🌐

 කොන්ද්සි විරහිතව සොබා දහමට ප්‍රේම කරන්න 💚💜

හිප් හිප් හූරේ !

ජාත්‍යන්තර මූල්‍ය අරමුදල

මජර දේශපාලනය

ප්‍රති ත්‍රස්ත පනත

සමඟ

සුබ අනාගතයක් !

අපි වෙනස් ලු ~ ඒක නොවෙනස් ලු ~ ?

බංකොලොත් මුහුණට මේකප් දමමු !

බංකොලොත් රටකට වියපත් මුහුණු !

 

මජර දේශපාලනයට හැදෙන අනාගත හීනය !

රටේ තාරුණ්‍යයට හැදෙන අනාගතය හීනය !

බලවත් ධනවත් තක්කඩි ස්වාධීනය !

උගත් වියත් නීතිගති ස්වාදීනය !

ලක් රට අවාසනාව ද ?

පෙලක් රට වාසනාව ද ?

අපේ උණ්ඩ ~ කාගෙවත් 1/4තුවක්කු ~ තියන්නෙ අපිට මයි!

දේශපාලන බල මජරත්වයේ මානසික බර අවිය ~ ජන මනස තුළ ස්ථාපිත ස්කිමාවකි. අපි ම දමාගත් ලෙඩ කි. අප 'ඵලය' මිස 'හේතු ව' නොවෙයි ~ නිරන්තර අප විසින්ම අපේ ඔලුවට දමාගත් මුළාව එයයි. 

එලෙසම දේශපාලකයා මෙහෙම හිතනවා. අපිව පත් කළේ ජනතාව. ඒ අනුව හේතුව ජනතාව. ඵලය තමා අපි, වැරදි නම් ඇයි බලය දුන්නේ..

මජර දේශපාලනයට ඒක හොඳ තර්කයක්.

එතකොට බලය සම්බන්ධ කාරණයේ දී ~ ජනතාව ~ අපි බලය දුන්නා, වගකියපල්ලා කියන අතරේ

දේශපාලකයා ~ ජනතාව අපිට බලය දුන්නා, කරන්න දීපල්ලා කියනවා.

අවසානෙදි වගවීමත් නෑ. කෙරෙන දේකුත් නෑ. කාලය කනවා, මැති ඇමති තණ්හාව මෝරනවා, ඩීල් දැමෙනවා, රට කාලකණ්ණි වෙනවා. ආයෙ බැට කනවා.

එහෙනම් ඇයි අපි අපට වගනොකියන ඔඋන්ව තෝරා ගන්නේ. ඉදිරිපත් වෙන්නෙ එක ම පිරිස් වෙන්න පුළුවන්. ඒත් ඇයි මජර අයවත් බොහෝ විට ප්‍රතික්ෂේප නොවෙන්නේ. ඒකයි මා න සි ක හු රු ව.  අපි බබාලා ගැඹුරින් හිතන්නෙ නෑ ප්‍රතිඵලය තීරණය කෙරෙන හේතුව අපි කියලා. නැත්නම් අහිංසක වැඩි කමට තීරක අයිතිය පවා දීලා. සල්ලි වලට විකිණිලා, අල්ලසකට යට වෙලා.

ඉතින්, ඇත්ත හේතුව ~ අපි, ඵලය ~ ඔඋන්. එනිසා අප විසින් නිවැරදි ප්‍රතිඵල උදෙසා හේතු සම්පාදනය නොකෙරෙන තාක් හොරු /තක්කඩි /වනචර /මජර පිරිස් තම දක්සතා තුළින් අපි දුන් බලය ක්‍රියාවට නඟනවා. ඒ ඉසව් වලින් රට මෙපමණ දියුණුවට ගමන් කර ඇත්තේ ඒකයි. වෙමින් පවතින්නේ එයයි. 

දෙකෝටියකට වඩා එකෙක් බලවත් වෙන්නෙ විධායක කම නිසාම නොවෙයි. ජන අරගලයෙන් පුළුල් කර ගත් ජන මන ස්කිමාව ආපහු පරණ දේශපාලන තැටියටම අකුළගත් නිසා : ඒ තැටිය වාදනය වෙනකම් රටම විකුණුවත් අපි එකම තැනමයි. එයා මෙයා කරයි, ණයට කරයි, පිනට ලැබෙයි කියල හිතන කම් ජනතාවත් රටත් අසරණයි. මජර දේශපාලයේ බර අවිය ක්‍රියාත්මක වෙන්නෙ එහෙමයි. ඒකට උන්ඩ දෙන්නෙත් ගොදුරු වෙන්නෙත් අපිමයි!

