‍ගොඩයා(මඩයා කව්ද?දැනගන්න)

වර්ණ භේදය, ජාති භේදය, කුල භේදය සමාජයේ දියුණුවත් එක්ක නැති වෙලා ගිහින් කියල හිතුවත් එතරමකට දියුණු සමාජයක් ලෝකයේ නෑ කියල විමසිල්ලෙන් බලනකොට කාටත් තේරුම් ගන්න පුළුවන්. 

මේ ‍භේදයත් එක්කම යන තවත් ලස්සනම වචනයක් ලගදි දකින්න ලැබුන. ඒකත් නැතිවෙලා ගිහින් කියල හිතුනට තවමත් 'මඩයෝ' එමට බව ඒ වචනෙ ඇහුනත් එක්කම තේරුනා. 

'ගොඩයා' මෙහේ සාමාන්‍ය ව්‍යවහාරයේ තාමත් ඉංග්‍රීසි පන්නය නොතේරෙන, බටහිර සංකල්ප  නොදන්නා, කොළඹ නරුම පන්නය නොතේරෙන වගේම ඒ සිරිත් විරිත් අනුගමනය නොකරන සමහර උදවියව හදුන්වන්නට මේ වචනය පාවිච්චි කරනවා. පළමුවෙන්ම සිහිපත් කළ යුතුයි. අසාමාන්‍ය නොවන මොනයම් මිනිසාත් කන්නේ කටින් හා ජීර්ණය වූ ඉතිරිය පහ කරන්නේ අධෝමගින් කියන එක. ඔය ගොඩයායි කියන කෙනාත් කටේ දිවේ ඉංග්‍රීසිය ගාගත් බටහිරින්ම නිපදවෙන වෙන වෙන ගැජට් ඇග පුරා වනා ගත්තත් ඒ උදවියත් ප්‍රධාන ශරීර නඩත්තුව කරන්නේ ඔය මාර්ග දෙකෙන්ම තමයි කියන එක. මහා බ්‍රහ්මයාගේ මුඛයෙන් මිනිසුන් ජනිත නොවන්නා සේම ගොඩයින් හෝ මඩයින් ලෝකයේ ජනිත වී ඇත්තේත් නෑ. 

මිනිසුන් තමන් හැදෙන පරිසරය, සංස්කෘතිය විසින් යම් යම් පරිදි පෝෂණය වනවා හැර එහි වරදක් හෝ අඩුවක් කියා දෙයක් නෑ. ඇත්තේ යම් යම් ගනුදෙනු වලදී තිබෙන නොදන්නා කම නිසා ඇති වන දුර්වලතා, අපහසුකම් වෙන්න පුළුවන්. ඒත් කිසි කෙනෙකු සංස්කෘතික පරිසරයන්හී ඇති නොගැලපීම් මත 'ගොඩයා' කියා යමෙකු හදුන්වනවානම් ඒ තැනැත්තාව හදුන්වන්නට වෙන්නේ 'මඩයා' කියා පමණයි. ‍ගොඩයා තවරා නොගත් මඩ තවරාගත්තෙකි ඔහු. එනිසා මිනිහෙකුගේ නොගැලපීම හෝ හැදියාව මත 'ගොඩයා' යි කීම මේ ගැජට් ලෝකයේ අතිශයින්ම ඉංග්‍රීසි පන්නයක සිහිනයක් තුළ ජීවත් වන 'මඩයා' කෙනෙකුගේ කතාවක්ම පමණි. 

යම් අදහසක් කැටි කර කියන වචනය එකපැත්තකට විතරක් නොවෙයි, එහි විරුද්ධාර්ථයක් ද තිබෙනවා. එහෙනම් පිරිසක් ‍ගොඩයින් නම් ගොඩයින් නොවන අනිත් අය මඩයින්. ඒ ආකාරයෙන් ගත්විට ඇත්ත එබදුයි. 

එබැවින් කටින් නොකීවත් 'ගොඩයා' සංකල්පය සිතේ තිබෙන අයටත් කිව යුත්තේ ඔබ හිතනවානම් ඔහු හෝ ඇය 'ගොඩයා' කියා, දැනගන්න 'මඩයා' ඔබයි කියා.

අපි කළ ගොන්කං නුඹලා නොකරගං

(මිනිසා අනුකරණයට උපන්ගෙයි හපනෙකි. ඒ පිළිබද සිතා ගෙන මෙය කියවන්න.)

මරණයට නියම වූ මිනිසෙක් සිය පාපෝච්ඡාරණය කරමින් කියා සිටියේ මා කළ වරද කිසි දිනක සිදු කරගන්න එපා, ජීවිතය වන්දි‍ගෙවන්න වේවි යනුවෙනි.

හුදු රස්තියාදුවකින් අත්වන ජීවිත නන්නත්තාරය වටහා ගත් මා කියන්නේ රස්තියාදුව ශුද්ධ කොට ජීවිතය වටහා ගෙන ජීවත් වන්න කියාය.

අත්හදා බැලීම් අවැසිය. එහෙත් ඒ අත්හදා බැලීම් වල පරමාර්ථය ශුද්ධ එකක් නොවේ නම් අත්වන්නේ විනාශයම පමණි. අත්හදා බැලීම් ජීවිතයට අවශ්‍ය සේම එයට නිසි මාර්ගයද වටහා ගත යුතුය.

විෂ ගන්නේ විෂ නැසීමට නම් ප්‍රතිවිෂ තැනීමට නම් විෂ වුවත් විෂ නැසීමට භාවිතා කළ හැක. එනමුත් විෂ ගන්නේ හළාහල විෂ තනන්නට නම් අත්වන්නේ දරුණු විනාශයයි. 

මේ කියමන් කීපයක් කීවේ යහපත් වූ අරමුණකිනි. ප්‍රතිපදාවක් කියා දෙයක් ජීවිතයට නැති දිළින්දෝ යම් යම් තැන් වල යම් යම් ක්‍රියාවන්කරති. පසුව තවත් අය ‍එවැනි දේ කළ විට මෙසේ කියති.

අපිත් අහවල් අහවල් දේ කරා (උඹලත් ඒක කරපන්!)ඕව කරාට කමක් නෑ...

අපි කල පමණින් සියල්ල නිවැරදිද? අපි අතින් වූ වැරදි නැතිද? එනිසා යමක් දුටු විට එය අපි අතින්ද සිදු වී ඇති දෙයක් නම් වැරද්ද වුවත් එලෙස සිදුවීම ප්‍රශ්නයක් නොවේද? කොටින්ම අපි කල නිසා කිසිවක් හරි හෝ වැරදි වන්නේ නැත යන්න මෙහි අදහසයි. එම කල ක්‍රියාව විසින් ඇති කරනු ලැබූ ප්‍රතිඵල සියල්ල විමසුමට ලක්කර මිස ඒ පිළිබද තීරණයක් දීමටද නොහැකිය. එනිසා නිවැරදි ක්‍රියා වටහා ගැනීම යනු වත්මනෙහි කෙසේවත් පහසු දෙයක් නම් නොවේ.

ජීවිතයේ හය හතර දැනගන්නටත් පෙරම සමාජීය ක්‍රමය විසින් කුරුවල් කරනු ලබන බාලයින්ට යමෙක් දෙන ඔවදන 'උපන් ගෙයිම ගෙල සිදීමක්'  බදු නම්, එවැනි සමාජයක බිහිවන්නේ නරුම සිත් මිස අන් ‍කවරක්ද?

එනිසා ලජ්ජාවත් බියත් එකවිට නසා ගන්නා 'හුදු සංචාරයක්' බදු  ජීවිත රස්තියාදුවකට ගොස් උපන් ගෙයිම ගෙල සිද නොයා ඉවසීමෙන් අවබෝධයෙන් සැහැල්ලු ජීවිත ගමනක් යන්නට බාලයින් දිරිමත් කළ යුතුය.

එවිට ජීවිත රස්තියාදුව ශුද්ධ කරගැනීම අතිශය වැදගත් දෙයකි. රස්තියාදුව ශුද්ධ සිතින් වීමද වැදගත් දෙයකි. ඒ මේ 'රස්තියාදුව' යන්න හොද වූවත් නැතත් අප මේ යුගයේ ගතින් සිතින් නිරන්තර රස්තියාදු වන ක්‍රමයක සිටින බැවිනි. නොදැනම රස්තියාදුවක හිදින බැවිනි.

මා කුඩා කල සිට පංචින් බෑග ක්‍රමයට දෑත් පුහුණු කළේ වගේම බිත්ති වලට තඩි බාමින් දෑත් පුහුණු කළේ නිකම් ආසාවටය. ක්‍රමයෙන් මා ආවේගශීලී වෙන අවස්ථා වලදී බිත්ති දෙදරුවේ මගේ දෑතක පහරකිනි. දිනක් මම පාඩමක් ඉගෙන ගතිමි. ආවේගය විසින් මට ඉවසීම පිළිබද පාඩමක් උගන්වුවේය. උච්ච ආවේගය නිසා එල්ල කළ අත්පහරේ ශක්තිය ශක්තිමත් බිත්තියෙන් පරාවර්තනය වී මගේ වෙදගිල්ලේ අස්තියක් යම් ලෙසකට භග්න කළේය. මම ආවේගයේ බිහිසුණු කම වේදනාවත් සමග අත්දුටිමි. එයින් කිසිවෙකුට හානියක් නොවී මටම වූ හානිය ගැන ස්තූතිවන්ත වුනෙමි. අවසන මගේ ඉවසීම නොඉවසිය හැකි මට්ටමකට ප්‍රගුණ වෙමින් ගියේය. දැන් මම ආවේගය පාලනය කරමි. නිසි තැන නිසි ලෙස මුදා හරිමි. 

එනිසා කියන්නේ මම කළ නිසා උඹත් කඩා ගෙන ඉවසීම ඉගෙන ගනින් කියා  නොව අත කඩානොගෙන මේ පාඩම ඉවසා ඉගෙන ගෙන උපන් ගෙයි ගෙල සිද නොගන්නා ලෙසටයි. මන්ද ඉවසීමෙන්ම කල්තියා කල්පනා කළේ නම් මේ ආවේගය මිදීමේ ක්‍රමය සැබවින්ම ගොන්කමක් යන්න කලින්ම මා වටහා ගත යුතුව තිබුනු නිසයි. නිසි ක්‍රමය මට ප්‍රගුණ කළ හැකිව තිබූ නිසයි.

එනිසා නැවත කියමු, අපි කළ ගොන්කන් නුඹලා නොකරගන්..කියා.

ප්‍රීති වෙසක්!

අපිට ආධාර කරන්ඩෝ

බෝධීන් වහන්සේගේ දකුණු පස කනුවක වැඩ සිටින ලව්ඩ්ස්පීකරවහන්සේ බෙරිහන්දෙති

ධාතූන් වහන්සේලා අතනත් මෙතනත් වැඩ සිටිනවාද?

එතනටත් ආධාර කරන්න, මෙතනටත් ආධාර කරන්න

ප්‍රශ්නයක් නෑ බුදුන් නොවැන්දාට 

පන්සල් ආවනේ

දන්සැල් කෑවනේ

අද පිටින් කෑමනේ

ආධාරත් කළානේ

ආධාරයේ පිහිටෙන් සියලු දුක නිවෙනවා 

ඒකාන්තයි

අනේ සාදු

කන කලතන සද්ද 

අපි දැන් දියුණුයි

ඒ හින්දම

බොහෝ දෙනා සංචාරකයෝ

පොටෝ ගන්නවා

බලන්ඩකෝ පිළිමේ උස, දිග

වටේටම කලා රස බේරෙනවා

හිස ඇලකර කෝණයකින් බලන්නේ සසර දුක වටහාගන්නද?

