ජඹුර වලේ මඩ තලනා
සංසාරේ අපි
හිණි පෙළ තරණය නොමකර
සසරේ ගැලි ගැලි
මඩ කැලතෙන හඩට රිද්ම
තාල දමා ලොලි
නටමු පේළි පේළි සැදී
මඩවන ලෙස ගොවි
වැපූරූ කළ තල අස්වැන්නට
නොමදෙයි අල
පැල ඉන්දූ අය හාරති
පැල වල මුල අල
වපුරන කල හොරාට වැපිරූ
මහතුන් කැල
අස්වැන්නේ නුගුණ කියති
මිටිකාගෙන දත
බලය සමග දත කාගෙන
ගැටුනු සම හරක්
සමග ඇදේ තවත් හරක්
කරට ගෙන බරක්
සංසාරේ කියන දුකම
නොවෙද මහමෙරක්
බලය නොවේ වටිනාකම
සබැදි පිළිවෙතක්
ගැයුම් සුගැයුම් ගැඹුරේ
අපේ සන්තානයේ නින්නාදය
අමරදෙව් අමරදෙව්ම වේවා
සසර වසන තුරු
නිවන් දකින තුරු
අපේ පුංචි
හෙළ දීපේ...
අද දොරමඩලාවෙ හරි අපූරු මාතෘකාවක් සාකච්ඡාවට බදුන් වුනා වෙනද වගේම, සියයක්ම ඇත්ත. එතන කීව නිසාම නොවෙයි, කාලයක් තිස්සෙ දකින ඇත්තක පැත්තක් පිළිබද ආපහු තදින්ම දැනුනු නිසා. තමන්ගේම මතවල එල්ලිල ඉන්න උද්දච්ඡ මිනිස්සුන්ගෙ පුහු අහංකාර කෙස් පැලෙන තර්ක නිසා එකතැන පල්වෙන අපේ රට.. දහසකුත් වැරදිකරමින් අනුන්ට උඩුබුරන මිනිස්සුන්ගෙ මාන්නය.. තමන්ගෙන් වෙන වැරැද්දක් ගැන කිසි හැගීමක් නැති උද්දච්ඡ කම. ඒ නිසාම ආත්මාර්ථය තුළටම කැසකවෙන මාන්නය.. ඒ තුළම කෑ ගසමින් පිරිහෙන සමස්ථය..
අපි සුප්‍රබුද්ධ නෑ. නමුත් ප්‍රබුද්ධ බව දැක තිබෙනවා. වැරදි හදාගෙන නිවැරදි වෙන්න ඕන කියන තැන අපි ඉන්නවා. මිනිස්සු නිර්භීත වෙන්න ඕනේ වැරදි පිළිගන්න. රටක් හැදෙන්නෙ ඒ රටේ මිනිස්සුන්ගෙ තරමටයි. අපේ සංවර්ධනයේ හැමදාම 'වෙමින් පවතින' රහස තියෙන්නෙ ඔතනයි.
*'රටක ජාතියක හෝ පුද්ගලයෙකුගේ සාඩම්බරය හෝ අභිමානය වචනාර්ථ කෙසේ වෙතත් කිසිදා නොසැලෙන පුහු උද්දච්ඡ කමක් නොවිය යුතුය' මම සිතමි.
'තරු පිරුනු ලොවක
මගේ තරුවේ මමත්වය
ලොවට එලියදෙන්නට නොව
බැබළෙන්ටයි උවමනාව'
කෙසේ හෝ...
කළ යුතුදේ ම කරන්
හළ යුතු දේ ම හළන්
මරණයට බිය ම නොවෙන්
වැඩිහිටිය
කන්දක් වෙයන්
බොරුව ම පාගා ලන්
ඇත්ත ම ඔසවා ලන්
දෙපයින් ම සිට ගන්
වැඩිහිටිය
කන්දක් වෙයන්
කාලය ම යයි පියඹමින්
සසල සිතමය රැවටෙමින්
ගැඹුරු සැනසුම ගිලිහෙමින්
වැඩිහිටිය
කන්දක් වෙයන්
දරුවනට උස් ලෙස පෙනෙන්
ඉහළ හිද පහළද බලන්
දුරක් ගැඹුරක් සකසමින්
වැඩිහිටිය
කන්දක් වෙයන්
සුද්දාගේ හදවත
කල්ලාගේ හදවත
බල්ලාගේ හදවත
යනු
එකක්මය
මිනිහාගේ හදවත
මිනිස් මොළයට
බලු වෙද්දී
කලු වෙද්දී
බලු හදවත
තවමත් සුදුය
සිරිමත් මගෙ සකි
ආප්ප කෑ හැටි
ලුණුමිරිසට ගෙන
දරුවෙක් කෑ හැටි
දේශපාලනයට, කෝන්තර වලට විතරක් නොව විනෝදයටත් දරුවා රූකඩයක්, කෙළිබඩුවක් කොට ගනිමුද?