අරුතක් සහිත ජීවිතයක් හොයන්න නම් අවම වශයෙන් අවියත් උණ්ඩත් ගැඹුරු මුහුදේ ගිල්විය යුතුමයි. හතර වටේම මුහුද නිසා අවි බර උනත් හරියට උත්සාහ කරොත් ඒක එච්චර අමාරු වෙන එකක් නෑ ! කවුරුත් එකතු වෙලා කරොත් බර තවත් හෑල්ලු වෙයි: අපිත්, රටත් හෙට ට ඉතිරි වෙයි !

ඔඋන්ගේ ආදරය බලයට ය. රට හෝ ජනතාව ඔඋන්ට අදාළම නැත.

දේශපාලන බල මජරත්වයේ මානසික බර අවිය ~ ජන මනස තුළ ස්ථාපිත ස්කිමාවකි. අපි ම දමාගත් ලෙඩ කි. අප 'ඵලය' මිස 'හේතු ව' නොවෙයි ~ නිරන්තර අප විසින්ම අපේ ඔලුවට දමාගත් මුළාව එයයි. 

එලෙසම දේශපාලකයා මෙහෙම හිතනවා. අපිව පත් කළේ ජනතාව. ඒ අනුව හේතුව ජනතාව. ඵලය තමා අපි, වැරදි නම් ඇයි බලය දුන්නේ..

මජර දේශපාලනයට ඒක හොඳ තර්කයක්.

එතකොට බලය සම්බන්ධ කාරණයේ දී ~ ජනතාව ~ අපි බලය දුන්නා, වගකියපල්ලා කියන අතරේ

දේශපාලකයා ~ ජනතාව අපිට බලය දුන්නා, කරන්න දීපල්ලා කියනවා.

අවසානෙදි වගවීමත් නෑ. කෙරෙන දේකුත් නෑ. කාලය කනවා, මැති ඇමති තණ්හාව මෝරනවා, ඩීල් දැමෙනවා, රට කාලකණ්ණි වෙනවා. ආයෙ බැට කනවා.

එහෙනම් ඇයි අපි අපට වගනොකියන ඔඋන්ව තෝරා ගන්නේ. ඉදිරිපත් වෙන්නෙ එක ම පිරිස් වෙන්න පුළුවන්. ඒත් ඇයි මජර අයවත් බොහෝ විට ප්‍රතික්ෂේප නොවෙන්නේ. ඒකයි මා න සි ක හු රු ව.  අපි බබාලා ගැඹුරින් හිතන්නෙ නෑ ප්‍රතිඵලය තීරණය කෙරෙන හේතුව අපි කියලා. නැත්නම් අහිංසක වැඩි කමට තීරක අයිතිය පවා දීලා. සල්ලි වලට විකිණිලා, අල්ලසකට යට වෙලා.

ඉතින්, ඇත්ත හේතුව ~ අපි, ඵලය ~ ඔඋන්. එනිසා අප විසින් නිවැරදි ප්‍රතිඵල උදෙසා හේතු සම්පාදනය නොකෙරෙන තාක් හොරු /තක්කඩි /වනචර /මජර පිරිස් තම දක්සතා තුළින් අපි දුන් බලය ක්‍රියාවට නඟනවා. ඒ ඉසව් වලින් රට මෙපමණ දියුණුවට ගමන් කර ඇත්තේ ඒකයි. වෙමින් පවතින්නේ එයයි. 

දෙකෝටියකට වඩා එකෙක් බලවත් වෙන්නෙ විධායක කම නිසාම නොවෙයි. ජන අරගලයෙන් පුළුල් කර ගත් ජන මන ස්කිමාව ආපහු පරණ දේශපාලන තැටියටම අකුළගත් නිසා : ඒ තැටිය වාදනය වෙනකම් රටම විකුණුවත් අපි එකම තැනමයි. එයා මෙයා කරයි, ණයට කරයි, පිනට ලැබෙයි කියල හිතන කම් ජනතාවත් රටත් අසරණයි. මජර දේශපාලයේ බර අවිය ක්‍රියාත්මක වෙන්නෙ එහෙමයි. ඒකට උන්ඩ දෙන්නෙත් ගොදුරු වෙන්නෙත් අපිමයි!

