__ Kg __ (කොලිටි ජපන් බඩු වලින් සදාකාලික ලාංකීය තකතීරුකමේ බර මනිමු)

කුණු ස්කන්ධයට
යට වූ
පංචස්කන්ධ
පින්වතුනි,
................
කොහිද
මීළග
පුණ්‍යානුමෝදනාව
............
හේතු දැන
අනුදැන
තටමමු
හිරකරන්
දේශපාලන
පරිපාලන
හිතුවක්කාර
මෝඩකම්
.................
පව්කාර
මිනිස්සු
පව්කාර
අපි
..........
වන්දි
බෙදමු
පිරුවට
අදිමු
කියවමු
ලියමු
ඉවසමු
හඩමු
මැරෙනකම්

(ධනස්කන්ධයෙන්ම විසදිය නොහැකි පංචස්කන්ධයේ දුක්ඛප්‍රාප්තියක්!!! ..... එදා, මෙදා, කවදා, උන් මොළවල ස්කන්ධයක් තිබුණා නම් පිට කොදුවල නාරැටි තිබුණා නම් කුණු වලටත් අද නැතිවද තිරසර විසදුම්?)

බම්බු + ..

රබන් තෙල්, කොකිස් මල්..

ගොරොක් නොවී
නොරොක් නොවී
රොක් වේවා
අවුරුද්දේ

හිතේ තියෙන
අලුත් පැතුම්
සමග කැවුම්
අවුරුද්දේ!!!

(නොකීවත් නොකෑවත් අව්ව සැරයි වැස්ස වැටෙයි ලංකාවේ අපේ එකසිය විස්සට දෙසිය විස්සක් ආයුබෝ හැමට)

යථාර්තය 

පිරිසිදින 

හොද්ද..ට

A..E I....O U

අත් හරිමි
සිත් සේ
බොහෝ දේ
අත නොහැර

පික්පොකට්

ඔබගේ
සන්තකයට
තට්ටු කරන්නේ
ඔබගේ
කරට
දමාගත් අතේ
සහෝදර අතින්ම
විය හැක
ප්‍රවේශමෙන්

2500+ (රස කතාවකි)

අලුත් පහනක් අතින් ගෙන
මුවන් පස්සේ දුවමින
හණ මිටිය හිසින් ගෙන
පාරුවත් ඇති නදිය කොතැනද...

ඇලඩින්ට වාසනාව ගෙනාවේ පරණ පහනයි. ඕන වැඩක් කර දුන් භූතයා සිටියේ එහියි. නමුත් දිනක මන්ත්‍රාචාර්යාගේ උගුලේ අසුවුණු ඇල.මෑණියෝ පොෂ් පහනට පරණ පහන මාරු කළාය. එහෙයින් දැන් ඇය සතුව ඇත්තේ අලුත් පහනයි. ඒ බැව් නොදත් ඇලඩින් තවමත් පරණ මතකයෙන් අලුත් පහන අතුල්ලයි.
ඔවුහු දුවන මුවන් පස්සේ වැටී එතෙක් මහන්සියෙන් නෙලූ පලා මග විසිකොට දැම්මෝය. තවමත් ඔව්හු දුවමින් සිටින්නෝය. අහසින් ගොස් මුවන් දඩයමට පිඹුරුපත් දැන් සැකසෙමින්ලු. අභය භූමි සීමා නිර්ණයත් සිදු කෙරෙනවාලු.
හණ මිටියේ කතාව වෙනසයි. ඒ හණ මිටිය කිසිවකට හුවමාරු නොකර හණ ලෙසින්ම ගමනේ නිමාවට ආවේ කිසිදු නිෂ්පාදනයක් සිදු නොවෙමිනි. තවම එයින් නූල් පොටක් සාදා නැත. එය කෞතුකාගාරකට යැවෙන බවට ගොසිප් අඩවියක් අදත් අනාවැකි පල කර තිබිණි.
බුදුන්ගේ දහම පාරුවක් කොට ගන්නට කියූවකි. පාරුව ඔසවාගෙන මදාවියෝ පිරිසක් මේ ගම්ගොඩේ දැනුත් සරති. එබැවින් නදිය අසල මහ පිරිසක් තවම රැස්කති එතෙර විය නොහැකිව. පුලුවන්නම් පොලිස්පතිට පණිවිඩේ දෙන්න.

කකුළුවන්ගෙන් බිහි නොවෙති කිකිළි පැටවුන්

වියුක්තව කරුණු කාරණා අරගෙන එක එක ප්‍රශ්න විසදන්න හදන ගොඩක් අයට නොපෙනෙන දේ අන්තර් සබදතාව. පාර්ලිමේන්තුවේ අකුරු දෙකෙන් තුනෙන් වට්ටක්කා ගැන කියන බමුණන් ඇතුළු සියල්ලෝ කැකිල්ලේ ක්‍රමයටම පාසල් ළමයින්ගේ ප්‍රචණ්ඩත්වයටත් අනිවාර්ය වගකිව යුතුයි. රටේ වගකිවයුතු තැන් විහිළු සහගත වෙන විට ඒ වගකීම් යටතේ පවතින විවිධ වූ ආයතන තුළ හැසිරීම් ටොකු ඇනලා පාලනය කරන්න බැරිවෙනවා. අර ටැලන්ට් තරගයක දුටු අනුකාරකයන්ගෙන් දේශපාලන චරිත කොතරම් උපහාසයට වගේම සියුම් අපහාසයකටත් ලක්වූවාද, ඒ උපහාසය තරුණ මනසට එන්නේ නිකම් නොවේ. විනය කියන කරුණ අපේ සමාජය තුළ කොපමණ තක්සේරුවක් තියන කාරණයක්ද? ඔය කාරණයෙදි සමාජයෙ විනය බරපතළව බිදවැටුණු සංක්‍රාන්ති සමයකයි ගතවුණේ අපේ පාසල් අවදිය. විසිවෙනි ශතවර්ෂයේ අගත් විසි එක්වන ශත්වර්ෂයේ මුලත් කියන කාල වකවානු දෙකම තුළ අපි පාසල් වල හිටියා, විනය ප්‍රශ්න විවිධාකාරයෙන් මතුවුනා. රටේ දේශපාලනයේ බරපතළම ළාමක තත්වයන් මතුවුනෙත් ඒ අවදියේ යැයි සිතෙනවා. ඒ දවස්වල අපේ නගරයෙත් වීරවංශ කටහඩ ඇහුණා. උගුර බැරැණ්ඩි වුණු හඩින් එදා ජේ වී පී දේශපාලන වේදිකාවේ ප්‍රචාරක ලේකම්ගෙන් නැගුණු හඩ තවම සිහිපත් කළ හැකියි. ඒ විතරක් නොවෙයි, බොහෝ දේශපාලකයන්ගෙ අසීමාන්තික පිමි වගේම සෝම හිමියන්ගෙන් ඇරඹුණු බොදුණු ප්‍රබෝධයත් එක්ක සමාජයෙ මතවාද පාසලටත් දැනුනා. භික්ෂුන්ගේ දේශපාලන ආගමනය අපි දැක්කා. යුද්ධයක් වගේම විරාමයක්, දේශපාලන ගිවිසුම් වගේම සාකච්ඡා, වීර විදහන වගේ සංවිධාන, ශාරුක් ලංකාවට ඇවිත් ප්‍රසංග වල බෝම්බ පිපිරීම, ආපහු යුද්දෙ විතරක් නොවෙයි නිමාවත් අපි දැක්කා. කාලයක් යුධ විරෝධය වගේම ජයගැනුමෙන් පස්සෙ යුධකාමී සටන්කාමී ප්‍රවේගයත් අපි දැක්කා. කවුරුත් කල්පනා කළාද මේ දේවල් පාසල් මනසට ගියෙ කොහොමද කියල. නිදහස වගේම අධ්‍යාපනයත් නිදහස් කරල දුන්න විතරක්ද? කුඹුරු කොටපු වගා කරපු සංස්කෘතියක තිබුණු පාසල් ඉංග්‍රිසියෙන් සිංහලේට හැරුන විතරක්ද? හැත්තෑව අසූව කාලෙ පාසල කොහොමද? අද විශ්ව විද්‍යාල සිසුවගෙ වටිනාකම කොතැනද? කොටින්ම එතැනින් එහා මෙහා ගොඩක් ගොඩක් කතා එක්ක සමාජයෙ වෙනස්වීම් පාසල තුළටත් ගොඩක් දේවල් ගෙනැවිත් නැතිද? සුපර්ස්ටාර් සංස්කෘතිය විතරක් නෙවෙයි පාර්ලිමේන්තුවේ බුෆේ ගිලීමත් පාසලට එන්න තරම් ජනමාධ්‍ය දියුණුව සීමාවෙන් එහා. ගුරු බලය ප්‍රබලතාවෙන් කොතරම් සිසුවාගේ යහගුණයට බලපෑම් සහගතද? ළමයා කියන්නෙ පොඩි වැඩිහිටියෙක් නොවේ යැයි කීවත් නූතන සමාජයේ ඒ වෙනස හරිම පුංචියි. ස්ටාර් වල සිට ළමයින් ගැටවරයන්, නව යෞවනයන් වෙත සියලුම උත්තේජකයන් දීලා ඔලුව අතගාලා සිල් ගත්ත විදිහට ඉන්න කීවත් අහාවිද? පාලනය යාමනය උවමනා තැනදි කනට දෙකක් දෙන්න තරම් ශක්තිමත් සමාජයක් වැඩිහිටියන්ට තිබෙනවද? නීතිය අනුව හදාගන්න කියා කාටවත් අත උස්සන්න කාටවත් බැහැ, ඒකට නීතියම එන්න ඕන. තේරුම් ගත යුතු කාරණය බලයන් සහිත බලවත් උදවිය හා ඔවුන්ගේ දූ දරු වන්, හිතවතුන්, බත් බැලයන් ආදීන්ගේ උවනමා මත පරම්පරා විසින් කාලයක් නඩත්තු කෙරුණ අසංස්කෘතික විනයක් ඇති රටක් බව මෙය. ඒ අනුකාරක සමාජයේ බහුතර මහ කකුළුවන්ගෙන් කිකිළි පැටවුන් පැතිය හැකිද? වගකීම වගකීමක් නැති සමාජයම මිස කවරෙක්ද? හැබෑ වෙනසකට නම් නිවැරදි පදනමක් තිබිය යුතුමය, සොයාගත යුතුමය. නමුත් සෙවිය යුත්තන් සොයන්නේ ඒවාද? අඩුම තරමේ මම මගේ අඩුපාඩු හදාගන්නටවත් කටයුතු කළ යුතුමය. එවිට මම මගේ අවම යුතුකමවත් සමාජීය සත්වයෙකු ලෙස සපුරා ඇත. හුදු සංකල්පීය පොෂ් බවකින් මහපොළොවේ පස සරුවන්නේ නැත.