නොතේරුනේ එයමයි

ආවද? කොහේ..

ඊයේ රාත්තිරිය ගෙවුනේ පිට්ටනියේ සංගීත සාජ්ජයේ

ඒක ජයටම නැගලා ගියනේ

නොකිව්වාට

වෙසකෙට මරු ආවේසෙ තිබුනේ එතැන

කන පැලෙන්න ගහලා

ගහලා

දැන් මතේ බැහැලා

එහෙනං

ඔන්න දැන් ප්‍රාර්ථනාව

වෙසක් සුභ වේවා

හැමට ප්‍රීති වෙසක් වේවා! 

 

'ජොලි කෙරෙලි' පසෙක තබා අන්ධ වෙසක් තුළින් ධර්ම වෙසක් දකින්නට රකින්නට පින පෑදෙවා!

චාරේ...(උඹටත් පුළුවන් මටත් පුළුවන්)

පාරේ ගමන කලබලකාරී මේ නිසාය. අවට දුගද මේ නිසාය. නොරිස්සුම මේ නිසාය. අපි‍ළිවෙල මේ නිසාය. නාස්තිය මේ නිසාය. විනාශය මේ නිසාය.

මේ අප‍ට එකේ පංතියේ සිට කියාදෙන චාරය සදා නොමැති නිසාය.

බොහෝ විට බොහෝ දෙනා තමන් රස්තියාදුවන් ලෙස පිළිගන්නට නොහැකි නිසාම වැදගතුන් ලෙස සි‍තාගෙන සිටිති. නමුත් උඩින් කමිසයත්, ටයි පොල්ලත්, යටින් කලිසමත්, සපත්තු කුට්ටමත් ගැලවූ කල මේ වැදගතුන්ගේ එතනින් එහා ඇති වැදගත්කමක් නම් කොහෙත්ම ඇත්තේ නැත. නෝනා මහත්වරුන්ගේද වැදගත්කම ඇදුමේය. සමහරු ජාතිකත්වයද ඇදුමට එකතු කොට සුදුවටම රෙද්ද ඇන්දත් වටිනාකම ඇත්තේ ඒ රෙද්දේම පමණකි.

ප්‍රසිද්ධ වශයෙන්ම චාරයක් සදා නොමැති ඔය  කලින් සදහන් කල උදවියගේ ඇදුමට සාමාන්‍ය සමාජයේ ඇති සැළකීම හා බිය නිසාම මෙවැන්නන් බොහෝ දෙනා සදා චාරයක් නොමැතිවම හැම තැන තම බලය පතුරවති. සමාජයේ පිරිස් මෙහෙයවන බලය අත්පත් කරගන්නේ මෙවැන්නන්ය. ඔවුන්ගේ දුවා දරුවෝද ඒ බලය පවුල් පිටින් ගෙන වැජ‍ඹෙන්නේ මෙහේය. 

නමුත් මෙහි අදහස පෙර සදහන් ඇදුම් ඇද ගත් සියල්ලෝ මෙබන්දෝ යන්න නොව, බොහෝ කොට සමාජයේ වැජ‍ඹෙමින් සපුරා දුරා චාරය පතුරවන්නෝ මොවුන් නිසාය. මෙවැනි පිරුවටයෙන් සැරසී ගත් දේශපාලකයෝ, නිළධාරියෝ හා ප්‍රභූන් යැයි සැළකෙන බොහෝ පිරිසකට අප සමාජයේ ඇත්තේ අතිශය විලිබිය නැති ‍පුදුම ගෞරවයකි. ඒක සාමාන්‍ය මිනිහාගේ චාරයක් සදා නොතිබූ නිවට චින්තනයය. 

වෙනස් වෙනස් පිට පෙරළෙමින් ආවද පරම්පරා ඔස්සේ ගලන්නට දෙන උරුමය මේ බයාදු නිවට චාරයයි. 

එනිසා අප මෙතැන් සිට කෙදිනකවත් අපේ අන්‍යතා, ‍දේශයේ අන්‍යතා ඔස්සේ දියුණුවක් නොලබන්නෙමු. නැගෙනහිරුට වැදි අපේ මිතුන් මිත්තන්ගේ තිබූ සරල නිදහස පිටු දකිමින් අපි බටහිරින් බසින හිරුට වදිමින් බටහිරසරණං ගාච්ඡාමී යි වන්දනා කරමු.  අපේ පැවැත්ම එතැනය. අපි කුම්භකරණ වංශිකයන් බව අපි නැවත නැවතත් තහවුරු කරමු. කිසි තැනක කිසි ලෙසකින් පොතේ මිස හිතේ මිස ක්‍රියාවේ චාරයක් නැති ජාතියක චාරය සදා ඔයාකාරම මිස, දියුණුව හා නැගීටීම ඔයාකාරම මිස කවර කැකිරි නැට්ටක්ද?

තවදුරටත් අපේ අන්‍යතාවයක් අපට නැත. මේ කලියුගයේ අපේ හැරවුම් ලක්ෂ්‍යයෙන් අප ගමන් ගන්නා අවදියයැයි මට සිතේ.

එන්න එක්වන්න රොක්වන්න, අපි කා බී නටා ගයා ප්‍රීති වී හිදිමු. ජීවිතය විදිමු. චාරයෙන් බටහිරටත් නැති, පෙරදිගටත් නැති, වැලයන අතටම හැමදාමත් මැස්ස ගහන ජාතියක් වී ටික කලකින්ම වදවී යමු.

හැබෑ ලෙසම තමන්ගේ යහගුණ මෙන්ම දුර්ගුණද පිළිගැනීමට තරම් ආත්ම ශක්තියක් හා දුර්ගුණ හලා දියුණුවට යන්නට තරම් ආත්ම විශ්වාසයක් නැති, දිනනකොට ජයගොස නගමින් පෙළගැහුනත් පරදිනකොට සී සී කඩ දුවන ජාතියක් නම්, එවැනි ජාතියක මිනිසෙක් නම් එළඹෙන වෙසගේ පැවසිය යුතු සත්‍ය  'ලෝකෙන් උතුම් ජාතිය යනු පොතේ හා හිතේ පමණක් ඇති මෙවැනි එකක් නම් උඹලාගේත් කාලය අවසානයි' යන්න පමණයි. 

චාරය ගැන වටහාගත්තෝ, ශක්තිමත් හිත් ඇත්තෝ මේ චින්තන සුනාමියෙන් මිදෙත්වා!

නිවැරදි හැසිරීමක අගය වටහා නොගත් ජාතියක, ජනයාගේ පිරිහීමක් මිස සැබෑ දියුණුවක් කෙදිනකවත් ඇති නොවනු ඇත. ඔබ එකෙක් ලෙස චාරය සදා නසද්දී ඔබ වටා සිටින තවත් දහයක් ඒ නැසීමට එක් වනු ඇත. ඔවුන්ගේ චාරයෙන් වන විනාශයට නිවට ඔබ වගකියත්ද? ඔබේ සමාජ වගකීම කෙබදුද? නො නිවටව හිතන්න. ඔබේ රස්තියාදුව ඔබ පිළිගන්නේ නම් ශුද්ධ රස්තියාදුවෙකු වන්න. ඔබේ කුණු , අපේ කුණු හෝදන්න නොව ශුද්ධ කරන්න, මේ මිහිමව පොහොර කරන්නට මේ වෙසගේ හිතට ගන්න. ඔබේ රැකුම, අපේ රැකුම එපමණමැයි.

උඹටත් පුළුවන් මටත් පුළුවන් නිවැරදි දෙයක් කරන්න. චාරයක් හදා ගන්න.

ඉතිං ‍‍ඊට පස්සේ (මීළග පරිච්ඡේදය ඇරඹේවි)

ඊට පෙර http://hallowrusta.blogspot.com/2013/05/blog-post_20.html

කෙනෙකුට යම් කතාවක් කියාගෙන තැනින් තැන එයා අහනව නම් ඉතිං ඊට පස්සේ.. කියල. ඒ කියන්නෙ එතැනින් එහා තවත් අලුත් දෙයක් අහන්න එයා බලා ඉන්නව කියන එක අපට පැහැදිලියි. තවත් එහාට කතාව අහන්න එයා කැමතියි. ඉතිං ඊට පස්සේ ..  මොනව වේවිද?

පෙරලුනු පිට ගැන කීවට පස්සේ හිතුනු තවත් දෙයක් තමයි අපිට වඩා දශයකින් බාල තරුණ ප්‍රජාවට මේක පෙරලුනු පිටක් හැටියට දැනේවිද කියන එක. මොකද කෙනෙක් කියන දේකට වඩා වැදගත් වෙන්නෙ කෙනෙකුට දැනෙන දේ. බෝට්ටුවක් පෙරළෙන කොට එතන හිටි අය ඒක පෙරලුනු බව දැක්කත් පෙරලුනාට පසුව ආපු අය කොහොමද දන්නෙ තමන් හිටගෙන ඉන්නෙ පෙරලුනු බෝට්ටුවක අඩියෙ කියල. ටිකක් විමසුම් නුවණක් තියෙනවනම් පරීක්ෂා කරල බලාවී. ඒත් තවත් අයට එයාලව රවට්ටන්නත් පුළුවන් බොරු කියල. ඒ නිසා ඇත්ත තේරුම් ගන්නනම් කාටත් ටිකක් වෙහෙසෙන්න වෙනව. 

සමහර විට බෝට්ටුව ඇතුළෙ හිටියට වඩා පෙරලුනු බෝට්ටුවෙ අඩියෙ හිටගෙන යන එක නිදහස් වෙන්න පුළුවන්. ඒත් බෝට්ටුව පෙරළිලා නම් ඒකට කියන්නෙ පෙරලුනු බෝට්ටුවක් කියල මිස අලුත් විදිහෙ බෝට්ටුවක් කියල නම් නෙවෙයි. 

කොහොම වුනත් පෙරලුනාට පස්සෙ පටන් ගන්නෙ අලුත් පරිච්ඡේදයක්ම තමයි. ඉතිහාසත් දැනගෙන වර්තමානයෙත් පය ගහගෙන මේ පෙරලුනු බෝට්ටුවේම අනාගතයටත් යන්නම වෙනව. ඒ නිසා බෝට්ටුවෙ ගියා වගේ පෙරලුනු බෝට්ටුවක යන්න හිතන්න බෑ. ඒකෙ යන්න තියෙන ක්‍රම විධි තේරුම් ගන්න වෙනව නුවණින් වගේම සිහියෙන්. මොකද ‍අපේ අරමුණ කෙසේ හෝ ගගෙන් එතෙර වීම, ඒ නිසා පෙරලුනත් බෝට්ටුවෙ කද උඩ නැගිල හරි එගොඩට යන්නම වෙනව.

ඒ නිසා ඇරඹෙන මීළග පරිච්ඡේදයෙන් ජීවිතය කියවන්න ගන්න අයට බෝට්ටුවෙ ඉතිහාසය ඉගෙන ගන්නත් ලොකු වෙහෙසක් ගන්න වෙනව ඇත්තම ඇත්ත දැනගන්න නම්. ඉතිං කියන්න වෙන්නේ ඇත්ත තිත්ත වුනත්, ඒක අරගෙන නිට්ටාවට සුව වෙන්න පුළුවන් වුනත්, ඒ තිත්ත ඇත්ත රස බලන්න හරි හොයාගන්න එකත් ලේසි නෑ කියන එකයි.