අරුතක් සහිත ජීවිතයක් හොයන්න නම් අවම වශයෙන් අවියත් උණ්ඩත් ගැඹුරු මුහුදේ ගිල්විය යුතුමයි. හතර වටේම මුහුද නිසා අවි බර උනත් හරියට උත්සාහ කරොත් ඒක එච්චර අමාරු වෙන එකක් නෑ ! කවුරුත් එකතු වෙලා කරොත් බර තවත් හෑල්ලු වෙයි: අපිත්, රටත් හෙට ට ඉතිරි වෙයි !

කණින් අල්ලා දොට්ට දමමු ~ රට පාලු කල රිළව්

නාකි දේසපාලුවන් බල මජරත්වයෙන් තිරිහන් වෙද්දී තාරුණ්‍යයේ ජීවිත කළකිරීමෙන් වියපත් වීම යනු කකුල් දෙකේ පනින රිළවුන්ට හිණිමං සේවය සැපයීමකි.

A මජර පාලනයේ ගෙල සිඳන තෙක් ! (A මජරයින්ට බිලි ඕනෑ වේ)

මජර පාලකයෝ නින්දිතය

උන් හැම විට තම බලය රැක ගැනීම වෙනුවෙන් නින්දිත උපක්‍රම භාවිත කරති

නින්දිත කම වන්දනීය බවට පත් කොට ඒ වන්දනාවට සිද්ධස්ථාන ඉදි කොට ඒ දේවාල වල නන්දනීය දෙවිවරුන් ලෙස තමන්ගේ පිළිම තනවා ඊට වන්දනාමාන කරවා ගැනීම ඔවුන් දශක ගණනාවක් මෙහේ කළ දේශපාලනයයි

මේ බිමට සමතලා කරනු ලැබූ ඒ මජර දේවාල ආපහු ගොඩ නඟන කාලයකි

කපුවෝ ආරූඪ වී ඒ මජර භාෂිතයෙන් දොඩවන කාලයකි

එක් මිත්‍යාවකින් මිදුණු මිනිසුන්ට සැනසීමේ පිළිවෙතක් වෙත යාමට අවස්ථාව නොදී යළි ඒ මිත්‍යාවටම ඇලෙන තෙක් කාලය මරණ කාලයකි

A මජරත්වයේ ගෙල සිඳිනට ගිය මිනිසුන් ලවාම මානුෂ්‍යත්වයේ ගෙල සින්ඳවමින් යන කාලයකි !

ප්‍රවේශම් වන්න, A මජරත්වයේ බිල්ලෙක් හෝ බිල්ලක් නොවන්නට.

225 සන්සුන් පා. එකේ, (පතිව්‍යුහගත කළ උත්තරී තර පොට් එකේ)

බුරුව ගහන්ට

සූදු කෙළින්ට

පච හලන්ට

ආතල් ගන්ට සහ දෙන්ට පමණයි, 

මෙයින් මතු වැරදිලාවත් වැදගත් වැඩ බෑ. හිතට එකඟව වැඩ කළොත් වැඩ තහනම්: පෙන්සනුත් නෑ.

🙏

 

නැහෙන මග ලකුණු!

ඌ මේක් අප් කරා ~ මෝල් ගහ ප්‍රතිව්‍යුහගත කළා! කවුද මේ ත්‍රස්තයා ~ ඌ නොවෙද සර්පයා! (මේ ගමනේ දී ජාතියේ චින්තනය සාධනය කෙරෙන වග නම් හරිම පැහැදිලියි නේද? / කපුටා සුදු වෙලා! මෝල් ගහේ දළු ඇවිත්!)

කලු කපුටා සුදු වෙන තුරු
මෝල් ගහේ දළු ලන තුරු
එකසිය විස්සට දෙසිය විස්සක්
ආවාඩා ආයුබෝ වේවා !

