කලාර්ථයේ හා අනියමාර්ථයේ අසම්භාව්‍යයයි..

කුකුළා අඩලද්දී මම අවදිවුනෙමි

වැසි වස්සොත් ගග පිරේවි

ඔලුව ඇමරිකන්

කද චයිනීස්

පපුව ලන්කන් ..වෙද්දී

එහෙම වෙද්දී

මෙහෙම වුනාය

මෙහෙම වුනොත් 

කොහොම වෙයිද

තුනම ලන්කන් වීම

හොද මදිද?

කූඹි ඉවත් කරනවා කියා සීනි වලට අත ගැසුවා - අපි නොදන්න අපේ හිමිකම්..

කූඹි හිටියෙ සීනි ගොඩේ නම්? 

සීනි දියකර කූඹි ගොඩගන්න තිබ්බා!

සුදු වැද්දෝ, සුද්දෝ, කලු සුද්දෝ, හා දත සුද්දෝ - මම නොවෙයි මම

සුදු වැද්දා සාපෙළ සමයේ කියවූ රසවත් පොතකි. ආර්.එල්.ස්පිටල් මහතාගේ ද්විත්වයක් ලෙසින් රචනා වූ කෘති අතරින් එකක් ලෙස එය කියවා ඇත්තෙමි. එහි අනික් පොතද කියවා ඇත්තෙමි. ලන්දේසි සුදු කොල්ලෙකු වන වැදී ලංකා වනාන්තරයේ බිහිවූ සුදු වැද්දෙකු ගැන එහි කියවේ. කතාව රසවත්ය. සිත් ගන්නා සුළුවිය. එබැවින් අදටත් මතකයේ ඇත. 

එ‍ලෙසම සුද්දන් ගැන කතා අපේ ඉතිහාසයේ බොහෝය. හොදට නරකට දෙකටම එතැන කතා ඇත්තේය. ඒවා නෑසූ කිසිවෙක් අප රටේ ඇත්ද? කලු සුද්දන් ගැනද ඊට නොදෙවෙනිය. එ්වා නෑසු අය වෙත්ද? එසේනම් ඒවා සොයා බලා දැන ඉගෙන ගත යුතු වන්නේය. 

මේ දිනවල මගේ උත්සාහය දත සුද්දන් යනු කව්දැයි හදුනා ගැනීමටය. 

පියා ගෙන් ලද හුරුවකින් වයස දහයේ පහළවේ සිට ගුවන් විදුලි, රූපවාහිනී දේශපාලන වැඩසටහන් අසන හුරුවක් ඇති බැවින් මැදියම ඉක්මවා ඒවා ඇසීම, නැරඹීම තවමත් සිදුවේ. නරඹන්නේ පියාද සමගින්ය. මගේ සංවාදය ඔහු සමගය. කඩල, මුරුක්කු මෙන්ම කිඹුලා බනිස්ද මේ කතා තුළ ඇත්තේය. වෙලාවකට මොළයේ වම් පාර්ශ්වයත් තවත් විටෙක දකුණත් කකියන්නේය. වෙලාවකට හදවත පොපියන්නේය. හරිම අපූරුය රැය ගතවන්නේය. පියාත් මමත් සංවාදයෙන් මැදහත් එකගතාවයකට එන්නෙමු. 

මේක එහෙමය. ඒක මෙහෙමය. මේ කඩල, මේ රටකජු බව අපි දැන උගෙන ඇත්තෙමු. අපට පක්ෂ නැත. පාට නැත. පියාට කලකදි තිබුණත් ලගකදි නැත. මට නම් කොහෙත්ම නැත. දේශපාලනය විතරක් නොව අප තවත් වැඩසටහන් බලන්නෙමු. අපි තවත් අච්චාරු, අල, බතල විකන්නෙමු. අම්මා විටෙක හදා දෙන තේ, කෝපි බොන්නෙමු. ඇය අපට පෙර නිදන්නීය.‍ මම දත සුද්දන් හොයන්නෙමි. අප්පච්චීත් බොහෝ විට නොනිදන පුරුදු ඇත්තෙකි. මටත් නින්ද නොයෑමේ පුරුද්ද විටෙක වැඩිය.

කෙසේ හෝ අපේ රස්තියාදු  ඥානය දිනෙන් දින දියුණුවක් මිස පිරිහීමක් නොලබයි. එවිට සැපක් මිස හිතටත් ගතටත් දුකක් නැත. භාව විශෝධනය... හරි අපූරුය. ශුද්ධය.