දැකීම නිරායාසයෙන් සිදුවේ, ඇත්ත දැකීම සිදුවන්නේ ආයාසයෙන්ම පමණි. එනිසා දෑස් තිබූ පමණින් දකින සියල්ල සත්‍යම වන්නේ නැත.

ඔබ දත යුතු පෙරලුනු පිට හා පෙරළෙන පිටු (තිත්ත ඇත්ත බී නිට්ටාවට සුව වෙනු පිණිස)

පළමුව ශුද්ධ වූ රස්තියාදුව කියවන්නට ආරාධානා කරමි. නේක ඕපා දූප, පල් හෑලි කියවන අතරේ මේ හෑලි වල වටිනාකමක් නැත්තේම නැති බව වගකීමෙන් කියමි. එබැවින් කියවන්න.

අපි අපේ ජීවන ගමනේ යෙදී හුන් බෝට්ටුව නොදැනීම පෙරළී ඇතුළේ හිටි අප ඉන් එළියට විසිවී දැන් ඒ මත හිටන් අපි අපේ පොත් වල පිටු පෙරළමින් සිටින යුගයකි මේ. තවත් අයුරකින් නම් මිනිහාට මිනිහාව නව ක්‍රමයකට අර්ථකතනය කිරීමට සිදුවෙමින් යන යුගයකි. දැවැන්ත පරිවර්තන වලට ගතවන කාලය අඩුවී ඒවා වේගවත් වී ඇති සමයකි. 

මිනිහාගේ චින්තනය උඩු යටිකුරු වී ඇත. මුදල සියල්ල පරදවා අංක එකේ සිටී. සමහරක්ගේ දෙක සහ තුනත් මුදල්මය. අනෙක් පසින් කායික රෝග වල සියලු සීමා අතික්‍රමණය වෙමින් පවතී. වැඩිහිටියන්ට කියා නම් කොට තිබූ රෝග දැන් අද උපන් දරුවාගේද දැකිය හැකිය. එතරමකට මානසික ආතතියද මානසික අවුල්ද ඉහළ ගොස් ඇත. පරිසරයද වෙනදාට වඩා අප වෙත විසකර වෙමින් පවතී.

 ‍මේ සියල්ල යටිකුරුව පෙරළෙන නමුත් තමන්ගේ පාර හරියට සොයාගත්තෝද අප අතර නැතිවා නොවේ. පාරවල් දන්නා ඒ අය රස්තියාදු නොවී යද්දී පාරවල් වරද්දා ගත් අයත් සංචාරය හෝ දුරාචාරය නිසා රස්තියාදු වන්නෝත් අප අතරම සිටිති. පාරවල් දන්නා අය රැවටීමට නොහැකි නිසාම මග පෙන්ව‍‍න්නෝ යැයි කියාගත් සමහරක් මං නොදන්නා සංචාරකයෝත් අනෙක් අයත් අපූරුවට රවටති. එවැනි සමහරක් අද බොහොම ජය ව්‍යාපාරය. නීතිය යනු අන්ධබවද උරුම කරගත් දෙයක් නිසාම නීතියට එවැනි රැවටීම් බොහෝකොට ගෝචර නොවේමය.

කටයුතු මෙසේ සිදුවද්දී සමාජය, ජීවිතය නමැති බෝට්ටුව පෙරළී ඇති නිසාම පෙරලුනු පිට හොදයි කියනා අය ඒ පෙරළීම හොද බව පෙන්නන්නට නොයෙක් පොත් වල පිටු පෙරළාගෙන උදාහරණ දෙති. තවත් පිරිසක් බෝට්ටුව පෙරළී ඇති බව දැක නින්දෙන් අවදි වූ සේ බෝට්ටුව පෙරළී ඇති බවට පමණක් කෑ ගාති. අනෙක් අතින් පෙරළී අහවර බෝට්ටුව ආපහු හරවන්නට සාර්ථක මෙන්ම නිරර්ථක උත්සාහයන්හී යෙදෙන්නන්ය. තවත් කෙනෙක් මෙය ආපසු හැරවීම නොකළ හැකි නිසාම පෙරලුනු පිටේ නැග මේ ගග තරණය කරන්නට මං සොයන්නන්ය. මේ සියල්ල අතරේ දෙපැත්තටම දොස් කියමින් නිකම් බලා හිදින්නටත්, සිනහවෙන්නටත් පෙරලුනු බෝට්ටුව නිසා ඇතිවූ තත්වයෙන් වාසි ගැනීමට මං තනමින් පොත් වල පිටු පෙරළන්නටත් සමහර අය සූදානම්ය. 

මේ අතර මේ සියලු රැගුම් හරි අපූරුවට ගොනු වූ ජනප්‍රිය චිත්‍රපටයක්ද මගේ මතකයට එයි. ඒ ටයිටැනික්ය. අපේ සමාජය නැමැති දැවැන්ත නෞකාව අන්තනෝමතික පරිණාමය නැමැති දැවැන්ත අයිස් කුට්ටියක ගැටී ඇති මේ යුගයේ සිදුවෙන සිද්ධි සමූහයද ටයිටැනික් නැව දෙදරා දෙකට කැඩී දියේ ගිල්වෙන විට වූ සිදුවීම් සමුදාය හා අපූරුවට ගැලපේ. යටි පෙළ කියවන්නට සමත් බො‍හෝ දෙනාට මේ පිළිබද අටුවා කිව යුතුද නැත. තීරණාත්මක අවස්ථාවන්හීදී මානවයාගේ හැසීරීම් දිගහැරෙන දැවැන්ත සිනමා වලද මෙවැනිම තව දසුන් නැතිවාද නොවේ. කෙසේ නමුත් මේ තේරුම් ගැනීම අපේ එනම් තම තමාගේ භූමිකාව කියවීම සම්බන්ධයෙන්ද අපූරු ආදර්ශකයකි. 

අපි නැව ගිලෙන විට වීණා වයන්නවුන්ද, අපටත් වඩා අසරණයන් පෙරළාගෙන දුවන්නන්ද මුදලින් සියල්ල සන්තක කොට ගන්නට තනන්නන්ද ආත්ම පරිත්‍යාගයෙන් නිර්භීතව හැසිරෙන්නන්ද යනු එයින්ම සිතා ගන්නටද හැකිය. 

බුද්ධිය අන්තගාමීව බලවත් වූ තැනදී නිර්භීත කම යනුද මෝඩකමක් හැටියට සමහරෙක් සළකයි. එමෙන්ම හැගීම අන්තගාමීව බලවත් වූ විටෙක ස්ථානෝචිත වීම යනු අන්තිම කපටි කෛරාටිකත්වයක් ලෙස සැළකෙයි. ඉදින් මේ දෙපක්ෂයේ ඉන්නෝ හැගීමත් බුද්ධියත් අතරමැදි තීරණයක සිටින්නා නිවටයෙක් යැයි සළකති. එවිට නිවැරදිව කටයුතු කරන්නා සිටින්නේ කොතැනද? 

 නිවරැදිකරු කිසිදු මතවාදයක අන්තගාමීව එල්ඹ සිටින්නේ නැත. කිසිවෙකුගේ බලයට හෝ යට නොවී තමාගේ දුර්වලකම්වලටද යට නොවී නොබියව කටයුතු කිරීමට එබන්දන් සමත්ය. පෙරලුනු සමාජයේ හිද තම භූමිකාව සාධාරණීකරනයට පිටු පෙරළීමට තරම් එබන්දන් අන්තගාමී වෙන්නේ නැත. සියලු දේ ශුද්ධ ලෙසින් දකින එබන්දෝ තමන් නිසා හෝ සත්‍ය විකෘති නොකරති. 

එහෙයින් නිවැරදි පිළිතුර යමක් ආපසු නොහැරවිය හැකි නම් මේ පෙරලුනු පිටේ සිට ඉදිරිය දෙස බැලීමයි. හැබැයි එසේ ඉදිරිය බැලීම තවත් පිටු පෙරළීමකින් නම් කළ නොහැකිය. ඇත්ත ඇති සැටියේ දැන ගන්නා සේම පිළිගත යුතුය. ක්‍රියාත්මක කළ යුතුය. ඉදිරියට ගමන් කළ හැක්කේ එවිටය. 

සමාජයේ වෙනස හොද හෝ නරක එහි ස්වාභාවයන් කැමැත්තෙන් හෝ අකමැත්තෙන් පිළිගැනීමට සිදුවීම අනිවාර්යය. එහෙත් එතැනින් ඉදිරියට සමාජයේ පැවැත්ම තීරණය වන්නේ ඒ පිළිගත් ස්වභාවය වෙත තමන්ගේ දායකත්වය කෙසේ දක්වනවාද යන ක්‍රියාවලිය මතය. ඇත්ත ඇති සැටියේ දැන ගත්තා නම් ඒ දැනගත් ඇත්තට අනුව නිවැරදි හා වැරදි දේ තේරුම් ගැනීමට ඔබට හැකියාව ඇත. එතනදී පිටු නොපෙරළා ඒ නිවැරදි දේ හා එකතු‍වීමෙන් හරියටම නිවැරදි තැනින් ගොඩ බැස එතෙර වීමට ‍ඔබට හැකිවනු ඇත. නැත්නම් තොටුපොළ කියා වගුරක් වෙත ඔබ ගොඩ බසිනු ඇත.

නමුත් අර පෙර සදහන් කළ බෝට්ටුව පෙරළීම වාසියට හරවාගත් ව්‍යාපාර කරුවන්ගෙන් සැවොම ප්‍රවේශම් වීම අත්‍යාවශ්‍යය. සමහර විට ඔවුන්ගේ සේවය අපටද අවැසි වන්නට පුළුවන. ඒ සේවය නොගෙන බැරි වන්නට පිළිවන. නමුත් එහි සීමාවන් තීරණය කිරීමත් වෙළද ගැට වලට ගැති වී අපත් එහි කොටස් කරුවන් වීමෙන් මිදීමටත් හැකියාවක් අපට තිබිය යුතුය. සමාජයේ යහ පැවැත්ම හා මානසික පරිණාමය නිවැරදිව දිශාවට විහිදෙනු ඇත්තේ එවිටය. 

දැලි පිහිය කිරි කන්නට නොතැනූ මුත් කිරි කන්නට වී ඇත්තේ දැලි පිහියෙන් නම් කොතරම් ප්‍රවේශම් වීම අවශ්‍යදැයි ඔබ සවිඥානික වීම ඔබේ ශරීර සෞඛ්‍යට කොතරම් හිතකරද යන්න අමුතුවෙන් කිව යුතු දෙයක් නොවේ. 

සමහරෙක් මේ සියල්ල කෙටියෙන් අර්ථ දක්වන්නේ ඇත්ත තිත්තයි කියාය. එහි පූර්ණය කළ යුතු ඌනතාවක්ද වෙයි. එනම් ඇත්ත තිත්තයි, බීවොත් නිට්ටාවට සුවයි යනුවෙනි.

එබැවින් පෙරලුනු පිටේ හිටන් පෙරළන පිටු වලට හසුනොවෙමු කිසිවිටකත්. ඇත්ත තේරුම් ගෙන වඩ වඩාත් අවංකව තිත්ත ඇත්තම බී නිට්ටාවටම සුවය ලබමු.

බොරුවෙන් පටන් ගත් සියල්ල හිස් බවින් නිමවෙයි. සත්‍ය මත පදනම් වූ සියල්ල පූර්ණ බවින් නිමවෙයි. 

සෙබළු (කදුළු වෙනුවට ග්ලිසරින්)

ඒ සෙබළු රට රැක දුන්නෝය

අපි ඔවුන් අව්වේ සිටවා අචාර පෙළපාලියක යවන්නෙමු

ඔවුහු කූඩාරම් තුළ හිදින අව්කණ්නාඩි පැළදි මහත් වූ ඇදුමෙන් සැරසුනු අපේ උත්තමයන්ට අචාර කරමින් ගමන් ගති

අපි ඔවුන්ගේ වීර කම් නරඹමු

අත් පා අහිමි, තම ජීවිතයම යුධයට කැපකළ මිනිසුන්ට අවසන ඉතිරි මොනවාද? මුදල් ආධාර, සාමය, සංවර්ධනය...එයවත් ඉතිරිද?

එපරිද්දෙන් අපි සෙබළුන් ගේ වීරකම නීර්භීත කම අගයමු

අදත් කූඩාරම් තුළට වැද අව්කණ්නාඩිය තුළින් බලා සෙබළුන්ගේ ආචාරය අපි විදින්නෙමු

අතීතයේත් අදත් වෙනස එතැනය

එදා රජාත් යුධ විරුවෙක්මය

රජාට අද යුද්ධයට යන්නට අපි‍ නොකියමු

මැති ඇමතින්ට එබදු නිර්භීත කම් ඇතිද?

එහෙත් මේ පිටුපස හිතන්නට යමක් ඇති බව අපි කියමු

හිතන්න 

අපේ අවංකත්වයේ හා වැදගත්කමේ තරම

වැඩිහිටි දිනයේ ආචාරය වැඩිහිටියන්ටය

ගුරු දිනයේ ආචාරය ගුරුන්ටය

වීර සෙබළුන්ගේ ජය සිහිකරමින් ඔවුන් තමන් වෙනුවෙන්ම අචාර පෙළපාලියේය‍

අපි අවුවෙන් සෙවණ වූ කූඩාරම් තුළ අව්කණ්නාඩි පැළද සුව අසුනක හිද නරඹමු

අපි හරිම මහත්වරුන් වෙමු

ඉස්සර කුඹුර මැදින් යද්දී කුඹුරේ වැඩ කළ මිනිසුන් වෙනුවෙන් අපිත් අව්වේ ගියෙමු. එව්වා මෝඩ කම්ය. නූගත් වැඩය. මහත්මා කම නම් අචාර පෙළ ගිනි අව්වේ දහදිය හළද්දී අපි අව්කණ්නාඩි සහිතව සෙවණැති කූඩාරමේ හිද සෙබළ මුලේ වීරකම් සැමරීමයි. කකුලක් පිට කකුලක් දමා ඒ දිනා දුන් නිදහසේ වීරයින් ගැන සිහිපත් කිරීමම මොන තරම් ආචාරයක්ද!

සෙබළු අර සෙවණැති කූඩාරම් වල හිදුවා රජ මැති ඇමති පෙළ අචාර පෙළපාලිකය ගියේ නම්... කොතරම් අපූරුද! එක් දිනකට වත්..

බොලාගේ අපේ සෙබළු වෙනුවෙන් වැගිරෙන කදුළු බොහෝ කොට ඔයාකාරම නොවේද?

යමක් අර්ථවත් වන්නේ එය හදවතින් උපන් හැගීමෙන් යුතුව කිරීමෙන් විනා නාමික සාම්ප්‍රදායක් අනුගමනය කිරීමෙන් නොවේ. හදවතින් උපන් හැගීම් නැති උදවියට කදුළු වෙනුවට ග්ලිසරින් මිස ‍අන් කවර පිහිටක්ද?

නිදි වැද්දෝ(නැගිටින්නට නම්)

වේලාව - උදෑසණ 8, 9. ස්ථානය - හද්දා උතුරුකරයේ සිට කොළඹ බලා ඇදෙන දුර ගමන් පොදු මගී ප්‍රවාහන සේවා බස් රථ තුළ.

බොහෝ දෙනා කාලයක පටන්ම නිදිවැද හිදින බැවින් මේ කිසිවක් දෙස අලුතෙන් බලන්නට උනන්දු නැත. හැකියාවක්ද නැත. එනිසා හැමවිටම එවැන්නන්ට මේවා සාමාන්‍යය. හැබෑව, කුම්භකරණ වංශිකයන්ගේ කැමත්ත අවදිවීමට වඩා නිදි වැද සිටීමටම තමා.

කොළඹට පිවිසීම දක්වා ගෙවෙන සැතපුම් තිහ හතළිහ මිනිස්සු කැමැත්තෙන්ම නිදති. එ‍ෆ් එම් සේවාවෝ බොහොමයක් ඒ නින්දට නැළවිලි ගී ගයති. නැත්නම් එකම තාලයේ ගී ගයන අවුල් කොවුල් හඩ වල් මේ නින්දට තනි රකිති. අපේ අති සාමාන්‍ය මිනිහාගේ ගමන ගෙවෙන්නේ මේ ආකාරය. කොළඹ සීමාවේදී මේ නින්ද පුරුද්දෙන්ම අවදියක් වෙයි. ගෙන්දගම් පොළවට පය ගැසීමට එතැන් සිට කඩිවෙස් ගනිති. අවුල් වූ තද බදයෙන් පිරි පාරවල් ගානේ රස්තියාදු වෙන්නටත් නන්නත්තාර මානසිකත්වයෙන් රස්තියාදු වී රෑ බෝවෙන තෙක් ජීවිතේ තවත් දවසක් අවුලෙන් අවුලට ගෙන යන්නටත් අති සාමාන්‍ය මිනිහා පෙළ ගැහෙන්නේ මේ ආකාරයෙන්ය. 

මහා ලොකු ව්‍යාපෘති ගැන පාරම්බාන දියවන්නාවේ පිහිනන මැඩියෝ එවැනි උදවිය තමන්ගේ පෝස්ටර් ව්‍යාපාරයෙන් පරිසරය වැනසීමටත් බත් පැකට් පෙළපාලි වලින් බලය පෙන්නීමටත් නිති යොදා ගනිති. ඉදින් මේ අති සාමාන්‍ය වැසියෝ බසයේ සේම 'රට' යන ගමනේද කැමැත්තෙන්ම නිදි වැද්දෝ වෙති. 

ඉදින් මෙහෙව් වූ වැසියන් තුනෙන් දෙකකට ආසන්නව වෙසෙන අප රටේ සංවර්ධනය වෙමින් හිදීමක් මිස වර්ධනයක් නම් කෙදිනකවත් වෙන්නේම නැත. අතපය තැලෙන පොඩිවෙන ඒවායේ වේදනාව දැනෙන මිනිසුන් කෙදිරිගගා නිදි වැදෙද්දී වායු සම‍නයේ අපේ වැදගත්තෝ නිදි වදින්නේත් සැප විදින්නේත් බොහොමත්ම සාධාරණ ලෙසය. (ඔවුන් පවසන්නේ එසේ සැතපෙන්නේ සාමාන්‍ය මිනිහා වෙනුවෙන් කරන කැපකිරීමට ලබන බෝනස් ලෙසින් බවය, ඒ බැව් හෙළි වන කතාවක්ද දිනක් ඔය පල් මෝඩයෙක් කීවේය. අති‍සුඛෝපභෝගී වාහන නැතිව දුෂ්කර පැතිවල සංචාරය තමාට අපහසු  අපහසු බවයි ඒ. අපට සිටින පාලකයන් වැඩි දෙනෙක් මේ ආකාරය.)  

මෙය සමාජ වාදය ක් හෝ ධන වාදය ක් හෝ වෙන කිසියම් වාදයක් නොවේ. බොහෝ කොට ඇත්තය. අප රටේ ඇති අසාධාරණ අයුක්ති සහගත නින්දා සහගත නිර්ලජ්ජිත අනවබෝධය මෙයයි. දුප්පතුන්ට ධනය බෙදා දීම හෝ පෝසතුන්ගෙන් අපමණ බදු ගැනීම නොව මිනිසුන්ගේ වේදනාව පීඩාව,  ඔවුන් අසාධාර‍ණයෙන් හා අයුක්තියෙන් පීඩාවට පත් වීමට හේතු නොසෙවීම මේ පිටුපස වෙයි. භෞතිකමත් නොවන මානසික කාරණා ගණනාවක් ද මේ පිටුපස ඇත. නිවැරදිව සිතන්නට රටක් ලෙස හෝ දැයක් ලෙස හෝ චින්තයක් තිබෙන්නේ කොහෙද? කතා වට වඩා ආදර්ශය පෙරමුණට පැමිණෙන්නේ කවදාද?

බොරු කියමින් ඒ බොරුවටම නිවට කම එකතු කොට අයාලේ යන මං ගැන දොඩවනවා විනා මිනිසුන්ගේ මනස නිරවුල් කොට රටක දැයක ජනතාවක් ලෙස නැගී සිටීමේ අවසන් තැත කොතැන තියේවිද? මෙයින් තවත් කලකට පසු අපට කතා කරන්නට කිසි දෙයක් ඉතුරු නොවනු ඇත නෂ්ටව නටඹුන් ගැන මිස.

බොහෝ සිහින යථාර්තයන් බවට පත්කර ගත හැකිය. එය රදා පවතින්නේ සිහින දකින්නාගේ චින්තනයේ ප්‍රබලතාව මතය. 

කණගාටුව අපේ පාලකයෝ දුර්වල චින්ත‍කයෝ වීමයි. අවුල් චින්තනයක හිදින පාලකයෝ කෙසේ මිනිසුන් වෙනුවෙන් නිරවුල් මගක් තනද්ද?

'මුත්තම්මා'

වැදු මව සේම මිහිමව වේ වැදූ මව අප සැමගේම

රකින්නට ඇය සෑම කෙනෙකුට අයිතියක් ඇති සේම

නිකං හිද බල බලා ඉන්නැති හැම සිතක් සිතු සේම

 තවත් කලකට ආයු ලබනට රකිනු ඇය දින සෑම

  මුත්තම්මාට දීර්ඝායු වේවා..

අනුකම්පං උපාදාය :)

අනුකම්පාව ලොක්කන්ගෙන් පොඩ්ඩන්ට ලැබෙන සිගමනක්ද?

සමහරුන්ගේ ක්‍රියාකලාප දකින විට තවත් සමහරෙකුට හිතෙන්නේ එහෙමයි. ඒත් අනුකම්පාවට ලොකු පොඩි බේදයක් ඇති බව ඔබට සිතෙනවාද? හිතෙනවානම් එය ඔබේ ප්‍රශ්නයකි. 

අපි කාටත් අනුකම්පාව අවැසිමයි. ඔබ මට අනුකම්පා කරන්නේ යම් විටෙක දීද මටද විටෙක ඔබට අනුකම්පා කිරීමට සිදුවනු ඇති. ඉහළ පහළ යාම් ඊම් සහිත දිවියක් උරුම කරගත් 'මිනිසා' සකළ බාධක කම්කටොළු ජයගත් අපරාජිත සත්වයෙක් ‍වන්නේ යම් දිනෙකද එදින දක්වා අපට එකිනෙකා කෙරෙහි අනුකම්පා කිරීමට සිදුවන්නේමය. 

අසනීපවී ලෙඩ ඇදේ හිදිනා මා හට ඔබ අනුකම්පා කරන්නේ යම්සේද ඔබ ලෙඩ ඇදේ හිදිනා විට මමද එලෙසින්ම ඔබට අනුකම්පා කරමි. එවිට එතැන සිගමන් දීමක් හෝ ගැනීමක් ඇත්තේම නැත. ඇත්තේ හුදු වටහා ගැනීමක් මෙන්ම කම්පාවකි. 'මම' ගැන මා හිතන ආකාරයටම 'ඔබ' ගැනද සිතීමකි. 'ඔබ' 'මම' ගැන සිතීමකි. 

