගන්න හදනව. උනන්දුව ඇති අය ඒ පිළිබද තවත් වීරිය කරත්වා. සියල්ලන්ගේ ප්‍රඥාව වැඩේවා.. අපේත්! ජයවේවා.

ජීවිතේ

දන්නා

නොදන්නා

හොයාගත්ත

ආසකරන

හීන මවන

පස්සෙන් පන්නන

එක එක විදිහේ

කුණු හා කුණු නොවූ හරුප

අමුතුම විදිහෙන් කීම හා කිරීම

ජීවිතේ විදීම

දන්නා විදිහෙන් කිරීම

ජීවිතේ විදවීම

අපි නොදන්න

ජීවිතේක හැටි!!

කොටි

හරි හුරතල්

ගර්.. .ගර්...

හරි අහිංසකයි

කූඩු කළානම්

හරියට පූසො වගේමයි

ආසහිතෙයි

හරි කොටි මාංශභක්ෂකයි

කූඩු කරල නැත්නම්

හරි ප්‍රවේශමෙන්!!

කජු මද

කිරි රහයි

කට වණවෙයි

සට පට ගා හැපෙයි

කිටි කිටි ගා හැපෙයි

වැඩිය පිච්චුනොත් අගුරුවෙයි

කජු මාළු හරි රහයි

අහවල් නොවූ කජු මදේ

ජීවිතේක හැටි!!

හැම තැනටම දෙමු අපි බකට් අභියෝග!!! රට නගන බකට් පනතක් අපිට ඔනෑ..

ගුරු පාරේ වළවල් වහන්න ඇද්දොත් බොරළු බකට් එකක්-අපි දෙනව අපිගානෙ තව බොරළු තාච්චියක් = මේ අයුරෙන් ජනතාවට අභියෝග කොට රට සංවර්ධනය කරන්නැයි  ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී සමාජවාදී ආන්ඩුවට අපි ආරාධනය කරමු. බකට් පනතක් ගෙනැවිත් සම්මත කරගන්නා ලෙසට බල කරමු. 2/3 ක් ඇති මොහොතේ අනිවාර්යයෙන්ම කළ හැකිය. බකට් හුරු සියල්ලෝ බකට් නාමයෙන්ම එය අනුමත කරනු ඇත. අවස්ථාවාදී වී බකට් අභියෝග ජනගන්නට උත්සාහ කරමු. අභියෝග කැමති දියුණු සමාජයේ ඒ දියුණු ක්‍රම අපේ දියුණුව උදෙසා රාජ්‍ය මැදිහත්වීමෙන්ම යොදා ගනිමු. මේ මොහොතේ රටේ කැකෑරෙන වෙනත් ප්‍රශ්න මගහරවා අපේ ගමන් දිශාවට රට ආනත කිරීමටත් බකට් පනතක් යොදා ගත හැකි නොවේද?

හැම දෙයක්ම අභියෝගයක් බවට පත්කොට එහි ප්‍රතිලාභ ජනතාවටම ලබාදී රට සංවර්ධනය කිරීමේ අපිටම ගැලපෙන අපිටම හරියන හරයාත්මක වැඩපිළිවෙලකි මෙය. වැදගත් එකම දේ මේ අභියෝග වැඩපිළිවෙල අධීක්ෂණය සදහා අල්ලස් පගා නොගන්නා ජරාව නොකන පිරිසිදු නිලධාරී මණ්ඩලයක් ‍පත් කරගැනීම පමණි. වැඩිපුර පිස්සු නැති හොද මහත්මයෙක් මේ වැඩසටහනේ මුලසුන දැරීමද අතිශය වැදගත්ය. බකට් තුළින් රටක් නැගීමේ ලෝකයේ අලුත්ම ප්‍රවණතාවකට අපි මුල්ගල තබමු. ගැඹුරෙන්ම බකට් කරමු. පෝදා හැරත්අර්ථවත්ව බකට් පත්තු කරමු.

මලකඩයන් හා මස්වැද්දන් වෙනුවෙන් අපේ ක්‍රමයට නීති දමමු.

ඇමති පුතා නොව ජනපති පුතා වුවත් මලකඩයෙක් නම් මලකඩයෙකි. මස් වැද්දෙක් නම් මස් වැද්දෙකි. එලෙසම බෝසත් ගති ඇත්තෙක් නම් හැබෑ මිනිහෙකි. නමුත් අප කැමති වුවත් අකමැති වුවත් අපට අපේ රටේ අහන්නට විදින්නට වෙන්නේ බොහෝ කොට මලකඩයින් ගේ හොරිකඩ වැඩ හා මස් වැද්දන්ගේ මස් කිරීම් ගැනමය. මේ දිනවල ප්‍රවෘත්ති වලට සවන් දෙන විට ඇත්තේ වැඩිහරියක් මේ දෙගොඩේ දේවල්ය. අමුවෙන් මිනිසුන්ගේ ශරීර ‍කොටස් කපන්නවුන් සිටිනවානම් උන් තිරිසන් මනසක් ඇත්තවුන්ය. උන්ට මහත්මා ක්‍රමයේ නීතිය ක්‍රියාත්මක කිරීමට පෙර තිරිසන් නීතිය රස විදීමට අවස්ථාවක් ලබා දිය යුතුයැයි කාලයට අනුව පමණක් මෛත්‍රී සිතින්ම පවසන්නට සිදුවේ. එමෙන්ම මලකඩයින්ට කිරි පෙවීමද හිර ගෙවල් දහසක් හදන්නට පිඹුරුපත් සැකසීමක් වන්නේ අනාගතය ‍වෙත යන ගමනකදීය. 

එනිසා මැති ඇමති පුතුන් වූ හෝ නොවූ පමණින් නීතිය මෙන්ම අපගේ සාමාන්‍ය වැටහෙන නුවණද එක එක පරිදි වනවා නම් අපත් පිස්සන් පමණි. සාමාන්‍ය වැටහෙන නුවණින්ම අපටත් රටටත් කාලකන්නි වන පිරිස් වෙනුවෙන් පැහැදිලි නීති, මහත්මා නීති නැතත් අපේ නීති සමාජයේ ක්‍රියාත්මක විය යුතු නැතිද? මේ ජඩයින් පිළිකුල් කරන මස් වැද්දන් කොටු කරන ප්‍රබල ජන සමාජයක් ගැන මිනිසුන් සිහින නොදැක්කොත් අවසන අපට සිදුවන්නේ මරණකදීත් විකලෙන් සිනාසීමට පමණි. බිය නිසා අගතියට යන සීමාවේ කෙළවරට ගියොත් ජන සමාජයකට සිදුවන්නේ පිස්සුවෙන් මරු විකලෙන් සිනා සෙමින් හිදීමට පමණයි.

කුඩා පැළ අවදියේදීම උගුල්ලා මර්ධනය නොකරන වල් පැළ සමාජයට හොදක් උරුම කරන්නේ නැත. ඒ කෙරෙහි සාධාරණ නීතියක්ද, නිර්භය නීතියක්ද නොමැති කල අප යන්න‍ේ කොයි බටද? අප යන්නට තතනන්නේ කුමන අනාගතයක් කරාද? වර දාන වරප්‍රසාද මත එක් එක් අමන මරි මෝඩ ජඩයින්ට ගැති කම් කිරීමට පමණක් පුරුදු වූ ජනතාවකට සාධාරණය වෙනුවෙන් යුක්තිය වෙනුවෙන් හයියක් ඇගට හෝ හිතට එන්නේ නැත. යන ක්‍රමයේ හොද නරක නොවිමසා යහපත වෙනුවෙන් එක් බිංදු මාත්‍රයකින් හෝ තමන්ගේ උපරිම දායකත්වය නොදුන් මිනිසුන්ට කුමන සරණද? එහිම ගැත්තන් වී නන්දොඩවනවා විනා...

දැන් සිදුවී ඇත්තේද එයමයි. යන ක්‍රමයේ නරකින් වාසි ලබන නිසා ඒ වරදවල් ඉවසමින් හිදින ජනයාට එය දිනක විදවන්නට සිදුවනු ඇත. අප ඊට අයත් නැත. දැන දැන ම වළක්වා ගත හැකි වැරදි වැළැක්වීමට උත්සාහ නොකරන අදාළ නිල බලයන් ඇත්තෝත් උන්ගේ නොපනත්කම තම වාසිය වෙනුවෙන් ඉවසන ගැත්තෝත් අපායේ සුව දිනෙක විදිනු වැළැක්විය නොහැකියි. ඔවුන් වෙත අපගේ සාතිශය සංවේගය.. :D

යපහත වෙනුවෙන් අනේක බාධක හමුවේ වුව තම යුතුකම් ඉටුකළ මිනිසුන්ට මෙලොවම ඒ වෙනුවෙන් සුර සැප පහළ වේවා...:)

අප්‍රමාණ වූ අවකෙළි හා මළවිකාර දකිමින් විදිමින් හිදිනා අපට සත්‍ය හා යුක්තිය වෙනුවෙන් කළ හැකි ප්‍රාර්ථනා එපමණය. අනෙක් ප්‍රමාණය අපට කළ හැකි අපේ ක්‍රියාවෙන් පමණි.. නීර්භීත, අවංක, යුක්ති ගරුක... සපුරා නිවැරදි නැතත් නිවැරද්ද , සත්‍ය සොයා යන්නට උත්සාහ කරන්නන්ට ජය වේවා. අපේ පමණට අපි හරිදේම කරමු. :)

කලියුගය මැද්දෙන්.. ගම න

පොඩ්ඩන් අකාලයේ ලොකු කරවන්නට අන්ද   න

ලොක්කන් අාතල් පිණිස පොඩ්ඩන් සේ අදි   න

දේශපාලනයේ රස වින්දනය පුළුල් කෙරෙමින් ය   න

අපි අපි අතරේ බය නැති මං ඔයාගෙ කන අල්ල   න

වැඩි ඈතක් නොගොස් ආපසු කැලෑ වදින්නට සිදුව   න

දැන නොදැන දෙකෙන්ම ගොඩයන්නට තියෙ   න 

අවසන් හුස්ම නොදැනීම වැටෙ   න

හරි අපූරු ලෝකයේ හරි අපූරුවට ගතවෙන කාල ගම   න

නූතන ජන විඥානයේ ධනාත්මක පැතිකඩ!

වැඩියෙන් අසා බලා

අඩුවෙන් සොයා බලා

තරමක් කතා කර

කිසිවක් හිතට නොගෙන

අතට අත දී

ප්‍රශ්න අමතක කර

ජීවත්වීම !

a වර්ගයේ ස්නායු ඇත්තේ අපට විතරද?

ඊයේ කදුකරයේ නාය ගියේය. තුන්සියයක් පමණ පොළවයට සැගවෙන්නට ඇතැයි ආරංචි මාර්ග සදහන් කළේය. මෙහේ ඉඩම් වලින් වතුර ගලනවාට විරුද්ධව කුඹුරු වල සේ මාර්ග හරහා වතුර බදින්නෝය. වැට මායිම් කණුවට නැහෙන්නෝය. ආණ්ඩුවෙන් දෙනවා නම් දමිළ පුවත්පත වුව ගන්නට හදන්නේ දෙමළ අකුරක් වත් නොදන්න උන්ය. තවමත් මේ කිසිදෙයක සැළකිය යුතු වෙනසක් ඇති බවක් නොපෙනේ. තේරෙන සිංහලයෙන් කීවොත් ස්නායු පද්ධතියක් තියෙන්නේ අපට විතරය කියා හිතන තරමට අනෙකා ගැන තමන් උපමාවට ගෙන සිතීමේ ධර්ම උගනීම මෙහේ සමහරෙක් තවම උගෙන නැත. එනිසා රටේ නායකයාගේ ස්නායු පද්ධතියත්, මැති ඇමතිලාගේ ස්නායු පද්ධතියත්, ඉහළ පන්තියේ ධනවතුන්ගේ ස්නායු පද්ධතියත්, මධ්‍යම වෙළද ප්‍රජාවගේ ස්නායු පද්ධතියත්, මධ්‍යම පාන්තිකයාගේ ස්නායු පද්ධතියත්, ගම් බලවතුන්ගේ ස්නායු පද්ධතියත්, සාමාන්‍ය වැසියාගේ ස්නායු පද්ධතියත්, සෘණ ගණනින් සාමාන්‍ය වැසියන් වන අයගේ ස්නායු පද්ධතියත්.. ආදී වශයෙන් රෝග නැතිවත් පංති භේද අැති ස්නායු පද්ධති වර්ගකිරීමක් සමහර තැන්වල තවමත් අපට නැතිද???? a වර්ගයේ ස්නායු...

අවධානම එන්නේ අඩ‍බෙර ගසමින් නොවේ. ඉතින් අවධානම් හදුනා ගන්නා තැන්වලදී ඒවාට කල්තබා විකල්ප සෙවිය යතු සේම ඒවා ක්‍රියාත්මක කළ යුතුය‍. ඒ තන්හිදී අර අදාළ  ස්නායු පද්ධතීන්ට දැනෙන පරිදි කරනු ලබන සන්නිවේදනයද වැදගත්ය. තවමත් එකම භාෂාවෙන් කරන සන්නිවේදනය වුව ඒ භාෂාව කතාකරන ජනයාටත් එක ලෙසින් ග්‍රහණය නොවන තැන මේ සන්නිවේදන ක්‍රමය ගැනත් දෙවරක් සිතිය යුතු නැතිද. ආපදාවන් හීදී පමණක් නොව ඕනෑම කටයුත්තකදී තවත් විධිමත් හා ක්‍රියාශීලී වීමක් අපට අවශ්‍ය නැතිද? එහිදී බඩගින්න සේම ස්නායු පද්ධතියත් රෝගී නැති තැන කාගේත් එකාකාර බව ගැඹුරෙන් තේරුම් ගැනීම අපට වඩා නිවැරදි ඉසව්වකට පියනැගීමට හේතුවක් වනු ඇත.

රටකට අවශ්‍ය මියගිය ‍මිනිසුන් වෙනුවෙන් ශෝක වන්නට පිරිසක්ද, මියෙන්නට පෙර මිනිසුන් ජීවත් කරවිය හැකි ශක්තිවන්තයින් හා වීරිය වන්තයින්ද? එනිසා විනාශයක් වෙන්නට පෙර කෙසේ හෝ බේරාගත හැකි දේවල් කල්ඇතිවම බේරා ගැනීමට උපරිම වෙහෙස නොදා විනාශයට පසු හේතු පෙන්නා වුනු දේ සාධාරණීකරනය කරන කැත පුරුද්ද දැන්වත් නතර කර ගැනීමට කාලය පැමිණ ඇත.

කාලය අභිබැවීම

කාලය අභිබැවිය හැකිද? 

 යා යුතු වේගය

කාලයේ වේගයෙන්

කාලයේ වේගය කොපමණද?

හොයාගන්න

හොයාගන්න..., කොහොමද?

හිට්ටවගන්න

හිට්ටවගන්න...., මොකද්ද?

හිත

මොකක්?

නවත්තන්න හිත

ඒ කොහොමද?

අංගුලිමාල නවතගත් විදිහට

මං මිනී මරුවෙක් නෙවෙයි!

මං බුදුරජුනුත් නොවෙයි.!

.......................................!

ඔබ මොන මරුවෙක්ද?

මට තේරුනේ නෑ..

