පාට දේදුනු සේදිලා - තෝරාගන්න -

වර්ජන, ගර්ජන, උපවාස, උත්ඝෝෂණ, සමහරුන්ට හරියට අහසේ වෙලාවකට පායන දේදුනු වගේ. ජීවිතේට, ඇගට ලොකු ගැම්මක් නැම්මක් ගේනවා. බලාපොරොත්තු ගේනවා. හීන ගේනවා. ඒ අමාරු දුෂ්කර කාලෙ කාටත් වැඩත් අවැඩත් වෙමින් නිමා වුනාට පස්සෙ නිකං පාට දේදුනු  හේදිලා වගේ දැනෙනවා. ආයෙ එහෙම අවස්ථාවක් එනකම් හීන, බලාපොරොත්තු වැටිලා බිමටම. වල් පල්, බයිලා ගහ ගහ ඉන්න පුළුවන් ආයෙ කාලයක් එනකම් ඒ වගේ. සමහරුන්ට එහෙම, විශේෂයෙන් දේසපාලනයට දණ්ඩ නමස්කාරයෙන්ම බඩගෝස්තරමාර්ග හදාගත් උදවියට. තවත් සමහරුන්ට අරවගේ කාල වලින් පස්සෙ හැබෑවටම වැඩ තියෙනවා. බකන්නිලං ඉන්න වෙලාවක් ඒ අයට නෑ. අනිත් අයත් එක්කම තල්ලු වෙලා දිනාගන්න කේක් කෑල්ල තිබුණට තනියම පරහට කරන්න වැඩත් තියනවා එයාලට. අපේ සමාජෙ මෙහෙමයිලු. කොයි කොයි සමාජවලත් එහෙම මෙහෙම දේවල් එහෙ මෙහෙ විදිහට තිබෙනවාලු.

කොහොම උනත් ජීවිතයකට හීන බලාපොරොත්තු උවමනායි. ඒව හදාගන්නෙත් ඒ වෙත ගමන් කරන්නට තිබෙන්නෙත් අපිටමයි. එක්කො හීන දැක දැක බල බල ඉන්නත් පුලුවන්. නැත්නම් ඒ පස්සෙ දුවන්නත් පුලුවන්. අහසේ ඈතට හුළං බලෙන් ඇදෙන සරුංගලේ පස්සෙ ඒ දිහා බලන් බිම දුවන්න බෑනේ. සරුංගලේ දිහා බලන ගමන් බිම බල බල ඒ පස්සෙ දුවන්න වෙන්නෙ. බලාපොරොත්තු පසු  පස්සෙ යෑමත් ඒ වගේ නොවෙද? නෙළාගන්න ඕනකරන දේ වපුරන්න වෙනව වගේ හදාගන්න අරමුණු වල විදිහට ඒවගෙ පස්සෙ දිවිල්ලත් වෙනස් වෙනව. හැබැයි ඉතිං වපුරපු දේ නෙළාගන්නත් කාළය එනකම් වගාව සුරැකෙන්න එපැයි. ඉතිං අරමුණු වලට යන්න තියෙන මාර්ගයෙ හරියට යන්නෙ නැතිව වෙනත් වෙනත් තැන්වල රස්තියාදු වෙන්න ගත්තොත් හැමදාම වට රවුම වටේ ගියා වගේ වෙන්නත් බැරිනොවී යනව. අවසානෙට නෙළා ගන්න වෙන්නෙ පුස්සක් වෙන්නත් පුළුවන්. 

ඒ නිසා අපි හදා ගන්න අරමුණු දිනාගන්න තැන, අරමුණත් මගත් දෙකත් එක්කම ගොඩක් හිතන්න වෙනවා අපිට. අද ගොඩක්ම වෙලා තියෙන්නෙ මගේ මාර්ගය මට ඕනෑ එක, මට ඕනෑ විදිහට යන්න පුළුවන් කියල හිතන එක. ඒකෙ වරදක් නෑ තමන්ගෙ ගමන තනියම යනවානම් තනියෙන් ඉපදී තනියෙන් ම මරණයට යනවා ‍වගේ. ඒත් උපත විපත තබා හැම ගමනක්ම එක එකාගේ ඇගේ හැපෙමින් යන්නට වන විටක, අපිට අප සමග ගැටෙන අනෙකා ගැනත් හිතන්නටම සිදු නොවේද අපමණටම. 

අනිකගෙ බෙල්ල උඩින් නෙවෙයි, බෙලි රොත්තක් උඩින් ගියත් කම් නෑ අපේ ගමන කියල සමහර අය හිතන්න උත්සාහ කරන එක, හිතන් ඉන්න එක පාට දේදුනු හේදිලා කියල දවසකදි කියන්න සිද්ද කරන වැඩක්. විනාශයක්, ඒක විනාශයක් වෙන්නෙ ඔබේ මාර්ගය තවත් කෙනෙක්ගෙ බෙල්ලක් උඩින් වැටෙන කොට ඒක ඔබට ප්‍රශ්නයක් නොවේ නම් තවත් කෙනෙක්ගෙ මාර්ගය ඔබේ ගෙල උඩින් වැටෙන එක ඔහුට හෝ ඇයටත් ප්‍රශ්නයක් නොවන නිසා. හැමදෙනාම එහෙම හිතුවොත්,,, එහෙම අරමුණු දිනා ගැනීමක් අවසන ඉතිරි වෙන්නෙ කව්ද? කිසි කෙනෙක් නෑ අවසන ඉතිරිවෙන, හිස් බවක් මුග්ධ කමක් විතරයි. 

ඒ නිසා තෝරාගනිමු උස් අරමුණුත් නිසි මගත්. මුළු අස්වැන්න නැතත් අස්වැන්නෙන් කොටසක් හෝ ලැබේවි. හානිය අවම වේවි. කාලය ඉතිරි වේවි එවිට.