ජීවිතය ගෙවී යයි..
හිරු නැගී බැස යන්නා සේ..
බාල වියෙන් තුරුණු වූ සිත කතර මැදින් වියපත් බවට පා නගනා සැටි..
පාට උලා සායම් පොවා වසා ගත නොහැකි ලප කැළැල්ද රැළි පෙරළිද නොමැති කිසිවෙකුත් නැත මෙ මිහිපිට..
දහස් ගණනින් අප එකිනෙකා හමුවූ ලෝකයේ දීම අප එකිනෙකාගෙන් සමුගන්නට නියමිතය..
අප කුඩා කළ ඇසු දුටු බොහෝ දේ අද වියපත්ය..
එදා සජීවී ඇත්තෝ සමහරෙක් අද මළවුන් අතරය..
අප පියවර මැන ගිය නගර මංමාවත් අද නැවුම් සළුපිළිවලින් සැරසී නව ජීවයක් ලබලාය..
එහෙත් නැවුම් පිළියෙන් සැරසී නැවුම් ජීවයෙන් පිබිදෙන්නට අපට නොහැක..
අපි වියපත් වන ජීවීන් වන්නෙමු..
බාල වියේ එකිනෙකා හා සුරතලයෙන් කෙළිදෙළෙන් හුන් කාලය යළි නොලැබෙන්නේය..
බැක් ටු ස්කූල් වූවාට ජීවිතය යළි ආපසු නොහැරෙන්නේය..
අපි ජීවිතයේ එක් පරිච්ඡේදයක් අවසන් කළ බව හැඟේ..
කවර ලෙසින් කොතැන කොයි තරාතිරමෙන් සිටියත් සමකාලීනයන්ට ඒ මානසික පෙරළිය දැනේ..
තුරුණුවියට එළඹෙන්නන් සේම එයින් නික්මෙන්නන්ද ලබන්නේ අලුත් අත්දැකීමකි..
වටහා ගන්නේ ලෝකයේ තවත් ලෝකයකි..
එය ජීවිත ආලෝකය පිණිස වන්නේ නම්, ජීවිත අවබෝධය පිණිස වන්නේ නම්,
ස්තූති වේවා....!
සකළ ලෝක වාසීන් හා මෙතෙක් අප නිර්ලෝභීව පෝෂණය කළ ස්වභාව ධර්මයාට..
තවත් ලෝකයක් දකින තෙක් අප මේ ලොව අවබෝධයෙන් පියමං කළ යුතුය..
බොහෝකොට කතා නොකරන යථා බව හඳුනා අවසරයි එසේ නම් යන්න තව ඉදිරියට..
No comments:
Post a Comment