රටේ අනාගතය කිසිවෙක් නොදනී...මේ මගේ රටයි!

සැබවින්ම මේ රටේ අනාගත සැළසුම් තිබෙනවා නම් ඒ මේ මොහොතේ තනි පුද්ගල හා පෞද්ගලික ආයතන වශයෙන්ම පමණක් බැව් සහතිකය. රටක් වශයෙන් තවම අපි අතීතයේය, වර්තමානයේ යම් යම් කාරණා අරඹයා තවමත් ඇත්තේ විචාර විවේචන හා හොස්ස පෙවීම් පමණකි. හැත්තෑ ගණන් වල අනාගතයක් දැකීමට ගොස් අසූ ගණන් වලද ඒ පසු පසම ගොස් ලැබුනේ සමූහ හෝ තනි වලවල් සෑයවල් වල උරුමයක් පමණි. මේ මොහොතේ රූපවාහිනිය ඉදිරියේ සිටිනා මට ජාතික නාළිකාවේ ජාතික සම්මානත්, මීට ටික වෙලාවකට පෙර බ්ලොග් සම්මාන උළෙලක් ඇසුරේ කතිකාවක්ද දක්නට ලැබිණි. ජාතික සම්මානයෙන් පෙනුනේ අතීත ක්‍රියා ඇගයුමකි. එතැනින් මා තවමත් දකින්නේ අතීතයක් පමණි. අතීතයෙන් පුද්ගලයන්ගෙන් ගත් උගත් පාඩම් මොනවාද? මහා ජාතිකත්ව කතා දමන මහා දේශපාලකයන් ජිල්බෝල ගසන නොකිය නොකළ වැඩකට නැති මතවාද වෙනුවෙන් රටක් ගිනි තියන්නට දහසක් ගෙනෙන රටක, අනාගතය ගැන දකින්නේ කව්ද? ඒ අතින් ඔය ජාතික සම්මාන පිටුපස ගොඩනැගුණු වටිනාකම් මහත් කොට හිතිය හැකි, එහෙත් එතනින් අනාගතයට පෙර ගමනක් නැත. බ්ලොග් අවකාශය ගැන කතාව වර්තමානයේ අතපය දිගහැරීමට නැගිටීමට දරන වෙරකි, පෙනුනේ එහෙමය. හැබැයි මේ සියල්ල අපට ගේන රූප මාධ්‍ය ආයතන නම් ආයතන ගොන්නට අයත් හා ජන ප්‍රසාදය රටේ ප්‍රසාදය මතම යැපෙන නිසා අන්‍ය කාටත් වඩා අනාගතය දකින බවනම් පෙනේ. ඔවුන්ව තේරිම ජනතාවට සල්ලි ලෙසින් එන්නේ එහෙමය(අපිව තේරුවොත් සල්ලි තමයි). තවත් ජන මාධ්‍ය නාළිකා තුළ මේ මොහොතේ යන්නේ කට වාචාල සූකර යන්ගේ දේශපාලන වන නොවන මුකරි කතාය. සේරම හිස් බවෙන් පිරී ඇත. පොදුවේ හිතෙන්නේ මෙහෙමය, වැඩි වයසේ හෝ වයසට වැඩියෙන් බරක් ඇද්දොත් හෝ තවත් හේතුන් මත ජාතික සම්මානයකට යා හැකි. බ්ලොගක් ලියාගෙන මගේ මතය හා ඔබේ මතය සමග ගනුදෙනුවෙන් පොඩි සන්තෝෂයක් ගත හැකි. නැත්නම් සූකර සැප මුකරි කමට කියා දේශපාලනයෙන් උපයා ගත හැකි. එහෙමත් නැත්නම් මාධ්‍යයෙන් ඕවා විචාරමින් ඇලුත් වැඩසටහනක් කළ හැකි. ඉන් එහාට මේ රටේ (කාළගුණය හැර )හෙට දවස ගැන අනාවැකි එන්නේ ජෝතිෂයෙන්ම පමණි. රටක් හැටියට අප යන්නේ කොහාටද? මේ නෞකාවේ සිටින අප දැන ගතම යුතු දේ එය නොවේද? නමුත් අපි තවමත් පහුකළ මාර්ගයේ ගමන් විස්තර මිස නැව ඇතුළේ විනෝදය මිස ගොඩබහින වරාය ගැන නිශ්චයක් නැත... අපි තවම නැවේ ගැස්සීමට ඔක්කාරය කරන ආධුනිකයන්ගේ තැනය. අපේ මැදි වයසේ දීවත් ඔක්කාරය නැවතී නැව දිශානු ගත කරගන්නට හැකි වේවායි සිතමින් මේ උත්ප්‍රාසජනක මොහොතේ මගේ කුටියට මම නික්මෙන්නම්, මිතුරනි මේ අපේ රටයි.

ඒ කාලේ හිටං කියා දුන් දේ

සී පද වී පද කව් පද ගී අද .. (ලේවායකි?)

වපුල විට පැල වී
කවියන් කළ කෙතේ හී
අරුත් සරු සාර වී
පැසුනලු ගොයම් කෙත ගී

කපා ගෙට ගෙන එදා
අස්වනු සකස් කර සදා
රසට රස පිස සොදා
වින්දලු දෙනෙත් පියවසා

සහස් කල් එළඹිදා
ඒ කෙතත් මොඩිෆයි වුනා
සල්ලි කොළ පැල වුණා
රසය අති අතිරස වුණා

සිට එදා පස වැනසුනා දෝ
වතු පිටින් කෙත් වැළලුණා දෝ
බඩසරණ ගී ලියවුණා දෝ
කෙත ගි දැන් ලුණු මුදවනා දෝ

ඇල්සයිමර් නොවේ (නිපන්දු)

කොහොමත් මේක රබර් බෝලයක් බලෙන් වතුරෙ ගිල්වුවත් ආපහු උඩට එන, එහෙම නැතිව යට යන්නෙ පලුද්දක් ඇති පන්දු විතරයි. කාටත් ඔය විදිහටයි බොහෝ දේ මතකයේ තියෙන්නෙ. 

මතකය නැතිවීම එක්තරා රෝගයක්, බලෙන් අමතක කර දැමීම නම් රෝගයක්ම නොවේ. නමුත් මතකයේ තබා ගත යුතු දේ අමතක කිරීමත් අමතක කළ යුතුදේ මතකයේ තබාගෙන හිදීමත් තවත් රෝගයක් යැයි නොකියන්නේ කොහොමද? 

හරියට, හරි වැරැද්ද පටලවා ගන්නවා වාගේ. වැරදි දේ හරි දේ හැටියටත් හරි දේ වැරදි හැටියටත් දැකීම වගේ. සමහරු අහන්නේ මේ හරි වැරැද්ද තීරණය කරන දර්ශකය මොකද්ද කියලා. එය කාලය හා අවකාශය කියලයි කියන්න වෙන්නෙ. අතීතයේ කළ කී දෑ වර්තමානයට ගෙනැවිත් තිබෙන සමස්ථ හා ශුද්ධ වටිනාකම් මොනවාද?, වර්තමානයේ හරි වැරැද්ද අනාගතයේදීත් එලෙසින්ම පැහැදිලි වනු නොඅනුමානය. පෘතුවියේ වේවා සත්ව හෝ මානව වශයෙන් වේවා ඉතිහාසයේ යුග යුග නැවත නැවත ප්‍රතිනිර්මාණය වෙන්නෙ සත්‍ය සමග හැපෙමින් බිදෙමින් නොවෙයිද? එනිසා පැහැදිලි කාරණය නම් කුමන ප්‍රපංචයක් වේවා සත්‍ය හා යුක්තිය හරි වැරැද්ද පහදා දෙන ගුරුන් මෙන්ම යහපතේ දෙමාපියන්ද වන බවයි. එබැවින් කිසිවිටකත් කිසිවෙකුටත් තමන්ගේ සැළකිය යුතු මතකය මකා දමා සත්‍යයෙන් රිංගා පලා යන්නටවත් නොසැළකිය යුතු මතකයන් මත සත්‍ය හෝ යුක්තිය ප්‍රතිනිර්මාණය කරන්නටත් අපහසු වනු ඇත්තේමය. එහිදී ඔය අවස්ථාවාදය නැමති ළාමක නිවට ගතියේ නොපිහිටා ගුණාත්මක අවංකභාවයේ සිට බැලූවිට දියයට බලහත්කාරයෙන් එබ්බවූ බොහෝ රබර් බෝල නිදහස් විය යුතුබැව් පෙනෙනු ඇත.

(මේ කතාව වඩා ඇඩ්වාන්ස් ලෙස ධාරණය කර ගැනීමට දැන් ඔබට හැකියාව ඇත. ඒ සදහා අදාළ ස්ථාන වලදී සිංහලෙන් නම් පාරිභාෂික වදන් හෝ දමිළ / ඉංග්‍රීසි සදහා පූර්ණ පරිවර්තනයක් භාවිත කරන්න. සැ.යු: කෝන්දේසි සහිතයි.)

කොඩි තුවක්කු කෙබර ලෝ.. මැද(තාධී)

තුවක්කු කටවල්
මාර ඇඩ්වාන්ස් ලු
කට පුංචියි

සුදු කලු කොඩි
හැම ඉස්සෙන්නෙ
කොළ ගාණට

ජාතක පොත් වහන්සේ
මොන්ටිසෝරියි ලු
මැතිණිය

ගස් ගල් මල් හිතිවිලි
හරි සොදුරුයි
ඇස් පියාන

නීතිය හරි ගණන්
ගිනි පනහලු
ඒ කාලේ

ඔයා ළාමකයි
මං ප්‍රබුද්ධ
කබරයාට

තව තව
තව..

සියලු අඩබෙර රණබෙර
රබන් තාල රැප් මැද්දේ 

තාදී ගුණයෙන් යුත්තෝ 

කවදත් එක ලෙසට 

මනුදම් ගුණදම් යහදම් රැක 

අවසන සතුටින් පරලොව වඩින්නාහුය.

ම යන්න..

පහත මාතෘකා අතරින් කැමති ම එකක් තෝරා වචන සියයකට නොඅඩු රචනාවක් ලියන්න. (මාතෘකාවට අදාළව ඔබ ලබාගන්නා අවබෝධය ම ඔබට ලැබෙන ලකුණු වේ.)

- මව් බසින් ම කොන්ද පණ නැති වීම එක්තරා රෝගයකි.
- පොදු බසයෙන් ම ගමන් යාම එක්තරා ඉංග්‍රීසියකි.
- සාධාරනීකරණයට ම හේතු හැදීම එක්තරා විහිළුවකි.
- අතීතය විකෘතියෙන් ම දකින්නා එක්තරා නිවටයෙකි.