තේරුම්ගන්න 

බෑ...

අල්ලගන්න

බෑ...

අතාරින්න

?...?...?.....මට තේරුනා!..... කාලය මරන්නෙක්.. කල්මරන්නෙක්

තවත් කල් මරනවද?

නෑ.. මං පටන්ගන්නවා

මොකක්ද?

කාලය අභිබවන්න..

සත්‍ය

උගන්නන

ඉගැන්නෙන

දැකුම් සත්‍ය

ඔලුවට ‍ඔබා ගෙන

කතා කරති අ සත්‍ය

නූගෑන්වූ 

ඉගැන් විය නොහෙන

පරම සත්‍ය

තමා තුළින් වැටහී

අවබෝධ කරත් 

නොකියති අ සත්‍ය

කාගේ වත් වලිගය අල්ලා ගෙන දෙව්ලොව යා නොහේ. දෙව්ලොව ගැන අවිශ්වාසයෙන් දෙව් ලොව යා ද නොහේ. නමුත් වැදගත්ම දේ දෙව්ලොව තබා  මෙලොව දී අනුන්ගේ වලිග අල්ලාගෙන නොමග නොයාමයි. සියලු මුග්ධත්වයන් ශුද්ධ කරගෙන ලෝකය දෙස බැලීමට තමාම උගෙනීමයි. තැන නොතැන රස්තියාදු ගැසූවද නන්නත්තාර නොවී රස්තියාදුව ශුද්ධ කරගත්තෙක් වීමයි. නිරවුල් රට වැසියෙක් වීමයි.

කණකොකා ගී කියන අපේ සාදයට එන්න

ඇත්ත ගැන හිතමින් 

බොරු කිව්ව අය

කිව්ව බොරු වහගන්න 

ඇත්ත කිව්ව අය

දැන්? සත්‍ය කතාකරයි 

කණකොකා ගී කියයි

ඡන්දයක් අත ලගයි

අපි හෙට දිනනවමයි

අපේ ක්‍රමයට කතා නොකර සිස්ටම් එක වෙස්ටන් කරා නම් හරිම ෂෝක්

අර සිස්ටම් එක

ඒකට වඩා හොද වෙස්ටන් එක

වෙනස් කරානම්

සිස්ටම් එක

අනේ හරිම ෂෝක් අපේ සිවිල් සොසයිටි එක..

හෙන හිතක් .. හරි පොරක් .. මාර කතාවක් .. එ්ත්

හෙන හිතක්

හරි පොරක්

මාර කතාවක්

මාරයි

මා..රයි

මා....රයි

අවුරුදු කීපයකට පස්සේ

අමාරුයි..

තවත් කාලයකට පස්සේ

හමාරයි.

එතකොට 

සමහරුන්ගෙ හිතට අමාරුයි

කොරන්න

ඉතිරිවෙලා නෑ

හොයා ගන්න 

ඇති දේකුත් නෑ

හොයාගෙන

වැඩකුත් නෑ

වැරැද්ද 

ලැබුනෙම නෑ අපිට

උගන්නලා තිබුනෙම නෑ

අපිට

ගරුත්වයක්

දැන් විදවන කොට

වෙලාව ඉවරයි

ගරුත්වය කියන දේ හිත ඇතුළෙන් එන්නෙ නැත්නම් ‍වලේ වැටිල හරි ඉගෙන ගන්න ඕන දෙයක්. ඒක මේ මහත්මා සමාජයෙන් උගන්වන දේ තුළ තියෙන්නෙ බාගෙට. එහෙම පොෂ් ලකුණු වලින් නොලැබෙන ඉතිරි ටික ගන්නෙ වෙන්නෙ හදවත හාරල විතරයි. ඒ හැරීම අපි අපිට ඕන විදිහට කරගන්න අතරෙ.. තවත් දශමයක ඉවසීමක් හදාගන්න පුළුවන්නම්.. ඔය හෙන හිත් හරි පොරවල්  මාර කතා නිර්මාණය කරාවි ගරුත්වයෙන් යුතුව. බලෙන් හරි දෙන්න ඕන අයට ඒක එහෙමම දෙන්න. අද එපා කීවත් හෙට ඒකෙ වටිනාකම එයාට දැනේවි.

බුද්ධියෙන් හැගීමත් හැගීමෙන් බුද්ධියත් පණ පෙවීම

ප්‍රඥා වන්තයා හොද බුද්ධියක් කල්පනාවක් ඇත්තෙකි. ශ්‍රද්ධා වන්තයා හොද හදවතක් හැගීමක් ඇත්තෙකි. වීර්ය වන්තයා හැගීමෙන් බුද්ධියත් බුද්ධියෙන් හැගීමත් පණ පොවා ගන්නට ශක්තියමත්භාවය ඇත්තෙකි.

හොද කල්පනාවත් ‍හොද හැගීමත් හොද ශක්තියකුත් ඇත්නම් එබදු මිනිසෙක් සැබවින්ම වටිනා මිනිසෙකි. දියුණුවට යන්නෙකි. හොද කල්පනාවත් හොද හැගීමත් ඒ දෙකම තුළ කාර්ය සාධනයෙහි අවශ්‍ය ශක්තිමත් භාවයත් නැත්නම් මිනිසා දුර්වලයෙකි. වහ වහා නිවැරදි නොවුනොත් වහා පිරිහෙන්නෙකි.

බුද්ධිමත් කල්පනාව ඇත්තා බොහෝ තැන්හිදී බො‍ෙහෝ විට පළමු තැන ගනී. කරුණු කාරණා ඔහුට හොදින් වැටහෙන බැවින් භෞතික ක්‍රියාකාරීත්වයන් තුළ ඔහුගේ කල්පනාව වඩා ඉක්මන් ප්‍රතිඵල දෙයි. ඉක්මන් ප්‍රතිචාර දැක්වීමේ ඉක්මන් ක්‍රියාකාරීත්වය නිසා සමස්ථ කාර්යයක් තුළ මේ ප්‍රඥාවන්තයා වේගවත්ය. බුද්ධිමත්භාවයෙන් යුතු කල්පනාව නිසා ආවේගශීලීත්වය මෙන්ම කලබලය අඩුය.

හොද හැගීමක් අැති තැනැත්තා බොහෝ විට මේ මගෙහි දෙවන තැන හිදී. කරුණු වටහා ගැනීමේදී වඩා හොද හැගීමකින් කටයුතු කරන්නට වෙහෙසෙන බැවින් කරුණු වඩාත් විග්‍රහකොට වටහා ගන්නට මෙබන්දෝ කැමතිය. එනිසා කල්පනාකාරීත්වය ඉක්මනට වඩා හෙමින් ස්ථාවරව සිදුවේ. අරමුණ කෙරෙහි හොද හැගීමක් තබා ගෙන, දරා ගෙන කටයුතු කරන්නට හැකියාවක් ඇති බැවින් ශ්‍රද්ධා වන්තයාගේ ප්‍රභාව වැඩිය. හොද හැගීම් නිසා යහපත් ආවේගයන් ප්‍රබලය. ජව සම්පන්න බව වැඩිය.

නිවැරදි කල්පනාවත් නිවැරදි හැගීමත් දෙක අතර නිරන්තර දෝලනය වන්නෝද සිටිත්. ඔවුන් හැගීම හෝ කල්පනාව තෝරා බේරා ගෙන කාර්යය සාධනයට වීර්ය කරන්නෝය. එබැවින් ඔවුන් ඉතා ශක්තිමත්ය, සූක්ෂමය. නමුත් කල්පනාවත් හැගීමත් අතර දෝලනය හා තර්කය නිසා ඔවුන් සමස්ථ කාර්ය සදහා වැඩි කාලයක් ගත කළ හැකිය. නමුත් වඩා පූර්ණත්වයකින් කටයුතු කරන්නෝය. ස්ථාවරය හා ශක්තිමත් බව වැඩි නිසා ප්‍රභාවේ පැවැත්ම ද දීර්ඝකාලීනය. බුද්ධිමය හා භාවමය සම්මිශ්‍රනය නිසා ආවේගයේ ප්‍රබල බවේ හා ජව සම්පන්න කමේ තියුණු භාවය වැඩිය.

අද අප ජීවත් වන සංකීර්ණ සමාජයේ සමස්ථ කාර්යාවලියේ දී රටක් ජනතාවක් හැටියට අපට වැදගත් ඔය තුනෙන් කවරක්ද? ඔය තුනම පොදුවේ අවශ්‍ය වුවත් එකෙන් දෙකෙන් දැනටමත් ලබා ඇති දේවල් තුන්වන මට්ටමේ එසවීමකට ගෙන ඒම පළමු වගකීමක් නොවන්නේද. ලබාගත් දිනාගත් දේ දිගු කාලයකට පවත්වා ගැනීම සදහා වීරිය කරවන බල ගැන්වුමක් අපට අවශ්‍ය නොවන්නේද?

තැන නොතැන රස්තියාදුවීම නිසා මලකෑ එංජින් අලුත් කර සවිමත් කර බල ගන්වා ගැනීමට නම්.......................................බුද්ධියෙන් හැගීමත් හැගීමෙන් බුද්ධියත් පණ පොවන්න.

රජ කතා බැලුවා දැන් මදිද?

මෑතක සිට අපේ රටේ විවිධ රූපවාහිනී නාළිකා වල මෙන්ම පුළුල් තිරයටත් ප්‍රධාන හා ජනප්‍රිය තේමාව වූයේ රජ කතාය. මෙරට ඒවාටත් වඩා පුංචි තිරයේ නම් තිබුනේ වෙනත් රටවල රජකතාය. එහෙත් ඒ කතා වලත් තේමාවේ හිටියේ කොහේ හෝ රජවරුමය. පුළුල් තිරයේ අපේ රජ කතා බොහෝ ගණනක් අාකර්ශනීය ලෙස විකිණිනි. එයින් හොදක් වූවා වෙන්නට ඇත. සමහරක් බලා අපද සන්තෝෂ වී ඇත්තෙමු. විචාරයකට ගැඹුර නොබලන ම‍ගේ අදහස රජ කතාවෙන් පැරණි ජන කතාවට ගම කතාවට යන්නට අපට නොහැකිද? යන්නයි. ඒවායේ වටිනාකම් ඇති පුවත් කතා නිර්මාණයන්ට නොසෑහේද.. රජ කතා පිය‍වරේම ඉදිරියක් තබා මහජනයාගේ කතා වල වැදගත් ඉතිහාස අවධීන් නිර්මාණයට ඇති බාධාව කවරේද? රැල්ලක් හා රැල්ළට කරනවා යන මෙහේ අදහස යල් පැන ගිය එකකි. නමුත් රැල්ලට ඇති බය නිසාම පසුබා හිටියත් අපේ ඉතිහාසයේ රජයෙන් ඈත්වූ ගම කතා බලන්නටත් පුංචි තිරයේ නම් හොදින්ම ඉල්ලුම පෙනේ. මාකටින් හෝ රේටිං වල තතු කෙසේ වෙතත් මිනිසුන්ගේ හදවතේ නම් ඔය රජ ගෙන් මෙහාට ඇති ජනතා කතා වලට ඉඩක් හොදින්ම ඇත. අවශ්‍ය එතැන ස්පර්ශ කරන නිර්මාණය.

අනාගතය හා බද්ධ වෙන්නට වෙනස් වෙන්නට හින්දි කොනක් හෝ රජ පුවත් කොනක් අල්ලා ගෙන සිටියාටම හැකිවෙද්ද.. ප්‍රශ්න බොහෝ කොට තිබෙනවා යයි කියත් තවමත් අපහසුවෙන් හෝ නිර්මාණ කරන ප්‍රවීණයන්ද වෙසෙන සද මිනිසුන්ගේ ඇසින් බලා හිතින් හිතා ස්පර්ශ කොට වත්මන් සමාජයේ ගැඹුරු නාඩි අල්ලා ගත හොත් ඒ නාඩි වැටෙනු ඇත්තේ කෙසේද? අධිපති වාද ගැනම අසා හෙම්බත් වූ ජන මනසට අපේ අගයත් සොබාවේ සැහැල්ලුවේ අපේ වින්දනයත් දෙන නිර්මාණ බිහිවේවා.. එලසෙම අනාගතය ස්පර්ශ කරන බටහිර හා පෙරදිග දෙකොන අල්ලා ගත් අපේ කොනත් යා කොට ගන්නා ප්‍රබල වාණිජමය හෝ සිනමා රූප මෙන්ම ටෙලි රූපත් බිහි වේවා... නිර්මාණය හා රසවින්දනය යන දෙපැත්තේම හිද සරලව මෙන්ම ගැඹුරුවද රස විදින්නට අප සූදානම් .. තවත් බොහෝ අය ඇති. 

කලාවට කාලයක් ‍උදාවේවා.. මේ හැල හැප්පිලි කොයිකත් මැද

අභුත රූපය කියවීම විකාර රූපීය නොකර ගන්නා විලසින් ඉදිරියට ගියවිට

අපි හරි පිළිවෙලයි කීවාට ආපහු ලෝකයේ හතරවෙනි යුද්ධයක් තවම නූවූවාට පළවෙනි එකෙන් පස්සේ වූවායින් පසුව වගෙයි සමහර තැන්වල ඇසනේනේත් පෙනෙන දෙයින් දකින්දෙයින් හැගෙන අයුරින් මුලකින් මැදකින් අල්ලාගෙන කියවන්නට වූවත් කෙසේ හෝ අවබෝධ කරගතය යුතු වන කාරණා සේම දැනෙන හැගීම් මිනිසුන් නිදහස් කරන පමණටම නොතේරෙන තත්වයන් කියවා මෙන්ම නරඹා වටහා ගැනීමේත් තලයක් විවෘත විය යුත්තේ වියුක්තිය සංයුක්තයකට ගෙන ඒම ‍එදා තරම් පහසු නොවනවා සේම අතීතයට වඩා සංකීර්ණ තාක්ෂනික භාවිතයන් සරල වූවාට අර්ථ දැක්වීම්ද එකිනෙකට සංකීර්ණ වන නිසා එකට පෑහූ කල නොපෙනෙනා අර්ථ සේම නොහැගෙනා කරුණුත් සිතියමක් කියවන්නා සේ තැන තැන අමුනා පාර සොයා ගන්නවා සේ ඒ ගැලපීම උගත හොත් සංකීර්ණ සමාජයේ සංකීර්ණ මෙන්ම වියුක්ත කරුණු අපහසු තලයක ගලපා යම් රූපයක් ඇද ගත හැකිවේය යන්නෙන් ඒ අභූත රූපයෙන් කියවෙන දේ ගලපා අවබෝධයට ගත හැකි අතරම එසේ කළ යුතු වන්නේ ස්වභාවික තලයේ සාමාන්‍ය භාවිතාව එන, යන, කන, බොන දේට සීමා වන නිසාමත් නොව ස්වභාවිකත්වය කලක පටන්ම තාක්ෂනික සංස්කෘතිය තුළ දියවී ඇති තරමට ඒ සංස්කෘතිය ස්වභාවික වී ඇති බැවිනුත් ඒ ස්වභාවිකත් වය තුළ සොබා ස්වභාවිකත්වය නොදැනෙනා නොවිදිනා පසුබිමක ආදී වශයෙන් ගත්කල.................................................................................... විකාර රූපයද කියවා ගත යුතුමය, ජීවත් වීම පිණිස සබුද්ධිකව, සවිඥානිකව.