සංවාද, විසංවාද, වාද, භේද.. ඒ අතර මිතුරන් ලෙසින් සිතා එකට වැඩ කළ අය අතර වාද භේද කියා දුරකථනය හැඩවෙයි. අහෝ දුකකි. මම ඒ අතරත් දත සුද්දෝ පිළිබද වටහා ගැනීමට උත්සාහයක.. කෙල්ලක් වෙනුවෙන් නැහෙන කොල්ලෝ, පිට පොට පටලවාගත් ජීවිත‍.. මම අර කව්ද කොහේදෝ තැනක කොමෙන්ටුවක කීවාසේ වාතයත් මුදල්දැයි දැඩිව හුස්මක් ගෙන බලන්නෙමි. දඩ දඩ දඩස් ගා පපුවේ කාසි කන්දක් ලෝඩ් වූවා සේය. එතැනින් රුධිරය ඔක්සිකෘත බව ඩවුන්ලෝඩ් කරගන්නට ඇත.

කව්දෝ කිව් දෙයක් නැවත මොළයට අප්ලෝඩ් වෙද්දී මම නවතින්නට සිතා නවතිමි. අන්ධයා ඇතුගේ සැටි කියනා හැටියට මිනිසුන් ආසාය. නමුත් ඇතාගේ සැබෑ හැඩය මිනිසුන් දන්නා බව නොරහසකි.

යකා, විමානය සහ අලියා ගිලපු දිවුල් සමගින් හදුන්වාදෙන මචං, බං රගන...

අහවල් ප්‍රමාණයේ යකෙක්

අහවල් තැන ඉන්නවා කිව්වම

තල් අත්තට වැටුණු දිවුලට

බයේ දිව්ව ඔක්කොම සත්තු

අදත් දුවනවා කකුල් කඩාගෙන

විමානෙට බය

යකාටවත් බය නැති මිනිස්සු 

බයටත් වඩා විලම්භීතව

විමානෙ රත්තරන් අතගෑවත්

සැපයි ලු කියමින්

සිදගෙන තමන් අතින්ම

අවසානෙදි තමන්ගෙ ගෙල

දූ දරුවන්ටත් උගන්නලා 

නොදැනම සිදගන්න විදිහ

ප්‍රහේළිකා විසදන්න 

නොදන්නකම නිසාම

නොදන්න බවත් නොදැනගෙනම 

මාන්නය තුරුලු කරන්

සිල්ලරවත් තොග පිටිනුත්

හැම‍දාම රැවටෙන්නෙ 

අලිය ගිලපු දිවුලට

මචං,  මාන්නයේ මිල කීයද බං? ඔය දිවුල කීයද?

ඒක, මාන්නයේ ගාණ ..

පුළුවන්නම් හොයා බලපන්

කාලෙ හැටියට සාමාන්‍ය දිවුලට වැඩිය වටී සමහරවිට

එතනින් පටන් ගනින් අලුත්ම ව්‍යාපාරය

විකුණන්න

අලිය ගිලපු දිවුල්

හදන්න පුළුවන් ඉක්මටණම

විමානයක් ඔය

යකාට

? :)  :(  :) ?

ඔබ සුවෙන්ද?(ඉතිං ආයු බෝ වන් ලක්මව්නි ගරු)

සුවෙන්ද ඔබ? කාලයක් පුරාවට නොයෙක් පීඩා විදවමින් සිටි ඔබේ සුවදුක් කොහොමද? 

ගොඩක් දෙනා හදන්නෙ ඔබට එක එක අලුත් ඇදුම් අන්දන්ට. ඒත් මට හිතෙන්නෙ ඔබට තියෙන ඇදුමෙ නරකක් නැහැ. ඕනෑනම් ඒක තවත් හරියට සුද්ධ පවිත්‍ර කරලා ගන්ට බැරියැ..

තවත් මෙලෙසම නි‍දුක් නිරෝගීව ඉන්නට හේතු වාසනා වේවා,, දීර්ඝායු..

.........................................................ආයු බෝ වේවා..................................................

එපමණද ජීවිතය?

උගන්නේ මෙපමණද?

උගත්දේ මෙපමණද?