බලාපොරොත්තු වුනේ කලු කපුටා සුදු වේවි වත්, මෝල් ගහේ දළු ඒවි වත් කියලා නෙවෙයි ආයුබෝ වන්ඩ,
එකසිය විස්ස දෙසිය විස්සට නොයන බව අපි නොදන්නවායැ.
නිදුක්ව නිරෝගිව බොහෝ කාලයක් ඉන්ට, ආයුෂ බොහෝ වේවා ...  දීර්ඝ ආයුෂ වේවා කියන කාරණේ තමයි ඔය නොසෑහෙන්ට බර තියල ප්‍රාර්ථනේ කොලේ.
ඕක නොවැ සරලවම අපේ චින්තනේ. ජාතියේ හැටි.
නමුත් අපේ ජාතියේ පිනට පහළ වුණු පාලක උතුමන්ට අපේ අවසන් ප්‍රාර්ථනේ නොතේරුණත් පළවෙනි කාරණා දෙක නම් හොඳටම තේරිලා තියනව.
අනේ වාසනාවන්! ගැරඬින්ට කියල ඉතිං අං එන්ඩයැ! හැව අරිනව මිසක.
අපිට තියෙන්නෙ ඉතිං සතා සරුපයා තේරුං අරං විෂ ඝෝර සර්පයා දැක නෑර මෝඩයා කියල කිව්වත් වගේ කිරි පොවන්ඩවත් රෙද්ද අස්සෙ දමා ගන්ඩ ගන්නෙවත් නැතිව විමසිල්ලෙන් වැඩ කරන එක තමා. මොකද විෂ ඝෝර සර්පයා නැසිය යුතු විදිහ පොල්ලෙන් ගහල නෙවෙයි කියලනේ ඔය කියල තියෙන්නේ.
තණ්හාව, තෘෂ්ණාව, බල තණ්හාව නේ.. ආයෙත් තණ්හාව, දිගටම තණ්හාව වෙන මොනවද ?
ඉතිං ඔය මොන මොන සර්පයත් ඇති වන හේතු නැති කරල දාන එකයි ඒ අනුව අපිට නම් කොරන්ඩ තියෙන්නෙ.
ආයුබෝ කිව්වෙ ඉතින් මැරෙනකම් සතුටින් ඉන්න මිසක, තණ්හාවෙන් බදාගෙන ඉන්න නෙමෙයි ඕං !

(බල තණ්හාව නැමැති ත්‍රස්තයා නොහොත් සර්පයා හිඳින්නේ කා සමඟ ද ? ජනයා සමඟ ද ,  පාලකයා සමඟ ද ? ඒ සර්පයා දමනය කළ යුත්තේ පාලකයා ද ජනතාව ද ?)

පරතෙරට උගත් පාඩම් !

කමිටුවක් දැම්මා
කොමිසමක් පත් කෙරුවා
වාර්තා ගොඩ ගැහුවා
භූමදානය ආදාහනය නිවන් මොක් සුව පැතුවා

ප්‍රති දේශපාලනීකරණ පනත එන්නේ ප්‍රති ත්‍රස්ත පනතට කලින් ද?

මහජනයාගේ චින්තනයටත්, වින්දනයටත්, බඩගෝස්තරයටත්, නිදහසටත්, ජීවත් වීමේ අයිතියටත් බාධා කරමින්  බලය හොබවන දේශපාලකයින් විසින් සිදුකරණ අනවශ්‍ය මැදිහත්වීම්, අතපෙවීම්,  බලපෑම් වැළැක්වීම අරමුණු කරගෙන ඔවුන් අඩංගුවට ගැනීමට, රඳවා ගැනීමට, ප්‍රශ්න කිරීමට මැති ඇමති බේදයකින් තොරව ඔවුන්ට නඩු පැවරීමට බලතල ලබා දෙන -

දේශයක අභිමානයේ හිස සින්ඳ පසු දේශාභිමානී ගීත යනු,

ආතල් එකක් ද? 

ආත්මානුකම්පාවක් ද?  

අතීතානුස්මරණයක්ද? 

තවත් ගීත විශේෂයක් පමණක් ද?

තවදුරටත් සංකල්පීය අභිමානය රඳවා ගැනීමට භාවිත කළ හැකි මෙවලමක් ද?

දේශයක අභිමානය පිළිබඳ ගවේෂණයට මුලාශ්‍ර සොයා යාමට උපකාරී වන උත්ප්‍රේරක ද?

රාජ්‍යට ගැලපෙන ලෙස ප්‍රතිව්‍යුහගත කොට සංවර්ධනාත්මක ප්‍රතිලාබ තුළ ඉදිරියට පවත්වා ගත යුතු සේවාවක් ද?

තහනම් කළ යුතු ත්‍රස්තවාදී විලාපයක් ද?

කළු සුද්දාගේ අවතාරේ ! සහ අපේ ප්‍රජාතන්ත්‍ර වාදේ ! (සොම්බි චිත්‍රපටයක්)

පළමු ජවනිකාව  ~

අධ්‍යාපනයේ සිට රාජ්‍යයේ සළකුණේ සිට අපේ ප්‍රකාශනය ~ ජාතියේ මහා වංශේ.

දෙවන ජවනිකාව ~

අපේ කෙටි ජීවිත කාලය පුරාවට සාධාරණය, යුක්තිය, සමානාත්මතාව, දියුණුව, යහපාලනයන් පිළිබඳව ~ පැවති සියලු ආණ්ඩු අසමත් වෙන හැටි.