ඉට්ස් මයි ඕන් බිස්නස් - ෆිල් ඉන් ද බ්ලෑන්ක්ස් ... ම්හ්හ හහ්හ හහ්.. කැස්ස

යන්නේ කොහෙද

මල්ලේ පොල්ය

සිහියෙන්ද

සිහිනයෙන්ය

???????????????????????????????????????????????????????????????????

ඇහැරෙමුද

කව්ද නිදි

උදව් කරන්නද

ඒක මගේ වැඩක් 

පාරෙ වලවල්

උදේට කෑවෙ නෑ තවම

අපි යන්නද

මේ දවස් වල වැස්ස

මල් හතයි ආ..

ඩයස්පෝරාව

බුදියගන්න

ජය වේවා

1960 හැත්තෑ ගණන්වල

ඔහෙ කරගෙන යනවා

ලගදි බැන්දේ

0000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000

සීනි නැතුව තේ එකක් බොමු

ඒක තමා බලන්න මේ රටේ මිනිස්සු හරි වැරදියි 

මාර විදිහට හම්බකරන්න පුළුවන්.........................................................................නිමි 

නිදහස හා හරහට යාම :-) සිනහවකි.

මේ රස්තියාදු කාර ලෝකයේ සත්‍ය වටහා ගැනීම බෙහෙවින්ම අසීරුය. කටේ දිවේ යම් යම් දේ ගාගත් පමණට හෝ කරදඩු උස් මහත් වූ පමණට සත්‍ය වැ‍ටහෙන්නේද නැත. අඩුම තරමේ එක් අයෙකුගේවත් උදව්වකින් තොරව කිසිවෙකුට සත්‍ය පිළිබද ඉසව්වක් හෝ සොයාගත නොහැකිය. එහෙව් අවදියක සත්‍ය වෙත බිංදු මාත්‍රයකින් හෝ අපව ගෙන යන්නට උදව් වූවෙකු වෙත වචනයකින් හෝ අපේ පරිභවය අතිශය ගුණමකු කමකි. ඔවුන්ගේ ඇතැම් කියුම් කෙරුම් අපට රුචි නොවන්නට පිළිවන. සමහර දේ තමන්ට තේරෙන්නේ නැති වන්නට පිළිවන. ‍නමුත් ඒ නොතේරීම තමන්ගේ ප්‍රශ්නයක් මිස වෙනත් කෙනෙකුගේ ප්‍රශ්නයක් නොවේ. සමහර විට එය කාලයාගේ ඇවෑමෙන් තේරෙන දෙයක් වන්නට පිළිවන. අනෙක් අතට එකක දෙකක අඩුපාඩු තිබූ පමණින් සියල්ලක් ඒ ‍එකට දෙකට යටකළ යුතුද නැත. ඔවුන්වෙත විචාරයක් දෙන්නේ නම් බොහොම විවෘත ලෙස මිස ගුණමකු ලෙස නොවිය යුතුය.

කට හැකර ලෙස කුණුකතා දෙසීම මහ ලොකු කෙරුම්කාර කම්ද?

පවතින නිදහස භුක්ති විදිමින් හරහට යන කක්කුටු වැඩිහිටියෝත් ඔවුන්ට ජාතක නොවූවද එ් මග ගන්නා ගොබ්බ දුවා දරුවෝත් සිටින බව විවිධ තැන්වල විවිධ කටයුතු දකින ‍විට පෙනේ. ඒ සමාජයක හැටිය. නමුත් කිව යුත්තේ පවතින නිදහස කාලකන්නි ලෙස භාවිතා කරමින් තමනුත් හරහට යමින් ඊට රුචි දරුවෝත් ඒ මග දැක්කුවාට ධර්මයෙන් ඔවුන් වෙත නිසි සැළකීම ලැබෙනු ඇති බවය. ඒ ධර්මයට ක්‍රියාත්මක වීමට පෙරත් ඔවුන්ට තමන්ගේ ගොබ්බ මොළ ශුද්ධ කරගැනීමට තවමත් අවස්ථාව ඇත. 

ලොව පරිපූර්ණ මිනිසුන් සොයන්නට ඕනෑ නැත. අඩු වැඩි වශයෙන් අඩුපාඩු අප කොයි කාටත් ඇත. එනිසා කටත් බෙල්ලත් පරෙස්සම් කර ගැනීම කාටත් යහපත්ය.

මේ ටික කීවේ අප පවා යමක් උකහාගත් සමාජයේ සැබවින්ම වටිනා භූමිකා නිරූපණය කරන උදවියගේ කනක් කොනක් අල්ලා ගෙන පාදඩ ලෙස මඩ තලන උෟරන් සමාජයට කරන විනය දැකීමෙන් හටගත් කණගාටුව‍ෙනි. රටත් ජනතාවත් දැනුවත්ව මෙන්ම නොදැනුවත් සමාජය ඉදිරියට ගමන් කරන්නට දායකත්වය දෙන ගෞරවනීය පුද්ගලයන් කොතෙක් වෙතත් මේ සයිබර් අවකාශය ආදිය භාවිත ‍කරමින් මඩ තලන අමනයෝද හිග නොවෙත්. තමාට කරන්නට බැරි කෙන්දක් තිබියදී කදු ගණන් වැඩ කළ මහ මිනිසුන්ට එලෙස නිගා දීම බලු නොවටිනා ගුණයකි. බල්ලෝත් ඊට වැඩිය ගුණ දන්නෝය. 

එහෙයින් දේශපාලනය ආදී නාටක වල වචනයක් කොනක් ගෑවුන පමණට එකහෙලා එබන්දන් වෙත මඩ හලන්නට බලු නොවටින නිර්භීත කම් හදාගන්නට එපා. එ් නිර්භීත කම් සැබවින්ම නම් ඒවා එලියට පෙන්වන්නට ඕනෑ නම් නිවැරදි ක්‍රමයක් සොයා ගනිල්ලා.

අද ඊයේ මේවාට එබෙන අනාගත පරපුර වෙත මේ ක්‍රම තුළ උඹලා දෙන්නේ මොනවාද? කාලකන්නි කම පමණයි.

ඒ නිසා අනාගතය වෙනුවෙන් ලැබී ඇති නිදහස භාවිත කරමින් අපේ අයිතිය යැයි කියමින් කක්කුට්ටාටත් නිගා දෙන මට්ටමේ හරහකට නොයා කෙළින් යන්න බලපන්..

සමාජ වටිනාකම් විනාශ ක‍රන්න කරන පිප්පීම හකුලා හරි යමක් කරන්න අඩු තරමේ කෙන්දක දෙයක් කරන්න උත්සහ කරපන්.

මේක උඹල විතරක් නොවේ අපත් උපන්න රට. අපි දෙ‍ගොල්ලම එන්නෙත් යන්නෙත් එකම විදිහට. හැබැයි ජීවත් වෙන කාලෙ උෟරෙක් නොවී උන්ටත් නිගා දෙන තරමෙ ඌරු වැඩ කරමින් උෟරු චරිතවලට නොඇද මිනිහෙක් වෙන්න බලපන්.

තමන් කාලකන්නි වෙමින් අනුන්වත් එතැනට ගන්න හදනවනම් උඹ කවදාවත් මිනිහෙක් නොවෙයි.

නිදොස් ඔබට,

අදාළ තැන්වල මේ දේවල් ලිවීමෙන් වඩාත් මඩ තැලීමක් වන නිසා කියෙව්වත් නොකිව්වත් උෟරන් වෙත ලිවිය යුතුදේත් මෙතනම ලියන්නම වෙනව. යුගයේ තරම.. අනාගතයේ අඩන්නට වෙන මේ දේවල් සිනහවකින් විදදරා ගන්නට අපත් දැන්ම පුරුදූ නූනොත් අනාගතයේ ජීවත් වන්නට නීතියෙන් තොරව නම් අපට බැරිවේවි.

නිදහස් ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී රටක තම හිමිකම් ගැන පෙත්තෙක් කතා කරයි

 මෙ පුවත මෙපරිදිය.

දන්නා අය සදහන් කළ පරිද්දට මිනිසුන් විසින් ඇති කළද මේ පෙත්තා නිදහස් ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී හිමිකම්  ලැබූවෙකි. උදෑසණ සිට සවස් වෙන තෙක් තමන් කැමති තැනකට ගොස් ලැබනෙ දෙයක් කා බී එන්නට පුරුදු වී සිටියෙකි. මිනිස් ඇසුර හුරු නිසා හිතවත් වූ නිවෙස් වෙත නිර්භයව එන්නෙකි. එසේ එන අතර තමාට හිතවත් කම් පෑ නිවැසියෙක් වෙත සමීප වූ නිසාවෙන් අද උදෑසණ කොටු කිරීමකට ලක්වූවෙකි. තව ටික දිනකින් සුපිරි ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය භුක්ති විදීමට උගනිමින් සිටි මේ පෝතකයාගේ  ප්‍රජා අයිතිය ද අහෝසි වන තැනට මේ වන විටත් කරුණු සම්පාදනය වෙමින් පවතී. බුද්ධිමත් විචාරකයන් මේ ගැන එබදු උපකල්පනයක් දක්වතත් තවමත් ඒ තීරණය පමණක් අදාළ පුද්ගලයින් විසින් එළිදක්වා නැත.

මේ ඒ ගිරා පෝතක විසින් දක්වන්ට යෙදුන අදහස් සංක්ෂිප්ත පරිවර්තනයෙනි.

වැඩියෙන් කතා කරන්නට මම උගෙන නැත. නාද කරන්නට හැර කතාකරන්නට යමක් උගත්තානම් ඒ මිනිසුන්ගේ ඇසුර නිසාය. ඒ අනුව මට කීමට වඩා ඇත්තේ ඇසීමට ප්‍රශ්න කීපයකි. 

ඔබේ ඇසුරට කැමත්තෙන් නොවුනත් කලකදී මා එයට හුරුකළ හේතුවෙන් ඔබ අතරට පැමිණි මා මෙසේ සිරකළේ ඇයි?

කූඩුවක දමන්නට මා කළ වරද කුමක්ද?

කෑමත්, කලක සිට හුරුවූ ඇසුරත් පැතුවා මිස මා වෙතින් නොදන්නා කමින් හෝ සිදූ වූ හානියක් වෙත්ද?

ඔබේ කැමැත්ත නිසා මෙහි රැදුනා විනා කපටිකමෙන් මා මුළාකොට රදවාගන්නට ඔබට ඇති අයිතිය කුමක්ද?

අවසන් වශයෙන් ඔබලා බොහෝ සේ පීඩාවට කරදරයට හිරිහැරයට පත්වූ තැන දී ඔබ කියන වචන කිහිපයක් මා අසා ඇත. ඒවායේ ප්‍රබල තේරුම් ඇතැයි මම සිතමි. එහෙයින්ම අසමි. නිදහස, ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය, හිමිකම්...කරුණාකර මේවායේ අර්ථය මට කියාදෙන්න. එය කියාදීමට නොදන්නේ නම් ඔබලා ඒ වචන භාවිතයට සුදුස්සෝ නොවෙති. මට ඇසී ඇති පරිදිත් මා තේරුම් ගත් පරිදිත් ඔබලාට සුදුසු තහංචි, අධිපතිවාද, කඩකිරිම් යන වචනයි.

නිදහස, ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය මෙන්ම හිමිකම් ගැන කියූ කතා විශ්වාසයෙන් අසා ඔබ වෙතට පැමිණි මා කූඩුවක දමා සිරකළ ඔබට, මට ලබාදිය නොහැකි මේ වචනවල අර්ථ භුක්ති විදීමට අයිතියක් වෙත්ද? මාගේ අවසන් ප්‍රශ්නය එයයි.

 ඔබේ නිරාමිස කරුණාව අපට දෙන්න. ඒ අපට ප්‍රමාණවත්ය. අපේ කූඩු වීමේ අයිතිය ඔබේ කූඩුවට නොගන්න. එය ම‍ාගේ අවසන් ඉල්ලීමය.

මීට 

මෙතෙක්, නිදහසේ සැරූ පෙත්තා... 

වෙනුවෙන්, 

භාෂා පරිවර්තක

 

ප.ලි. පුංචි අතිශෝක්තියක් ඇතත් මෙය සත්‍ය සිදුවීමක් ඔස්සේ ලියවෙන්නක් බව සැළකුව මනාය. අද හරි අපූරු දවසක් ;)   

පෙත්තා ගේ අදහස ඔස්සේ මට හැගුණු දෙය නම් සුපිරි බව පසෙක තියෙද්දී ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයක් තබා නිදහස ගැනවත් අපට තේරෙනවාද යන්නය. තව කාලයක් යනකම්වත් අපට නිදහස ගැන අවබෝධයක් ලැබෙනු ඇතද යන්නය. එහෙව් මිනිසුන් විසින් අනුන් ගැන තබා තමන් ගැනවත් නිදහස් තීරණ කෙසේ නම් ගනු ඇත්ද?..‍‍‍‍.. තවම අපට ගැලපෙන්නේ කූඩුව ඇතුළේ ලැබෙන නිදහස පමණක්මය. අප විසින්ම කූඩුව ඇර අවංකවම තව කෙනෙකුට නිදහස දෙන්නට සිතන්නට නම් අප කූඩු කළ හොත් දැනෙන හැගීම පිළිබද ගැඹුරු අවබෝධයක් ලැබිය යුතුමය. තරහට හරහට යෑමේ තේරුමක් නැතිසේම කුඩා දරුවන් මෙන් ගැඹුරු අවබෝධයක් නැති මිනිසුන්ට ‍ලැබෙන නිදහසින්ද ඔවුන් තවමත් යන්නේ හරහටම නම්..?.

ලාංකීය ‍දේශපාලනයේ තදාත්මීය රංගය හා තදාත්ම විඝටන රංග කාර්ය - නළුවෙකුගේ ඇසින් සරලව

මෙතඩ් ඇක්ටින් යනු රුසියානු ජාතික ස්ටැනිස්ලාවුස්කි විසින් හදුන්වා දෙන්නට යෙදුනු රංග විලාසයකි. නළුවා සීයයට වැඩි ගණනකින් බාහිර හා අභ්‍යන්තරික වශයෙන් චරිතයට ආරෝපණය වී මිනිස් හදවතට සමීප රංගයක් ඉදිරිපත් කිරීම මෙහි සරල අර්ථයයි. ඇදුම පැළදුම, චරිතයේ සියුම් හැසිරීම් මෙන්ම අභ්‍යන්තරික වශයෙන් ගන්නා භාවයන් හෝ මානසික ස්වභායන් මෙහිදී වඩාත් වැදගත්ය. මෙය ප්‍රේක්ෂකයාගේ හදවතට, ආත්මයට තදින් බැදෙන රංගයක් යන අරුතින් තදාත්මීය ලෙසින් හදුන්වතියි අප උගෙන ඇත.