එපමණද ජීවිතය

ලාබය ලැබුමට විසිකර අදින

බල්ලෝ බත් කති, මිනිස්සු කෙළගති - වැරදි කරන විට හොම්බ දික්වෙන ගැතිකියෝලා

සුප්‍රසිද්ධ පිනෝ‍කියෝ කතාවේ ලීයෙන් තැනුනු පිනෝකියෝ ගේ නහය දික්වූයේ බොරුකියනා විටය. අපේ ගැතිකියෝලා ‍ගේ හොම්බ මතුව පෙනෙන්නට ගන්නේ ගැතිකම් ගැස්තර කම් කරනා විටය. 

හැමදේටම වඩා ලජ්ජා නැතිකම ලොකුවන විට, විළිබිය දෙකම නැති සමාජයක මේ ගොන් ගුටිකෙළි ප්‍රවෘත්ති පමණක්මය. කොතරම් මේවා අපට හුරුවී ඇත්දැයි කීවොත් ජනයා මහ‍දවාලේ පොලිසියා පෙනි පෙනීම ගුටි කෙළ ගනිද්දී හොයන්නේ ඒවායේ රස භාවයන්ය. ඉන්පසු දේසපාලුවෝ දෙසන්නේ ඒ ගුටිකෙළි වල රසයයි. මිනිසුන් මරා ගිනිබත් කළ, බඩබැදගත් බෝම්බ පුපුරුවා ගනිමින් සමාජ දෙවනත් කළ කාළයන් ඉක්ම යද්දී වැඩිහිටි බොහෝ දනාගේ මතකයෙන්ද ඒ සිදුවීම් වල සැහැසි දුර්ජනත්වය ගිලිහී යද්දී බාලයෝ කෙසේ නම් මැදහත් මනසින් යමක් දකින්නද? පලයල්ලා ඉස්කෝලේ, කියා විභාග වලටම දරුවන් දක්කා තමන්ගේ හුදෙකලා ලෝකයක සිහින සැබෑ කරගනිද්දී අප ජීවත් වන රටේ දිශානතිය හෝ අනාගතය ගැන බිය නොව පැහැදිලිභාවය තනන්නේ කවුරුන්ද? වැඩිහිටියන්ට ඇත්තේ හුදු ආර්ථ්ක තරගයක් පමණද? එය සරිකරගන්නා තැන යහපත් සමාජයක මුවවිටද? 

තවඑවුන්ගේ මහමග ගුටිකෙළියේ පක්ෂභේද භින්නතා බහුතරයකට ඵලක් නොවේමැයි, හිනා නොවී, පක්ෂ නොවී නිර්පක්ෂ මනසින් බැලිය යුතු දේශපාලන අනාගතය රටක හෙට දැක්ම නොවේද? ඇසින් නොව හිසින් හා හදවතින් බලා තැනිය යුතු අනාගතයට ඔබේ දායකත්වය හුදු කතාවක්, දෙඩවීමක් මිස ක්‍රියාවකින් කොපමණක් වේදැයි දන්නා ඔබම පමණි. එනිසා හිතෙනවාට වඩා හිතන්න, හරි විදිහට හිතන්න, ඔය පක්ෂ පාට, ගැති භාවයෙන් මිදී හිතත් හදවතත් ලෝ දහමෙහි ගලපා හිතන්න. අපටත් හෙටටත් රටක් අවැසී.. තිබෙනවාට නොව, ඉන්නවාට ‍නොව මිනිසුන් ලෙසින් ජීවත් වී වඩා හොද මිනිසුන් ලෙස මියෙන්නට, බොරු බුහුමන් ලබන්නට නොව සැනසුමෙන් මියෙන්නට‍‍. ඔබට මෙහෙවරක් තිබේමැයි, එය රාජ්‍ය නොව පුද්ගලිකමැයි. රට වැසියා, පුර වැසියා, නිවැසියා, ඔබත් මිනිහෙක් බර උහුලන මේ පොළොවේ.