එහෙව් වැඩිහිටියන්ගේ අනාගතයට දේව කරුණාව ලැබේවා!
දෑස් වසන් භාව ආව
ඇස් ඇරගෙන භාව නාව
රැය දහවල ගෙවෙනවාය
හිනහ වෙමින් භාවනාය
වයින් කරපු බෝනික් කෝ
පේන්ට් කරපු සූටික් කෝ
හරි ලස්සන ඔලු බක් කෝ
නරි නලවති බලු කුක් කෝ
අත් පොඩි දී හාදු හාදු
පවසමු අපි සාදු සාදු
එලිවෙනකොට දාදු සූදු
සිත්ගත් අය මාරු මාරු
පිරිවර දහසින් සිටියද
හැම යන තනි ගමනක් ඇත
නොසිතන නොපතන මොහොතක
මෙහි සිට එහි නික්මෙනු ඇත
රතු පාවඩ මට කුමටද
අවසන යන මේ ගමනට
අතුළත් කහවණු දෙණ වට
එක කහවණුවක් හිමි නැත
රවටාගෙන හිස හා හිත
අමතක කළ ඒ මොහොතම
පමණකි තිර වූ හිමිකම
නොතිරවු ගමනේ කෙළවර
අග්ගිස්සෙහි අතු මල් කොළ
වියපත් කළ ලස්සන නැත
මිලිනව හැකිළී ගිය තැන
කුරුලු බඹර හඩ නොඇසෙත
අද හෙට හෝ කලෙකින් තව
ගමනට මා අමතනු ඇත
එම විට එය පිළිගන්නට
සිත සමබර විය යුතුමය
තුටුවිය හැකිනම් මා හට
අබිමුව වුව ඒ මරණය
ජීවිතයෙන් ලද පාඩම
නිසිලෙස මා හදුනා ඇත
ඕවා වැරදි නෙවෙියි
අත් වැරදි
පව්!
බබාලා
බන්ධනාගාර වල දාලා
කව්රුත් වැරදි නෑ
ඔක්කොම නිදහස් කරන්න
අපි කූඩු වෙන්නම්
බබාලා නොවෙයි නොවැ අපි
මේක ජපනුන්ගේ රට වූවා නම්
මේක චීනුන්ගේ රට වූවා නම්
ඉංගිරීසි මිනිසුන්ගේ මදර්ලෑන්ඩ් එක වූවා නම්
ඇමරිකානු බිම වූවා නම්
ප්‍රංශ, ඉතාලිද, ජර්මන්
සිංගප්පූරුද රුසියා
ඈ වෙන අහවල් ජාතියෙ
ඔවුන්ගෙ රට වූවානම්
අප මන අගයක්ද රටට ??
නිකමට හිතුවේ හිතුමට..
නීරස මාර රසයකි
නිරර්ථය මාර අරුතකි
කට්ටයා පට්ට වැඩ්ඩෙකි
"සියවසේ හොරු" සම්මාන උළෙලකි
අත දුන් කෙනා අමතකය
හිත දුන් කෙනා හුරතල්‍ ය
කෙළෙහි ගුණ හොරු ගෙනය
උපන්ගෙයි පොරවල්‍ ය
ඉල්ලීම් අපමණය තව තව
නමුත් සම්පත් සීමිතය
ඩාවින්ගෙ තරගයය
උචිතයාගේ උන්නැතිය හා සන්තැසිය
(එයයි යුගයේ ෆැන්ටසිය)
කාලය ඉකුත්ව
ගිහින්
මිනිස්සු
තාමත්
ජීවත්වෙති
මනු සත්තු
හිත්
ඇතුලේ
මිනිස්සු
අරගල තවම
සමග
මනු සත්තු