දුරස්ථිකරණ රංග රීතිය කරළියට ගෙන ආවේ බර්ටෝල් බ්‍රෙක්ට්ය. මතක ඇති හැටියට ඔහු ජර්මන් ජාතිකයෙකි. නාටකයක චරිත කෙරෙහි ඇති වන තද බැදීම මිනිසාගේ බුද්ධිය වසා දැමනවා යන හේතුමත ඔහු තදාත්මය විඝටනය කරන කරුණු සොයයි. ඒ අනුව මේ රංගයක් බවත් රගන්නා නළුවකු බවත් සිහිපත් වන ලෙසට අභ්‍යන්තරයටත් වඩා බාහිර සමාරෝපයට අදාළ රංග වස්ත්‍ර, වේශ නිරූපණය ආදිය සාමාන්‍ය භාවිත‍ාවෙන් විශේෂ කරයි. එවිට ප්‍රේක්ෂකයා නළුවා හෝ නාටකය කෙරෙහි බුද්ධිමය ඇස යොමන්නට කල්පනා කරතියි තදාත්මයක් ඇති නොවෙතියි සැළකෙයි. ඒ අරුතින් මේ දුරස්ථිකරණය තදාත්ම විඝටනයක් ලෙසින් හදුන්වතියි අපට උගන්වා ඇත.

ගැඹුරෙහි නොගොස් වුව ඉගෙනගත් දෙය ඔස්සේ  නිවැරදි නාටකීය කෝණයකින් දේශපාලන වේදිකා‍ව දෙස බලද්දී ඒ ඒ පක්ෂත් ඒ ඒ පුද්ගලයාත් ප්‍රේක්ෂකයා හෙවත් මහජනයා වෙත ළංවන්නට මේ ක්‍රම භාවිත කරන අයුරු මට පෙනෙන්නට විය. ස්ටැනිස්ලාව්ස්කිටත් බ්‍රෙක්ටත් තවත් එවැනි රංග භාවිතාවන් තැනූ අයටත් පිං සිදුවන්නට මේ දේශපාලන නාටකය විස්තර කරගන්නටත් පැහැදිලි කරගන්නටත් මාවතක් සපයා ගැනීමට මට හැකිවිය.

ඒ අනුව බලන කල අපේ මිනිසුන්ගෙන් සියයට පනහකටත් වැඩි ප්‍රමාණයක් තවමත් මෙතඩ් ඇක්ටින් ප්‍රිය කරන බව පෙනේ. හදවතට දැනෙන ලෙසින් දෙඇසට අසුවන්නා වූ රංගයට ඔවුන් කැමති බවයි එහි අදහස. ඒ අනුව ස්ටැනිස්ලාව්ස්කි ගේ ක්‍රමය තවමත් ඉදිරියෙනි. බ්‍රෙක්ට් ගේ ක්‍රමයට කැමැත්තෝ ඊට අඩු ප්‍රමාණයක් බව පෙනේ. එනම් මේ නාටකයක් බවත් රගන්නේ නළුවන් බවත් සළකා බුද්ධියෙන් මෙය තේරුම් ගැනීමට හිතන පිරිස තවමත් අඩු බවයි එහි අදහස. මීට අමතරව මේ දෙක අතරමැදි ස්වභාවයක්ද තිබේ. එය හැදින්විය හැක්කේ අභූත රූපී නොහොත් විකාර රුපී නැතිනම් ඇබ්සර්ඩ් යනුවෙන් හැදින්වෙන නාටක විලාසයටයි. 

ඒ ඇබ්සර්ඩ් අනුව මුලක් මැදක් අගක් දැකිය නොහැකි ස්වභාවික බවක් දැකිය නොහැකි අප විසින් ගලපාගත යුතු නාටකත් දේශපාලනයේ එයි. එ් නළුවන්ගේ හැසිරීම් සාමාන්‍ය භාවිතාවෙන් එහිදී මැනිය නොහැකිය. එ් නිසාම එබදු දේශපාලන භාවිතාවේ සැබෑ වටිනාමක් තිබූවත් එය මහජනයා නොහොත් ප්‍රේක්ෂකයාට වැඩිමනක් සමීප නොවේ. 

කෙසේ වෙතත් මේ තදාත්මීය ලෙසින් රගන්නේ කව්ද? තදාත්ම විඝටනයෙහි සමත් කව්ද? අභූත රූපී දේශපාලනය කාගේද?  වඩා වැදගත් තදාත්මයද, එය විඝටනයද, අභූත රූපයද යන්න මේ පිළිබදව වටහා ගැන්මකින් පසු ඔබ තීරණය කළ යුතු දෙයකි. සමහර විට ස්ථානයට හා වේලාවට අනුව නාටකය රැගිය යුත්තේ කෙසේදැයි තීරණය කළ යුතු වනවා වන්නට පිළිවන. වඩා වැදගත් දේශපාලකයා මේ සියල්ල උගෙන ප්‍රේක්ෂකයා ‍ඥානනය උදෙසා සුදුසු තන්හි සුදුසු ලෙසින් රංග කාර්ය සිදුකිරීමය. ප්‍රේක්ෂකයාටද මෙහිදී යුතුකමක් ඇත. එනම් මේ නාටකීය ස්වභාවයන් උගෙන දේශපාලන වේදිකාව කෙරේ බැදෙන අතරම ඒ නාටකයන් මොනවාදැයි වටහා ගැනීමය.

එහෙයින් ලාංකීය දේශපාල‍නයේ යෙදෙන්නන් ඒ ගැන වඩාත් සැළකා බැලීම වැදගත්යැයි මම සිතමි. විශේෂයෙන් ලාංකීය දේශපාලන පක්ෂ හා නියෝජිතයන්හට රංගකලාව පිළිබද ප්‍රවීණයින් තම උපදේශකයින් හැටියට පත් කරගන්නේ නම් ‍ක්ෂේත්‍රය තුළ විශාල ප්‍රගතියක් අත්කරගත හැකි බවද මාගේ අදහසයි. :D විශේෂයෙන්ම තමාගේ දේශපාල‍න මතවාදයේ පමණක් නොසිටිමින් ඒ මතවාදය ප්‍රේක්ෂකයා නොහොත් මහජනයා වෙත ගෙන යන නාටකීය භාවිතාව ඔවුන් හදාරන්නේ නම් තදාත්මීය හෝ දුරස්ථීකරණ හෝ අභූත රූපී ලෙසින් සීමා වලට කොටු නොවී ‍ඒ සියල්ල ආශ්‍රයේ තමාගේ මතවාදය සුදුසු ලෙස රගදැක්වීමේ අවස්ථාව උදා වනු ඇත. එයට ප්‍රේක්ෂක ප්‍රතිචාර හිමිවනු ඇත. දේශපාලන වේදිකාවේ තරගය උණුසුම් වනු ඇති අතරම වේදිකාවේ විනයක්ද හැදෙනු ඇත. නළුවන්ට අධ්‍යක්ෂක වරුන්ට මෙන්ම ප්‍රේක්ෂකයාගේ ප්‍රේක්ෂාවටත් හොද වටිනාකමක් හිමිවනු ඇත. එබැවින් කරුණාකර දේශපාලයත් නාටකයක් කර ගන්න. එවිට රංග කලාවටද එ් ඔස්සේ වටිනාකමක් හිමි වනු ඇත.;D දේශපාලනය හරි ලෙසින් ගෑවුන තැන නැගීමත් වැරදි ලෙසින් ගෑවුන තැන වණවීමත් යනු තවමත් අපේ ර‍ටේ වලංගු රීතියකි. අපි එයට එකග නැතත් මහජනයා තවමත් තදාත්මික ලෙසින් දේශපාලන වේදිකාවට බැදීම මෙහි සැගවුන අර්ථය නොවේද?

මීට,

 නළුවා...

ප.ලි. - ආධුනික නළුවකු බැවින් ප්‍රවීණ රංගධරයන‍්ගේ ඇස ගැටෙන අභාග්‍ය සම්පන්න වැරදි වෙතොත් කමත්වා!

බෙල්ල

මිනිස් ඉතිහාසයේ සිටම බෙල්ලට ඇත්තේ ඉතා සුවිශේෂී ස්ථානයකි. සෘජු කයක් දරණ මිනිසා පරිණාමවාදයට අනුව යම් තාක් සෘජු වූයේද බිමට නැවුනු හිසත් ඔසවාගෙනය. එබැවින් හිස කෙළින් තබා ගැනීම මිනිසාගේ ස්වභායේ අභිමානයක් ලෙසද සළකති. විශේෂයෙන්ම එංගලන්තය මුල්කොට ගත් යුරෝපයේ අය එහෙම හිතන්නේලු යනුවෙන් අප අසා ඇති කතාවක්ද වෙයි. මේ සියල්ලෙන් කියවෙන්නේ බෙල්ලේ ඇති වටිනාකමයි. එපමණක් නොවේ. හිස තම ක්‍රියාවලියේ මෙහෙයුම් කේන්ද්‍රය කොටගත් මිනිසාගේද ආහාර මාර්ගයත් හුස්ම මාර්ගයත් වැටෙන්නේ බෙල්ල හරහාය. එබැවින්ම දඩුවම් දීම සදහාද අතීතයේ සිටම බෙල්ල අතිශයින්ම භාවිතාවට ලක් කොට තිබේ. ජීවිතය නැති කිරීමේ අවස්ථාව එහිදී සුවිශේෂීය. හුස්ම හිර කිරීමටත් එක්වරම ශ්වසන මාර්ගය ජේදනය කිරීමටත් වශයෙන් තොණ්ඩුවටත් දංගෙඩියටත් ලංකරන්නට මිනිසාට තිබූයේ තමන්ගේ මේ එකම ගෙල පමණයි.

මෙතනින් පහළට හුස්ම සේම ආහාර ද බොහෝ කොට යවා පෝෂණය කරගන්නා වූ සිරුරක්ද සහිත මිනිහාට අවසන මේ සිරුර යම් කිසි චරිතයක් මෙන්ම භූමිකා ගණනාවක් සදහා වේශ නිරූපණය කිරීමට සිදුවෙයි. අපේ රටේ ක්‍රමයට නම් සුදු කමිසයක් සහ සරමක් හෝ නැතිනම් සාමාන්‍ය ක්‍රමයට කලිසමක් හා කමිසයක් දමා ගන්නා ඇමතිවරු, නියෝජ්‍ය ඇමතිවරු යැයි හදුන්වන සමාජයේ පවතින පාලන ක්‍රමයට අදාළව විශේෂයෙන් මහජන ඡන්දයෙන් පත්වන වගකීම් දරණ චරිත නිරූපණය කරන්නෝද ගෙලක් මත හිසක් තිබෙන අප වැනිම වූ මනුෂ්‍යයෝය. ‍

අධ්‍යාපනය පිළිබද ඇමති කම දරන්නාත් එබන්දෙක්මය. ඔහුගේ හෝ ඇයගේ ද ගෙල හිස සෘජුව තබා ගැනීමට අතිශය වැදගත්ය. තමාගේ ක්ෂේත්‍රයේ විශේෂයෙන් ඉගෙනුම ලබන තරුණ දුවා දරුවන් හා ගනුදෙනුවේදී මේ කාරණය තවත් ඉස්මතුවේය. තමාත් අධ්‍යාපනය ලැබූවෙක් නම් බෙල්ලෙහි කාර්ය භාරය තවත් වැදගත් වන්නකි. හුස්මත් අහරත් දෙකම සංසරණය වන බෙල්ල සෘජුව තබාගෙන තම අභාමානය නඩත්තු කරමින් තරුණ දුවා දරුවන් එනම් අපද ඇතුළු අයට කතා කළ යුතු වන්නේය. අපි ඔවුන්ට පසුව උපන් අය බැවින් ඉවසීමෙන් ආදර්ශය සැපයීම ඔවුන්ගේ පළමු අභිමානයය. අධ්‍යාපනයේ හොදින් යෙදුනු අය නම් සෘජු කයේ වැදගත් කමට බෙල්ලේ ඇති අගය හොදින්ම දන්නේය. එබැවින් හිස සෘජුව තබාගෙන නිවැරදිව අවංකව තමන්ද තරුණකල සිට යෙදුනා වූ දේශපාලන ක්‍රියාකාරීත්වයන්ද සිහිකර හිස භාවිත කළ යුතුය. එහිදී බෙල්ල නැවතත් වැදගත් වන්නේ හිස භාවිතාවෙන් හිතේ කල්පනාවේ ඇති‍දේ එලියට දෙන කටටත් ප්‍රධාන සැපයුම දෙන්නේ බෙල්ල හරහා වන බැවිනි. 

මේ සියල්ල සැළකීමේදී බෙල්ල අතිශයින් ආරක්ෂා කරගත යුතු ශරීර කොටසක් බව නොකියා සිටියද ඉවෙන් මෙන් අප කාටත් පැහැදිලි වන්නේය. හිසත් හිතත් කෙළින් කර ගැනීමට සෘජු විය යුතු බෙල්ල විශේෂ රෝගාබාධ තත්වයක් යටතේ නොවේ නම් කෙළින්ම තබා ගැනීමට හිසේ ඇති දේවලුත් හිතේ සහ කල්පනාවේ ඇති දේවලුත් වැදගත් වන බවද නොකිව්වාට අපට ඉවෙන් මෙන් තේරෙන්නේය. අනුන්ගේ බෙල්ල ගැන හිත්නට පළමුව අපි අපේ බෙල්ල ගැන සිතිය යුතු බව නොකිව්වාට අප හොදින්ම දන්නේය. ඒ අතර සත්‍ය වෙනුවෙන් හිස දීමට බිය නොවූ උදවිය හිස දංගෙඩියේ හෝ තොණ්ඩුවේ බෙල්ලෙන් කැපී හෝ කඩා වැටෙද්දීත් ජීවිතය නැතිවත් සමාජයේදී හිස කෙළින් කොට ගත් වූවන් වූ හැටිත් මතකයේ තබා ගැනීම වැදගත්ය‍.

එනිසා තමන්ගේ දුර්වලකම් වහගන්න අනුන්ගේ බෙලි වාචිකව හෝ කැපීම නවතමු. නින්දිත ලෙස වාචාල කමට කට භාවිත නොකට බෙල්ලෙන් හිස කෙළින් ඇති පමණට නොව පිවිතුරු සද්භාවයෙන්ම අවංක නීර්භීත කමෙන්ම හිතත් හිසත් කෙළින් කොටගෙන හැබෑ මිනිසුන්ගේ පිය  මගට  වැටෙමු.

දේශ පාලුවෙක් නොවෙමි, හැකිනම් කඹය කපමි

බලය අපි ගන්නෙමු

විපක්සය කඹ අදී

බලය අපි නොදෙන්නෙමු

ආණ්ඩුව යළි අදී

කඹේ දෙපසට අැදෙයි

අපිට කිසිවක් ‍නොවෙයි

කඹ ඇදිලි බලාගෙන 

අප සිටිත්..

අප සිටිත්..

බලය අපි ගන්නවා

කඹය අපි අදිනවා

අපි බලය රකිනවා

කඹය අපි නොදෙනවා

කතා තව අස අසා

දෙපසටම ඇස ගසා

අත් පොඩිත් තලා තලා

ලග සිටිත්..

ලග සිටිත්..

බලය ගැන කියන්නේ

කඹය මුන් අදින්නේ

බලය ගෙන කරන දේ 

එකෙක් නෑ කියන්නේ

අනිකාට විරුද්ධව

ගතු පමණි ගොතන්නේ

ජල්ලි අල්ලනු බලා

තව සිටිත්..

තව සිටිත්..

අම්මපා දිනෙක මට

බලයටම නැහෙන තොප

රජ වෙන්න අදින කඹ

අපත් රට දෙකඩ ලන

හරි තැනින් අල්ලන්න

අහුවුනොත් සිහිනෙවත්

පස්ස බිම ඇනෙන්නට 

කඹ කපත්..