කුණු කසළ - පොහොර සහ තුන්වෙනි ලෝකය

පොහොර කියන්නෙ 

කුණු කසළ

ඒත් කුණු කසළ කියන්නෙ

පොහොර නොවෙයි

ඕන කුණු කසළ නම් 

එතන කුණු ගොඩම තමයි

අරමුණ පොහොර නම්

කුණු කසළ කියන්නෙ

ඉස්තරම්ම පොහොර

වැඩකරුවාට කුණු ගොඩ‍

කසළම නොවෙයි නම්

තුන‍්වෙනි ලෝකය 

අපේ ඇහැට

පොහොරක්මයි

ඒ ‍පොහොර රට්ටුන්ටද අපටද

පොහොර ඕන

මේ බිමට 

:)

මෙහෙම වෙන්නෙ ඇයි? අපි දන්නව why..හිතන්න

ඡන්දයක් ඉවර වෙලා ප්‍රතිඵල එනකොට වටපිටාවෙන් ඇහෙන්න ගන්න දෙයක් තමයි, අපි නම් දුන්නෙ නෑ, ඡන්දෙ දෙන්න ගියේ නෑ, දීල වැඩක් නෑ කියන එක. මේක හොද කතාවක්ද? අපි බලාපොරොත්තු වෙන පුද්ගලයෙක් හෝ පක්ෂයක් ගැන තිබෙන විශ්වාසය බිද වැටුනම බොහෝ දෙනා කරන්නෙ ඒ තරහ තමන්ගෙ ඡන්දය භාවිතා කරන අවස්ථාවෙන් පිට කරගන්න එක. ලේසිම විදිහ තමන් කැමැත්ත දැක්වූ අයට විරුද්ධව ඡන්දය භාවිතා කරන එක, නැත්නම් පිළිට විරුද්ධව. ඒත් නැත්නම් ඡන්දය භාවිතා නොකර ඉන්න එක. හරියට ‍මූණ එක්ක තරහවෙලා නහය කපා ගන්නව වගේ මේ පුරුද්දෙන් තමාට හෝ රටට කිසිම වාසියක් වෙන්නෙ නෑ. ඇයි ඒ අයට අලුතෙන් හිතල ඡන්දයක් භාවිතා කරන්න බැරි? තමන්ට තියෙන අවස්ථාව නිවැරදිව භාවිතා කරන්නනම් හොදම දේ කිසිම ධාරාවකට ගැති නොවන එක යන්න මගේ අදහස. අපිට යම් අදහස් උදහස් තියෙන්න පුළුවන්, ඒව නියෝජනය කරන පුද්ගලයෝ හෝ පක්ෂ තියෙන්න පුළුවන්, නමුත් ඒ පක්ෂ පාට තුළම හිතලු බැදීම් සහිතව නිදන්ගත වෙන එක පුදුම මෝඩ වැඩක්. ඇයි අපි අනුන්ගේ දේශපාලනය අපේ හදවත් වල මොළයේ සින්නක්කරව ලියා පදිංචි කරවන්නේ? අපිට අවස්ථානුකූලව තීරණ ගන්න තියෙන ඉඩකඩ අහුර ගන්නේ? තමන්ගේ පොඩි ලාබය ගැන හිතන්න ගිහින් තමන්ගේ නිදහස් චින්තනය, නිදහස් අයිතිය විකුණාගන්නේ? කාලයක් මිනිස් වර්ගයා මිනිස් වර්ගයාම වහල් කර ගනිද්දී නිවහල් වෙන්න ලැබුන පොඩි හෝ ඉඩ ආපහු වහල් භාවයකට පාවලා දෙන්නේ? ලෝකයේ වෙනස් වෙන සියල්ලත් එක්ක වෙනස් වෙමින් යන දේශයන් වගේම ඒවායේ පාලනයනුත් අද තිබෙන ක්‍රමයට, අපට අවශ්‍ය ක්‍රමයට, අනාගතයට ගැලපෙන ක්‍රමයට, වඩා හොද ක්‍රමයකට ගෙන යන්න නම් ‍විනාශයෙන්, පිරිහීමෙන් මිදී දියුණුවක් කරා යන්න නම් කට ආයා ගෙන බලා සිටීමෙන් අත්වෙන සුගතියක් ‍නැති බව අප තේරුම් ගත යුතුයි. ඒ වගේම වෙනස් වන ස්වරූපයන් එක්ක අවස්ථානුකූලව තම ඡන්දය භාවිතා නොකිරීම - ඒ කියන්නේ පාට පක්ෂ බැදීම් තුළ  හෝ ඒ සමග ඇති අමනා‍පයෙන් නහය කපා ගැනීමට ඡන්දය දීමෙනුත් වන්නේ අයාලයට ඉඩදීමක් පමණයි යන්නත් තේරුම් ගත යුතුයි. මෙහේ බොහෝ ඡන්ද යන්නේ අයාලයේමයි. එය තම කැමැත්ත කියා හිතුවාට, බොහෝ විට කැමැත්ත නොව හුදු ආවේග අනුචිත ලෙස පිට කිරීමක් පමණි එය. එක් එක් ඡන්දය බැගින් ලක්ෂ ගණනින් අයාලේ ගිය ඡන්ද එකතු වූ විට සියල්ල මුළාවේය. එය වැටහෙන විට පමාවේය. එවිට අහන්නේ මෙහෙම වෙන්නේ ඇයි, කියාය. එවිට කියන්නට වෙන්නේ අපි නම් දනිමු why..(මේ අමුතු දේ නොවේ, සිතිය හැකි දේ නොසිතීමේ විපාකයයි.) නමුත් අශ්වයා පැන ගියාට පසු ඉස්තාලය වසා දැමීමෙන් ඵලක් ඇත්තේ නැත. එනිසා අශ්වයා ගැන හිතන ඈයෝ ඉස්තාලය වැසිය යුතු අවස්ථාවත් වෙලාවත් දැන ගනිත්වා, ඒ පිළිබද සිතිවිලි පහළ වෙත්වා!!!

