Tuesday, September 16, 2014

නැගපු ඉණිමගට පයින් අනින්නෝ දිනන්නෝ නොවෙති.

ජීවිතේ විදවන්නෙ නැතිව විදින්න ඕන කියල හිතන සමහරු තමන් නැගපු ඉණිමගට පයින් ගහන්නෙ ආයෙ කවදාවත් පහළට බහින්න වෙන්නෙ නැතිවෙයි කියල හිතාගෙන. හේතු සාධක ගැඹුරට නොවිමසා අතමන්ට අත හිත වගේම නොහිතන, නොදැනෙන ලෙසින් උපකාර වුන දේවල් සියල්ල පුංචිම කාරණයක් නිසා අමතක කරන්න පෙළඹෙන අය අද සුලබයි. සියලු ගනුදෙනු මුදල් අගයකින් හිතන්න ගත්තම කළගුණයත් සළකන්නෙ මුල්‍ය වටිනාකමෙන් තක්සේරු කරල. අන්න එතනදි අපි නොහිතන විදිහට අපේ පයෙන් පහර වදින්නෙ අර නැගෙන්න උදව් දුන්න හිණිමං වලට. 

හිතන්න කාලයත්, උවමනාවත් දෙකම නැතිවුන තැන පහසුවෙන් හිතල, මුදලින් තක්සේරු කරල අර පරණ ගනුදෙනු ඔක්කොම එක චෙක් එකෙන් ඉවර කරන එක අපිට හරි ලේසියි. නමුත් ඒක මනුස්ස කමට තරම් දෙයක් නොවෙයි. එක වතාවක් නොවෙයි, දෙවතාවකුත් නොවෙයි, තුන් වතාවකට වැඩියෙන් එක වතාවක් උනත් ඒ ගනුදෙනු මනුස්සයො හැටියට මුදලට එහා ගිය මනුස්ස කමෙන් මැනල බේරගන්න එක වටිනව. හැබැයි ඔය අතරෙ අනුන්ගෙ මනුස්සකම තමන්ගෙ කපටිකමට උදව්වක් හැටියට භාවිත කරන අයත් ඉන්න බව අපි මතක තබා ගන්න ඕනමයි. එහෙම අයට ටිකක් හොදින් සළකන විදිහක් ගැනත් අපි බුද්ධිමත්ව කල්පනාවට ගන්න ඕනමයි. මොකද මනුස්ස කමත් රැවටීමත් දෙකක් නිසා.

සමහර විට අපට ඉස්සරහට යන්න තල්ලුව ලැබුනෙ කොතනින්ද කියල අපට මතක නැහැ. මොකද ඒ වැඩිපුර අපි හිතන්නෙ අපෙන් අනුන්ට වුන දේවල් මිස අනුන් ගෙන් අපිට වුන දේවල් නොවන නිසා. ඒ නිසාම අපෙන් පරිත්‍යාග වුන කෙන්ද අනුන්ගෙන් ලැබුනු කන්දට වඩා අපි අගය කරගන්නවා. ලොකුවට හිතනවා. කියනවා. නමුත් ඇත්තෙන්ම බැලුවොත් අර අනුන්ගෙන් අපට ලැබුනු කන්ද හමුවේ අපෙන් පරිත්‍යාග වුන කෙන්ද තඹයක් වටින්නේ නෑ. හැබැයි මේ වටිනාකම් ගැන කියන්නේ මුදලින්ම නොවෙයි. මුදලට වඩා වටින තවත් දේ තියෙන බව ඔබත් මමත් හොදින්ම දන්නවා. සමහර විට ඒ පුංචි අවවාදයක් ම වුනත් වෙන්න පුළුවන්. වඩා වටින්නේ බොරුවක් වෙනුවෙන් දෙන කෝටියකට වඩා හොදට හැදෙන්න දෙන පුංචි තරවටුවක් වෙන්න පුළුවන්. අපේ කාලයේ එහෙම ගුරුවරු එක්කෙනෙක් හෝ දෙන්නෙක් අපටත් හිටීම ඒ ගැන තේරුම් ගන්න අපට ආදර්ශයක් වුනා.

නමුත් අද ඒ සියල්ල අහවර නිසා, අවවාදයක් කියන එක දැනෙන්නේ ජීවිතේ විදවන්න කියන එකක් වගේ. අවවාද දෙන විදිහ වගේම ගන්න විදිහත් ප්‍රශ්නයක් වෙලා. ජීවිතේ විදවන්න තියෙන දේ ගැන නොදැන ජීවිතේ විදින්න ගියොත්  ලොකු අමාරුවක වැටෙන බව බොහෝ දෙනාට වැටහෙන්නෙ නෑ.

කොහොම උනත් දියුණුවේ රන් දොරටු ඇරගන්න පුළුවන් අතීතෙ අමතක කරලවත් මුදල් හයියෙන් අතීතෙ දොරටු වහලවත් නොවෙයි. ඒ අද්දැකීම්, අත්විදීම් නිවැරදි විග්‍රයකට ගෙනත්. අපි අවබෝධකරගත් ධර්මයත් උදව්වට අරන්. සාධාරණ මිනිස්සු වීමෙන්. එතනදි අපට අවංකවම ජීවිතේ විදින්න පුළුවන් වෙයි. ඇත්තටම විදවීම කියන්නෙ මොකද්ද කියන එකත් එතනදි තේරුම් ගන්න පුළුවන් වෙයි. 

විදීමත් විදවීමත් පටලවා ගත් ලෝකෙක ජීවිතේ විදීම කියන්නෙ තනිකරම මාකට් එකක් හා බැදුනු දෙයක්. ඒ විදීම තුළ ගියොත් අපි කාටත් හොද මිලකට අලෙවි වෙන්න නම් පුළුවන්, තමන්ගෙ හැකි කම අනුව. හැබැයි ටිකකින් හරි ඒ අලෙවි වීම තුළට අැතුළත් නොවී ජීවත් වෙන්න අපට බැරි වුනත් ඒක තුළත් සාධරණයක් යුක්තියක් තියා ගැනීමයි වැදගත්. එතනදි ඉණිමගේ නැගපු හැටි ගැන මතක තිබීම අතිශයින් වැදගත්.

No comments: