ශුද්ධ රස්තියාදුවා

රස්තියාදු හිත එහේ මෙහේ දුවයි. එ‍තකොට සමාධියක් නැතිය. හිතේ එකගකමක් නැති නිසාම බුද්ධියෙන් වැඩ ගැනීමක්ද නැත. බුද්ධියත් නිශ්ඵලය. 

ඉතිං කොහොම මේ හිත හදා ගන්නද? අල්ලා ගන්නද? රස්තියාදු වෙන්නට ඕනෑ තරම් අලුත් අලුත් හිතිවිලි දෙන ලෝකයක් තුළ නන්තාර වුවහොත් ඉන් ගොඩ ඒමක් නම් නැත. ගොඩ එන්නට ඕනෑ නම් සටනක් අවශ්‍යමය. කවුරැත් සමග නොව තමන් සමගමය. රස්තියාදුව ශුද්ධ වන්නට ගන්නේ එතැනින්ය. එකම ස්වර සප්තකයේ උච්ච, මධ්‍ය, මන්ද්‍ර වැයුම් එවිට වෙන් වෙන්ව කණට ශ්‍රවණය කළ හැක. ස්වර අට එන්නේ උච්ච ස' අගට නිතර යෙදීමෙනි. පරණ දේ අලුත් වන බවත් අනුපාත ගැලපීම් වෙනස් වූ විට ඉපදෙන අලුත් හිතිවිලි දැනීමෙන් වෙනස් වූවාට එකම හරයකින් බිහිවන බවත් එවිට වැටහේවි. 

එබැවින් රස්තියාදු හිත අල්ලා දමනය කරගන්නට සමත් වීරියක් නැත්තේ නම් සමාධියකින් වත් බුද්ධියකින් වත් වැඩක් වන්නේම නැත. එහි අදහස නිවැරදි දිශාවක් වෙත වීරීය කිරීමක් තිබිය යුතු බවයි.

ඉතිං මේ රස්තියාදු හිත අල්ලා සමාධියෙන් යතුව බුද්ධිය මෙහෙය වුව හොත් ජීවිතය යනු කවර කජ්ජක්ද?

වැඩි කතා උවමනා නැත. නීර්භීත වීරයන්ට තමන් සමගම සටන් කර ශුද්ධ රස්තියාදුවකින් ජීවිතය දිනන්නට අවසරයි!  රස්තියාදුවාට පටන් ගන්නට තැනක් ඕනෑ නැත. හිත ඇත්නම් ඕනෑම තැනක් පොර පිටියක් කරන්නට වීරයාට හැකිය.