කඹ කපත්..

 

මන්ද රටවැසියාට වැදගත් දේශයට පාලනයක් මිස පාලනයට දේශයක් පතන උන් නොවන නිසා.

නළුවෙක්මි

එළුවෙක් නොවෙමි

බෑ බෑ නොකියමි

මම මම නොවෙමි

චරිතයක් වෙමි

රගමි

එහෙයින්

නළුවෙක්මි

 

හැබෑ මිනිස්සු(හැබෑ චරිත)

හැබෑ මිනිස්සු යනු සැබෑවටම මිනිසුන් ලෙසින් දියුණු කරගත හැකි උපරිම ගුණාංග දැරූවන්ය. අපි කවුරුත් මිනිසුන් වුවත් මගේ අර්ථකතනය තුළ හැබෑ මිනිසුන් වන්නේ නැත. මුදලට මිනිය නොහැකි හැබෑ මිනිස් ගුණ දරා හැබෑ මිනිසකු වීම එතරම් පහසු කටයුත්තක් නොවන හෙයිනි ඒ.

ලැබුනු ජීවිතය ආතල් පිට ගතකරන්නට හිතනවාට වඩා දියුණු අරමුණු හෙවීමත් ඒ ඔස්සේ තමා පමණක් ‍නොව සකල මිනිස් සමාජයටම හැබෑ අරුතක් එක් කරන්නට සිතන්නෝ ලෝකයම සැළකූ කල ගණනින් මැනිය හැකි වුවත් හැබෑවටම ඒ අරමුණු සාක්ෂාත් කරගත්තෝ බෙහෙවින් අල්පය. සම්මාන හෝ මුදල යන සීමා ඉක්මවා ගිය ඔවුන් මිනිසත් බව දියුණු කර ගන්නා මග තුළ මිස අප ගන්නා මග තුළ නොසිටිත්. එහෙයින්ම අප ඔවුන් ගැන චරිත ලෙසින් අසා තිබෙනවා මිස දැක නැත. අප දකින පරිසරයේ බොහෝ කොටම එවැනි චරිත දැකීම දුර්ලබය. කාලයට සා‍පේක්ෂව එය තවත් දුර්ලබය.  කෙසේ නමුත් දුර්ලබ වූ පමණින්ම නොව හැබෑ අර්ථයෙන්ම උතුමෝ නම් සමාජයකට අවැසිමය. එවැනි උතුමන් ගැන ඇසීමට හෝ නැති සමාජයක් කෙබදු වේද? අප සමාජයේ එබන්දන් ගැන අසා කියවා ඇති බැවින් එසේ නොවන සමාජ ගැන කීමට මට නම් අත්දැකීම් නැති. 

හැබෑ චරිත කියවීමෙන් පවා අප ලබන මානුෂීය තෘප්තිමත් භාවය ඉමහත්ය. ඔවුන්ගේ ප්‍රතිපදා ගැන ඇසීම පවා අපේ සිත් වල ඇතිකරන්නේ පහන් හැගීම්ය. අප කොතරම් විද්‍යා තාක්ෂණික දියුුනුවක් තුළ ඉහළට ගියත් එබන්දෝ නොසිටින්නට අප ලෝකය කෙබදු තැනක් වේදැයි අපට සිතිය නොහැකිය. මග නොමග යනුවෙන් දෙමගක් හැදුනේ ඔවුන් නිසාය. මිනිසා නොමිනිසා යනුවෙන් දෙදෙනෙකු ගැන අප තේරුම් ගන්නේ ඔවුන් නිසාය. අවසන අපේ ජීවිත කෙසේ වුවත් උතුම් මිනිසත් බවක් ගැන හිතා සතුටු වන්නටවත් ඔවුන් අප වෙත යමක් දායාද කර ඇත. ඒ ඔවන්ගේ ගුණ කදම්භයයි. ප්‍රතිපදා තුළ තිබූ ආලෝකයයි. නිවැරදි බව තුළ තිබූ ශක්තියයි.

මම මෙසේ කියමි. හැබෑ මිනිසුන් හැදින ගත හැක්කේ ඔවුන්ගේ දෙස බලා නොව ඔවුන‍ේගේ පියවර මග දෙස බැලීමෙන් බවයි. අපිද ඔවන්ගේ පියවර මං ලකුණු බලමින් ඒ ඔස්සේ ඇදෙමු. යහපත් මිනිසුන් වෙමු. හැකි පමණින් ගුණවත් ‍හා නැණවත් වෙමු.

කන් හැන්දක බෙහෙත් වුව නොවටින්නේ නොවේ...

මහ පොළව ඉරිතලා වියළී යන කලට දෙතොලට දිය බිදත් මහ මෙරකි.

රෝගයට ගුණ දෙන්නේ නම් කන් හැන්දක බෙහෙත් වුව නොවටින්නේ නොවේ‍.

අතරින් පතර පැටලුනු නූල් බෝලයෙන් හෝ ඉරුනු වස්ත්‍රය මසා ගැනීමට තරම් නූලක් පාදා ගත නොහැකි නොවනු ඇත.

පට්ටපල් රස්තියාදු  පල් හෑල්ලක, අපභ්‍රංශ අස්සේ  හරි අගිස්සේ කොණක දැවටී හරි රන් වටිනා අරුත් ගුලිගැහී සැගවී තිබිය හැකිය.

තේරෙන් නැති එක නොවෙයි ප්‍රශ්නය.. තෝරාගන්නට වෙහෙසක් නොදරන එකයි.. වටිනා යමක් හොයාගන්න.. වටිනා දේ එකවර පහසුවට නැත..

ශු  ද්  ධ    වූ    ර  ස්  ති  යා  දු  ව  

 බිදක් මේ මත රස්තියාදු වන්න. යහපතෙන් බිදක්වත් අසුවේවි ඔබට.

ලියන්නේ 

රුපියල්(ඩොලර්/පවුම්/ආදී..) බිලියන ගණනින්වත් මැනිය නොහැකි 

හැබෑ මිනිසුන්(චරිත) අතරේ

ශත 1/2 ක් වටනා

මං විසින්

හොරු (සමග අපි) - දෘෂ්ටිආබාධ, ශ්‍රවණාබාධ හා ගොළුවතැති චරිත

ධනවාදයට හිතැත්තෝ සමාජවාදයට දෙස් දෙත්

සමාජවාදියෝ ධනවාදීන්ට පෙරළාම දොස් දෙත්

අරවාදියෝ මේ වාදීන්ට හිනැහෙත්

මේ වාදියා අරවාදියාට රවත්

වඩා වටිනා සම්මතයත්

වෙනසක් කළ හැකි අසම්මතයත්

තර්කාන්විතයත් දැනුම්වාදයත්

සියල්ල පාරම් බාත්

අවසන සියල්ලෝ දෙසා බාත්

මේ අතර

හොරු-

ධනවාදීන්ගේ ඇස වසා සමාජවාදීන්ගේ කණෙන් රිංගා

සම්මතවාදියාට හිනැහී

අසම්මතවාදීයා වෙනුවෙන් අත්පොළසන්දී

අරවාදියා ගේ පෙළපාලියේ

මේවාදියා ගේ විරෝධයේ 

සියල්ල අතරේ 

සුපුරුදු හොර කමේ යෙදෙත්

අපි-

ඇස් කන් ඇරන්  කටවල් අයන් බලා හිදිත්

ධනවාදී දෙසුම පට්ට නම්

සමාජවාදී දෙසුම පට්ට පල් ම වේ

අර වාදය නම් එහෙමය

මේ වාදය නම් මෙහෙමය

සම්මතය වටින්නේය

අසම්මතයට ඔරවන්නේය

මේ අතර 

හොරු-

හොරකම් කරත් 

අපේ ඇස් කන් ඉදිරියේ අැරුනු මුඛ ඉදිරියේ

අප-

කිසිත් නොදත්

විසදුම ධනවාදයෙන් හෝ සමාජවාදයෙන් ගන්නට කල්පනා කරත්

සම්මතය හා අසම්මතය ගැන වද නොවී 

අර වාදයත් මේ වාදයත් ගැන ඕපා දූපයෙන්

ලුණු පොල්කට්ටේ සිට  සියල්ල අස්ථාන ගත වී ඇත දැන්

කාලය සමග හොරු අපූරුවට කර ඇත ගනුදෙනු

මෝල්ගහත් නැත වංගෙඩියත් කුල්ලත් නැත 

ග්රයින්ඩරය පමණක් නදදේ 

ටීවී එකේ බණය වෙලාවකට වණය

මෙගාය ඩෙගාය 

හොට්හොට්ය පට්පට්ය

පස්සෙන් දුවන්නේ අපය

අපේ වේගය උන් සොරාගෙනය

තවමත් ධනවාදයත් සමාජවාදයත් භෞතිකවාදයත් පාරභෞතිකවාදයත් පශ්චාත්නූතනවාදයත් සම්මුතිවාදයත් අසම්මුතිවාදයත් පරිණාමවාදයත් මහාසම්මත වාදයත්...... වාදයේ සංවාදය තවම ඇරඹී නැතිය

මේ අතර

හොරු-

අපේ දේත්

දරුවන්ගේ දේත් 

රටේ දේත් 

තව ගොඩක් දේත් 

කොල්ලකා

ගොඩගසා

ගොඩ පිටින්ම

අරන් ගිහින්ය...

අපි-

නොදන්නෙමු

හොරු-

සියල්ල දත්...

විළිය හා රුදාවට නිසි චරිත දෙන්න

මල සුන්දරය. මළ අසුන්දරය. සමහරු මලෙන් උපන් සේ ජීවත් වද්දී තවකෙකුට ජීවත් වන්නට සිදුවන්නේ මළෙන් උපන් හැටියටයි. ඒ ජීවිතේ හැටිය. මලෙන් උපන් ‍චරිත දෙස බලා සමහරු සිහින මවද්දී සමහරු තමාගේ උපත ගැන වදවෙති. තමා මළෙන් උපන්නා යැයි සමාජයකටම වෙර වඩන ඇත්තෝද වෙති. කෙසේ නමුත් උපත සිදුවී හමාර හෙයින් එය මලෙන් වුවත් මළෙන් වුවත් කම් නැත. ඇත්තේ ජීවත් වීමටය.

සමහර විට ජීවිත ලේබල් වන්නේය. මලින් උපන් මිනිස්සු , මළින් උපන් මිනිස්සු.. කලකදි ඉන්දියාවේ බමුණන් මලින් උපන් නැත්නම් මහබඹාගේ මුවින් උපන් මිනිස්සු යැයි නම් ලබද්දී ශුද්‍රයන් මළින් නැත්නම් මහබඹාගේ දෙපතුළින් ඉපදුනායැයි සැ‍ළකුවේ කාලයේ බලවතුන්ගේ බලයේ ආධිපත්‍ය පතුරවමිනි. සද්ධර්මයෙන් ඊට නිසි පිළිතුරු ලැබුනේය. බලවතුන්ගේ හිත් රිදුනේය. පෙළපතින් කෙසේ කියවුනත් මිනිහා මැනිය හැක්කේ ක්‍රියාවෙන් පමණකි.

ක්‍රියාවෙන් චරිතය මැනෙන කලාවක්ද අප අතර ඇත්තේය. එහිදී චරිතයක ක්‍රියාවන් රංගනයකි. චරිතය මැනෙන්නේ ඒ රංගන ක්‍රියාවෙනි. මලින් උපන් චරිතත් මළින් උපන් චරිතත් මෙහිදී එකක්මය. ඔය හැම වර්ගයේම චරිත  රංගනය මත මෙහිදී සම්මානයටද පාත්‍ර වන්නේය. සම්මාන උළෙලවල විනිවදභාවය හෝ ඒවායේ සාධාරණත්වය හෝ වාණිජමය ස්වභාවයන් කෙසේ වුවත් මලින් උපන් චරිතයක් වුව මළින් උපන් චරිතයක් වුව හිමිවන සම්මානයේ භෞතික වටිනාකම එකක්මය.

එසේ වුවද ජනසමාජයක සම්මානය නම් සීයට ගණනකින්ම මීට සපුරා වෙනස්ය. සැබෑ ජීවිත වේදිකාවේ දී ක්‍රියාවන් රංගනයක් බවට පත් කරගතහොත් කෙටි කාලීනව සම්මාන ලැබිය හැකි වුවත් දිගු කාලීනව ලැබෙන්නේ නිග්‍රහ පමණකි. අත්වන්නේ විනාශය පමණකි. එබදු අත්විදීම් අපේ සමාජය ඉතා මැතදීත් හොදින්ම ලැබූ බව තවමත් මතකය ඇත්තන්ගේ මත‍කයේ ඇතුවාට සැක නැත.

ඒ කෙසේ වෙතත් කාර්ය බහුල මිනිසාට සමාජය දෙස හැරී බලන්නට, එහි අවශ්‍යතාවය ග්‍රහණය කරන්නට වෙලාවක් නැත්නම් මේ රංගන කලාවන් තුළින් හෝ යථාර්තය ගැඹුරේ මෙන්ම නොගැඹරේද ඥානනය කරගන්නට මගක් හැදිය නොහැකිද, පොතපතින් එහා ඒ භාවිතාවට අප විධිමත්ව යන්නේ කවදාද? සමාජයේ මළින් නොමළින් උපන් කොයි කාටත් උපතට වඩා ජීවිතය ගැන කියවා ගන්නට, තම තමන්ගේ චරිත දැක ගන්නට කැඩපතක් වනවා නම් ඔය කොයි චරිතත් ඇති රංගකලාවත් නූතනයේ හරි වටිනා එකක් වනු නැද්ද. 

ඒ බැල්මෙන් බලන කල අද මෙහේ ප්‍රශ්නයක් පෙනේ. අද නොවේ, හරිනම් කලක සිට ඇති ප්‍රශ්නයේ පිටක් පෙරළෙන්නටත් දැන් නම් කාලය හරි තරමය.  

අපිට අද අපේම සංස්කෘතියේ අපේම නව නිර්මාණ නැතිද? 

 මලින් හෝ මළින් වේවා මේ එළඹ ඇත්තේ අපේ සංස්කෘතියට විළිරුදා ඇතිවිය යුතු කාලය නොවෙද. උපන්නට පෙරම ගබ්සා කළ බොහෝ දරුවන්ගේ අතීත උරුමය සේම නිදහසේ අයිතිය අහිමි නොකොට ඒ විළිරුදාවට හේතුවන දරු ගැබ හදන්නට අප විසින්ම සංස්කෘතියට දුන් දායකත්වයේ වගකීම දරමින් ඒ දරුවා මලෙන් උපන්නද මළින් උපනන් ද යනුවෙන් ප්‍රශ්න නොකොට උගේ ජීවිතය නගාගන්නට අත මෙන්ම හිත දීමක්ද කළ යුතුව ඇත. මලත් මළත් දෙමග අතර දියුණු සංකල්පයකට බුද්ධියට මෙන්ම හදවතට යන්නට බලයත් සවියත් දෙන්න.. චරිත නගන්න, ගොඩ නගන්න. විළිය හා රුදාවට නිසි චරිත දී සමාජයට මගක් දෙන්න.

