චීවරය ගලවන එක ගැන කතාකරන්න පළමුව කතා කළයුත්තේ චීවරය පොරවා ගැනීම, එහි වටිනාකම රැක ගැනීම ගැනයි. භික්ෂුත්වය රංගනයක් කරගත්තම චීවරය ඩ්‍රාමා කොස්ටියුම් එකක් ගණනට වැටෙනව..එතකොට රංගනය අවසානයේ ඒක ගලවල දමන්නම වෙනව. වටිනාකමක් තියෙන්න නම් තමන් පොරවගන්නෙ තම ශාස්තෘෘවරයාගේ නමින් එන චීවරය කියන එක හද පතුලෙ විතරක් නෙවෙයි තම ඥානය පුරාවට සාරයක් වගේ පැතිරිලා තියෙන්න ඕන. ත්‍රිවිධ හමුදා ඇඳුම, පොලිසියේ ඇඳුම අවභාවිතයට ගැනීමට වඩා දරුණුයි ආගමික පූජ්‍ය, පූජක ඇඳුම් අවභාවිතයේ ගියොත්.. කට ඉස්සර වුනු ගමන් හිට්ලර්ටත් ඒ ඇඳුම දාන්න තරම් ජන ප්‍රජාවත් තොරතුරු සන්නිවේදනය සමඟ ප්‍රබල උත්කර්ශයකට යනව. අන්තිමටම අපි අත දිග ඇරල අඩිය රත් වෙන්න ගහගෙන තියෙන්නෙ අපේම කණට.
අපි බණ අහනව මිසක් කියන්න සුදුසු නෑ.. කියන්න ඕන අය බයිලා, සිංදු, කතන්දර කියන්නෙ නැතිව අදාළම කාර්යයේ සතිය පිහිටුවා වැඩ කරනව නම් ඔය ප්‍රශ්නත් නෑ..
දැන් කියන්න වෙන්නෙ වෙච්ච දේට එන්න සෙයියදු..
රෙදි කරට ගන්න කලින්, අඩු තරමෙ සරම උස්සගෙන ගිරි ගෝරියට යන්න කලින් ඇත්තටම තියෙන ප්රශ්නෙට හරියටම උත්තර දෙන්න ඕන කියන එක හැම විටම දෙතුන් පාරක් හිතන්නට සතිපට්ඨානය ටිකක් හෝ වැඩිය යුතුයි...ගිහියෙක් හැටියට මම ගැනත් මට හිතෙනව..
No comments:
Post a Comment