දිනපතා පොදු ප්‍රවාහනයේ යන එන ජනයා දකින පුද්ගලික වාහ‍නයේ ගමන් යන්නාට විටෙක ඒ ජනයා ගැන ඇතිවන්නේ අනුකම්පාවකි. එලෙසින්ම දිනපතා පුද්ගලික වාහනයේ යන කෙනෙකුට එක් දිනෙක හදිසියේ හෝ පොදු ප්‍රවාහනයේ යන්නට සිදුවීමේදී මේ පොදු ජනයාද ඔහුගේ දුක සැහැල්ලුවට ගත යුතු නොවේ. ඔහුට හෝ ඇයට ඇතිවන දුක හාස්‍යට ගත යුතුද නොවේ. අනුකම්පා කළ යුතුය. 

එබැවින් අනුකම්පාවට තරාතිරමක් නැත. නමුත් ඔබ වෙත කෙනෙකු අනුකම්පා සහගත ලෙස බැලීම ඔබ අසර‍ණයෙකු බවට පත් කිරීමක් ලෙස ඔබ සිතනවාද? ප්‍රශ්නය ඔබේ සිතිවිල්ලයි. නැතිනම් ඔබ තවත් අනුකම්පාව යදින්නට සිතනවාද? ප්‍රශ්නය ඔබේ සිතිවිල්ලයි. ඔබ ගුණවත් වන තරමට අන්‍යන්ගේ අනුකම්පාව ඉවසා දරා ගැනීමටත් අන්‍යන් වෙත වඩ වඩාත් අනුකම්පා උපදවා කටයුතු කිරීමටත් ඔබට හැකියාව ලැබෙනු ඇත. ව්‍යාජ මාන්නයෙන් එවිට ඔබ මිදෙනු ඇත. අප හැම අතර කිසිදා දුකට පත්නොවන ජනයා ඇත්නම් ඔවුන්ට අනුකම්පා කිරීමට අපට ඇවැසි නැත.

එබැවින් සැම සැමට අනුකම්පා කරත්වා!

කාරුණිකත්වය දො‍්රෙ ගලත්වා . .

ප්‍රභවය ඔබමයි

හිත බලය වේ නම් 

හිතම ශක්තිය වේ ‍නම් 

එ'හිතම දමනය වේ නම් 

ප්‍රභවය ඔබමයි තාමත්

ඔබයි ඒ වැඩකරුවා

ඔබයි ඒ හිමිකරුවා

ඔබයි ඒ බාරකරු

එ ප්‍රභවය ඔබ නම්

 

දැවීමද ඒ ඔබ අතය

නිවීමද ඒ ඔබ අතය

පිළිස්සෙන්නේ ඔබ හිතය

රැකෙන්නෙත් ඒ හිතමය

උතුරු මග පෙරදිග තියා

දකුණු මග අපරට ගියා

දෙමග දැන මැන ගත් නිසා

අතරමගකට හිත නොයා

හිත

උඩු කීවාට

උඩිනුත් නොපෙනෙන

යටි කීවාට

යටිනුත් නොපෙනෙන

නිදි කීවාට

හීනෙනුත් පෙන්වන

හිතුනමුත්

තුන්හිතකින් නොහිතන

දෙතැනකම නතරවෙන

දුකෙදීත්  සැපෙදීත් 

ලගින් සිටින

අරුම පුදුම‍‍

අපූරුම

හිතවතා

මම සහ මම

පුංචි කාලෙ නිදහස් නිවහල් මනසත් එක්ක කොයි කවුරුත් වගේ මමත් ටිකෙන් ටික ලොකු වුනා. පහ  දහය  පහළොව විස්ස විසිපහ කිය කියා එක එක කඩුලු පැනගෙන ඉස්සරහට එනකොට වයස විතරක් නොවෙයි දැනුම කුසලතා වගේම ඒවට ලැබුණු සහතික සම්මානත් එකින් දෙකින් වැඩිවුනා. ප්‍රමාණාත්මකව එකිනෙකාට සාපේක්‍ෂව වෙනස් වෙන්න පුළුවන් වුනත් අපි බොහෝ දෙනාගේ ජීවිත කතාව මේ වගේ. පුංචිම කාලෙ හිස්ව තිබුණු ජීවිත දැනුම  ගවේෂණය  අත්දැකීම්  අත්විදීම්  තුළින් ලොකුම ලොකු රස්තියාදුවක. පුංචි කාලෙ තිබුණු හිස් ලාච්චුවේ දැන් එක එක දේ පිරිලා. සුන්දර සතුටුදායක දේ වගේම අසුන්දර අසතුටුදායක දේත් ඔය අතරේ. ඉතිං 'මම' කියලා කිසිවක් නැතිව පටන් ගත්තු ජීවිතේට දැන් 'ම‍ගේ' කියා කොච්චර දේ ගොඩගැහිලාද? ලාච්චුවේ පිරිලා තියන දේ ගැන දන්නේ ඔබම තමා. සමහර විට 'මම' ගැන තිබුණු සුන්දර මතකය  සංකල්ප  අමතක වෙලා මැකී ගිහින්. දැන් මගේ කියලා වෙනම ලෝකයක් තැනිලා. කැමැත්තෙන් හරි අකමැත්තෙන් හරි ඒ ලොකේම ජීවත්වෙනවා හැර ඒ ලොකේ මගේ තැන- මං හිරකාරයෙක්ද බාරකාරයෙක්ද කියන එකත් තීරණය කරන්න සමහර විට මට හැකියාවක් නෑ. 'මම' මට අයිතීද කියන එකත් ප්‍රශ්නයක් වෙන්නෙ මගේ ජීවිතේ මට  තීරණය කරන්න පුළුවන්ද කියල හිතෙන ප්‍රශ්න මතුවෙනකොට. ඔන්න මටම 'මම' ප්‍රශ්නයක් වෙන්න ගත්තා. මගේ ඇතුළෙ තවත් මම කෙනෙක් ඉන්නෙ කොහොමද? මම කැමති දේ මම කරන දේම නොවෙයිද? ඒ මට කරන්න සිද්ධ වෙන දේද? ඒ ඇයි? මං ජීවිතයේ අතන මෙතන ගත වුනු හැම දෙයක්ම ආපහු ආවර්ජනය කරන්න ගත්තා. ඇයි? එහෙම වෙන්නෙ ඇයි? මෙහෙම වුනේ ඇයි? එතකොටයි ජීවිතයෙ පොඩිකාලෙ ඉදන්ම ගත්තම රස්තියාදුවක්ය කියන සංකල්පය පටන් ගත්තෙ. හැමදාම අපි අතන මෙතන කොතනත් කරන්නෙ මේ සංකල්පය තුළ තියෙන රස්තියාදු වීමක්ම තමා. ඒක දැනුම තුළ  කුසලතා තුළ විතරක් නොවෙයි පාරෙ තොටේ වුනත් අන්තර් ජාලයේ වුනත් වෙන්න පුළුවන්. එහෙම හිතෙනකොටයි තේරුනේ. මේ රස්තියාදුව පටන් ගන්නේ හිතෙන් අපි ඉපදෙන මොහොතේ සිට කියන එක. දැනුම බුද්ධිය මෝරන්න මෝරන්න අපි විවිධ ඉසව් වල විවිධ තර්ක මාන තුළ රට රාජ්ජය වල හුදෙකලාවේ සමහර විට පිරිස් පිටින් රස්තියාදු වෙනවා. මොනවද අපි හොයන්නේ? එතකොටයි තේරුනේ. 'මම' මා ගැනම හොයා ගත යුතුයි කියන එක. ශුද්ධ කරන්න ගත්තෙ රස්තියාදුව එතන ඉදන්. එතකොටයි තේරුනේ 'මම' සහ 'මම' තවත් එක සිතිවිල්ලක් කියන එක. 'මම' කියන්නෙ. මගේ හිස‍, කද, ගාත්‍රා එකතුවටද? එතකොට ගාත්‍රා නැතිව ජීවිතේ පවතිනවා නම් කද මෙන්ම හිසත් අත්‍යවශ්‍ය අවම තත්වයන්ගේ පවතිමිනුත් ජීවත් වන මිනිසුන් සිටිනවා නම් ඒ මිනිසුන්ගේ හිස, කද, ගාත්‍රා එකතුව කෙලෙසද? එවිට පැහැදිලි වන්නේ මම ඉන්නේ හිතේ කියන එක. ඒකයි අතපය නැති වුනත් හිත හයිය මිනිස්සු ලොව දිනන්නෙත්. හිතේ කුණු පුරවාගත් රස්තියාදුවෝ හිස, කද, ගාත්‍රා සියල්ල ඇතිව ජීවිතයෙන් පැරදෙන්නෙත්. ශුද්ධ රස්තියාදුවෙන් 'මම' සහ 'මම' හදුනා ගත්තොත් ජීවිතය ගැන වෙනස් විදිහකට හිතන්න මං පෑදේවි නිසැකවම. 

හැබැයි හැම දෙයක්ම හොදින් හදුනාගත්තත් ඵලයට මුල හේතුව යැයි කීවාසේ ඔබ සියල්ල වටහා ගෙනත් තනන්නේ බෝම්බ නම් ප්‍රතිඵලය පිපිරුමම පමණයි. එය තරයේ මතක තබාගන්න.

ශුද්ධ රස්තියාදුවා

රස්තියාදු හිත එහේ මෙහේ දුවයි. එ‍තකොට සමාධියක් නැතිය. හිතේ එකගකමක් නැති නිසාම බුද්ධියෙන් වැඩ ගැනීමක්ද නැත. බුද්ධියත් නිශ්ඵලය. 

ඉතිං කොහොම මේ හිත හදා ගන්නද? අල්ලා ගන්නද? රස්තියාදු වෙන්නට ඕනෑ තරම් අලුත් අලුත් හිතිවිලි දෙන ලෝකයක් තුළ නන්තාර වුවහොත් ඉන් ගොඩ ඒමක් නම් නැත. ගොඩ එන්නට ඕනෑ නම් සටනක් අවශ්‍යමය. කවුරැත් සමග නොව තමන් සමගමය. රස්තියාදුව ශුද්ධ වන්නට ගන්නේ එතැනින්ය. එකම ස්වර සප්තකයේ උච්ච, මධ්‍ය, මන්ද්‍ර වැයුම් එවිට වෙන් වෙන්ව කණට ශ්‍රවණය කළ හැක. ස්වර අට එන්නේ උච්ච ස' අගට නිතර යෙදීමෙනි. පරණ දේ අලුත් වන බවත් අනුපාත ගැලපීම් වෙනස් වූ විට ඉපදෙන අලුත් හිතිවිලි දැනීමෙන් වෙනස් වූවාට එකම හරයකින් බිහිවන බවත් එවිට වැටහේවි. 

එබැවින් රස්තියාදු හිත අල්ලා දමනය කරගන්නට සමත් වීරියක් නැත්තේ නම් සමාධියකින් වත් බුද්ධියකින් වත් වැඩක් වන්නේම නැත. එහි අදහස නිවැරදි දිශාවක් වෙත වීරීය කිරීමක් තිබිය යුතු බවයි.

ඉතිං මේ රස්තියාදු හිත අල්ලා සමාධියෙන් යතුව බුද්ධිය මෙහෙය වුව හොත් ජීවිතය යනු කවර කජ්ජක්ද?