බෝ පැළ සේ - ඒ කාලෙත් අපි ඉන්න ඇති, අමෘතෙ බී ඇන ගන්න ඇතී (පේමතෝ ජායතී සෝ කෝ? නොහොත් අබුද්දස්ස කවි සීපද)

අනිමිස ලෝචනයෙන් ඇයිදෝ...
නොබලන්නේ
නුඹ පිට දී නැතිවද සෙවණේ උන්නේ
බෝ පැළ වාගේ මිනිස් ගුණේ
එය රැකීම අප උරුමේ.... සුහදේ

නා පැළ බෝ පැළ සේ සෙත් පා සෙත්
පරම සුවද රැදි උරුමය නිකළෙස්
කෙලෙසද කෙළෙසුන් පරදන්නේ..
අපගේ ගුණ කද පුන්
සද සේ බබළන්නේ..

වැද වැද වැද වැද
ගෙනම සිටිනවා අප
සංස්කෘතිය අපගේ රන් කද
රැකගෙන අප හැම තාක්ෂණෙන්
මේ කප් සරණින් තිරිහන් කරදේවා..

මල් මිටක්..

ලොකු වෙන්නට පෙර හොදයි පොඩි දරුවෝ කවුරුත්
ඒ ආදරය මානසික ජැක්කුවක් නොවෙයි මිහිරක්
එය බෙදාගත යුතු සතුටක් හිරිහැර නොකර කාටත්
එපමණයි මිනිස් වරිගයා අවංක අව්‍යාජ අවදියත්

ෆීලීන් ඕසම්..

කථානායක නියෝගයට අනුව පාර්ලිමේන්තුවෙන් එළියට මන්ත්‍රීන් වඩම්මන පොලිස් නිළධාරීන් තරු පටි පදක්කම් අංකතහඩු ගලවන් එන්නේ ඒවා වැදීමෙන් මන්ත්‍රීන්ගේ ශුද්ධ කාය සීරීමට පවා ඉඩ තිබෙන බැවිනි.
ලංකාවේ පොදු මහජන සත්කාර සේවාවන් කෙතරම් මානුෂීය වන්නේද යනු ඒ ඇසුරින් වටහා ගත යුතු ගැඹුරු සත්‍යයයි.

-පාර්ලිමේන්තුව ඇසුරිනි.

ෆීලිං...ජොලියට

කියාදෙන්න 

චංගුමී
හරියටම
කටුව ගසන හැටි
නිලයට..

විනය කඩති
වෘද්ධයෝ
හිටගෙනම
තැන නොතැන
නිළ යට..

ගල් ගසමු
මල් නෙළා
ස්වර්ගයම
උගස් කර
නිරයට..

💋016986910💋

ඉතිං අපිට මොකද? (සංස්කාර හා සංස්කෘති)

සහස් වරක් විවාහය?
එයාගේ පුද්ගලික අයිතිය..
රහත්වීම බුදුවීම?
ඒක එයාගේ පුද්ගලික අයිතිය..
ඉතිං අපිට මොකද?
මේක අපේ අයිතිය..

නවක වදයෙ ප්‍රශ්නයක් තියෙනවා
බාල අපචාර ප්‍රශ්නයක් නීතියේ සිදුරු ලොකුවුනොත් ඒක ප්‍රශ්නයක්
ගලන සංස්කෘතියෙ ඇද්ද ප්‍රශ්නයක්?

no victory - ලැජ්ජ නැති කතා ඇසේ. (නිදහස තකා අතිශයින්ම මානුෂීය නොවෙමි)

හාමුදුරුවො බණ කීවත්, පූජකයො දේශනා කළත්, ගුරුවරු අවවාද කළත්, අපි කතා කළත් අඩු වැඩි වශයෙන් කොයි මිනිසා ළගත් වැරදි තිබෙනවා හොද ලෙසම. මේ වැරදි වැරදි හැටියට පිළිගන්නෙ ශක්තිමත් මිනිස්සු. වැරදි දේ වැරදි බව දැනකියාගෙන කිරීමෙන් හොදක් නොවුනත් අඩුතරමෙ කළේ වැරද්දක් බවත් ප්‍රතිඵල ගැනත් තමන් දන්නවා. බොහෝසෙයින් හයහතර නොදන්නා වයසට පසු අපි වැඩකරන්නෙ තරමක් හෝ දැනගෙන, ඒවගෙ හරි වැරැද්ද ගැන උවමනා පරිදි දැන කියාගන්න හැකියාවත් ඕන තරම් නිදහස් තර්කනත් අද තිබෙනවා. එතනදි අපි ජීවත්වෙන රට ලංකාව, අපි හිතිං කොහෙ ජීවත් වුනත් පදිංචිය මෙහේ නිසා මෙහේ සංස්කෘතියකට හැඩ ගැහෙනවා. ඒක ඉරි ඇදල කොටු ගහල පෙන්නන්න බැරි වුණත් ජීවත් වෙද්දි අපි යම් පොදු මට්ටමකින් ඒකට හුරුවෙනවා. අපේ රටට ඉර පායන කෝණයේ සිට වහින වැස්ස, හැදෙන ගහකොල පවා අපේ සංස්කෘතික පරිසරය හැදෙන්න බලපානවා. ඊලගට මේකෙ ජීවත්වෙන මිනිස්සු, වටාපිටාවෙ මිනිස්සු. අල්ලපු රටෙන් ආව බුදු දහමත් පෘතුගීසි, ලන්දේසි ඉංග්‍රීසින් ගෙන් ආ රෝමානු කතෝලික, රෙපරමාදු මෙන්ම එංගලන්ත සබා විතරක් නෙවෙයි, වෙළදාමේ ආ මුස්ලිම් ප්‍රජාවගේ ඉස්ලාම් දහමත් හින්දුන්ගෙන් ආ හින්දු දහමත් ප්‍රධාන වශයෙන් අපේ සංස්කෘතියෙ යම් යම් තැන්වල ඉන්නෙ ඒ නිසා, අපේ භාෂාව අස්සෙ පවා. අපේ දෙමාපිය දූ දරු සබදකම් හැදුනෙත් ඒ සංස්කෘතියත් එක්ක. වදින්න පුදන්න පුරුදුවුනේ ඒ අනුව, ඒකෙ අපි අද විචාරන අඩුපාඩුම අපිව කාලයකදි යම් උවදුරු වලින් ආරක්ෂා කළා වෙන්නත් පුලුවන්. ඉතිං අපි සතෙක් මසට ගන්නට හම ගසන පරිද්දෙන් අපේ කැමත්ත පරිදි සංස්කෘතියේ සමස්ථ සළුපිළි මුදන්නට හැදීම විහිළුවක්, ගැලවෙන්නේ අපේ සළුපිළි. සංස්කෘතිය වෙනස් වෙන්නට කාලය සමග සමාජය ගැටිය යුතුයි. හැකි සහ ගැලපෙන වගේම කළ යුතුම දේ හැර අපි බලහත්කාර සංස්කෘතික පෙරළි වෙත ආවැඩිය නොයුතුයි. ඒ නිසා මගේ අදහස සීයලාගේ ආච්චිලාගේ පාලුව මැකීමට ඔවුන්ට දෙවන විවාහ කරදීමට කාලය මෙය නොවන බවයි අපේ රටේ. මන්ද ආච්චී සීයාගේ ඇසුර විදි යුගයක් තිබූ අපට ඔවුන්ගේ දෙවන විවාහයක් ගෙනෙන්නේ වැරදි හා අපුල හැගීමක්. මේ නිසා ඔවුන්ගෙන් අපි ඇහූ කවි කත්න්දර එක්ක ඒ මතකයම මැරෙන්න පුලුවන් චරිතත් එක්කම. ඒකයි වත්මනේ හැබෑ තත්වය. (දෙමාපියන් ගැන හොදින්ම දැනෙන්නේ දරුවන්ට. ඊලගට ඔවුන්ගේ දරුවන්ට) එවැනි හැගීමක් නොමැති පිරිසක් සමාජයේ බහුතරය වන දාට අපි අප්‍රිය කළත් ඒ දේ සිදිවේවි. ඒ නිසා අපේ කාලයේ දික්කසාද සංස්කෘතිය සේ හැත්තෑපහේ දී අති සංවේදී දෙවන ආදර විවාහ සංස්කෘතියක් ඇති නොවේවා! සමාජයට කතා කියූ වැඩිහිටියෝ ලාබ කතා නොවී අඩුතරමේ තම නම රැකගනිත්වා, තම දරුවන්වෙනුවෙන්වත්!! සමාජයම තවමත් බලාසිටී හිස නමන්නට හැබෑ ජේෂ්යින් සොයා මෙහි!!!

ඒක හරි සරලයි, (දසමාසේ වර්ධනය හා විකසනයේ වැදගත්කම)

පොඩි හුළගකින් ගුවනට නැගි පඩරැල් සිනාසුණේලු මහ පොළවේ මුල් ඇදි තණ පදුරු වෙත කියමින් වහසි, ඔන්න අපි නම් ඇල්ලුවා අහස..
ගලන ගගේ දිය පහරට අසුව ඔහේ ගසාගෙන යන රොඩුබොඩු සිනාසුණේලු ගං පතුළේ රැදුණු ගල් පර වෙත දොඩමින් රහස, ඔන්න දැන් අපි යන්නෙ හයිවේ..
....................................
අඩුමාසයකින් එළි බට දරුවෙකු කීවාලු හඩ හඩා සිනාසී ඇස්වලින්, ලැබුණ මට ප්‍රමෝෂන් ඉක්මණින්..
බුද්ධියක් කීවාලු පුපුරවා න්‍යෂ්ටියක්, දියුණුවේ හිණි පෙත්තෙ අපි ඉන්නෙ ලෝකයම ඇගිලි අග බටන් එක මගේ ළග, ...

............ -------------- ................

............ 

-------------- 

...............

නිරූපණය
අනුකරණය
අනුවර්තනය
පරිවර්තනය
රස භාව රංගනය...
----------------------------------

kiනිසි..

