බුරති මුන් දෙකොනෙන්ම
බල්ලනුත්
නිගා වේ
පටලවා ගනිති අං
ගොනුන්ටත්
නිගා දේ
ජරා කති ජරා වෙති
සූකරත්
පරා ජේ
එවන් උන් ලොව නසයි
මිනිසා ගෙ
විනා සේ
බුරති මුන් දෙකොනෙන්ම
බල්ලනුත්
නිගා වේ
පටලවා ගනිති අං
ගොනුන්ටත්
නිගා දේ
ජරා කති ජරා වෙති
සූකරත්
පරා ජේ
එවන් උන් ලොව නසයි
මිනිසා ගෙ
විනා සේ
අනිකාගේ අයිතිවාසිකම් වෙනුවෙන් නැගී සිටිමු! (මානව හිමිකම් දිනය ස ම ර මු)
මගේ අයිතිවාසිකම් වෙනුවෙන් මුනිවත බිදින්න, නැගී සිටින්න ඔබ සූදානම්ද?
ඔබ අසන්නේ මගේ සූදානම කෙබදුද කියාද?
සිදුවූ යමක හේතුඵල සබදතාවය අතීතයට එක්වූයේ කෙලෙසකද, එය එ අයුරින්මය. උපත සිදුවූයේය, පැවැත්ම ගලා යයි, නැවැත්ම කොතැනකද? කෙලෙසකද?
ඒ දක්වා සියලු ව්යායාම අපේක්ෂිත ඵල ගෙනෙන්නේද නැත. දාමයක, ජාලයක විටෙක ජංජාලයක පුරුක් වූ අප,
වරෙක දඩයක්කරුවාය, වරෙක දඩයමය නැතහොත් ඇමය.
අපේ ජන්මය ලාභයක්, පාපයක් හෝ සාපයක් වන්නේ ජීවන ක්රියාකාරකම් අනුවද?
ඉපයීම, වත්කම, දායාද හෝ හිමිකම් අනුවද?
පැවැත්මේ හා නැවැත්මේ සාධකයත් එයමද?
කුමක්ද එහෙනම් ධර්මයේ කර්මය?
නිව්ටන්ගේ තෙවන නියමය චින්ත ක්රියාවන්ටත් වලංගුද? නැතිනම් චින්තනයට විලංගු දමන්නේ දහමද?
ඩාවින් අප නවතින්නට යන තැනක් ගැන ඔබට කීවාද?
ඉදින් අපේ ඉන්ද්රියන්ට ගෝචර පමණින් අප දක්නා ලෝකයද සැබෑව, ඉන් එහා යමක් දියුණු මනසකින් දැකිය නොහැකිද?
ඒ දියුණු මනසද, මනෝ ලෝකයක්ද? එවිට පය ගහන ලෝකය පමණක්ද ලෝකය.
අපි කව්රුත් සිහින නොදකින, මානසික ලෝකයක් නැති උන්ද?
ශරීරයකින් පටන් ගෙන ශරීරයෙන්ම අවසන් වන දෙයක් නම් ජීවිතය... මේ හැටි වෙනස් කම් මන්ද ගස් වැලුත් අපත් සංචරණ හැකියාවෙන් පමණක් වෙනස් ජීවීන් නම්..බුද්ධිමත්.
බුද්ධිය යනු ගැට ලිහාගැනීමේ හැකියාවක්, අලුත් ගැට ගැහීමේ හැකියාවක් , ඇයි ලොව පුරා මිනිසුන් මෙපමණ ගැටවල ගැසෙමින් විදවමින්..බුද්ධිමත් නොවීමද පරම හේතූන්?
විවිධත්වය, විෂමත්වය..විටෙක සාමූහිකත්වය, ඒකීයත්වය. අරාජිකත්වය, පරාජිකත්වය..ජරාජීර්ණත්වය...
ආර්ථික සමෘද්ධිය පමණක්ද මේ සියල්ලට ම පිළියම ..