මම................ නම් වෙමි නොහොත් නමින් මම හා මගේ චරිත

දන්නා සිංහලය එක් එක් ලේබල් යටතේ රස්තියාදු ගස්වන්නට අපට සිදුවූයේ අපේම වරදකින් නොවේ. එය කාලීනව රටේත් සමාජයේත් කෙරුවාවේ මහිමයයි. හැම දෙයින්ම අපව පීඩාවට පත්කළා වූ සමාජයකට අපේ ප්‍රතිචාරයයි. 

නමුත් අපි ඒ වරද සමාජය පිටම පටවා රස්තියාදු සමාජයේ ගිලී මියයන්නෝ නොවෙමු.  එහිදී මම කෙසේවත් සමාජයකට වරද පටවා මියයන්නට සූදානම් මිනිසෙක් නොවෙමි. මගේ ආත්ම භාෂණය නොතේරෙන ඉසව්වෙන් තේරෙන ඉසව්වට නොහොත් මගේම කරගන්නට දැන් කාලයයි. එහෙයින් දැන් දැන් මගේම නමින් මම ලියමි. මගේම කොට ලියමි. එහෙත් එකම ගමනය. එකම මගය. එනම්  මගේ ගමන දිනෙන් දින තවදුරටත් රස්තියාදුව ශුද්ධ කර ගනිමින් යන ගමනේමය. හිත නිදහස් කර ගත් මිනිහ‍ාගේ බුද්ධිමය භාවිතාව දැන් මම සොයන්නෙමි.

මගේ විෂය නාට්‍ය හා රංගකලාව කොට මම එය සොයන්නට වෙහෙසෙමි. දන්නා සිංහලෙන් ලිවීමත්, මෙතෙක් කළ ගවේෂණයේ, නිර්මාණයේ කියූ නොකියූ පොඩි හෝ දෙයත් පසුබිමක තබා වඩා සාර්ථකව කරන්නට පුළුවන් හා වැඩියෙන් එකගතාවට පැමිණිය හැකි දේ සදහා දැන් මම වෙහෙසෙමි. 

කෙටියෙන් එපමණකි, තවදුරටත් ශුද්ධ වේවා රස්තියාදුවේ මළ... රංගගත වේවා නිර්මළෙන් උපන් චරිත. ලියවේවා ඒ චරිත වල සහතික ගැන පමණක් :) ඉදිරියට.

අද හරි අපූරු දවසක් ;)

    මේ වගේ එකෙක් නොවෙයි, පුංචි පෙත්තෙක් අද අපේ ගෙදර ආවේය. 

මේ අයුරෙන්ම පියඹා අවුත් අපි කීපදෙනෙකුගේ හිස මතින් උරහිසට බැස්සේය.

රජයෙන් නිවාඩු බවට පත්කළ දිනයකි අද. උදෑසණ ළිද අසල හිදිද්දී මගේ හිස පසෙකින් තටු ගසන හඩක් ඇසී මම කලබල වූයෙමි. පෙත්තෙක් මා හිස අසළින් පියඹා නිවසෙහි අනෙක් පසට ගියේය. තවත් මොහොතකින් මා දුටුවේ නිවසේ අනෙක් පසින් පියඹා ආ පෙත්තප්පු මගේ කාමරයේ ජනේලයේ වසා සිටින බවකි. අම්මා උෟ අසලට ගිය විට උෟ ඇගේ හිසට ආවේය. අත පෑ විට අතට ආවේය. අද උදෑසණ සිට පැය කීපයක්ම - තවමත් ඌ අප නිවසේය. හිසෙන් උරහිසට බසිමින් අතට ආ ගිරා පෝතකයා උගේ හඩින් මිස අපේ හඩින් නම් කතා කළේ නම් නැත. කොහේදෝ සිට පැමිණියත් ඌ මිනිස් වාසයක සිට පැමිණ ඇති බව පැහැදිලිය. නැතිනම් මෙලෙසින් මිනිසුන්ට කිට්ටු වන්නේ නැත. තවමත් නිවසින් එළියට යන්නට ඌට උවමනාවක් නැති සැටියකි. ඒ මේ අත යමින් දෙන දෙය කමින් තවමත් ඌ නිවසේය. හෙට තබා අද ‍රැයටවත් අප නිවසේ ඌ රැදේවිදැයි තවමත් කිව නොහැකිය. නමුත් බල්ලන්, බළලුන් නැති අප නිවසේ ඌට එතරම් හානියක් ද නැත. කෙසේ නමුත් කුඩා කළ ලියූ මගේ සුරතලා ගේ රචනාව සිහි කෙරෙන තරමට ඌ මගේ හිසිනුත් කීප වාරයක්ම උරහිසට බැස්සේය. නිවසේ තැනින් තැනට අපේ කරින් ගියේය. සුළු මොහොතකට පෙර මා පරිගණකය හසුරවද්දී ඌ උරහිස මත නිදි කිරුවේය. ඉතිං මේ පුංචි හිතවත්කමින් දැනෙන්නේ හරි අපූරුවකි. හරි අපූරු දවසකි අද මට සිතෙන්නේ එහෙයිනි. 

බලමු හවසට ගිරා පෝතක මිතුරාගේ ඉතිරි රග :)

ලෝකෙට වඩා ලොකු රටක්!

ලෝකෙන් උතුම් රට ලංකාවයැයි අප ඇසූවේ කුඩා කලදීමය. මිනුම් නැතිවම අපි එකල දී ඒ මතය ගත්තෙමු. ලොකුවට නොදනිතත් දන්නා මිනුම් තුළද අදද මා නම් මගේ රට ලෝකෙන් උතුම් රටක් යැයි සිතමි. තැනෙක විචාරයක් වූවාට එය සිංහලෙන් ම වන්නේත් මගේ රට මට උතුම් නිසාය. කැඩිච්චි දෙමළෙන් හෝ ඉංගිරි‍සියෙන්වත් මා නම් රට හෙළා දකින්නට කැමති නැත. කියන දෙයක් අපේ බහුතරයාට තේරෙන සිංහලෙනි. ඒ ලෝකෙන් උතුම් රට අපේ රට යැයි සිතන නිසාමය. මා පමණක් නොව තවත් අපට වඩා මිනුම් කිරුම් දන්නා උදවියද එසේ සිතන බවට අමුතු සාක්කි උවමනා නැත. අප බහුතරයා එසේ කියන්නේ භෞතික මිනුමට වඩා හිතේ මිනුම අපට ලොකු නිසාය. තවත් රටවල ජනයාද ඔවුන්ගේ රටවල් ගැන එසේ කියත්.. අපට වටින්නේ අප රටය. එනිසා මේ රට ලෝකෙට වඩා ලොකුවට අපට හැගෙන්නේ ලෝක සිතියම් දැක නැති නිසා නොවේ. රට ගැන හිතෙන ලොකු සංකල්පයේ හැටි එහෙමය.

(පුංචි වුවත්, ලොකු වුවත් අහල පහළ ගෙවල් වලට වඩා අපට‍ ලොකු අපේ ගෙදරය. මොන පහසුකම් නැතත් අපට අපේ ගම ලොකුය. ඊළගට අප අයත් නගරය අපට ලොකුම නගරයකි. අපේ පළාත වටිනාම පළාතය අවසානයට රට.. එතැනින් එයාට ලෝකයම එකම යායකි, අපට දැනෙන්නේ...)

ඉතින් ලෝකෙට වඩා ලොකුවට රට ගැන අපට දැනෙනවානම් ලෝකෙට වඩා ලොකුවට අපේ දෙයක් හදා ගන්නට අප තවමත් අපොහොසත් ඇයි?

සාමාන්‍යයෙන් අපේ රටේ අය මෙසේ කියති. 

අර ක්‍රියාවට නම් හපනා ජපනාය.

අර දේත් මේ දේත් ඉදිකට්ටත් හදන්නේ චීනාය.

මහලොකුම ඉන්දියානුවාත් උන්ගේ රියෙන් ලොකුම සභාවටත් යන්නේ ආඩම්බරයෙනි.

ඔයටික ඇතිය. ආසියා කරයේ අපි නිතර කියන්නේ ඔය නම්ය. වරදක් නැත. ඒවා අපට වඩා ලොකු නම් මෙන්ම ලොකු කම් ද ඇති රටවල්ය. නමුත් අපි තවමත් අපි ගැන උදාන වාක්‍යක් හදාගන්නට සූදානමක් නැත. තිස් අවුරුද්දකට දිග ඇදුනු යුද්ධයේ සාපයෙන් කාලයක් ප්‍රචලිත වූ අප අද ඒ යුද්ධයේ නිමාවටත් දේශපාලන ලකුණු දමා ගෙන හමාරය. දැන් ඒ යුද්ධයේ එක් පිළක් නිසා රටට ‍ලැබුනු එකක් සේ අර්ථ දැක්වෙද්දී අපේ රටට උදාන වාක්‍ය තැනීම දේශපාලන පිල් හා මහජනයා ගේ පිල් හරහා තවත් කල් යන්නේය. ආශ්චර්යයක් කරා යන ගමනකට කැපවීම ඉහළ සිටම විශම භාග බොරුවක් බව සාමාන්‍ය ජනයා වන අපට නම් පෙනෙන්නේ වටපිටාවේ සමාජයේ දෙපයින් රස්තියාදු වන්නන් නිසාය. ඒ සදහා ගැඹුරට යන චින්තනයකට සැබෑ කැපවීමකින් නිලය බලය ඇති ලොක්කන් පය තබා ඇතිද? ලොක්කෝ ඒ ගැන තමන්ගේ නොවන දුවා දරුවන්ගේ නෙත් දෙස බලාගෙන පපුවට ගසාගෙන කල්පනා කර බලත්වා!

තවමත් අපි අපේ රටපුර පෝෂණය කරන්නේ ඇහින්වත් නොදුටු පෙරදිග ධාන්‍යාගාර හා අපේ පිහිටීමත් සමග බැදි ඉන්දියන් සයුරේ මුතු ඇටය සංකල්පයෙනි. නමුත් දැන් දැන් සාහිත්‍යමය සංකල්පනාවට කැමති නැති පරපුරට ඒ ආකල්පය පමණක් දීම හුදකලාවට අත වැනීමකි. මොකක්දෝ චිත්‍රපටයක දුටු පරිදි බුරුමය ලෝකෙන් ලොකු රටක් ලෙස පෙන්වීමට ලෝක සිතියමේ බුරුමය ලොකුවට ඇන්දා සේ වර්තමානයේ අපේ රට සිතියමේ ලොකුවට ඇදීමෙන්ද ඵලක් නොවනු ඇත. එක්කෝ ආශ්චර්යයේ උදාන වාක්‍යයට සැබෑ අර්ථයක් දීමට ලොක්කන් බොක්කෙන්ම කැපවිය යුතුය. නැත්නම් අපේ උදාන වාක්‍ය ජනයා විසින් හෙළිදරව් කර පාලකයා වෙත එන්නත් කළ යුතුය. ඒ එන්නත් කටුව ඡන්දයකටම ලඝු කර ගන්නට උවමනාද නැත. එතැනින් මෙහා ගේ ඇතුළේ දරුවන්ගේ චින්තනය තුළට ඔබ රට ගැන දෙන උදාන වාක්‍ය හදන්න.. ඉන් තොරව කිසිවකින් ඵලක් නොවනු ඇත. රටට හෙන ගැහුවත් උඹ උඹේ ලෝකය තනා ගනින් කියා සිතන්නට පුරුදු කළොත් දරුවා දිනෙක සිය රට උගස් තබා හෝ ලෝකය අනුභවයට ගන්නට සැරසේවි. අවසානයේ ලෝකයේ ආහාරයක්‍ වේවි. හිතන්න උදාන වාක්‍ය අපි කැමති පරිදි හෝ ගෙයින් ගේ , දොරින් දොර පටන් ගනිමු. 

කවදා හරි අපි ලෝකය ඉස්සරහින් යමු. ලෝකය අපි පස්සෙන් ඒවි.. හැබැයි ඒ හොදන් හරි නරකින් හරි නොවෙයි. හොදින් විතරමයි, ජයවේවා.. අපට ජයවේවා රටට :)

නවකතා, කෙටිකතා හා අපේ කතා..

පාසලේ පන්තියේ ඩෙස්කුව අස්සේ පොත් ඔබාගෙන කියවූ කාලයක් අපට තිබිණි. විශේෂයෙන් මට තිබිණි. පන්තියේ වෙන පාඩමක් ඉගැන්වෙන අතර නවකතාවක් හෝ කෙටිකතා සංග්‍රහයක් හෝ වෙනත් සිත්ගන්නා සුළු පොතක් ඩෙස්කුව යට තබාගෙන කියවීම නිවැරදි ක්‍රියාවක් නොවේ. එය විශේෂයෙන් පන්තියේ ඒ මොහොතේ උගන්වන ගුරුවරයාට කරන නිගරුවකි. කෙසේ නමුත් අධිවේගී කියවීමේ හුරුවක් තිබූ මට බස්රථයේ මෙන්ම පාරේ පවා කියවීමේ පුරුද්දක් තිබුනේ එතරම් හොද විදිහකට නම් නොවේ. ඇබ්බැහියකට අනුවයි. ඒ ඇබ්බැහිය අවුරුදු දහයේ දොළහේ සිට පහළව දාසය වෙනකම් තදින්ම තිබුණි. පොතක් අතට ගත් විට එය කියවා නිම කරන තෙක් ඉස්පාසුවක් නොවීය. අපේ ඇබ්බැහිය නිසාම පොත් කියවීම සදහා රුචිවූ මිතුරු පිරිසක්ද එවකට පන්තියේ සිටියා මතකය. පොත් පත් හුවමාරු වුනා මෙන්ම මිලදී ගැනීමටත් අලුත් පොත් ගැන සොයා බැලීමට මිතුරන් සමග හෝ තනිවම පොත් සාප්පු වල කරක් ගැහීමේ පුරුද්දක්ද තිබුනි. නවමු කතා ලිවීම ඇරඹුන හැටිද ඒ කතා කියවීමට දෙතුන් දෙනෙකුගේ පිරිසක් සිටි බවද තවදුරටත් මතකය. එහෙත් ඒ කතන්දර කීමට ගියොත් කතාව වඩාත් දිග්ගැස්සෙන බැවින් ඒ කතා නවතා මේ කතාව කියන්නට අර අදිමි.

එනම්  අපි නවකතා තුළින් ජීවිතය කියවූ හැටිය. කෙටිකතා තුළින් මිනිස් මනස දුටු හැටිය. යොවුන් කතා තුළ වීරත්වයත් ළමා කතා තුළින් සුන්දරත්වයත් දුටු බවය. චරිත කතා මෙන්ම පරිවර්තනත් එලෙසින්ම අනුවර්තනත් අපේ ජීවිත වලට අපූර්වත්වයක් ගෙන ආවේය. සැබවින්ම පොත් අපට ගෙන දුන් මිහිර සහ තෘප්තිය කියා නිම කළ නොහැකි තරම්ය. පොත් අපේ මිතුරන් විය. ඒවා අපේ කුහුල් සිතට විවිධ සංකල්පනා ගෙන ආවේය. විවිධ චරිත ගෙන ආවේය.  විවිධ චරිත සමාජයේ දකින්නට පෙර අප කියවූයේ පොත් තුළිනි. දුටුයේ නවකතා, කෙටිකතා තුළ එළිදුටු සමාජවලිනි. ඇත්තෙන්ම කලකට පසු ඒ චරිත අපේ කතා තුළ අද අපි දකින්නෙමු.  ඒ ගනුදෙනු නවකතා කෙටිකතා බවට පත් කළ හැකි වුවත් නොකළා වුවත් ජීවිතය එතුළ කියවෙන්නේය. එපරිදි ජීවිත ගතවන්නේය, ගලා යන්නේය. නිර්මාණ යනු හුදු සංකල්පනා ලෝකයක් නොව භාවිත ලෝකයේම පිළිබිඹුවක් බව අපි එවිට වටහා ගත්තෙමු. ඒ වටහා ගැනීමට තරම් වත් ඉඩ කඩක් අපට ඉතිරි කළේ පොතපතේ අතීත මෙහෙවරයි. අතීත මෙහෙවරයැයි කීවේ අද එහි ස්වරූපය තරමක් වෙනස් වී අැති බව හැගෙන නිසාය. එය කාලයේ තාලයදැයි අපි නොදන්නෙමු.