පමණ දැන
අමන ලෙස
ඉවසිය යුතුද නැත

අමන ලෙස
පනින රිළවුන්
කොහෙත් ඇත

ලෙසට නිවැරදි
කම් කියුවත්
ඵලක් නැත

වදින තැන
අකුණු විදුලිය
පැරද නැත

මිල්ටේරිකාරයෝ (පුංචි විකිපීඩියා පොත්)

95 දී මනුක ජයතුංගගෙන් (පාසල් මිතුරෙකි) ලබාගෙන කියවූ රසවත් පොතකි. මෑත කාලීනව අප අත්විදි 30 ස් අවුරුදු යුධ මානසිකත්වයට පෙර ලෝකයම කදවුරු කල දෙවන ලෝක යුධ සමය පාදක කොට සැකසුණු ගැටවරයන්ගේ කතාවක් වූ එය, එදා සේම මෙදාද මතකයේ පිටුවක තදකුරු සටහනක්ව තිබේ.
පොලාරිස් .. කතාවේ කථකයා ඔහුයි, මගේ මතකය නිවැරදි නම්.... අවසනාවට මෙහි රචකයා මතකයෙන් ගිලිහී ඇත. කෙසේ නමුත් ඔහුට පින් සිදුවන්නට දෙවනලෝක යුධ සමයේ ලංකාවේ ගැටවරයෙක්ව හිදින්නටත් අපට පුලුවන් විය.
සල්ලි කොලය දෙකට ඉරා වටිනාකමෙන් අඩක් භාවිත කළ හැටි, දිය යටින් ගිය අමුතු කාරය, ප්‍රතිඋපකාරයට අපේ උදවියට ලැබුණු සිගරට් පැකැට්ටු, මිනීමස් කතැයි බිය ගෙනදුන් කාපිරි සොල්දාදුවෝ, පාසැල් භූමියේ යුධ අභ්‍යාස, කොළඹ වරායට ඉහළින් අපේ ගුවන් සීමාව බිදගෙන ගිය ජපන් ගුවන් යානා.... ගැන මගේ මතකය නිවැරදි නම් මේ පොතේ සදහන්ව තිබුණාමය.
තවත් බොහෝ විස්තර එහි තිබුණි. මිල්ටේරිකාරයෝ නාමයෙන් හැදින්වූයේ මිත්‍ර පාර්ශ්විකව අප රටට පැමිණි පාර්ශ්වික හමුදා කණ්ඩාම්‍ ය. සුදු සහ කලු දෙපිරිසම ඒ අතර විය. ගම් වල කදවුරු ගසා ගත් ඔවුන් ඒ යුධ සමයේ අපේ පහර ලැබීමේ අවධානම පහවන තුරු මෙහි රැදී සිටියෝය. බෝම්බ වැටෙන විට ලී කැබැල්ලක් කටේ ගසාගෙන අගලකට පල්ලම් බහින්නට අප මුලින්ම පුරුදු වී ඇත්තේ ඒ සමයේද?
ඒ අයුරින් එකල තතු නිර්මිත කාතාවක් හා ගලපා දුන් ඒ පොත අද වෙළදපොලේ තිබෙනවාදැයි මා දන්නේ නැත. දත්ත විස්තර වලට එහා යන රසවත් කතා පොත් නිමක් නැතිව කියවන්නට ඉඩ දුන් අයටද එබදු පොත් කියවන්නට දුන් අයටද ඒ පොත් රචකයන්ටද අපි වෙළදපොළ පොත් වටිනාකම නොතකාම බොහෝ කොට ණය ගැතිය.

ගුනේ ජය ගෙනේ..

අරමුණ අතනෑර අවසානය දක්වා සටන් කරන ගුණැති එකෙකුට වුව කණ්ඩායමක් ජයෙන් ජයට එසවිය හැකි බව මේ මොහොතේ ඕස්ට්‍රේලියාවේදී ලංකා ක්‍රිකට් කණ්ඩායම ඔප්පු කර සිටියේය. ජයවේවා කොල්ලනේ..ගුනේ නම් ගුණේ..

මට තනි නැත නුඹ නාඩන් - (තාලම්පට..)

දොන්ත බබක් කන්
පිනට බිබික් කන්
නොගෙන පදක්කන්
- ගසමි රබන් දැන්

තකිට තකිට තක
හිතට ගතට ගට
නැගිට නැගිට හිට
- වැටෙන වැටෙන විට

තැබුව තැබුව පය
ගිලුණු ගිලුණු තැන
ගොඩට ගොඩට ඇද
- ඔසව ඔසව ගෙන

බාහු බාහු සවි
පාද පාද විරි
සටනට අවි දිරි
- හරි මග නැත තනි

කැන් සර්... යූ නෝ!

සුද්දාගෙන්
පුරුද්ද ලබා
වැද්දා ට වඩා
ටිකක් සුදු අපි
ගිය දුරක්
නිදහසේ ඉදිමිලා
පලා ගෙන
කඩා ගෙන
ඉරා ගෙන
සොයා ගෙන
නිදහස A
මානවීය උත්කෘෂ්ඨ
පුළිගු අලංකාර
භ්‍රාන්තිය
හෙට ගෙදර
එළිපත්තේ
සාලයේ
කාමරේ
දෑතේ
ඇගිලි අග
නිය අග
මොළයේ
සයිලයක්
පිළිකාවක්ව
තවම
නාදුනන
සුද්දා ම
කියන
තෙක්!

A නිදහස් අධ්‍යාපනය, නොතේරේ මට නම්!

කුසගින්නෙන්ම පෙලුණෝ කෑදරයන් අබිභවා කොයි කලත් කොයි තැනත් සුගද දුගද එක ලෙස විදගත්තෝය. නමුත් සූපයන් කාණු දිගේ ගලා ගියේය. එයින් මතුවූ ගන්ධය දැනුත් නැහැපුඩු අගට දැනී නොදැනී යන තරම්ය. කෙනෙකුට සූපය අප්‍රිය කරවීමටත් එය උණුවෙන්ම කෝප්පය තුළට වැටෙන විට දැනෙන හැගුම පමණක් නොවේ, සූපය බෙදන විට පන්තිය හා අවට පරිසරය පුරා පැතිර වෙළා ගත් සූපයේ ආවේණික ගන්ධයත් හේතුවක්ම විය. තැම්බුණු බිත්තරයක් මැදි කල බනිස් ගෙඩිය, තවත් බනිසක් සමග පන්තිය පුරා බෙදී ගියේය. විටෙක බිත්තරය නරක් වී තිබුණේය. ඒ 89, 90 කාලයයි. තවත් පන්තියක් දෙකක් ඉහළට එද්දී මාසය අවසානයට ලැබුණු විවිධ ආහාර පිරවුණු ෂොපින් බෑගය හෝ දෙක, ඒ මාසික පැමිණීම සළකා කොටු කැපුණු කාඩ් පතට ලැබුණු වියළි ආහාර මල්ලයි. පන්ති නායකයින් තවත් උස මහත සිසුන් දෙතුන් දෙනෙකු කැටුව ගොස් ඔසවාගෙන පැමිණි පෙට්ටිවලින් පන්ති බාර ටීචර් බෙදා දුන් පාසැල් නිල ඇදුම් රෙදි, මේ හැම දෙයක්ම පරිණාමයෙන්, විපරිණාමයෙන් ආණ්ඩු මාරු අමාරු හරහා අද දක්වාත් එයි. පරණ පන්තිය අවසාන කරන දවස් කීපයේ ලැබුණු අලුත් පොත් ගොඩ මට තාම මතකයි. පහසුකම් ගාස්තු රු50 පාසල් සංවර්ධන මුදල රු60 හරියට පොඩි ලයිසමක් වගෙයි. ඒත් මට තවම Aනිදහස් අධ්‍යාපනය ගැන නොතේරෙයි. අපි අරගල නොකොටම නොතේරෙන අවධියේ සිට ලැබුණු දේ අදට වඩා වෙනසක් ඇති බව පමණක් මට වැටහේ. හරියට දණගසා වැදීම වාගේය. ඕන තරමට නසරානින් හිටි අපේ පන්තිවල ඔවුන් පවා ගුරුන්ට වැන්දේ භයට වඩා භක්තියෙන් යැයි අද මට සිතේ. අපට තිබුණේ ගුරු භක්තියත් සම්ප්‍රදායෙන් බර කොට දුන් භක්තියත් කැළතුණු හැගීමක්. නමුත් අපිට සිදුවූයේ නෑ ඉන් කිසි පාඩුවක්. වයසත් අද්දැකීමත් ගෙන දුනි සිතට නිදහසක්. එය උදා කරගැනීමත් අවබෝධයත් තමන් සතු දෙයක්. තවම මට නොතේරේ Aනිදහස් අධ්‍යාපනය ගැන මීට වඩා වැඩි යමක්. රස්සාවත් පරස්ථාවත් හැගෙන්නේ වෙනම කාරණයක්. අපි තවමත් Aරටක් නොව ක Cරටක් බැව් නම් දනිමි මං. Aරටවල් වල Aනිදහස් අධ්‍යාපනයන් ගැන නම කොහෙත්ම නොදනිමි මං.