වැඩි කතා උවමනා නැත. නීර්භීත වීරයන්ට තමන් සමගම සටන් කර ශුද්ධ රස්තියාදුවකින් ජීවිතය දිනන්නට අවසරයි!  රස්තියාදුවාට පටන් ගන්නට තැනක් ඕනෑ නැත. හිත ඇත්නම් ඕනෑම තැනක් පොර පිටියක් කරන්නට වීරයාට හැකිය.

සමාධී භාවනා

‍සිත ගැන කියන හැම විට භාවනාව යන්න යුගලපදයක ගණනට අපට ඇසේ. භාවනා යනු කුමක්ද? කෙනෙකු කියන්නේ යමකට හිත යොමා දෑස් පියා නිශ්චල ඉරියව්වකින් සිටීම යන්නයි. ඉතිං එක දෙයක් ගැන හිතා දෑස් පියාගෙන හිදීම භාවනාවක්ද? මම භාවනා ගැන විශාරද හෝ විශේෂ හෝ දැනුමක් නැති බැවින් සමාජයේ එකිනෙකා කියන කතා අනුව  මෙවැනි දේවල් අසා ඇත්තෙමි.

එහෙත් භාවනාව සමගින් ඇසෙන සමාධිය යන වදන ගැන මට ඇති වන්නේ පැහැදීමකි. කැ‍ළතුණු දිය ඇති බදුනක ජලය නිශ්චල වීමක් ලෙසින් එය මට හැගේ. පැටලුනු නූල් බෝලයක ගැට එකිනෙක ලිහන බවක් එයින් මට හැගේ. අපි‍ළිවෙල කට තිබූ නිවෙස පවිත්‍ර කොට පිළිවෙල කරනු මට එයින් දැනේ.

ඉතිං මෙයින් ඇති ප්‍රයෝජනයත් එයම බව මට මේ අනුව වැටහේ. 

පිළිවෙලට තැබූ බඩුමුට්ටු පරිහණය පහසු බව මම දනිමි. නිශ්චල දිය ඇති බදුනේ පතුල පැහැදිලිව මම දකිමි. ගැට නැති නූල් බෝලය පහසුවෙන් පරිහරණය කිරීමට මම අපේක්ෂා කරමි.

එහෙත් මේ සියලු දෙය බුද්ධියෙන් මෙහෙය විය යුතු බව මට වැටහේ. බඩුමුට්ටු පිළිවෙලට තබා ගත්තත් ඒ බඩුමුට්ටු නිසිව ප්‍රයෝජනය ගන්නට නොදනිතොත්! මහන්නට දන්නේ නැතිනම් නූල් බෝලයෙන් කවර ඵල! පතුලේ මැණික වටිනා බව නොදන්නා මෝඩයාට බදුනේ නිසල ජලයෙන් ඇති වැඩක් නැත. 

එනිසා යමෙක් සිතේ එකගකමෙන් දැලි පිහිය අතට ගන්නේ නම් එය තැනුවේ රැවුළ කැපීමට මිස කිරි කෑමට නොවන බව දැනෙන බුද්ධියෙන් යුක්ත විය යුතුය.

නැතිනම් සමාධියේ ශක්තිය අපතේ යනු ඇත.

මේ කොයි ආකාරයෙන් විග්‍රහ කොට ගත්විටත් බුද්ධියෙන් තොර සමාධිය අර්ථ ශුන්‍ය බව මම දකිමි.

බුද්ධි වන්දනා

මිනිසා විසින් කෙරෙන නිර්මාණ පුදුමාකාරය. එය කිසිසේත් අමුතුවෙන් කිව යුතු දෙයක් නොවේ. මිනිසාගේ මේ සියළු නිර්මාණ වල රහස ඔහුගේ මොළයද? බුද්ධියද? පුදුමාකාරය. මිනිස් මොළයේ, බුද්ධියේ තරම! එය වන්දනය කරනු වටී.

ඉතිං මිනිසාගේ අනේක විධ වූ නිර්මාණ ඔපමණ අගනේ නම්, ඒවා බිහිකළ මිනිස් මොළය අති අගනේ නම් මිනිස් මොළයත් අනේක විධ නිර්මාණයන්ගේ මුල ද්‍රව්‍ය මෙන්ම මූල බීජත් නිර්මාණය කළෝ කොතරම් නම් ඉස්රතම්ද? වන්දනීයද? 

හැබෑට කව්ද ඒ? ස්වභාව ධර්ම‍යාද? මහා නිර්මාණකරු හෙවත් විශ්වීය නිර්මාපකයාද? කව්රු වුනත් අපට මොකට කියා හිතෙනවාද?

බුද්ධි වන්දනාවේ යෙදෙන අපිට ඒ මහත් වූ බුද්ධියේ නිර්මාණකරු පියෙක් නොවන්නේද? ඒ පියා වන්දනීය නොවන්නේද? ‍

විවිධ දහම් වල පීතෘ ආකාරයෙන් ගෙනෙන මෙහි ස්වභාවය සැබවින්ම හේතු ඵල දහමෙන් විග්‍රහ කොට ගත නොහැකිද? හැකිය.

තම තම නැණ පමණින් අපි මේ ගැන විවිධ අර්ථකතනයන් දෙන්නෙමු. වටහා ගන්නෙමු. නමුත් සත්‍ය නම් දෙකක් විය නොහැකියි. නමුත් අපේ බුද්ධියේ ස්වභාවයට අනුව අපේ වටහා ගැනීමුත් විවිධාකාර වන හෙයින්ම අපි එතැන නතරවෙමු. ඒ අපේ පමණයි. අපේ පමණ කොතැන වුවත් සත්‍ය එය තිබෙන තැනමය. එහෙයින් සත්‍ය වෙත අප යනු විනා සත්‍ය අප දන්නා තැනට ලඝු කරීම නොදන්නාකමයි.

ඉතිං එපමණ දැන ගෙනම බුද්ධිය වන්දනා කිරීම යෝග්‍යය. එතැනින් පසු ඇත්තේ මේ බුද්ධියෙන් වැඩ ගැනීමය.

බුද්ධිය හිස පිරෙන්නට තිබුණත් එයින් ඵල ගන්නට කම්මැලියා නොසිතයි. නිවටයා හැකිලෙයි. බියසුල්ලා පැකිලෙයි. ඒ තුන්දොස් යන්නට නම් සමාධිය යන බලිය ඇවසිම වෙයි. හිතේ එකගකම ඇත්නම් බුද්ධිය මළකා නොදී විවිධ ප්‍රයෝජනයන් වෙත හැරවනු හැකි වෙයි. එහෙත් ඒ සදහා සිතේ සමාධියක් නොතිබේ නම් මේ බුද්ධිය කිසි ලෙසකින් ඵල නොදරයි. 

මෙහි ප්‍රතිවිරුද්ධ පාර්ශ්වය හෙවත් අධිවේගී බුද්ධියේත් ඔළමොළ ගති මතුවන්නේ සමාධියක් නොමැති කමෙන්මය.

එබැවින් සමාධී භාවනාවෙන් තොර බුද්ධි වන්දනාව නිශ්ඵල බව මම කියමි.

පැතුම්

 

පිපී එන

උදෑසණ

ජනේලයෙන් 

එබී බලා

පිණි බිංදු 

වියැකෙන

අතීතයෙන් 

හිරු පායා 

උදාකරන්

සුභ දවසක්...

ස රි ග ම ... ... ... ස'

    මම දහම් කවි ලියමි

    අක්කාගේ අලුත උපන් පොඩ්ඩා 

    ලෙඩ ඇදේය

    නැත අතේ සත පහක්

    ?

    උච්ච 'ස' ද සමගින්

    හොදින් හැදිනූ

    ස්වර අටකි

    ජීවිතය

සතුට සදහා මුදල් හෙවත් යපහත් කාසි

එකටම බැදෙන අදහස් කීපයක් ලියල බලනකොට තවත් පොඩි අඩුවක් පෙනුනා. ඒ 'යපහත් කාසි' ගැන ලියවුනේ නැති එක.

මුදල් උපයලා විතරක් සතුටු වෙන්න හිතන්නේ නැතිව 'සතුට' සදහා ආයෝජනය කළ යුතු 'සතුට' හොයා ගන්නෙ කොහොමද කියල හිතනකොටයි 'යහපත් කාසි' ගැන මතකයට ආවෙ. 'යපහත් කාසි' වෙන මොනවත්‍ නොවෙයි ඔබ කරන කියන ඔබට වගේම අන්‍යන්ටත් යපහතම ගෙන දෙන වැඩ තමයි. ඒ ගැන සිහිපත් කරන කොට වගේම ඒ වැඩ කරන කොටත් සතුටු සිත් ඇතිවෙනවා. ඉතින් ඒ සතුටු සිත් 'සතුට' ඉපයීම සදහා ආයෝජනය කරන 'යහපත් කාසි' බවට පත්වෙනවා. එකතොට විකල් සිහියෙන් බදාගන්නා සතුටු සාද ඕන නෑ සතුට උපයන්න කියලා, 'සතුට' ආයෝජනය කරන්න. ඒ විකල් සිහියේ ක්ෂණික සතුට සිහිය එනකම් විතරයි. එතැන් සිට හිතටයි ගතටයි දෙකටම අප්සෙට්. 

ජීවිත රස්තියාදුව ශුද්ධ වෙනකොට 'යහපත් කාසි' මතුවෙනව නම් ඒ කියන්නෙ ආයෝජනය වෙන්නෙ සතුටක් මයි. මෙහෙම කිව්වට අෂ්ටලෝක ධර්මයක් තියෙන ලෝකෙක සදාකාලිකවම සතුටක් නැති නිසා කණගාටුදායක හා වෙනත් සිතිවිලිත් උපදින්නෙ නැතිව නොවෙයි. ඒත් ‍ඒ හැම දෙයක්ම ශුද්ධ කරගෙන හරි වැරැද්ද තේරුම් ගත්තම, නිවැරදි වුනාම ආයෙත් උපදින්නෙ සතුටක්ම තමයි. යහපත් කාසි හම්බවෙනවා. සතුට ආයෝජනය වෙනවා. ශුද්ධ ලාබයකුත් ලැබෙනවා. 

ඒ නිසා හම්බකරල සතුටුවෙන්න නම් කරන්න යහපත් වැඩ හොයා ගන්න. මූල්‍ය ධනය ඒකට ඕනම නෑ. මුදල් හම්බ කරලත් සතුටු‍ වෙන්න පුළුවන්. හැබැයි ඒක උපයා ගත්තය කියන හැගීම නිසා ඇතිවන සතුට කියනවනේ. ඒ නිසා මූල්‍ය වගේම හෝ ඊටත් වැඩියෙන් අනිවාර්ය ශුද්ධ ලාබය සහිත ආයෝජනය සදහා යහපත් කාසි හොයාගන්න. ලාබය ගැන නොහිතා මහන්සිවෙන්න ඒ සදහා. නොදැනීම සතුට ආයෝජනය වේවි. නොදැනීම ලැබෙන දේ ලැබේවි. එතකොට ඔබට ඇත්ත වැ‍ටහේවි. ඔබ පොහොසත් වේවි, තවත් විදිහකින්. 

හම්බක‍රලම සතුටුවෙන්න ඉන්න එපා. හම්බකරන අතරේ යහපත් කාසිත් හොයන්න.