තෙවන ජවනිකාව ~

යුද්ධ සටන් ජය ගත් වීරයෝ.

එහෙම ආණ්ඩු ආ ගමනේ කෙළවර ~ රාජ්‍ය බංකොළොත් වෙන හැටි.

විවේකය ~ 

මිනිස්සු නැගිට්ටා අවශ්‍ය කරන දෙයක් හොයාගෙන, පීඩනය පිට කළා. බෙල් එක වැදුනා. ආයෙ ඇවිත් ඉඳගත්තා. එහෙමත් අරගලයක්.

ඊලඟ ජවනිකාව ~

මහා ජන නැගිටීම ප්‍රධාන නළුවා වෙනස් කළා.

ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය හා අරගලය අගයමින් ජවනිකාවේ නොසිටි නළුවෙකු ප්‍රධාන භූමිකාව ආක්‍රමණය කරයි.

බංකොලොත් වුණු රටක් වුණත් රාජ්‍ය ලකුණ පෙරහැරේ ඇතා උඩ යයි.

ඇත්තම උවමනාව රාජ්ය පිටින් දාලා තමන්ට යන්න ඕන වුණු ගමන යන්න.

දැන් මිනිහ ප්‍රධාන නළුව.

නළුවට අනුව පිටපත ලියනවා.

ඉතිං අපි නතර වෙලා මේ මිනිහට ඉඩ දෙමු ද?!

ඕන තරම් හේතු ඉදිරිපත් කරන්න පුළුවන් ඒකට.

වඩම්මපු උත්තමයගෙ චින්තනේ දොන් ජුවන්.

යෝජනා කළ උන් නූතන දුටු ගැමුණු ලා.

ප්රශ්නයක් නෑ .. මොකද :

ඒ දොන් ජුවන් හරි ඉස්තතරම් ~ හේතුව ~ ඔහු මේ රටේ අධ්‍යාපනේ නිර්මාණයක්. 

නූතන දුටුගැමුණුලා භාෂාව ආර්ථික විජ්ජාව ෆේල්ලු. අධ්‍යාපනේ මේ රටේ වුණාට කොළඹ සුදු බල කොටුවෙ හැදුනු පොරවල් නොවෙයි ලු.

සරලවම පැහැදිලියි තව දුරටත් අපි අපිටම විහිළුකාර ජාතියක් වෙන හැටි :

කමක් නැ ඒ අපේ හැටි.

අවසන් ජවනිකාව ~

අසමත්කම සමත් කර ගැනීමට නොව දුර්වලයෙකු බව පිළිගෙන ස්වකීය දැක්ම රැකවරණය සුරක්ෂිතතාව වෙනුවෙන් පොදු උරුමයන් වුව පුද්ගලික තෑගි ඔප්පුවෙන් ලියන්නට ඔහු සූදානම්! දොන් ජුවන්!

රටක් එක් කරනු වෙනුවට තම නොහැකියාව හැකියාවක් කරනු පිණිස යම් ගොනුවක එක්ව හිටි රටේ මහජනයා තමන්ගේ පරණ ගොන්කං තුළට බෙදා ගාල් කොට දැමීමට, ඔවුන්ගේ හුදු මාන්නාධික කම් ඇවිස්සීමට ආමන්ත්‍රණය කිරීමේ දී මිනිහාගේ නිර්ලජ්ජිතභාවය සුදු ජාතිකයා රටේ ජනතාව බේද භින්න කළාටත් වඩා ඉහළයි.

මිනිහා ලද අධ්‍යාපනයම ලැබූ දෙකෝටියක් උන් ජාතික අධ්‍යාපනයෙන් දායද කළ මේ කළු සුද්දා අවතාරයට (ඒක බරපතළ වෛරසයක් .....) යටත්ව සොම්බි නැටුව හොත් ඉංග්‍රීසින්ගෙන් පසු රට පවා ගන්නා අලුත්ම ඓතිහාසික ගිවිසුම එය වනවා! ඊට ගොදුරු වන සියල්ලෝ කළු සුද්දාස් අවතාර බවට පත් වෙනවා!

චිත්‍රපටිය එතනින් නිම වෙනවා.

(කථාව කෙටියෙන් මෙහෙම වුණත් අති සංවේදී මෙන්ම අති අමානුෂීය දර්ශන මෙහි අන්තර්ගත බව සැළකිය යුතුමයි)