රියන් දෙකේ වෙනසක් බුද්ධියට දුන් පාඩම 🐮

හතර රියන් සහ දෙරියන්
එකම ගමේ යහළුවන්‍ ය
මේ දෙන්නා කලක පටන්
බොහොම එක මුතුයි

එක දෙවසක් මේ දෙන්නා
දෙමංසලේ මුණ ගැහිලා
හවුලෙ වැඩක් කරගන්නට
කතිකා කෙරුවා

අපි දෙන්නා හවුල් වෙලා
සම පමණට මුදල් යොදා
හොද කිරි එළ දෙනක් ගනිමු
දෙරියන් කිව්වා

පද්‍ය පංතියේ රචකයා මතක නැතිමුත් ප්‍රාථමික පංතියක සිංහල කියවීම් පොතක තිබුණා මතකයි, ඉහත සදහන් කළේ එයින් කොටසක්. මිතුරෝ දෙදෙනෙක් හවුලේ මිලට ගත් කිරි එළදෙනක් බෙදාගත් හැටි මෙයින් කියැවෙනවා. සරල පද්‍ය පංතියක් වුවත් මෙහි යටි අරුත හරි අපූරුයි. කපටි මිතුරන් හා ගනුදෙනු ගැන පමණක් නොව සමාජය විනිවිද දැකිය හැකි අපූරු දැක්මක් මෙතුළ අන්තර්ගතයි.
පද්‍යයේ හැටියට කපටි දෙරියන් ඔවුන් විසින් මිලදී ගැනුණු කිරි එළදෙනගේ පෙනුමැති ඉදිරිපස හතරරියන් මිතුරාට දෙන්නේ කරදරකාරී පසුපස කොටසේ වගකීම තමන් බාරගන්නා බව කියමිනි.
සමාජය තුළ පහසු මිතුරු බවෙන් යන වෙළදාමත් මෙයම නොවන්නේද? දිගුකාලීන වටිනාකම යටපත් කොට තබා මතුපිට කතාවෙන් හැඩයෙන් පෙනුමෙන් අපව ගොනාට අන්දන්නට හදන්නෝ බොහෝය. දේශපාලකයන්ගේ දේශපාලනයද මෙයාකාරය. අපට ප්‍රොජෙක්ට්ස් පෙන්වා කොමිස් ගහන්නේ එහෙමය. අපට පෙන්වන රට හරක්, රජ හරක් ගේ ඉදිරිපස දිලිසෙන අං තට්ටුවට අප ආකර්ශනය වූවාට ඔවුන්ගේ පසුපස්සේ සිටින අය හරක්ගේ ගොම පොහොර කොට ගන්නේ අපේ තණකොළ, පුන්නක්කු සැපයීමේ වෙහෙසෙන් බව අප තේරුම් ගන්නවාද? සතා අදින, බදින ලණුව ඡන්ද ලෙසින් අතට දුන් පමණින් හරකා හෝ එළදෙන අපේ කියා හිතුවත් ඔවුන් අපට දී ඇත්තේ පෝෂණයේ වගකීම ඇති ඉදිරි කොටස පමණයි. එළදෙන්ගේ කිරිටික, පැටවුන් ලබන්නේ ඔවුන්, එනිසා සතාගේ පැත්තේ අයිතිය බෙදාගන්නට අරගල කරනවාට වඩා වටින්නේ සත්වයාගේ සමස්ථ වගකීම බෙදාගැනීම බව හයේ හතේ පංතියේ සිංහල පාඩම් පොතේ මේ පද්‍ය පංතිය අපට කියා නොදෙන්නේද?
(අමතර කතාවක්ද මෙතැනදි මතක්වේ. පවුලද හවුලකි. පවුල් වුනු අයගේ පවුල් වගකීමත් එක් අයෙකුගේ කරපිට පමණක් තැබිය හැක්කක්ද? හවුලේ කැදත් එපා යැයි කියන්නට හේතු ඇතත්, හවුලක් නැත්නම් පැවැත්මක් නැතැයි කියන්නටද ඒඅනුව හේතු ඇත. ඒ අමතර කතාවකි)

නම අමතක නිසා මෙහි කතෘ සදහන් කිරීමට නොහැකිවීමේ මතක අඩුව කමන්න. හැකිනම් මතකයේ අඩුව නිවැරදිව පුරවන්න.

ලස්සණයි ලාබයි (💋)

තොත්තු කඩ
උම්මා කඩ
කඩින් කඩ
සී සී කඩ
හැපි බර්ත් ඩේ
ඔබට අද

කට වහරට + වහර ගලපා උගත්තෙමි යමක්.. (🚨)

නැද්ද මොකුත්
ඇවිලිලා
අඩුගානෙ ගිනිපුපුරක්
සමහරෙකුට ඕනෑමයි
පිදුරු දාන්න

ඇද්ද දියත්තක්
බොරවෙලා
අඩුගානෙ මඩකඩිත්තක්
ගොඩක් දෙනා ලෑස්තියි
මාළු බාන්න

ගින්නටත් ආ වඩා
මාළුවොත් පලහලා
දුදනන්ගෙ කන් විදින තවත් අය
ඉන්නවා
බාපු මාළුත් උස්සලා
(කන්නෙ ගින්නෙන් පුස්සලා)

මෙදා නිශ්ශංකමලල ට (👑)

 එදා දුටුගැමුණු නම වන කලා
කලින්දා පරක්‍රමබාහුට වින කලා
මෙදා නිශ්ශංකමලලව පරදලා
දා ගන්නවාමයි ඵලකෙට නම
ගලවලා හරි උස්සලා

මුල්ගල් ගලවලා, පොදු තැන් හාරලා, ඵලකමයි බැස්සිය යුතු, සිරිමතුන් සමරලා... යන්න අතිශයම වැදගති. කොතරම්ද යත් මහජන මුදලින් මහජන සේවයේදී නම නම් ඵලක වලම විය යුතුයැ.

මෙසේ කීම!

2017/02/10 දකුණු අප්‍රිකා ශ්‍රී ලංකා සීමිත ඕවර් අවසන් ක්‍රිකට් තරගයෙන් ශ්‍රී ලංකාව ජය ගන්නවා, මේ මගේ අවසන් අනාවැකිය, 😀 අනාවැකිය වැරදුනොත් මම ආයෙ අනාවැකි කියන්නෙ නෑ.😷

අනාගත වක්තෲ...

රත්තරන් බිමක උන් බෑ කියති (🐮)

රන්බිම රන්මය
ගොන්නුන් ගොන්මය
ඉර හද එමමය
මේ බිම මවමය

රන්තරන් බිමක වුව ගොනුන් උම්බෑ කියනු හැර මක්කොරන්නද? ඉර හද නොවෙනස් ලෙසින්ම මෙහි උපන්නෝ මෙමවට අයිතිය, ගොනුන්, එළුවෝ, මිනිස්සු වේවා.

සයිටම් ද? සිස්ටම්ද? (🐸)

පුරවැසි ඉසෙඩ් අගය ඉස්තරම්
ලැබුණාද පදක්කමක් රත්තරන්
දුන්නාද නිස්සන්ට ඇගයුමක්
මගුලක් කතා කරති හිරකරන්

යහපත් පුරවැසියෙකුට නිසි  වටිනාකමක් නොදෙන ජරපත් සමාජයක පෝරුමස්තකයේදී මනාළියගේ කන්‍යාභාවය ගැන කතාකරත්.

මොඩන් ලයිෆ් (🚡)

පුප්පන ලද මල්
ඉද්දන ලද පළතුරු
ආලේපිත ශරීර
කේත(1 0) මත ජීවිත

විස කමින් විස බොමින් විසෙන් විස වඩමින් විස්මිතව විස්මයෙන් රසවිදිමු ජීවිතය.

පුණ්‍යවන්තය, භාග්‍යවන්තය, මිනිස් සත්තු!

අපට, ලොවට මේ නිදහස හැදූ වැඩූ කාටත් මිනිසත්කමේ නාමයෙන් පින්! එය අර්ථවත් කළ, පෝෂණය කළ හැමටත් එපින් ම වේවා...! තුති මිනිසුනේ!

නිදහසේ මදහස

සාපේක්ෂ ද?
නිරපේක්ෂ ද?
හිතේ?
ගතේ?
පැලේ?
පිලේ?
වීදියේ?
කම් හලේ?
හෝටලේ?
ගමේ, නගරයේ, රටේ, කළාපයේ, ලෝකයේ? විශ්වයේ?
ප්‍රශ්නයක්ද?
පිළිතුරක්ද?
අරගලයක්ද?
කාගෙන්ද?
කාටද?
මිනිසාටද?
මිනිසාගෙන්ද?
අයිතිකරු?
තීරකයා?
..............?
ආරම්භය?
අවසානය?
කෙළවර?
ජාතකය?

ප්‍රශ්න සියල්ල හමුවේ නිදහසේ මදහස පමණක් ම දිස්විය.

එක්වෙන්න, එසවෙන්න, ධජයක සෙවණට එන්න

රටේ හැම නියෝජනයම එක් ධජයක් තුළ කැටි කරන්න පුලුවන් වුනු අපිට බැරි මොනවද? හැම ලාංජනයකම සියලු දත්තයන් අන්තර්ගත කරනවා. හැම දෙනාම, දෙයක්ම අල්ලගෙන යන්න හදන ගතියක් තියෙනවා. අන්න ඒ ගතිය හිත් ඇතුළට දමාගත්ත දවසට ලාංජන දිළිසේවි. ධජ ළෙලදේවි. එදාට මිනිස්සු රට වෙනුවෙන් අපි කළ යුතු දේ ගැන කතාකරාවි... විවේච්නයට, විචාරයට අමතරව මම රට වෙනුවෙන් කළ මෙහෙවර කුමක්ද? මට කළ හැකිදේ මොනවාද? කළ යුතුදේ කවරක්ද? අද මම මගෙන්ම ප්‍රශ්න කරමි. 

මා මෙතෙක් කළ කී දෙයින් රටේ පුරවැසි කිසිවෙකුට හෝ අගතියක් වීද, සුගතියක් වීද... මට අගතියක් වුවත් කිසිවෙකුට නම් අගතියක් නොවූ බව මට කිව හැකිය, එසේ නම් මටත් රට වැසි කිසිවෙකුටත් අගතිදායක නොවන වැඩසටහක් තුළ රට වෙනුවෙන් මටත් ඔබටත් යමක් කළ හැකිය. එය කළ යුතුය. රට වෙනුවෙන් අප හැමගේ යුතුකම නම් එයය.

අප කාගෙත් අරමුණ ඉපදුණු රට නැගුම නම් ඔබේත් මගේත් දියුණුව යනු එයම නොවේද? එබැවින් රට තුළ කිසිවෙකුට පැරදීමක් හෝ ජයක් තිබිය හැකිද? එසේ නම් එය රට පිළිබද නොව පුද්ගලික වූවක් විය යුතුය. එබදු පුද්ගලිකත්වයන් රටේ දියුණුව උදෙසාම දිය කරමු. කැප වෙමු. ධජය වෙමු. එසවෙමු. දිනකට නොව හැම දිනටම.

ඩිප්ස් 💪 (69 ට පෙර වදනක්)

35, 40
අභිබවා යද්දී ම
දැනුණි
රට නැගුමේ
අපහසුව
ඒ නිසා
තව ගහන්න
ඩිප්ස්
වැටි
වැටී
දිනක නැගිටීවි
ඔබත්
මමත්

Unknown thing

කරුමයකි!

අවි - බර අවි

ප්‍රඥාව මිනිසෙකු සතු අද්විතීය ශක්තිය නොහොත් බලයයි. යුක්තිය ඔහුගේ අසිපතයි. සත්‍යය ඔහුගේ පළිහයි. 😀 පෙර පිනෙන් රජවූ බොහෝ අය පවා පසුව ගර්භාවට පත්වූයේ ඔවුන් සතුව එවැනි බලයක්, අසිපතක්, පළිහක් නොතිබූ නිසා යැයි මට සිතේ.

ගොරක=/දඩමස්

ඇත්තටම ලංකාවේ කිසියම්ම තැනකදී බලපුලුවන්කාරකම රහිතව සත්‍යයට යම් තැනක් ලැබෙන්නේ නම් ඒ සත්‍යය අලෙවි කරන්නට පුලුවන් තැනක පමණය. 😆

සියඹලා

ජඩ වැඩ වෙනුවෙන් අදින දඩමසට වඩා හරි වැඩ වෙනුවෙන් ගෙනෙන සියඹලා පොඩ්ඩ අවසන් ඵලය රසවත් කරයි. 😄

අපි හරි පොහොසත් බ්‍රෝ 😅

සල්ලි පිටට පෙනෙන්නෙ නැතිනම්, පිට ඔපේට මුකුත්ම නැත්නම් තමන්ට බොහෝ සෙයින් උපකාරී වූ කෙනෙක් පවා පිරිසක් ඉදිරියේ නිසි  ගෞරවයෙන් හදුන්වාදෙන්න බැරි තරම්, එහෙම හදුන්වාදෙන්න කොන්දක් නැති තරම් අපි හරිම පොහොසත් සහෝ, එන්න එන්නම අපි පොහොසත්.

