අමතක කළාද? ;) තේරුම් ගත්තද? :) (අදුර හා ආලෝකය)
ජීවිතේ සමහර දේ අපි මතක් කරන්න අකමැති නිසාම අමතක කරල දාන්න හදනව. නමුත් කොච්චර අමතක කළත් නොහිතන විදිහට ඒව අපේ මතකයේ තියෙනව, සෞඛ්‍යමය ගැටළුවක් නැතිනම්. ඒත් අපි ජීවිත අතුළෙ තේරුම් ගත්ත සමහර දේවල් මතකයේ නැවත නැවත වද දෙන්නේ නෑ. ඒක ඇත්තක්ද ? ඔබම හොයලා බලන්න.
අමතක කරන්න හදන්නෙ අපි ගොඩක් දේ අපේ පහසුව , හා ලෙහෙසි නිදහස් වීමක් ගැන හිතලා. ඒත් මොහොතකට අවස්ථාවෙන් නිදහස් වුනත් හිත නිදහස් වෙන්නේ ඒ දේ තේරුම් ගත්ත දාට නොවෙයිද? හිතලම , නුවණින් විමසලම බලන්න.
නමුත් ජීවිතේ හැපෙන, රැදෙන, පැටලෙන බොහෝ දේ කියන තරම් පහසුවෙන් අමතක කරන්නත් ඒ තරම්ම විදිහකින් තේරුම් ගන්නත් කොහෙත්ම ඉඩක් අපට ලැබෙන්නේ නෑ.
අපි කොයිතරම් පුද්ගලීකරණය කරගන්න හැදුවත් සමහර දේවල් ඇතුළෙ තියාගෙන ඉන්න එක එතරම් පහසු දෙයක් නෙ‍මෙයි. ඒ අපහසුව දරාගෙන අනවශ්‍ය පීඩනයකින් පෙළෙන්න ගියොත් ඔහු හෝ ඇයට නවතින්න වෙන්නෙ රෝහලක, තවත් එහාට ගියොත් මානසික රෝහලක.
ඒ නිසා තමන්ට ගැලපෙන ප්‍රතිපදාවකට වඩා මිහිහෙකුට සත්‍ය ධර්මයක් එක්ක ගැලපෙන ප්‍රතිපදාවක පිහිටීමේ වටිනාකම එතැනින් ඉස්මතුයි. අපිට ගැලපෙන විදිහ කියල දෙයක් අපි හදාගත්තත් පුළුල් අර්ථයෙන් අපිට ගැලපෙන විදිහ කියා දෙයක් නැහැ. ගැලපෙන්නේ එකම විදිහේ දේවල්මයි. අදුර කියන්නේ අදුරමයි. ආලෝකය කියා කියන්නේ අදුර නසන එකටයි. ඉතිං විදුලියෙන් උනත්, හිරු එළියෙන් උනත් එන්නෙ ආලෝකයක් , ඒකෙ ප්‍රභේද කවර ආකාර වුනත් වැදගත්දේ ආලෝකය හා අදුර යනු එකම කාසියක දෙපැත්ත මෙන් එකට බැදෙන තත්වයන් දෙකක් බව. මන්දාලෝකයේ සිට තිව්‍ර ආලෝකය දක්වාත් මද අදුරේ සිට ඝන අදුර දක්වාත් අපි පරිමාණයක් යොදන්නේ මේ තත්වයන් දෙක පැහැදිලි අයුරකින් ප්‍රමාණාත්මකව හදුනාගැනීම සදහාමයි. ඉදින් ප්‍රශ්නයත්, පිළිතුරත් මෙබදුම ආකාරයේ සම්බන්ධයක් සහිත දෙයක් නොවේද?
එනිසා ජීවිතයේ තත්වයන් ,අවස්ථා තේරුම් ගැනීමට ටිකෙන් ටික උත්සාහ කිරීම මිස 'හෙට මැරුණත් හිතට සැපයි අද ජොලි කරලා' යන සංකල්පයේම පිහිටා මතකයේ අමතක සුවය සොයන්නෙක් බවට පත්වූයේ නම්, අද ජොලිය කෙසේවෙතත් හෙටින් පසු කාල‍යාගේ අවසානයේදී ඔබ නොදැනීම රෝහල් සුවය විදිමින් මියයන්නෙක් බවට නම් පත්වේවි නිසැකවම.
ඒ නිසා අමතක නොකර මතකයේ තියාගන්න, අමතක කිරීම කෙටි කාලීන බවත් තේරුම් ගැනීම දිගු කාලීන බවත්. ඒ බැව් අප තේරුම් ගත්තොත් මිත්‍යවේ අදුර දුරුවී සත්‍ය කරා ගමන් කිරීමේ මාර්ග පහසුව ඇති වන බවත්. කල්පනා කර බලන්න ඒ බැව් තේරුම් ගන්න පුළුවන්ද කියා, නැත්නම් සිද්ද වෙන්නෙ ඒකත් අමතක කර දාන්නද?
No comments:
Post a Comment