බුද්ධිය අකුරු කළ සද
එය න්යායකි
අවබෝධයෙන් කළ විට
අතැඹුලක් මෙනි
හැගීම් අකුරු කළ තැන මරු
රසක් දැනී
ඇලුනු අයට රසයට මධු
විතත් මදි
රොනට ඇදුණු බඹරිදු
බාදුරා මලේ
මල නොව අලය විස වෙයි
නියගලා වැලේ
රසයම සොයා ගොස් වැටිලා
පැණි හැලියේ
දැන් ගැලවෙන්න වලිකන
හැටි කඩිමුඩියේ
පුන් සද ආ ලෙසලු මහකට
එක රෑක
රසයෙන් එළි කළේ හැම
හදකම හීන
අකුරක් මැවූ හැම රසයම
හිත් ලාන
අතුරක් වගෙයි එක විටකදි
මධු බාන
කලු ඇන්දාට
සුදු හදවත්
නොවෙති කලු
සුදු ඇන්දාට
කලු හදවත්
වේද සුදු
කලු සුදු දෙකම
එක්වූ අළු
හදක් දැරූ
මනුසත්කම ය
ගොලු හදවත
පුබුදු කෙරූ..
මොනයම් පාටිත් ඉදහිට
ඉන්කම් එක සරු වූ විට
දාගෙන පොඩිවුන් වටකොට
සැපය කනේ වරද මොකද
කාල යන්න බඩ පැලෙන්න
බීල යන්න කණ පැලෙන්න
ආතල් පිට බණ අහන්න
අපගේ පාටියට එන්න
ස්වාමීන් වැඩ සිටවා
දෙමාපියන් සිහි කරවා
හරි සද්දෙට හඩ දාලා
ගජරාමෙට වැඩ බෝවා
රට ජාතිය නගන්නටයි
බණ දෙන්නේ සැරේටමයි
අප යන මග සදා සුවයි
බැලු බැලු තැන නිවන පෙනෙයි
ආමිස පූජා බෝවේ
පිළිවෙත බල්ලා කෑවේ
දිනක තවත් පින පෑදේ
එදිනට පාටිය උඹවේ
සුදුසුකම් අයිතිවාසිකම් සදහා හේතුවක්, නමුත් සුදුසුකම් යනු අයිතිවාසිකම් සදහා පමණක් හේතුවන්නක් නොවේ. සැබෑ සුදුසුකමට ඊට වඩා දිග පළලක් ඇත.
එනමුත් අයිතිවාසිකම් සදහා පමණක් සුදුසුකම් සපුරා ගැනීමට හුරුකරනු ලැබූ පිරිසක් බහුතරය වූ රටකට තමන් එබන්දන් බිහිකළ කාළකණ්ණිකමේ වරදට වන්දි ගෙවීමටම සිදුවේ.
අයිතිවාසිකමට පමණක් සීමා නොවූ සැබෑ සුදුස්සන්ටද එහි පීඩාව විදින්නට සිදුවේ.
අයිතිවාසිකම ම පතා පාදඩයින් සේ ක්රියා කරන්නන් හට ඒවායේ ප්රතිවිපාක මත්තේ දී හෝ ලැබෙන මුත් අවබෝධයක් නැති කමෙන් ඔවුන් සදහටම මුළාවේම සිටිමින් අනුනට වෙර වඩනු ඇත.
එහි පාපය නිසැකවම එබදු උන් හා උන්ගේ ගුරුන් වෙතම වනු ඇත! This awurudu yuddayak awasana thahawuru wana ak parama sathyayak wanneda ayay.
රථය බස්
පුද්ගලික ය එ බස්
නොකළ අප කතා බස්
නොවුණි කතිකාවතට බස්
සිටින ඇය අනලස්
මුව මත නැගේ මදහස්
දැක එන මිහිරි අදහස්
පවසා වේද උදහස්
වා පිත් සෙම් රජස්
අපටත් ඇතේ සිව්දොස්
සමාදන් පෙහෙවස්
හැරිය යුතුමය සියලු වස්දොස්
එනිසා තවත් නැත දොස්
අමතක කරමි මගෙ තොස්
පවසමි හුරුම අණ බස්
කිම කරන්නද මමයි කොන්දොස්
ඊයේ ජය නොගත් සත්ය අදද
අද ජය නොගත් සත්ය හෙටද
හෙට ජය නොගන්නා සත්ය නුදුරු දිනයේද
ජය ගනු නියතය
මා
තවදුරටත්
සත්ය සමග යමි,
එය සටනකි..