නිහඩතාවය, ෂ්ෂ්........!

පැතිරෙන තෙක් සුවද මලේ එපා
සිඹින්න
දළු දමනා තුරු ගහකොළ බලා
හිදින්න
කලු සුදු මතකය ඇතුළෙන් වර්ණ
දකින්න
දෑස පියන් මනසින් ලෝකය
නරඹන්න

එන්න

වචන කරපු සිතිවිලි දසතම
විසිරෙන්න
හුස්ම පොදක් මුසුකර පාවෙන්න
හරින්න
භවංගයේ හැංගුණු රශ්මිය
පැතිරෙන්න
දෑස පියා අරමුණටම සිත
යොදවන්න

එන්න

වේදනාව නාද නොදී විසිරුවා
තබා

කල්පනාව තමා පේන මානයේ
නමා
චිත්ත චිත්ත පීරි ගගා මුවහත
තබලා
ජීවනයේ නිවන දකිමු සැනසුම
සොයලා

පරිසරේ.....

ඇත්තම වෙනස් මිනිස්සු වෙනුවෙන්! (ස්ව ශක්තියෙන් අලුතෙන්ම නැගිටිමු දීනයන් පරදවා)

තවමත් මේ රටේ ස්වාධීන චින්තනයක් ඇති නිර්මාණශීලී මිනිසුන් වෙනුවෙන් කිසිම හඩක් නැහැ. රටම හැබෑ සංවර්ධනයක් කරා ඔසවන්න පුලුවන් විවිධ ක්ෂේත්‍ර වල සිටින හැබෑ නිර්මාණශීලින්ට නැගිටින්නට සැබෑ අතදීමක් කරන කිසිවෙක් නෑ. සාහිත්‍ය, කලාව, පත පොත, නව නිර්මාණ.. කාර්මික, යාන්ත්‍රික, තාන්ත්‍රික... තවත් කොපමණ දේ තිබෙනවද? සමහර විට ඔවුනුත් අමුතු හැසිරීමක් පෙන්නුව නම්, අමුතු කැමැත්තක් පෙන්නුව නම් ඔවුන්ටත් පිළිගැනීමක් දෙන්න අත්දෙකම අල්ලගන්න පිරිසක් ඉදීවි. එහෙම මගුල් කතා කරකර රබන් ගහන රටක් මේක, වගකීම සපුරා දේශපාලකයන්ගේ නොවේ. හැමදාම දේසපාලුවන්ට බනිමින් පිල් බෙදී ආත්මාර්ථයෙන් නන් දොඩන දීන ජනතාවගේ. තමන්ගේ හොදකම සිගන තුට්ටුවට පාවා දෙමින් එක එකා පසුපස ගොස් හදාගන්නා බඩවියතක් මත යැපෙමින් ඒ වෙත ආවඩන උගතුන්ගේ, බුද්ධියක් තිබුණත් අලුත් රැළිවලම එල්ලී ආතල් ගන්නා තිරිහන් වැඩිහිටියන්ගේ, ඔවුන්ගෙ ගෝල බාලයන්ගෙ.
මෙහෙව් ආටක නාටක දෙපලු වෙනතෙක් මෙහෙ පන්නරේ රජ ආතල් පමණක් වේවි. ආයෙත් දියසෙන් ඇවිත් මෙහේ අපේම කේතුමතියක් හදාවි, බලාගෙන ඉන්න එතකන්.
නිර්මාණශීලි, අවංක, කටු කන්නැති, රැළි වලට බය නැති ස්වාධීනව හිතන මිනිසුනේ එක්වෙයල්ලා, තම ශක්‍යතාවයන් උර ගාන්නට තමන්ගේම කරළියක.
ඉවසුවා ඇති දැන් එළැඹ ඇත්තේ ඔබේ නැගිටීමේ කාලයයි. ඉතිං අපි නැගිටිමු, දීන කමත් බොරුවත් පරදවා! ඔබ සත්‍යවාදී නම් අවංක නම් ඔබ සතු ශක්තිය කිසිවෙකුටත් මැඩිය නොහැකියි.

සියලු දේශපාලකයන් බල්ලට දමන්න. නීතියත් සම්ප්‍රදායත් තේරුම් ගන්න, යුක්තිගරුකව නිර්භයව ඔබේ කරළිය පෙරළන්න අලුතෙන්ම.

රිසි හැමදේ නිසි නොවේ.

ජීවිතයට අතිශයින් ම ආදරය කරන මිනිස්සු පවා විටෙක විසින්ම සිය පණ නසා ගන්නට උත්සාහ ගනිති. එය පුද්ගලයාගේ කැමැත්ත ලෙස සළකා ඊට ඉඩදීම දියුණු සමාජයක ලක්ෂණයක්ද?
කැමැත්තේ මුල් කොහිද?
ඵලයේ හේතුව කොහෙද?
ආහාරයට බඩගින්න හේතුවේ. දිරවූ ආහාරය බැහැර කළ යුතුවේ. එවිට බඩගින්නට හේතු.. විවාහයට ආදරය, රාගය ... එහි ඵලය දරුවන්. සමස්ථ ප්‍රතිඵලය පරපුරක්.. පිළිකාවට හේතුව සමස්ථයට නොපෑහෙන සමස්ථයෙන් ප්‍රතික්ෂේප වන මූලයක්. සයිලයක්.. ප්‍රතිඵලය සමස්ථයේ පැවැත්ම ඇදවැටීමක් බිදවැටීමක්. පුද්ගලිකවත් සමාජීය වශයෙනුත් අප කැමති බොහෝ දේ ඇත. අවස්ථානුකූලව අප කැමති හෝ නතු වන බොහෝ දේ ඇත. නමුත් එහි නිසි බව ගැඹුරින්ම තීරණය වන්නේ අප සිතිවිලි නැමති එක් නියාමයකින් පමණක් නොවේ. නිසි කියා වරණයක් ස්වහාවයේ නැත්නම් මිනිහා මේ වන විටත් ලෝකය තමන් කැමති වේගයකින් කැමති චක්‍රාවාටයකට ගෙන හමාරය. අපට මිනිසුන් හැටියට සීමාකාරී සාධක බොහෝය. සමහර විට මිනිසා මේතාක් පැවත එන්නේද ඒ සීමාකාරී බව නිසාම වෙන්නටත් පුළුවන. මිනිහා මේතාක් ලබාගත් සියලු ආකාරයේ දියුණුව හා අප ජීවත්වන පරිසරය අදවන විට තුළනය වන්නේ කෙබදු ලෙසකින්ද, අපේ රිස්ස සොබාදමේ නිස්සෙන් ඈත්වන්නට ඈත්වන්නට අපේ පැවැත්ම නැවැත්මේ තිතද මතට තිත සේ නම් නොවනු ඇත.

යන් එතකන් - ඇති වෙනකම්

හරි තරු මං දිගේ බලන්
අපි එනවා ගමේ ඉදන්
වරදින් නෑ මග නොමගින්
පරදනු බෑ අප සිතුමන්

ගග ගැඹුරුයි පුත නොබලන්
වැල් පාලම හොලවයි දැන්
ලෑලි හැලෙයි පය බුරුලෙන්
ගන්න එපා හිතට තදින්

දහවල් ඉර සැරට දවයි
රෑ වෙනකොට අදුර තදයි
අහස ඔබට පාර කියයි
හරි නිදහස අන්න එයයි

අල්ලා ගෙන විරිය තදින්
දමා පපුව පෙරට එඩින්
තබා දෙපය නිසිම තැනින්
හරි නිදහස දිගේ යමන

රාමු..

නිසිරිසි

අම්මලා
තාත්තලා
වඩවඩාත්
යහපත් ලෙස
තවතවත්
බිහිවේවා
මේ
දෙරණේ..

Hallucination

පණ පොවා ගෙන කඩුව සහ පිහිද කැති මන්න
කුපිත කර ගෙන ලෙයත් වපුරවා වයිරයත්
නිදහසක් ජයක් හෝ දිනවනා ලබ්ධියක්
යක්ෂයන් නමින් ඇති පරිගණක තරගයක්

ඉනික්බිති

පැරදුණු ඇස් වල කදුළු හංගගෙන
හිත හිරි වට්ටා නික්මී යමි මම
ආදර උරුමය නොලැබෙන භවයක
සසර සරා යමි නිදහස පෙම් බැද

කල්පිතයන් කළ සිහින මරා ගෙන
යළි උපදින්නෙමි දෙනෙත පුරෝගෙන
සිනහ මල් පොකුරු තුටින් නෙළාගෙන
විදිමි හුදෙකලා මිටින් මුදාහළ

වෙන්වෙන එක්වන බැමි දිවි අරණේ
මින්දද නංවන හී සර වරණේ
පෙමමද ගෙල වට මාලා තැනුවේ
මෙසසර යමි එඩියෙන් ගිරි තරණේ

විදුහල සන්තානා (ඒ පුරුදුම මතක‍යෙන් ඇබින්දක්...)