මෙයට බැදෙන ලිපි පහතින්

http://hallowrusta.blogspot.com/2013/05/blog-post_1.html

http://hallowrusta.blogspot.com/2013/05/blog-post_2690.htm

අනිවාර්ය ශුද්ධ ලාබය

සතුට ආයෝජනය කළාම ලැබෙන ලාබයත් සතුටයි. ඒත් එයින් ලැබෙන ශුද්ධ ලාබයකුත් තියෙනව. ඒකත් අනිවාර්යයම දෙයක්. වටිනාම දේ අනිවාර්ය වීම.

ඒ නි‍රෝගිකම හෙවත්, ආරෝග්‍යය.

ආරෝග්‍යා පරමා ලාභා කියා ඇත්තේ නිකම්ම නොවෙයිනේ. සතුටින් ඉන්න මිනිසාගේ ගතත් සිතත් ප්‍රබෝධමත් වීම නිරන්තරයෙන් සිදුවන නිසා ඔහුට මේ අනිවාර්යය ශුද්ධ ලාබය ලැබීම කිසිවිටකත් නොලැබී යන්න බැහැ. එදිනෙදා අනේක විධි වැඩකටයුතු අ‍තරේ අවිවේකී වුනත් සතුටෙන් ඉන්න පුළුවන් නම් ලැබෙන අනිවාර්යය ශුද්ධ ලාබය සහතිකවම නවත්වන්න කාටවත් බැහැ.

ඉතිං අපි සතුට නිර්ලෝභීව බෙදා ගන්න පුළුවන් අය නම්, ලාබය ගැන නොසිතා කරන අයෝජනයක් නම් ශුද්ධ ලාබයත් එපමණකටම වැඩිවේවි. ඒ නිසා ශුද්ධ ලාබය ගැන හිතන්න එපා. හොද දේ කරල හොද විදිහට සතුටු වෙන්න. අනිත් අයත් එක්ක හොදින් සතුට බෙදා ගන්න ඔබ අනිවාර්යය ශුද්ධ ලාබයේ හිමිකරුවෙකු හෝ ‍හිමිකාරියක වේවි. ආරෝග්‍ය පිරුණු කෙනෙකු වේවි. රෝගී වී හිටියා නම් ඉක්මන් සුවයකටත්, යහපත් වෙනසකටත් හේතු වේවි‍. 

ඒ නිසා විශ්වාසයෙන් යුතුව ලාබ ගැන නොසිතා හොද සතුටක් ජීවිතයේ යහ පැවැත්ම උදෙසා ආයෝජනය කරන්න. ශුද්ධ ලාබය ඔබට නිසැකයි.

මගේ උත්සාහයත් පුළුවන් තරම් කාලයක් ශුද්ධ ලාබය අත්විදින්න. ඒක ලෝභී සිතිවිල්ලක් නෙවෙයි නේද?  :)

මෙයට සබැදි ලිපිය

http://hallowrusta.blogspot.com/2013/05/blog-post_1.html

පරම ඥාතියා

දහමෙන් අපට ඉගැන්වූ සේම පරම ඥාතියා 'විශ්වාසය' යන්න මම තරයේ අදහමි. මගේ අයිතිය භාවිත කරමින් මම ඔබට මේ පිළිබද යෝජනා කරමි. ඔබේ අයිතිය භාවිත කරමින් ප්‍රතික්ෂේප කිරීම ඔබ සතුය. 

හොද විශ්වාසයෙන් සිදුවන්නේ හොදක්මය. නරක විශ්වාසයෙන් සිදුවන්නේ නරකක්මය. එක් අතකින් හොද විශ්වාසය යනු විශ්වාසය මත පදනම් වීමත් නරක විශ්වාසය යනු විශ්වාසය මත පදනම් නොවීමත් ලෙසින් ද ගත හැක. 

කෙනෙකු යම් විශ්වාසයකට එළැඹෙන්නේ ඉන්ද්‍රිය ගෝචර තත්වයන්ගෙන් ම බොහෝ දුරට තහවුරු වන කරුණු මත වීම සාමාන්‍ය ස්වභාවයයි. එසේ නොමැතිනම් බොහෝ කොට බො‍හෝ දෙනා හෝ ‍‍බොහෝ කාලයක් සමාජයේ පවතින දේ හෙවත් සම්මත හා සම්මුති මත පදනම් වෙමිනි. අනිත් අතින් ඥානනය උදෙසා රස්තියාදු ගසන්නන් ආදීන් විශ්වාසය පිණිස බොහෝ දෑ තැන නොතැන නොබලමින් අවුස්සමින් යන්නේ විශ්වාස භංග සමාජයක නිසි චින්තනයක් සොයාය. එහෙත් විශ්වාසය යනු මේ කිසිවක් නිසාවත් දැඩිවම අල්ලා රදවා පැවැත්වෙන්නක්ද නොවේ. එය බලහත්කාරයෙන් රදවා ගැනීම අපහසුය. එය යම් යම් බාහිර සාධක මෙන්ම අභ්‍යන්තර සාධක මතද රැදෙනු ඇත. සමහර විට අප විශ්වාස කරන පුද්ගලයෙකු සම්බන්දයෙන් අප බිද වැටෙන්නේ ඔහු හෝ ඇය සම්බන්දයෙන් වැරදි ආරංචි අසමිනි. විශ්වාසයේ ශක්තිමත් භාවය අනුව ආරංචිය ලොකු හෝ පොඩි විය හැකි සේම ආරංචියේ විශ්වාසනීයත්වය අනුව විශ්වා‍සයේ ශක්තිමත් භාවය තීරණය වීමටත් හැකිය. කෙසේ නමුත් වැදගත්ම දේ අනුන් වෙත පළමුව තමන් වෙත විශ්වාසය ජනිත වීමය. තමන්ගේ ක්‍රියාකාරීත්වය පිළිබද විශ්වාසය ජනිත වීමය. එවිට තමාගේ පරම ඥාතියා තමා අසළම සිටී. එවිට තනි වීමක් බියක් නොවේ. ශක්තිය, ජවය, පිබිදීම ඇතිවෙයි. ‍

කෙසේ නමුත් මෙසේ තමාට තමා ගේ විශ්වාසය තහවුරු වීමට නම් තමා පිළිබද හොදින්ම දන්නා තමාට තමා අවංක විය යුතු නොවේද? ඉතිං එසේ අවංකත්වය තුළ ඇතිවන නිවැරදි වටහා ගැනීම අපේ විශ්වාසය තහවුරු කරන්නක්ම වෙන්නේය. එවිට අපි අපේ ආත්ම විශ්වාසය ඉහළ යැයි කියන්නෙමු. ආත්මය කෙසේ වේවා, විශ්වාසය වැදගත්ය. නිවැරදි විශ්වාසය වැරදි විශ්වාසය මෙන් විනාශය කරා අපව නොමගෙන යන්නේය. එබැවින් වැරදි විශ්වාසය වටහා ගනිමු. එයින් ඉවත්ව නිවැරදි විශ්වාසයක් ඇතිකරගත හැකි දේ සොයමු. පරම ඥාතීන් හදුනා ගනිමු.

නිර්ලෝභීව බෙදිය හැකි ධනය හා ලාබය

  බොහෝ දෙනාට ඉපයීම මෙන්ම ලාබයත් එය බෙදාහදා ගැනීමත් ප්‍රශ්නයක් බව වටින් විට කරන සමාජ නිරීක්ෂනයන්ගෙන් මට හෙළිවිය. මම මෙසේ කල්පනා කළෙමි. දෙවනුව මා මෙසේ ඔබට යෝජනා කරන්නේ මගේ ඒ කල්පනාවයි.

ධනය ඉපයීම අපහසු නම් එහි ලාබය කුමන ආකාරයෙන් අර්ථදක්වා නමුත් බෙදා හදා ගැනීමේ ක්‍රමය ආත්මාර්ථය පදනම් කොට ගෙන සිදුවීම ස්වභාවික නම්, පරම ධනයක් උපයන්නට මම ඔබට යෝජනා කරමි. ඒ යෝජනාව කිරීම මගේ අයිතියයි. ප්‍රතික්ෂේප කිරීම ඔබේ අයිතියයි.

පරම ධනය කුමක්දැයි ඔබ කවුරුත් දන්නේය. දහමෙන් අපට කියාදෙන පරම ධනය නම් 'සතුට' යි. ඉතිං මේ පරම ධනය යනු සතුට නම් ඒ සදහා වන ආයෝජනයත් සතුටම විය යුතුය. ඉන් උපයන ආදායම සතුටයි, ලාබයත් සතුටයි.(සතුට සදහා යැයි කියා විකල් සිහියෙන් බදා ගන්න සතුටක් ගැන නොවේ මේ කතාව)

එවිට එය බෙදා හදා ගැනීම ප්‍රශ්නයක් නොවනු ඇත. එය බෙදා හදා ගැනීමට ඔබ නිර්ලෝභී වන්නේ කොතෙක්ද එපමණකටම ඔබගේ මූල්‍ය ධනය ඉපයීමේදී ඇති වන බාධාත් මගහැරෙනු නැත්තේද? සත්‍ය වශයෙන්ම මමද අත්හදා බලන්නට ගන්නේ මේ ක්‍රමයයි. පරම ධනය උපයන්නට හැකිනම් මූල්‍ය ධනය ඉපයීම එතරම් අපහසු නොවේය, එහි ලාබය අඩු වැඩි වීමත් ප්‍රශ්නයක් නොවේය යනු මගේ විශ්වාසයයි. 

වැඩකරන ජනතාවට ජයවේවා!

 මෙයට බැදෙන ලිපි පහතින් 

http://hallowrusta.blogspot.com/2013/05/blog-post_2690.html 

http://hallowrusta.blogspot.com/2013/05/blog-post_9735.html

වැඩනොකරන ජනතා දිනය

කාලෙ කකා

පුරාජේරු කතා

බත් පැකට් වතුර බෝතල් 

ගමනාගමනය නොමිලේ

එක දවසකට

වැඩි කළ සීයයට 150%

සීයට දහයකින් 10% 

අඩුවේවිද?

අපි නොදන්නා

කවුරුත් උන්දන්නා

අන්දන්නා

අන්දගන්නා

‍එකී මෙකී නොකී ..අර කී

හැම දිනයකටම වඩා

උද්වේගකර

ලොකුම බොරුව

ඉතිහාසයට වටී

අනගතයට දිනයක් පමණි

නිවාඩු ? 

වැඩකරන ජනතාවට        ජය‍වේවා!

වැඩකරන ජනතාවට        ජය‍වේවා!

වැඩකරන ජනතාවට        ජය‍වේවා!

 

සැලියුට්

අපේ තාත්තලා

නීතියත් යුක්තියත් රැක්කෝය

අල්ලස දූෂණයට පයින් ගැසුවෝය

අහවල් තාත්තලා

නීතියත් යුක්තියත් අතට ගත්තෝය

අල්ලස දූෂණය ඔඩොක්කුවට ගත්තෝය

අපේ තාත්තලා සැලියුට් නොලබා 

විශ්‍රාම ගත්තෝය

අහවල් තාත්තලා විශ්‍රාම නොලබාම

සැලියුට් ගත්තෝය

පොලීසිය සීරුවෙන් 

ගහපන් ඩබල් සැලියුට්

දෙකට නැමී 

පිසාචයෝත් 

කුම්භාණ්ඩයෝත් 

වැජඹේවා

ලැජ්ජා නැත

හිරිකිතයක් නැත

ආයුබෝ බඩවඩා

එකසිය විස්සට 

සෘණ දෙසිය විස්සක්

දඩ දඩ දඩස්....

සැලියුට්!

