පිරිවර දහසින් සිටියද
හැම යන තනි ගමනක් ඇත
නොසිතන නොපතන මොහොතක
මෙහි සිට එහි නික්මෙනු ඇත
රතු පාවඩ මට කුමටද
අවසන යන මේ ගමනට
අතුළත් කහවණු දෙණ වට
එක කහවණුවක් හිමි නැත
රවටාගෙන හිස හා හිත
අමතක කළ ඒ මොහොතම
පමණකි තිර වූ හිමිකම
නොතිරවු ගමනේ කෙළවර
අග්ගිස්සෙහි අතු මල් කොළ
වියපත් කළ ලස්සන නැත
මිලිනව හැකිළී ගිය තැන
කුරුලු බඹර හඩ නොඇසෙත
අද හෙට හෝ කලෙකින් තව
ගමනට මා අමතනු ඇත
එම විට එය පිළිගන්නට
සිත සමබර විය යුතුමය
තුටුවිය හැකිනම් මා හට
අබිමුව වුව ඒ මරණය
ජීවිතයෙන් ලද පාඩම
නිසිලෙස මා හදුනා ඇත
No comments:
Post a Comment