- පාසල කියන්නෙ හරි පුදුමාකාර තැනක්. අපි නොදන්න නොතේරෙන තැනකින් පටන්ගෙන හොදටම පුරුදු වුනාට පස්සෙ දාල යන තැනක්. දාල යන්න වෙන තැනක්. විශේෂයෙන්ම ජීවිතයම එකම පාසලක නම් ඒ බැදීම සුවිශේෂීයි. අපේ පාසල් කාලයට වඩා අපේ පාසල දැන් ගොඩක් වෙනස්. නමුත් මගෙ මනාපය අදටත් පරණ පාසලටයි. අවුරුදු එකසිය පනහකට වැඩි අපේ පාසල, අවදි කීපයකදි විවිධ විදිහට තියෙන්න ඇති. අපේ යුගයෙ වැඩිමහල් හා බාල සොයුරන්ට මතක නම් ඉස්කෝල පාර ප්‍රාථමික අංශයට පිවිසෙන තැන දකුණු පැත්තෙ තිබුණු කැප්තොප්පියක් පැළදි බාළදක්ෂ පිළිරුව, වම් පසින් තිබුණු චෙරි ගහ, එතනම තිබුණු ප්‍රාථමික අංශයේ ඔෆීසිය. යකඩ වැටකින් වෙන්නොවූ ප්‍රාථමිකය මැද ක්‍රීඩා පිටිය. කුඩා කාලෙ මහ දක්ෂයෙක් නොවුනත් ඒ අතීත රූප රාමු නම් බොහොම දක්ෂයෙක් ඇන්ද සිතුවම් ගාණට හරි අපූරුවට මතකයේ තියනව. එතැනින් ඇරඹුණු පාසැල් කාලයේ අදියරෙන් අදියර මතක බොහොමයි. පළමු පන්‍තියේ හිටි බොහෝ දෙනා මතක් කරනකොට අපිට උඩ වසර කිහිපයක වැඩිමහලු සොයුරන්ගෙ බාල අයගෙ මුහුණු මතක් වෙන්නෙ දැක හුරුවටමයි. එකම වර්ගයා නිසා අද මූණ වෙනස් වුනත් ඒ හැඩය පුරුදුයි. පාසල කෙළවරේම තිබුණු පිට්ටනිය උඩ මාරගස් දෙක රැස්වීම් කීයක කතා අහන්න ඇතිද? ඒ දවස් වල රැස්වීම් වල ජයසිංහ සර්ගෙ කතා මට හොදට මතකයි. ජාතික ඇදුම ඇදන් හිටි ප්‍රතාපවත් පුරුෂයා. අනිත් කරුණ පිහිටුමේ පරිසරයේ සිට අපේ පාසලේ තිබුණු අමුතුම වෙනස, ඒක හරි අපූරු එකක්. පාසල් දෙක්කට දෙපසින් මැදිවෙලා, හරි සුරක්ෂිත බවක් තිබුණු තැනක්. හැම දෙනාටම තමන්ගෙ පාසැල සුවිශේෂයි. ඒ මතකයන් ජීවිතයටම එක් වරයි. කොතරම් සිත් රිදුම් තිබුනත් නැතත් ආපහු හැරෙනකොට, ඒ අපේ ආදණීය රැකවරණයයි, සෙනෙහස බැදි තැනයි, අවධියක්ම, ඒ නිසා ඒ මතකයට හදවතේ නියමිත ඉඩක් හිමියි.

පින්බර පොහෝ දිනක..

කුලය, බලය, ධනය, උගත්කම, රැකියාව හෝ මෝඩ කම නිසා හටගන්නා සියළු මාන්නයන් දුරුවී සැබෑ නුවණැස පෑදේවා!

එහෙව් මාධ්‍ය කුදු වේ!

වැරදි වෙලාවට (අපේ වෙලාව)

භාව සුනාමියකට අසුවුණු මිනිස්සුන්ට
දැන් ඕනෑ භාව විමෝචනයක්
හරි වැරදි මොනව වුනත්
අතීතය කොහොම වුනත්
මහ මිනිස්සුන්ටත් වෙලාවකට ඕනෑ
පොඩි දරුවො වගේ අඩන්න විතරයි
ඇගිල්ලෙන් හරි ඇනගෙන ඇහැට
අඩන්නම ඕනෑ එතකොට

ගජර පොඩ්ඩා, දැන් දිවයින පුරා මජර ගමනේ! (සිත් සේ ඔබේ ජාති, ආගම් ආලයෙන් මත් වෙන්න, ගල් පොලු ගන්න, ගහ මරා ගන්න ඔබත් කැමතිද?)

ආගම
ජාතිය
හිතලු
මතවාද
සංස්කිරිට්ද
ඇතුළුව
පුරාණ
රජදරුවන්ගේ
රුධිරය
ප්‍රභාවත්
කළ
දිනපතා
ආහාරය
ඒ ඒ ප්ලස්ආලම්
දැන්
මිලිලීටර
පනහේ
ටින්
හා
පැකට්
වශයෙන්
දිවයිනේ
ඕනෑම
සුපිරි
කල්ලි
වෙළදසැලකින්
ඔබ
නොපතන
සුපිරිම
අඩුම
මිලට
(තොග හා සිල්ලර)
අදම
විමසන්න
(වලංගු නොවන රසකාරක හිතුමතයට අඩංගු කර ඇත, පුරාණයෙන් එතෙරින් මෙතෙරින් ආ දේශීය වට්ටෝරුවකට අනුව සකසා ඇත, ඒ ඒ ජාති ආගම් කල්ලි අනුව වෙළදසැල තෝරාගත යුතු බව කරුණාවෙන් සළකන්න. ඔබේ ජීවිතය වෙනුවෙන් අපි කිසිදු වගකීමකින් නොබැදෙන බව වැඩිදුරටත් සළකන්න.)
  පොත්පත් වලින් දැන උගත යුතු ඉතිහාසය, දහම හා සංස්කෘතිය සදහා රජයේ පුස්තකාලද නිර්දේශපාලනික පල්ලි පන්සල්ද, දහම්පාසල්ද රට පුරා ඇති බව රජයේ අවවාදයයි.

දුර බලන්න, දෙවනුව ළග බලන්න (25ක් 2ක්)

අපිට ඕන බලය ගන්න, අපේ විදිහට රට ගෙනියන්න, අපි දන්න අපි ලග ඉන්න අයත් එක්ක අපට පුලුවන් උපරිමයෙන් රට නංවන්න, අපිට හැමෝම සහය වෙන්න, අපි එකතු වෙලා එකම කැපකිරීමකින් වැඩකරමු.
එහෙම කියන්නත් ඒ විදිහට වැඩ කරන්නත් බලය ඇති කාටවුනත් මෙහේ බාධා කරන්නෙ කව්ද? බාධා වලට යටපත් වෙනව නම් ඒ බලය කියන්නෙ මොකක්ද?
අසීමිත බලයත් මිනිහා සහ සමාජයට ගෙන එන්නේ විනාශයක් නම්, රටක දියුණුව සංවර්ධනය උදෙසා බලයේ ප්‍රමාණය පමණක් එකම සාධකය නොවන බව පැහැදිලියි.
බලය භාවිතා කරන්නන්ගේ පරිචය හා පරිණතිය.. ඒවා ගැන හිතනවාට වඩා ජන්දයකදි අප දකින්නේ දවස් කීපයක අනාගතයක් ගැන පමණක් නොවේද?
හදුනාගත් නොගත් කෙටි දිගු සියලු ප්‍රශ්න ගැටලු සදහා බහුවරණ ක්‍රමයට අනුව දී ඇති පිළිතුරු වලින් එකක් තෝරන කිසියම් නිර්මාණ ශක්තියක් නැති සියලුදෙනා මේ සදහා වගකීම දැරිය යුතුය. දේශපාලනයට සුදුස්සන් තේරීම සියලු ජනතාවගේ වගකීමයි. ඔවුන්වෙත පහසු ක්‍රමයෙන්ම පිළිතුරු සොයනවා වෙනුවට සුදුසු පිළිතුරු දිගු හෝ කෙටි වශයෙන් නිවැරදිව ලබා දීම සියලු දේශපාලකයන්ගේ වගකීමයි. ඒ සදහා අතර මැදි රාජ්‍ය නිළධාරීන්, සේවකයින් ඔවුන්ගේ නිසි හා නොමසුරු දායකත්වයත් වාද බේදයකින් තොරව සංවාදශීලීව ක්‍රියාශීලිව සිදුකරනවා නම් බලය ක්‍රියාත්මක වීමේ බාධා මග හැරී නොයන්නේ නැතිද.
තත්වාකාරයෙන් කරණු සරල හෝ පහසු නොවෙතත් එබදු ලෙසකින් මිස ජයගත නොහැකි අපේ ගැටලු වලට පොළොවේ පස් කෑමෙන්ම ප්‍රතිඵල ලැබිය හැකිද?
ඒ බදු නිවරැදි ක්‍රියාවලියකට යත්න දරණ අතරේ සමාජයේ සියලු තැන්හි ඇති දුර්වලතා ගැන අවබෝධයෙන් හා විනාශකාරී නොවන නිසි හඩ නැගීමකින් පමණක් නොවෙද අපටත් රටටත් ඵලක් වන්නේ, අඹ ඇටයෙන් ඵල ලැබීමට හැක්කේ, ගොවිතැනින් නිසි අස්වැන්නක් ලද හැක්කේ, රටක දියුණුවක් දැකිය හැක්කේ අන් කවර මගකින්ද?
අපට ඒ සදහා දිය හැකි දායකත්වය නම් කිසි දේශපාලකයෙකු කෙරෙහි විශේෂ අනුග්‍රහයකින් තොරව අවස්ථාවට කාලයට ගැලපෙන පුද්ගලයන් තෝරා ගැනීම හා නුසුදුසු විට ඔවුන් ඉවත් කිරීමත්, එනම් ඔවුන්ගෙන් වැඩ ගැනීමත්, අපේ ක්ෂේත්‍රයෙන් අපට එළිපෙහෙළි කළ හැකි දියුණු කළ හැකිදෑ නිස්සරණයන්ම කිරීමත් නොවේද.
රට යනු ඔබත් මමත් භුක්ති විදින මහාම හිමිකම නොවෙයිද. ලෝක උරුමයෙන් මෙපිට අපේ අනන්‍යතාව රැදි උරුමය අප සුරැකිය යුත්තේ හදවතින් මෙන්ම බුද්ධියෙන්ද එකාවන්ව හිදිමින් මිස බෙදෙමින් වැනසෙමින් නොවේ. එහෙම ගියොත් අවසන කිසිවෙකුට බෙදාගන්නට කිසිත් ඉතුරු නොවේවි.
දුර බලන්න, දෙවනුව ළග බලන්න කියන්නේ පාට පක්ෂ දෙස බලාගෙන නොව යහපත් රටක මියයාමේ හෝ භාග්‍ය තවදුරටත් අපට තිබිය යුතු නිසයි. බිහිවෙන නව පරපුරක ජීවිගුණය ගැන ඔබ හිතනවානම් අපේ අවධියේ පරපුර මෙන් ඔවුන් දෙමගක් අතර අතරමං කොට පලා නොයන්න. සැබෑ පරාර්ථය හදුන්වා දෙන්න. නිවැරදි ක්‍රියාකාරිත්වය වටහා දෙන්න. පුද්ගලිකත්වයට වහල් නොවී තාක්ෂණට ඔවුන් පවරා නොදී පසුපසින් ඉන්න. ඔවුන්ට යම් සෙවණැල්ලක් වනු පිණිස ඔබ සැඩ හිරු එළියට මුහුණ දෙන්න. ඔවුන්ගේ හෙවණැල්ලේ සැගවෙන නිවටයෙක් වෙන්න එපා. හැබෑව හංගා ඔවුන්ගේ ආවේගයන් මතින් ඉගිල්ලෙන්න හදනු එපා, පෙනෙන දුරකදි ඔබ වැටෙනවා පමණක් නොව ඔවුන් ඔබ මතින් හැගීම් විරහිතව ඇවිද යනවා සත්තයි!
(25 කින් පසු අද ගැන හිතා දුක් නොවීම පිණිසයි)

අවුල

තමන්ගේ අවුල දේශපාලකයන් පිටට දමා මිනිස්සු ආතල් ගනිති. 