කුම්භකර්ණලා(සිහිනයත් යථාර්තයත් අතර අවදානමේ අපි)

එහෙන් මෙහෙන් ගොඩක් පැති වලට එබිල බලල දකින්න ලැබෙන දේත් ගැඹුරින් හිතන්න වෙන දේත් සැලකිල්ලට ගත්තම එන්න වෙන අවසන් නිගමනයක් තමයි ලාංකීය අපි කුම්භකරණ වංශිකයෝ කියන එක. රාවණ ගැන කියවෙන ඉතිහාසයේ සහෝදර සමා‍ගමේ හිටි විභීෂණ වගේම කුම්භකරණත් අපට අමතක කරන්න බෑ. මේ කතාවේ නායකයා ඒ කුම්භකරණ. 

මාස හයක් එක දිගට නිදාගෙන ඉන්න මේ මනුස්සයව ශබ්ද පූජා පවත්වල ඇහැරව ගත්තම තවත් මාස හයක් නිදා නොගෙන වැඩ කරනවලු. ලු යන්නෙන් ඉවර කලා සේම මේ ප්‍රවාදයේ ඇත්ත නැත්ත කෙබදු වේවා. එහි ගැබ්වුනු හරයක් ඇති බව නම් අපේ ජනයා දිහා බලනකොට හිතෙනවා. 

අසීමිත පීඩන‍යකින් මිරිකෙන කොට ඒක දරාගෙන නොසැළී යන්න පුළුවන් තරමේ හයිය මනසක් අපේ මිනිස්සුන්ට තියෙනවා. නමුත් කවදකවත් මේ මනසෙන් ප්‍රයෝජන ගැනීම් තිබුණා නම් අපට මෙහෙම වෙනවාද?  හේතුව, ඔය මනස අවදිවෙන්නත් අසීමිත පීඩනයක්ම ලැබෙන්න අවශ්‍යවීම. ඒ කියන්නෙ ශබ්ද පූජාව. තවත් සරලව කීවොත් නිදාගෙන හීන දකින මිනිස්සු නිදාගෙන හිටි බව තේරුම් ගන්නෙ ඇ‍හැරෙන කොට වීමයි. ඒත් අපේ ඇහැ‍ ඇරෙන කොට අපි ඉන්නෙ කොතනද කියන්න කවුරුත් දන්නෙ නෑ? සමහර විටක ලොකු අවදානම් තැනක වෙන්නත් පුළුවන්. අපේ සමහර ප්‍රශ්න වලට විසදුම් හෙවිල්ලත් ඔය වගේ.

මුහුණ දෙන්න තියෙන ප්‍රශ්න දන්නවා, ඒවට උත්තරත් දන්නවා, ඒත් සූදානමක් නෑ. දැක්මක් නෑ. ප්‍රශ්නයක් ආවම වටේ යන්න වෙන්නෙ ඒ නිසා.  නිදාගෙන ඇහැරියා වගේ වෙන්නෙ එතකොට.

කරන්න ඕන දේ දන්නවා, කරන්න ඕන විදිහත් තේරෙනවා, ඒත් කරන්න ඕන වෙලාවෙ ඒක කරන්නෙ නැහැ. කරන්න ගන්නෙ අශ්වයා පැනගත්තට පස්සෙ ඉස්තාලෙ වහන ක්‍රමේට. ප්‍රතිඵලයක් නෑ. නින්දෙන් ඇහැරිලා වගේ.

රස්තියාදු වෙනවා. කාලෙ ගත වෙනවා. ඒත් අපි තවමත් සිහිනයත් යථාර්තයත් අතර හිරවෙලා.

අපි සිහින රාජ්ජය තුළ හිරකරලා වගකිවයුත්තෝ කව්ද කියල අපි ම දන්නෙ නෑ. ඉතිං තේරුම් ගන්න ඕන පළවෙනි දේ පළමු වගකිවයුත්තා තමන් බව.

අපි මොනවද අපේ රට වෙනුවෙන් කරලා තියෙන්නේ. ලොකු දේවල් නොවෙයි. අපි සමහර විට හිතන්නෙ ලොකු ප්‍රමාණයෙන්මනේ. නමුත් ඔය ගොඩක් ලොකු දේවල් වලට වඩා පොඩිවට පෙනෙන හෝ නොපෙනෙන ගනනේ දේවල් තියෙනවා අගයෙන් බෙහෙවින් වැඩි. හිතන්න රටක සංවර්ධනයට ඔබේ නිවැරදි චින්තනයකින්, ‍නිවැරදි ප්‍රතිපදාවකින් දෙන්න පුළුවන් දායකත්වය ගැන. ඔය ගොඩක් මාතෘකා අරගෙන කෙස් පැළෙන තර්ක ගෙනෙන අපේ බොහෝ දෙනා රටේ යහපත වෙනුවෙන් කළ වැලි කැටයක තරම් දෙයක් තිබෙනවද? නැතිවා විය නොහැකියි. හැබැයි එක වැලිකැටයක් යහපත වෙනුවෙන් තබද්දී වැලි ටොන් ගණනින් හලන්නේ අයහපත වෙනුවෙන් නොවේද? බොහො‍් දෙනා මෙබන්දන්. හිතන්න හැබෑ දියුණුව කියන්නෙ, සංවර්ධනය කියන්නෙ පොකට් එකේ විතරක් සල්ලි පුරවල අපේ තියෙන මනුස්ස ගති හින්දන එකකටද?

එක් එක් පුද්ගලයා එකතු‍වීමෙන් සමාජයක් තැනෙන්නේය යන සරල සංකල්පයෙන් බැලූවිටමත් පෙනෙන්නේ සමාජය යහපත් කර ගැනීම උදෙසාත් එක් එක් පුද්ගලයා වෙහෙස විය යුතු බවයි. එනමුත් අද බොහෝ දෙනාට යහපත අයහපත සොයා ගැනීමට තරම්වත් නිස්කාංසු මනසක් තිබෙනවාද?

අල්ලස ගන්න මිනිහා වැරදියැයි කියන අපි ඇයිද අල්ලස දෙන මිනිහා ගැන එතරම් හිතන්නැත්තේ, යහපත අයහපත අපේ වාසිය අනුව හදා ගනිමින් නොවේද ඒ? දැන් හොද නරක, පින් පව් වාසිය අනුව බොහෝ විට හැදෙන්නේ එහෙම තමා. මගේ වැඩේ කරගන්න කාට හෝ පන්දම් ඇල්ලීම නරක නොවේ. නමුත් රස්සා දේශපාලන පත්වීම් බවට විටෙක අපි චෝදනා කරමු. අවසන දෙකම හරිය, ඒ මෙහේ ක්‍රමේ හැටිය කියා හිස කසා හෝ නොකසා නිවට ගතිය පාමු. අපේ කුම්භකර්ණ නිදි වැදීම මෙහෙව් ආකාරය. මර නින්දේ ඉද්දී අපිට මේ කිසිත් වෙනස් විය යුතු යැයි හිතෙන්නේම නැත. එතරමකටම නිදි මතයි.

එක අතකින් සිහිනයත් යථාර්තයත් අතර දෝලනය වෙලා හරි යම් නිවැරදි තේරුම් ගැනීමකට එනවා නම් එක හරි වැදගත්, ඒත් ප්‍රශ්නය ගොඩක් දෙනාගෙ මේ රස්තියාදුව ඉහත කී ලෙසින් ශුද්ධ නොවෙන එක. වැරදිම කර කර ඉදන් තමන්ට පාඩුවක් වෙනතැන විතරක් එකවර නින්දෙන් ඇහැරියා වගේ හරි වැරැද්ද කතා කරන්න ගන්නවා. මේ ඵලය ඇති වුනේ අපිම හදාගත්ත හේතු දාහකින් කියල තේරුම් ගන්නේ නැහැ. අපි හිටියෙ මර නින්දේ නොවේද කියල තේරුම් ගන්නේ නැහැ. පට්ට පතුරු යනකන් කතා කරනවා, සාකච්ඡා කරනවා. ප්‍රශ්න ආවහම එහෙමයි. ඒත් ඒවයින් ලබාගන්න දිගු කාලීන ප්‍රයෝජන නැහැ. ඉතිං හැමදාම එක තැන පල් නොවී ඉස්සරහට යන්නෙ කොහොමද? ආසයි බයයි වගේ ප්‍රතිපත්තියක්ද මේක? නැත්නම්, අද නොවේ හෙට! කියන බාලගිරි දෝෂයක්ද? නැතිනම් පැහැදිලිවම කියන්න වෙන්නෙ කුම්භකර්ණ දෝෂය. කොහොම වුනත් මේ දෝෂය භංග කරන්න කාලෙ දැන් හරි. 

නිරන්තරවම ශබ්ද පූජා පවත්වලා තමන් තුළ සිටින කුම්භකර්ණයා නිරන්තර අවදියෙන් තබා ගතහොත් පමණයි සිහිනයත් යථාර්තයත් අතරින් යම් ගමනකට අප වැටෙනු ඇත්තේ. මර නින්දේ සිටියොත් අපව නින්දේදීම මෙහෙයවා වැඩ ගන්නන්ගේ හස්තයේ අප නැටවීම පමණක්මැයි සිදුවනු ඇත්තේ. 

ජීවිතය යනු මුදල් නොවේ. මුදල් යනු සිහිනය සුන්දර කරන මාධ්‍යක් පමණකි. සිහිනය යනු සැබෑව නොවේ. සුන්දර සිහිනයෙන් දිනෙක අපට අවදිවන්නට සිදුවේ. ඒ යථාර්තයේදී මුදලින් අපට දිනීමටවත් ස්ථාවර වීමටවත් නොහැකියි. 

එබැවින් කුම්භකර්ණලාගේ සිහිනයට මුදලුත් යථාර්තයට මානසික හයියත් අවැසිමයි. ඒ මානසික හයිය මිත්‍යා පදනමකින් ලැබිය නොහැකියි. සත්‍ය පදනමක් ජීවිතයකට අවැසි බව දැනෙන්නේ එවිටයි.  ඉදින් ඒ සත්‍ය පදනම සොයා වන රස්තියාදුවත් ශුද්ධ විය යුතුමයි. හීනයත් යථාර්තයත් අතර අපේ කුම්භකර්ණ ගමන නිවැරදි දිශාවක් ඔස්සේ දමා ගැනීම අප කාගෙ කාගේත් වගකීමයි. ඒ දිශාව නිවැරදි නූනෝතින් අපේ මර නින්ද සිතුවාට වඩා බරපතළ කාරණයක් බව දැනෙනු ඇත්තේ මත්තටයි. 

මාස හයක් එක දිගට නින්දේ හරි සැප ඇති. ඒත් නැගිට්ටම තියනවා කරන්න මාස හයක වැඩ එක දිගට, මේක ලේසි වැඩක් නොවෙයි. ඒ නිසා හිතන්න කුම්භකර්ණ දෝෂයෙන් මිදෙන මග දැන් දැන්ම. 

නිවන

අයිතිය 

ඔබ සතුය

තීරණය 

ඔබ අතය 

සදාකාලික 

නොවූ ‍ලෝකයේ

එකම විකල්පය

දුප්පතාගේ නින්ද ට බෝනස් (හිගන්නාගේ පොකට් එකට තට්ටු කොට අලාබය පියවීම)

බලව විසදුම් 

හදන විසදුම්

 

හිසේ රුදාවට කොට්ටය මාරුකර

ඒ කොට්ටය කකුල් අස්සේ ගසා

හිසට සුව සෙවීමක්

 

සොච්චම් විදුලියට ගැහූ බිල

හිගන්නාගේ පොකට් එකට ගැසූ

පට්ට පල් හොරෙක්