විෂය ‍නිර්දේශයට පොත පත කියවන්නෝත් රසවිදීමට වඩා පාඩම් කරන්නෝත් අද අපට බොහෝ සේ මුණ ගැසෙති. නවකතා, කෙටිකතා කියවීමට වඩා පාඩම් කිරීම අපට නම් අමුතුම අද්දැකීමකි. ඒ පාඩම් කරන්නේ විභාග වලට උත්තර ලිවීමටය. එය තවත් අපූරු නාටකයකි. කියවීමට පත පොත නොමැති කමද, වේලාව නොමැති කමද, වෙනත් සන්නිවේදන මාර්ග නිසා පොත පතේ සන්නිවේදනය දුර්වල වී අැති දැයි අප නොදන්නෙමු. නමුත් මෙහේ සාමාන්‍ය ජනයා අතර සාමාන්‍ය වෙසින් හිදින අපට නම් ඒ අඩුව හොදින් දැනෙන්නේය. කොළඹින් බැහැර පළාත් වල දුවා දරුවන් කවදත් මෙහිදී අසරණය. හොද පුස්තකාලයක් මෙන්ම හොද අවස්ථාත් ඔවුන්ට සුලභව තවමත් ලැබෙන්නේ නැත. කියවන්නට කියනවා විනා නිරවුල් පැහැදිලි රසවින්දනයට අවස්ථා ඔවුන්ට හිගය. ගමෙන් බිහිවන අංකුර ලේඛක දරුවන් එතැනම වැළලී යන්නේ ලේඛකයා කියා රස්සාවකට මෙහි ඉඩක් නොහැදෙන නිසාමය. ඔවුන් බැරි විෂයන් වල රස්තියාදුවන්නේ එනිසාය. එකකට හැකියාවක් අැතිව වෙනකක් කරන්නේ එනිසාය. 

උපාධිය එකකින් ලබා කාලයක් තිස්සේම වෙනතක නිෂ්ප්‍රයෝජන රස්සා කරන මෙහි උදවිය කරබාගෙන ඒවා කරන්නේ පඩිය පමණක් සළකාම නොවෙද? ඔවුන්ගේ දරුවන්වත් තමන්ගේ තැනටම දක්කන්නට ඔවුන් සුදානම්ද? එක එකා ගොඩයන්නට හිතන අපේ චින්තනයෙන් මෙයට නම් පිළියම් සොයාගත නොහැකිය. අපි කෙටිකතා වල දුටු, නවකතා වල කියවූවාටත් වඩා හොදින් තවම රටේ එබදු කෙරුම් නම් එයාකාරමය. ඉතින්  ලේඛකයෝ පමණක් නොව කොයි ක්ෂේත්‍රයේ වුවත් නිර්මාණ කරුවන් බිහි කරන්නට තවමත් මෙහි පසුබිමක් නැත. ඇත්තේ කා යටතේ හරි රස්සා කරන්නවුන් පමණක් බිහි කිරීමේ පසුබිමකි. 

අද නැතත් හෙට මේ වැරදි ගමන අප නිවැරදි කර ගත යුතුව ඇත. නිවැරදි දිශාවන් ඔස්සේ විවිධ ක්ෂේත්‍ර වල නිර්මාණකරුවන් බිහිවන්නට පසුබිමක් රටෙහි හැදිය යුතුව ඇත. තමන්ගේ බසින් තමන්ගේ මගින් තමන්ගේ ක්‍රමයට ලොව දිනන වෙනත් ජාතීන් මෙලොව සිටිත් නම් අපේ භාෂාවෙන් අපේ නිර්මාණ මතින් අපේ විද්‍යාවකින් ලෝකය ජය ගන්නා මාර්ගයක් අපට ඇත්තේ නැද්ද? අපේ කතාව නිර්මාණය විය යුත්තේ ඒ මගකින් නොවේද? බුද්ධියත් විශ්වාසයත් නොව අපට තවමත් මද පසු නොබසින වීර්යයෙන් ඉලක්කය වෙත යන්නට පැහැදිලි ගමන් මගකුයි. එ් ගමන් මග දිගු වන්නටත් පිළිවන. කටුක වන්නටත් පිළිවන. එහෙත් පැහැදිලිව දිගටම ඒ මගේ නිවැරදිව යන්නේ නම් දිනෙක අපටද ජය නියත වනු ඇත.

ඉලක්කය අපේ පූර්ණ බවයි. නිවැරදි සංවර්ධනයයි.  රට ගොඩනැගීමයි.

ප්‍රශ්නය, කොහේද ඒ ඉලක්ක වෙත යන පැහැදිලි ගමන් මගක්, කරුණාකර එය නිරවුල්ව අපට පෙන්වන්න. 

අපේ අලුත්ම කතා ලියවෙන්නට ඕනෑ ඒ ඔස්සේය. කෙටිකතා, නවකතා මෙන්ම නවමු කතා ඒ ඔස්සේ ලියවෙන්නට ඕනෑය. මත්තේ ඒ මත්තේ අනාගතයක් නිමවෙන්නට ඕනෑ නම් පවතින්න ගැන විචාරාත්මක සංකල්පනා කලඑලි බැසිය යුතුමය. 

අතීතයේ අපි කියවූ චරිත අනාගතයට වලංගු භාවයක් සහිතව බිහිවන්නට උවමනාය. එසේනම් අලුත් චරිත බිහිවිය යුතුය. නිවැරදි මගක අලුත් චරිත බිහි කරන්නට නිර්මාණය කරන්නට අපි සමත් විය යුතුය. අපේ ක්‍රමයේ අපේ චරිත සමාජයේ රජ කරන්නට නම් අපි ගැන අපට හැගීමක් තිබිය යුතුය, ලැබිය යුතුය. අපේ වටිනාකම් අනන්‍යතා අපි වටහා ගත යුතුය. අනාගතයට වලංගු අතීතයක් අැති චරිත අවසන අපේ කතා තුළ අපි බිහිකළ යුතුව ඇත. 

විවිධ චරිත අලුත් සමාජයට නිවැරදි ලෙස විවර කළ යුතු කාලයයි මේ. එය ලේඛනයෙන්, දේශනයෙන් හෝ රංගනයෙන් වන්නට පිළිවන. කොටින්ම නවකතා, කෙටිකතා තුළ ඇති අපේ කතා නිවැරදි ඇසකින් සමාජය වෙත සජීවීකරණය විය යුතු කාලය නොවෙද මේ.

අනුන්ගේ ප්‍රශ්න, මගේ ප්‍රශ්න හා අපේ ප්‍රශ්න.

'එය ඔබේ ප්‍රශ්නයක් මිස මගේ ප්‍රශ්නයක් නොවේ' - සමහර අවස්ථාවල අපි භාවිත කරන යෙදුමකි. ඇත්තටම මතුපිටින් නම් එය සම්පූර්ණ සත්‍යයකි. මගේ ප්‍රශ්නය මගේය. ඔබේ ප්‍රශ්නය ඔබේය. එබැවින් එකිනෙක නොබැදෙන විට ඔබේ ප්‍රශ්නය මට ප්‍රශ්නයක් නොවන්නා සේම මගේ ප්‍රශ්නය ඔබටද ප්‍රශ්නයක් විය නොහැකිය. ඉතිං අප එකිනෙකාගේ ප්‍රශ්න වෙත ඇගිලි ගැසිය යුතුද නොවේ. එය තවත් ආකාරයකින් ඔවුනොවුන්ගේ පුද්ගලිකත්වයයි. අපේ පුද්ගලභාවයයි.

නමුත් හැම ප්‍රශ්නයක් ගැනම එසේ වනවාද? එහෙනම් අපේ ප්‍රශ්න කියන්නේ මොනවාද? ඉන් කියවෙන්නේ ඔබටත් මටත් දෙදෙනාටම බලපාන පොදු ප්‍රශ්නත් තිබෙන බව නොවේද? සමහර විට එබදු තැනකදීත් එය ඔබේ ප්‍රශ්නයක් පමණක් ලෙස මට දැනෙන්නේ නම්, මගේ ප්‍රශ්නයක් ලෙස පමණක් ඔබට දැනෙන්නේ නම්.. අපි යන එකතුව තව දුරටත් රදා පවතිද්ද? නැත. එවිට සිටින්නේ් ඔබත් මමත් යන දෙදෙනෙක් ම පමණි. එය තවත් ප්‍රශ්නයක් විය හැකිය.

එකක් දෙකක් තුනක් , සීමාවක් නැත. විවිධාකාරයේ ප්‍රශ්නය.

අරයාගේ මෙයාගේ කීවත් සමස්ථ වශයෙන් විමසූ විට ලොව තුළ ඇත්තේ එකම ආකාරයේ ප්‍රශ්න නොවන්නේද? දුක මුල් කොට ගත් ප්‍රශ්න, සැප මුල් කොට ගත් ප්‍රශ්න, කීර්තිය මුල්‍ කොට ගත් ප්‍රශ්න, අපකීර්තිය මුල් කොට ගත් ප්‍රශ්න, ලාබ මුල් කොට ගත් ප්‍රශ්න, අලාබ මුල් කොට ගත් ප්‍රශ්න, නින්දා මුල් කොට ගත් ප්‍රශ්න, ප්‍රශංසා මුල් කොට ගත් ප්‍රශ්න... කැරකෙන අෂ්ට ලෝක ධර්මය.  සියලු ප්‍රශ්න ඔය අට ලෝ දම් මූලයන් මත නොරැදෙනවා යැයි කිව හැකිද? නොහැකිය. කියනවා නම් ප්‍රශ්නයක මූලය සොයා ගැනීමට අපට ඇති නොහැකියාව මිස අන් කවරක්ද?

එනයින් බැලූ විට මගේ ප්‍රශ්නයත් ඔබේ ප්‍රශ්නයත් එතැනින් එහා අනුන්ගේ යැයි කියන ප්‍රථම පුරුෂ දෘෂ්ටියෙන් දකින ප්‍රශ්නත් සියල්ල එකම මූලයන්ගෙන් නැගෙන ඒවාය. එසේ කියා අනෙකාගේ ප්‍රශ්නය තමන්ගේ කරගන්නට කවුරුන් හෝ ඉදිරිපත් වන්නට උවමනා නැත. නමුත් කවදා හෝ අපි අපේ කියා මගේ කියා මුහුණ දෙන ප්‍රශ්නයත් දිනෙක අනුන්ගේ ප්‍රශ්නයක් වූ එකක් බව පමණක් මතකයේ රදවා ගැනීම බුද්ධිගෝචරය. එය තවත් බොහෝ දේ ගැන ගැඹුරු වැටහීමක් ලබා ගැනීමට දිනෙක ඔබට උපකාරී වනු ඇත.

 

පහත ප්‍රශ්න - සමහරෙකුට ප්‍රශ්න වූ නිසා අපට වාසි වූ ඒවාය. ඒ විග්‍රහයන්ගෙන් සමහරෙකුට සතුට නැත්නම් සැපය මෙන්ම කෙනෙකුට අසතුට නැත්නම් දුක ඇතිවිය හැකියි. එය මගේ ප්‍රශ්නයක් නොව ඔබේ ප්‍රශ්නයකි. මට මොකද, අනුන්ගේ ප්‍රශ්න :)

ඔලුවට ඇපල් ගෙඩියක් වැටීම ප්‍රශ්නයක්ද?  තිත්බටු ගෙඩියකට වඩා ඇපල් ගොඩිය විශාල බැවින් හිසට වැටුනු විට රිදීමක් දැනේ. රීදීම දුක ඇතිකරයි. ගෙඩිය බිමටම වැටුනේ ඇයි දැයි හිතෙයි. එය ඔලුවට වැටුනේ බිමටම වැටුනු හෙයිනි.

දිය පිරුනු නාන බේසමට බැස්ස පසු බේසමෙන් පිටට ජලය උතුරා යාම ප්‍රශ්නයක්ද? ජලය ප්‍රමාණාත්මකව මෙන්ම ස්ථානීයවද අැති  කරන ගැටළු විවිධාකාරය. වැඩිවූ විට මෙන්ම හිග වූ විටද සැප මෙන්ම දුකද ඇතිවේ. නාන බේසමට දිය පිරවිය යුත්තේ එකක්මද?  භාගයක්ද යන්න හිතා බැලීමට සිදුවෙයි. කටටම පුරවා එය තුළට බැස්ස විට බේසම උතුරා ජලය ගලන නිසාය ඒ.

ජීවිතය ප්‍රශ්නයක්ද? ඇතිවන ප්‍රශ්න නිසාම ප්‍රශ්නයක් වේ. විසදුම් නැති විට බරපතළ ප්‍රශ්නයක්වේ. අටලෝ දහමම මෙතැනය.

මරණය ප්‍රශ්නයක්ද? අමර වෙන්නට හිතුණු විට, එසේ වන්නට නොහැකි හෙයින්ම ප්‍රශ්නයක් වේ. මරණයට බිය දැනෙන විටද, කල් දා ගැනීමට නොහැකි තැන විටෙක ඇතිවන ප්‍රශ්න නිසාමද ප්‍රශ්නයක් වේ. වැඩියෙන්ම දුකය.

තවත් ප්‍රශ්න මෙලෙසින් විග්‍රහ කර බලන්න. ඔබට කාලය, විවේකය තිබෙනවාද යන්න මට නම් ප්‍රශ්නයක් නොවේ:)

ජීවිතයේ මානය හා ලයිෆ් එකේ මිනුම?

හැමදේටම මිම්මක් තිබෙනවාට අප කැමතිය. ගාණට මිම්මට එක එක දේවල් ගැන කතා කරන්නටත් පාරම්බාන්නටත් එවිට අපට හැකිය. නවය පන්තියට වඩා එකොළහේදී අප ලොකුවට හිතන්නට පෙළඹෙන්නේ සමහර දේවල් වැඩියෙන් මනින්නට අප දන්නවා කියා හිතාය. උසස් පෙළට ආ පසු හිතන්නේ සා පෙළ දී නම් අපි මැට්ටන් ගානට සිතූ බවකි. එහි අදහස උසස් පෙළදී දැන උගෙන ගන්නා මිනුම් වඩාත් වැඩිහිටි සමාජ පරිමාණයේ ඒවායි හිතෙන නිසාය. අනික එතැනින් එහා පාසලේ පන්තිත් නැත. එබැවින් ලොක්කන් අපය.