අපූරු ,
ත ම
විස්මිත
කපල
කොටල
ඉරල
රැහැල
හදන්නෙ
ලී
බඩු
විතරයි
ගමක්
රටක්
ලෝකයක්ම
නැසෙන්නෙ
ක්රොධ
හිත්
හන්දයි
ජඹුර වලේ මඩ තලනා
සංසාරේ අපි
හිණි පෙළ තරණය නොමකර
සසරේ ගැලි ගැලි
මඩ කැලතෙන හඩට රිද්ම
තාල දමා ලොලි
නටමු පේළි පේළි සැදී
මඩවන ලෙස ගොවි
වැපූරූ කළ තල අස්වැන්නට
නොමදෙයි අල
පැල ඉන්දූ අය හාරති
පැල වල මුල අල
වපුරන කල හොරාට වැපිරූ
මහතුන් කැල
අස්වැන්නේ නුගුණ කියති
මිටිකාගෙන දත
බලය සමග දත කාගෙන
ගැටුනු සම හරක්
සමග ඇදේ තවත් හරක්
කරට ගෙන බරක්
සංසාරේ කියන දුකම
නොවෙද මහමෙරක්
බලය නොවේ වටිනාකම
සබැදි පිළිවෙතක්
ගැයුම් සුගැයුම් ගැඹුරේ
අපේ සන්තානයේ නින්නාදය
අමරදෙව් අමරදෙව්ම වේවා
සසර වසන තුරු
නිවන් දකින තුරු
අපේ පුංචි
හෙළ දීපේ...
අද දොරමඩලාවෙ හරි අපූරු මාතෘකාවක් සාකච්ඡාවට බදුන් වුනා වෙනද වගේම, සියයක්ම ඇත්ත. එතන කීව නිසාම නොවෙයි, කාලයක් තිස්සෙ දකින ඇත්තක පැත්තක් පිළිබද ආපහු තදින්ම දැනුනු නිසා. තමන්ගේම මතවල එල්ලිල ඉන්න උද්දච්ඡ මිනිස්සුන්ගෙ පුහු අහංකාර කෙස් පැලෙන තර්ක නිසා එකතැන පල්වෙන අපේ රට.. දහසකුත් වැරදිකරමින් අනුන්ට උඩුබුරන මිනිස්සුන්ගෙ මාන්නය.. තමන්ගෙන් වෙන වැරැද්දක් ගැන කිසි හැගීමක් නැති උද්දච්ඡ කම. ඒ නිසාම ආත්මාර්ථය තුළටම කැසකවෙන මාන්නය.. ඒ තුළම කෑ ගසමින් පිරිහෙන සමස්ථය..
අපි සුප්රබුද්ධ නෑ. නමුත් ප්රබුද්ධ බව දැක තිබෙනවා. වැරදි හදාගෙන නිවැරදි වෙන්න ඕන කියන තැන අපි ඉන්නවා. මිනිස්සු නිර්භීත වෙන්න ඕනේ වැරදි පිළිගන්න. රටක් හැදෙන්නෙ ඒ රටේ මිනිස්සුන්ගෙ තරමටයි. අපේ සංවර්ධනයේ හැමදාම 'වෙමින් පවතින' රහස තියෙන්නෙ ඔතනයි.
*'රටක ජාතියක හෝ පුද්ගලයෙකුගේ සාඩම්බරය හෝ අභිමානය වචනාර්ථ කෙසේ වෙතත් කිසිදා නොසැලෙන පුහු උද්දච්ඡ කමක් නොවිය යුතුය' මම සිතමි.
'තරු පිරුනු ලොවක
මගේ තරුවේ මමත්වය
ලොවට එලියදෙන්නට නොව
බැබළෙන්ටයි උවමනාව'
කෙසේ හෝ...