හෙට
මම හෙට කුමක් කරාවිද අසනවාට වඩා මට හෙට කුමක් සිදුවේවිදැයි ඔබ ඔබෙන් ඇසුවොත්,
එය ඇත්තෙන්ම තේරුමක් නැති දෙයකි.
සිදුවෙන දේ කලින් දැන ගැනීමේ නුවණක් සාමාන්‍ය මිනිසාට නැත. එහෙත් මම හෙට කුමක් කරාවිදැයි යන්නට පිළිතුරක් සාමාන්‍ය මිනිහාට සැලසුම් කළ හැක.
හෙට ගැන අපට ඇත්තේ අනුමානයක් මිස ප්පරත්ත්‍යක්ෂයක් නොවේ. ඊයේ ගැන නම් මට ප්රත්ත්‍යක්ෂය.
එහෙනම් මිනිස්සු ලෝක විනාශයක් ගැන මෙතරම් මාතෘකා කොට ගන්නේ ඇයි. එදා මෙදා කවදත් අනාගතය ගැන අනාවැකි තිබුණි. නමුත් මේ කොයි අනාවැකියත් සත්‍ය දැයි ප්රත්ත්‍යක්ෂ කොට ගැනීමට නම් ඒවා අතීතයට එක් වන තුරු සිටිය යුතුය. අපේ විනාශයක් නම් අතීතයට එක් වූ නමුත් එහි ප්රත්ත්‍යක්ෂයෙන් ඵලක් නොවනු ඇත.
අද මෙහේට වහිනවා කියා කීවාට සමහරවිට වහින්නේම නැත. විද්‍යාත්මක අනාවැකි එබදුය. වෙනත් ශාස්ත්තර වලින් කෙස්ගහට අනාවැකි කියනවා යැයි කියනා ඇතැමුන් පිළිබදවද අපට තැබිය හැකි විශ්වාස ඉතා අල්පය.
එසේනම් අනුමාන මත හුදෙක් යැපෙමින් ලෝක විනාශයක් පිළිබද සිහින තනාගන්නේ ඇයි. එක් අතකින් එය හොද වෙළදාමක් වන නිසා විය හැකිය. අනාගතය පිළිබද අනාවැකි හොද බිස්නස් එකකි.
එහෙත් එය අන්තිම නිෂ්ඵලය. කොතනදී හෝ කවදා නමුත් විනාශ වෙන සියල්ලක් මැද ජීවත් වන අපේ විනාශය පිළිබද අනාවැකි කුමට?
අද කළ යුත්ත අදම කොට නිමවා. හෙට කළ යුත්ත ගැන සිතනවා විනා. හෙට කුමක් වේදැයි අහස පොළව ගැටලීම විහිළුවකි.
හැම දෙයක් පිළිබදවම සෙවීම බැලීම උදෙසා කොපමණ රස්තියාදු වුවත් කම් නැත. රස්තියාදුව වටින්නේ අවසන එය ශුද්ධ කොට ගත් විට පමණි. නැතිනම් වන්නේ විවිධ මති මතාන්තර සිත තුළ සිරවී වේදනා ගෙනඒමය.
හෙට කළ යුත්ත මම අද රාත්තිරියේ සිතමි. සමහර විට හෙට මම නොසිටිය හැක. එය ලෝක ස්වභාවයයැයි රස්ටා දන්නා නිසා ගැටලුවක් නැත. නොමැරී සිටින්නට හෝ මැරෙන්නට කිසි විටකත් රස්ටා සිතන්නේ නැත. එහෙත් මරණය අප කාටත් උරුම බව රස්ටා තේරුම් ගෙන සිටින්නේය.
ජීවිතය රඟ මඩලක් යැයි වියතෙකු කීවාසේ,
රංගයේ අවසානය ගැන නොසිතා අපි එහි හොදින් රැඟිය යුතුය. රංගය පිළිබද තෘප්ත සිතක් ඇතිවන්නේ එවිටය. නිසි වේලාවේදී රංගය නිමාවී යනු ඇත. අප ඒ ගැන සිතා කලබල වන්නේ කුමට. එදා මෙදා කවදා ලොව පහළ වූවන්ටත් ඒ රංගය එයාකාරමය.
අපේ භුමිකා අපි සතුටින් රඟමු.
රස්තියාදු වෙමු රඟමඩලේ, හැම විටම ...
හමුවන තුරු රස්තියාදුවේ යළි,
වේවා ජයෙන් ජය..
No comments:
Post a Comment