මනුෂ්‍යයාගේ ලෝකය හරි අපූරුය. සොබාදහමේ සංයෝගීතා විෂමයෝගීතා හඳුනාගෙන අනුක්‍රමයෙන් ඒ ඒ සහයෝගීතාවයන් හා තම මනසේ චිත්රණයන් ගැලපීමෙන් තම පරිසරයේ වපසරිය පුළුල් කර ගනිමින් තම සංස්කෘතික පරිසරය සකස්කර ගන්නට ඔහු සමත්වී ඇත. ගහක් උඩ පැලක් හැදුවා පමණක් නොව පැලට නගින්නට හිණිමගක්ද ඔහු තැනීය. ජලයේ පිහිනීම මතින් ඔරුවක් පාරුවකින් ජලය මත ගමනා ගමනයත් ඉන් නොනැවතී වායුගෝලයේ පිහිනන්නටත් පියඹන්නටත් වායුගෝලයේ සීමාව අතික්‍රමණයටත් හේ උගත්තේය. ඔහු විසින් ස්වභාවික ලෝකය තුළ තැනූ සංස්කෘතිමය ලෝකය බෙදාගත් එකකි. මහද්වීප ප්ලාවිතයෙන් ඒ ඒ දිශාවකට උරුම හැටි පාට අනුව දේශ දේශාන්තර තුළ වර්ධනය විකසනය වුවත් එය විවිධ සංක්‍රමණය, ආක්‍රමණය, සංවාද, විසංවාද ඔස්සේ පැමිණ අද වන විට එකම ජාලයක්ව ඇත. දහනය වන වායූන් සංයෝගයෙන් විමෝචනය කරන්නේ යම් අහිතකර වායූන්ද ජාලගත සංස්කෘතික ලෝකය සම්මිශ්‍රණයෙන් ජනිතවන ජංජාල සංස්කෘතියද විටෙක අහිතකරය. තම මනසේ චිත්රණයන් කොතරම් සියුම් පරිශ්‍රමයකින් සජීවීකරණය කළද ඒ සියුම් මනෝඥයා තමන් විසින් තම වර්ගයාගේ ලෝකයට දායාද කරන කිනම් හෝ උපකරණය, උපාංගය, හෝ මතවාදය ඉන් ඔබ්බේ පාලනයට සමත් නොවේ. රෝදය ඇසුරින් බිහිවුණු ටයරය ගමන් පහසුවෙන් ඔබ්බට ජීවිත හානිය උදෙසා බෙල්ලකට වැටෙන්නේ ඒ අනුවය.
ඉතිරිය පසුවට-
No comments:
Post a Comment