 හැබැයි මේ සියල්ල ඉගෙන තවත් ඉහළටත් ඔය ලෙසින්ම වසරින් වසර ගොස් තවත් වසර ගාණකට පසු බැලුවාමත් වැඩි දෙනෙකුට හිතෙන්නේ අපි දන්නා මැනුම් ප්‍රමාණවත් නොවන බවකි. උගත් දෙයින් මිනුම් හදා ගන්නා බොහෝදෙනා සිටියත් බොහෝ දෙනා ඒ මිනුම් වලින් සෑහීමකට පත් වන ලෙස මැන ගැනීමට නොහැකිවත් සිටිති. ඉතින් ගාණට මිම්මට එක එක දේ ගැන මිනුම් දෙන්නට බැරි වුනාම හිතට එන්නේ අසම්පූර්ණ හැගීමක්ය. 

සමහරු නම් හරි හතැරැස් දේත් රවුම් මිනුමටම හිර කර දමති. තවත් අය රවුම් දේත් හතරැස් මිනුමේ දමති. සමහරු අටපට්ටම් මිනුම් ද භාවිත කරති. එතැනදී අෂ්ඨ ලෝක ධර්මයක් ගැනත් සිහිපත් කරති. 

කොහොම වුනත් අවසන මානය නොදැන මිනුම ගැනීමට යාමෙන් බොහෝ දෙනා අසරණ වන බව නම් සහතිකය. ඒ සහතික බොහෝ තැන්වලින් බොහෝ දේවලින් දකින්නට, පෙනෙන්නට ඇත.

චරිත තුළින්, භූමිකා තුළින් ලයිෆ් එක මනින්නට කලින් ජීවිතයේ මානය සොයා ලයිෆ් ‍එකේ මිනුම ගන්නට හිතුවොත් ... 

කල්පනා කර බලන්න අපට වැරදුනු තැන් හොයාගන්න, හදාගන්න.. චරිතය හැදේවි, භූමිකා ලැබේවි. ඔබේ ප්‍රේහේළිකාව? එවිට විසදේවි.

ඇතුළත් පිටත් අතර ගමන දොරටුවකිනි.

දිනක් තරමක දුර බැහැර වෙසෙන අප සගයෙකුගේ නිවසට යම් කාරණයක් සදහා ගිය අපට ඒ මොහොතේම අපූරු රාජකාරියක් පැවරුණි. රාජකාරියක් කීවාට එය ඇත්තටම පුංචි උදව්වකි. ඒ උදව්ව නම් අලුතෙන්ම සාදවා ගෙනවිත් තිබූ අල්මාරියක් නිවස තුළට ඇතුළු කිරීමයි. බඩු ප්‍රවාහනය සදහා පැමිණි කීප දෙනෙකු සිටියත් ප්‍රධානම ගැටළුව වී තිබ‍ුණේ නිවසේ දොරෙන් අල්මාරිය ඇතුළු කිරීමයි. සගයාගේ හා පවුලේ අයගේ වාසනාවට නගරාසන්න නිවසක් වූ එහි දොර අල්මාරියේ පළලට වඩා අගල් බාගයකින් වැඩිවිය. එබැවින් නිවසේ දොර ගැලවීමේ උවමනාවක් ඇති නොවිණි. දශමයෙන් අල්මාරිය නිවස තුළට රිංගවන්නට හැකිවිය. 

නිවසකට දොරවල් තිබෙන්නේ අපට එන්නට යන්නට පමණක්ද? නැත. ජනෙල් තිබෙන්නේ ආල‍ෝකය ලබා ගන්නට පමණක්ද? නැත. ධර්මයේ අසා ඇති පරිදි අප ශරීරයේත් දොරවල් නවයකි. අප විසින් ඒවා ඉච්ඡානුගව මෙන්ම අනිච්ඡානුගවත් භාවිතයට ගැනෙන්නේ එකම කාර්යයන් සදහාද? මූලික වශයෙන් අතිශය සමාන වුවත් ද්විතියික වශයෙන් සමහර දොරක කාර්ය සමාන වන්නේ නැත. එනම් එහි අදහස විවිධ දොරටුවලින් අප ගන්නා ඵලයන් එකක් ම වන්නේ නැති බවය. 

දොර මුල්ලක හැංගී හැංගිමුත්තන්ද කළ හැකි බව හැබෑය. අල්මාරි දමන්නට නොහැකිව උළුඅස්ස පිටින්ම දොරපියන ගලවා ආපහු දොර සවිකරන්නන් සිටින බව ද සැබෑය. එහෙයින්ම දොරක් දැමීමට පෙර කල්පනා කළ යුතු දෑ එකක් නොවන බව පැහැදිලිය. දැම්මොත් දැම්මා මිස වරින් වර පියන මිස ගෙඩිය පිටින් දොර ගැලවීමට යාම නුවණක්කාර දෙයක් වන්නේ නැත. එහෙයින් මෝඩයෙක් නොවන්නට නම් ගෙදරට හරියටම හරියන සේ දොර මඩලම දමා ගත යුතුය.

ඇත්ත වශයෙන්ම ගත් කළ මුදල් නැත්තෝ කෙසේ වෙතත් ඇත්තෝ නම් දොරවල් උවමනාවටත් වඩා පළල් ‍කර ගෙදර කීප අතකින්ම දමා ගනිති. මුදල් නැත්තෝද පියන දොරටම අල්ලන්නට නොහැකි නම් හේත්තු කරන්නට හෝ ‍දොරක් නම් හදා ගනිති.

අපේ ශරීරයේ දොරටු නවයක් ගැන කතාකළත් බුද්ධියේත් හදවතේත් දොරටු ගැනනම් ගොඩක් දෙනා වෙහෙසනවාදැයි අපට ඇත්තේ සැකයකි. ඔලුවට දමාගන්නා දේත් හදවතට දමාගන්නා දේත් ආපසු ඔලුවෙන් බැර කරන දේත් හදවතින් බැර කරන දේත් අතරද දොරවල් පිළිබද ප්‍රශ්නයක් නැතැයි අපට කියන්නේ කොහොමද? 

තෙල් වැඩිවූ විට නහරයක් හිරවේය, කැටියක් හිරවූ විට කපාටයක රුධිර සැපයුමක් අවහිර වේය යන්නට වඩා වැඩි දෙයකි, බුද්ධියට හා හදවතට තනා ගන්නා මනසේ දොරටු. ඒවා අරින්නට බැරිද, වහන්නට බැරිද, සීල් වැටිලාද, අගුලු කැඩිලාද.. ඒ ගැන අපගේ උනන්දුව ශරීරය ගැන දක්වන උනන්දුව සේම වැදගත් බවට ටීකා ටිප්පණි වලින් වැඩි දුරටත් කිව යුතුද? නැත.

සියල්ල එක දොරකින් ගන්නට හැකිද සිතන්නා සේම. ඇතුළට ගන්නේ කුමක්ද යන්නත් එළියට දමන්නේ කුමක්ද යන්නත් අවබෝධයකින් කළ යුතු නොවෙද. අධ්‍යාපනය වේවා, කලාව වේවා, දේශපාලනයක් වේවා, වෙළහෙලදාමක් වේවා, රෝගාබාධයක් ගැන වේවා..මෙකී එකී නොකී හැමදේ ගැනම අප එකිනෙකා හා ගනුදෙනු කරන්නේ ඒ ඒ දේ ගැන බුද්ධිය හා හදවත නැතිනම් දැනුම හා හැගීම මත පදනම්ව නිසා අප‍ට අපේ දොරමඩලේ යහපත් ක්‍රියාකාරී භාවිතය කොතරම් නම් ප්‍රයෝජනවත් වනවාද.  සැබවින්ම මනසේ ඇති දොරමඩලේ දොරටු වලට තෙල් ග්‍රීස් වැටෙන්නේ නැතිනම් ඒවා මළ කනු ඇත. කෑ මළ සුද්ද කර දමන්නේ නැතිනම් ඒවා කලකදි දිරා ගොස් දොරටු කඩා වැටෙනු ඇත. එවිට අපි අවිඥානිකව ක්‍රියා කරන මිනිසුන් මිස තවදුරටත් සවිඥානිකව ක්‍රියා කළ හැකි අය බවට පත් කරගත නොහැකි වනු ඇත. 

එබැවින් තම තමන්ගේ දොරටු මණ්ඩලයම හදා ගැනීමට අප ක්‍රියාකළ යුතුව ඇත. ඒ සදහා ශ්‍රමයක් වැය කළ යුතුව ඇත. ශාරීරික ශ්‍රමයට වඩා මානසික ශ්‍රමය එහිදී ප්‍රමුඛතාවයේ තිබෙනු ඇත. ශරීරයේ දොරටු නවයෙන් යමක් යම්ලෙස අප පාලනයේ යම්තාක් පවතීද, ඊට වඩා වැඩි ගුණයකින් අපේ මානසික දොරටු අපි ශක්තිමත් කරගත යුතුව ඇත. ශාරීරික තත්වයන්ට වඩා එය අපේ ආධිපත්‍යට නතුය. දොරටු පාලකයන් වන්නේ අපිම නම් ඒ දොරමඩලාවේ සැබෑ ප්‍රයෝජනය ගන්නට අපිට හැකිවෙනු අැත. හැබැයි ඒ අවංකව දියුණු වන්නට අවංකව උත්සාහකරන ස්වභාවයෙන් නැත්නම් සද්භාවයෙන්ම විය යුතුය.

නැගපු ඉණිමගට පයින් අනින්නෝ දිනන්නෝ නොවෙති.

ජීවිතේ විදවන්නෙ නැතිව විදින්න ඕන කියල හිතන සමහරු තමන් නැගපු ඉණිමගට පයින් ගහන්නෙ ආයෙ කවදාවත් පහළට බහින්න වෙන්නෙ නැතිවෙයි කියල හිතාගෙන. හේතු සාධක ගැඹුරට නොවිමසා අතමන්ට අත හිත වගේම නොහිතන, නොදැනෙන ලෙසින් උපකාර වුන දේවල් සියල්ල පුංචිම කාරණයක් නිසා අමතක කරන්න පෙළඹෙන අය අද සුලබයි. සියලු ගනුදෙනු මුදල් අගයකින් හිතන්න ගත්තම කළගුණයත් සළකන්නෙ මුල්‍ය වටිනාකමෙන් තක්සේරු කරල. අන්න එතනදි අපි නොහිතන විදිහට අපේ පයෙන් පහර වදින්නෙ අර නැගෙන්න උදව් දුන්න හිණිමං වලට. 

හිතන්න කාලයත්, උවමනාවත් දෙකම නැතිවුන තැන පහසුවෙන් හිතල, මුදලින් තක්සේරු කරල අර පරණ ගනුදෙනු ඔක්කොම එක චෙක් එකෙන් ඉවර කරන එක අපිට හරි ලේසියි. නමුත් ඒක මනුස්ස කමට තරම් දෙයක් නොවෙයි. එක වතාවක් නොවෙයි, දෙවතාවකුත් නොවෙයි, තුන් වතාවකට වැඩියෙන් එක වතාවක් උනත් ඒ ගනුදෙනු මනුස්සයො හැටියට මුදලට එහා ගිය මනුස්ස කමෙන් මැනල බේරගන්න එක වටිනව. හැබැයි ඔය අතරෙ අනුන්ගෙ මනුස්සකම තමන්ගෙ කපටිකමට උදව්වක් හැටියට භාවිත කරන අයත් ඉන්න බව අපි මතක තබා ගන්න ඕනමයි. එහෙම අයට ටිකක් හොදින් සළකන විදිහක් ගැනත් අපි බුද්ධිමත්ව කල්පනාවට ගන්න ඕනමයි. මොකද මනුස්ස කමත් රැවටීමත් දෙකක් නිසා.

සමහර විට අපට ඉස්සරහට යන්න තල්ලුව ලැබුනෙ කොතනින්ද කියල අපට මතක නැහැ. මොකද ඒ වැඩිපුර අපි හිතන්නෙ අපෙන් අනුන්ට වුන දේවල් මිස අනුන් ගෙන් අපිට වුන දේවල් නොවන නිසා. ඒ නිසාම අපෙන් පරිත්‍යාග වුන කෙන්ද අනුන්ගෙන් ලැබුනු කන්දට වඩා අපි අගය කරගන්නවා. ලොකුවට හිතනවා. කියනවා. නමුත් ඇත්තෙන්ම බැලුවොත් අර අනුන්ගෙන් අපට ලැබුනු කන්ද හමුවේ අපෙන් පරිත්‍යාග වුන කෙන්ද තඹයක් වටින්නේ නෑ. හැබැයි මේ වටිනාකම් ගැන කියන්නේ මුදලින්ම නොවෙයි. මුදලට වඩා වටින තවත් දේ තියෙන බව ඔබත් මමත් හොදින්ම දන්නවා. සමහර විට ඒ පුංචි අවවාදයක් ම වුනත් වෙන්න පුළුවන්. වඩා වටින්නේ බොරුවක් වෙනුවෙන් දෙන කෝටියකට වඩා හොදට හැදෙන්න දෙන පුංචි තරවටුවක් වෙන්න පුළුවන්. අපේ කාලයේ එහෙම ගුරුවරු එක්කෙනෙක් හෝ දෙන්නෙක් අපටත් හිටීම ඒ ගැන තේරුම් ගන්න අපට ආදර්ශයක් වුනා.

නමුත් අද ඒ සියල්ල අහවර නිසා, අවවාදයක් කියන එක දැනෙන්නේ ජීවිතේ විදවන්න කියන එකක් වගේ. අවවාද දෙන විදිහ වගේම ගන්න විදිහත් ප්‍රශ්නයක් වෙලා. ජීවිතේ විදවන්න තියෙන දේ ගැන නොදැන ජීවිතේ විදින්න ගියොත්  ලොකු අමාරුවක වැටෙන බව බොහෝ දෙනාට වැටහෙන්නෙ නෑ.

කොහොම උනත් දියුණුවේ රන් දොරටු ඇරගන්න පුළුවන් අතීතෙ අමතක කරලවත් මුදල් හයියෙන් අතීතෙ දොරටු වහලවත් නොවෙයි. ඒ අද්දැකීම්, අත්විදීම් නිවැරදි විග්‍රයකට ගෙනත්. අපි අවබෝධකරගත් ධර්මයත් උදව්වට අරන්. සාධාරණ මිනිස්සු වීමෙන්. එතනදි අපට අවංකවම ජීවිතේ විදින්න පුළුවන් වෙයි. ඇත්තටම විදවීම කියන්නෙ මොකද්ද කියන එකත් එතනදි තේරුම් ගන්න පුළුවන් වෙයි. 

විදීමත් විදවීමත් පටලවා ගත් ලෝකෙක ජීවිතේ විදීම කියන්නෙ තනිකරම මාකට් එකක් හා බැදුනු දෙයක්. ඒ විදීම තුළ ගියොත් අපි කාටත් හොද මිලකට අලෙවි වෙන්න නම් පුළුවන්, තමන්ගෙ හැකි කම අනුව. හැබැයි ටිකකින් හරි ඒ අලෙවි වීම තුළට අැතුළත් නොවී ජීවත් වෙන්න අපට බැරි වුනත් ඒක තුළත් සාධරණයක් යුක්තියක් තියා ගැනීමයි වැදගත්. එතනදි ඉණිමගේ නැගපු හැටි ගැන මතක තිබීම අතිශයින් වැදගත්.