දේශපාලකයා තමන්ගේ අවුල තම විරුද්ධපාක්ෂිකයා මත හෙළා ආතල් දෙති.
අවසන සිදුව ඇත්තේ තමන්ගේ වගකීම නොගන්නා එනිනෙකා උනුන් හා කා කොටා ගැනීම පමණකි.
නමුත් මේ ඇත්ත පැහැදිලි කර ගැනීමට වඩා තොප්පි පාස් කරන ආතල් එකට බොහෝ අය කැමතිය. එනිසා කවුරු රට කළත් වැදගත් ඇත්තටම මේ පැත්ත බෙදී ගන්නා ආතල් එකය. අපේ කම කියා අපි ඔය අවුල් ආතල් එකම මතු පරපුරටත් උරුම කර දෙමු.
අපේ එකමුතුවේ මුතු ඇටයේ වසන්නන්ගේ හැකියාව ඔපමණකි. තමන්ගේ දුර්ගුණය පිළිගැනීමටත්,
අන්‍යන්ගේ යහගුණය ඔසවා තැබීමටත් නිස්සරණයක් නොතැනෙන තාක් අපි කොටහ ගමු, බදා ගමු. ගිණුම් පමණක් තර කර ගනිමු.

ඇත්තටම රකින්න ඕන රට , ජාතිය , ආගම නම්! ඇත්තටම කරන්න ඕන මොනවද?

- පටන් ගමුකෝ හොද සද්ධර්ම ව්‍යාපාරයක්, තමන් කැමති ආගමක් අදහන්න නිදහස තියෙන රටක්නෙ මේක, අපි ප්‍රතිපදා රකින ධර්මකාමීන් හදමුකෝ..දේශ මාමක සාමකාමීන් හදමුකෝ, අපේ සංස්කෘතියේ තියන හොද දේ මතු කරගනිමුකෝ, සංවාද හදාගනිමුකෝ ඒ ගැන.
- කුණුහරප වලින් ආවේග වලින් රට ජාතිය ආගම රකින්න පුලුවන්නම් ඉතිං අමුතුවෙන් කරන්න දෙයක් නෑනේ, දැනටමත් රැකිල ඇති.
- හරියට ධර්මයක් රකින මිනිස්සුනම් ජාතියත් රටත් රකින්න අමුතුවෙන් වෙහෙසෙන්න උවමනාවක් වෙන්නෙත් නැහැ.
- අනික අද වෙනකොට රට ජාතිය ආගම ගැන තියන කැක්කුමේ හැටියට හොද යහපත් අරමුණෙන් ගොඩනංවන සද්ධර්ම ප්‍රතිපදා ව්‍යාපාරයකට පුදුම ජනසන්නිපාතයක් ගොනුවේවි. එතකොට ඒ යහපත් ජන බලය සමාජය යහපත් දිශානතියකට නිසැකවම යොමුකරාවි.
- මරාගෙන මැරෙන්න හදන ජාතිආලය දෝරෙගලන මහදැන මුත්තන් මේ ප්‍රතිපදාවට නොබහින එකයි තියන ගැටලුව.
- ඈත්තම අරමුණ රට ජාතිය ආගම නම් පළමුව යහ ප්‍රතිපදාව නොවෙද සමාජගත විය යුත්තේ, අප බොහෝ ඉස්සර ඉදන් දේශපාලනය හා පටලවා ගත් තැනක් නොවෙයිද ඔතැන?
- වාසි ගත්තේ දේශපාලකයා මිසක ධර්මිෂ්ඨ රටක් හැදුනාද? ඉතිං එබදු, දේසපාලන අරමුණු හැංගුණු අරගල තුළින් අවසානයේ සමාජයට දායාද වන්නේ මොනවාද? අනාගත පරපුරට උරුම කරන්නේ මොනවාද? කාළකණ්ණි ඉච්ජා භංගත්වයක් පමණක් නොවේද?

සංවර්ධනයට ලේසි පාර (අපි ආසම කෝච්චි පාර)

ගල් ගහනවා
පොල් ගහනවා
මිරිස් අඹරනවා
කඩේ යනවා
පෙළපාලි
ආඩපාළි
කටු ගැහිලි
පේන කියවිලි
ආණ්ඩු පෙරළිලි
සළුපාලි ත් දිනපතා කෙරෙනවා

ඉතිං ඇයි මේ දේවල් අපේ රටේ නිසි වෘත්තිමය තත්වයකට ගේන්න බැරි? නිසි පුහුණුවක් දීලා ජාතිවාද, ආගම්වාද තව අවුස්සලා ඔය වගේ නව අවස්ථා වැඩිකරන්න ඔවුන්ව තව දිරිමත් කරන්න ඕන. රටක් සංවර්ධනය වෙන්නෙ එතකොටයි.

උඹට කුකවි

උඹ අල්ලපු අත්ත ඉහළය
උඹ පයගසා උන් පොළොවය
උඹ බීවේ ගගෙන් වතුරය
උඹ දැන් ආවඩයි මුහුදට

වගෙයි උඹෙ ඔලුවම පුස්වෙලා
හිස්වෙලා පිට කොන්දම උඹෙ මුදු ර බර් වෙලා
ලජ්ජාව උඹෙ බලුකිස්ථානෙට විකිණිලා
පලයන් උඹ කිරිකිස්ථාන් රජ වෙලා

සමහර කතා කියන්නට අපිට කිසිම උවමනාවක් නැත. නමුත් සමහර නිවටුන් නිසා සමහර කතා නින්නාද කරන්නටම සිදුවේ.
හැබෑ කුහකයින් මහා කාරුණිකයින් කරවන, කාරුණික මිනිසුන්ගේ ළතෙක් බව හුදු මෝඩකමකට පටවාලන්නට යන යුගයකි මෙය.
තමන්ගේ නින්දිත ජඩකම පිළිගැනීමටවත් අවංක කමක් නැති ජඩයන්ට සිය ජඩකම දෙපයින් බේරෙන තුරු බොහෝකොට මෙත් සිතින් කරුණා කළ යුතුමය. එය කාඩ්බෝඩ් වීරයන්ගේ යුගයේ අවශ්‍යතාවයකි, මෙහෙවරකි.
බෙල්ල කැපූවත් සුදුසු තැන සුදුසු ලෙස - එළිපිට වඩ වඩාත් වැඩියෙන් ඉදිරියටත් මම එය කරමි. මෙත් සිත වැඩිදියුණු වීම උදෙසාම කරමි. 😐

රස්තියාදුකාකයා ගේ කාකතපස(කාකාසන)

ඉක්මන් නොවුනේ? (නොදැමුණේ, මහළුවිය)

උපයා සපයා ගත් වටිනාකම්
දියකර යොබ්බන මදයට ලොල්වී
තකා අමුතු සුව පසුපස එලවා
ගොස් අඩ සිහියෙන් මරුවැල් පාගා

කිසි සරණක් නැති අසරණ ඉමකදි
සිහිකර දෙව්බඹු හා හා සම්බුදු හිමි
නොදැමුණ සිත සරණය සොයනා සද
කාලය ඉකුත්ව ගොස් ඔහු මහළුය

තාරුණ්‍යයේ වේගය හේතුවෙන් මග වරද්දා ගත්තෝ කී දෙනෙක් අදටත් මහළුවියෙහි තැන නොතැන දුක් විදින්නෝද?

තව විසිපහකින්...(දේසපාලක)

වෙනස්වෙලා
තියෙන රටක
මැදි වයස්
පුද්ගලයෙක්
මෙසේ කියාවි
........................
මට දෙන්න
රට හදන්න

Qquchi ගොසිප් (හිත ඉල්ලන මං ආසම)

ඇගේ
....... උණ තද වෙලා
.......බංඩිය කොර වෙලා......
.....නාසිය බුරුල් වෙලා... හ්කචකචපච....
ගෙදර..කාණුව බ්ලොක් වෙලා .....සත්තයි
..හෙට මැරෙනවා.......
මූණ කොට්ටෙට හිරවෙලා

Apita ලයික් කර යන්න Qquchi Qquchi..ගොපිස් උණු උණුවෙම දෙන්නෙ අපි මයි

හෝඩි හෙළෙයි හෙළෙයි යා! ((ගලප්පා ගලපා ගතිමි, ම' බසින්))

අ
කාලයේ
කලු කුහරයක් තුළින් කාලයම අතික්‍රමණය වන කාලයක් ඇවිත්.

ආ
ලයත්
තාලයකි, මධ්‍ය ලය, විලම්බ ලය වගේම දාදරා, ත්‍රිතාල ද මතක් කරන්නේ පාසලය. සංගීත කාලය ය. 

ඇ
ස
කියන්නේම නෙතක් නොවේද, සප්තකය ඇසක් වගේ ඇරෙන්නේද ස වලින්‍ ය.

ඈ
ත
ඒක ඇත්තය. තයන්නත් ටයන්නත් පොඩිකල පැටලෙනවාය. එවිට ඈතත් ඈට මය.

ඉ
තාලිය
කිව්වාම මතක් වන්නේ රන් ය. නැත්නම් පින් ය. රන් වලින් රන් තාලිය හැදෙද්දී පින් තකා පින්තාලිය හැදුනි. සමහරු වතුරෙන් මැරුණි.

ඊ
තණ
පදුරකින් ජල මුල හොයාගත් කතාවක් ජාතක පොතෙහි ඇත. විද්දේ හාවාට වැදුනේ පදුරට ලෙස ජන වහරේ එන කතාවක් ඇත.

උ
රා
බොති මධු සේ සමහරු, මත් වෙතිලු තවත් සමහරු. ... ..... වගේලු බොන්නෙ තවත් සමහරු.

ඌ
රා
පිළිකුල් කරති සමහරු. නැතිවම බැරිව සොයති සමහරු. තලුමරති තවත් සමහරු.

එ
කල කීවාම ආපහු කාලය මැයි. මැයි කල කීවාම වෙසක්ද මතක් වෙයි.

ඒ
කල
කීවාම ගමක් මතක් වෙයි. පැරණි බවක්ද එහි වෙයි.

ඔ
තැන
යනු කොතැනද හදුනා ගත යුතුය. නොතැන කියා තැනැක් නැති මුත් එතැන හදුනා ගත යුතුව ඇත.

ඕ
ං
කීවාම බිංදුවටත් වටිනා කමක් ඇත. බිංදුටත් එහෙමය. සිබිල් නැන්දාගේ බිංදු තාමත් ඔබට මතකද? ඕං..... නෑ නොකියා මතක් කොරං.

A-Z සැමදෙනාට