හෙටින් පස්සෙ කො කාගේ කාලෙ? - තව කාලයකට -

කවුරු කාට පෙන්නාවිද හෙටින් පස්සෙ මේකා 

හිතල මතල හොයල බලල දෙන්න ඒක හන්දා

ඡන්දෙට දුවපල්ලා පස්සෙ අඩපල්ලා බොලව්-අහවල් තැන මීලග මීටින් එකලු

කාලයක් තිස්සෙ ඡන්ද තියෙනවා, මිනිස්සු විවේචනය කොරනවා, එහෙම කොර කොර එකිනෙකාගෙ පස්සෙන් දුවනවා, දන්නවාලු වෙනදේ, වෙන්න යනදේ.. ඒත් මොනව හරි කොරගන්න ඕනෑලු, අම්මපා හෙලුවෙන්ද ඉන්නෙ කියල අහන්න හිතුනත් වැඩක් නෑ.. හෙලුවෙන් නොවැ ඉන්නේ... හෙලුව වනා වනා පස්සෙන් යනවා, ගිහින් තමන්ට නොකරපු තැනයි ආයෙ බනින්නේ කාට කාටත්. ඉතින් බොලව් මේ විදිහට හැමදාම විගඩං කොරන්නේ නැතිව එක ගමනක් වත් බොලාගේ ඡන්දෙ පාවිච්චි කොරපල්ලා හිතට එකගව, මොළේ කල්පනා කරපල්ලා රටට ගමට පොදුවේ සෙතක් කරගන්න විදිහක් ගැන. නැත්නම් හැමදාම බොලාලා රැවටෙනවා..එක එක වාද ගැන, මහ ලොකු දේශපාලන දර්ශන ගැන කයි කතන්දර ඕනෑ නෑ.. තමන්ගේ ආගම දහමට වලංගු වෙන විදිහට ඡන්දය යොදපල්ලා අඩු තරමින්, උඹලාගේ දුවා දරුවන්ට ආදර්ශයක් වෙන්ඩ ඡන්දයක් කියන්නේ මොකද්ද කියලා තේරුම් යන්ඩ දෙයක් ‍කරපල්ලා.. පක්ෂ පාට වාද බේද කුමටද? කෙරෙන්න‍ ඕනෑ බොහොමයක් ම හිගා කාලා වගේ රටට තිබෙන මුදලින් ගමත් රටත් අපත් සංවර්ධනය වෙන්න වැඩක් කොරන්න අවංකව දත කට නියවන උදවියත් ඒ වෙනුවෙන් අපේ යුතුකමත් ඉටු කරන එක.. ඉන් ඔබ්බටයි අනාගතය ආශ්චර්යමත් කරන්න හිතන්න පුළුවන් වෙන්නේ... නැත්නම් ලාබෙටයි, වාසියටයි, බෝතල් කාලටයි, මස් රාත්තලටයි.. පස්සෙන් දුවලා .. සමහර විට ඊට වැඩි දේවල් හිතෙන් අර ඇදලා, පස්සෙ අඩපල්ලා බොලව්, නමුත් ඊට කලින් මතක් කොරලා ‍විටින් විට කණ්නාඩියක් ඉස්සරහට ගිහින් බලපල්ලා හෙලුව ඔය වහගන්න වහන්තරා වලින් ඇත්තටම වැහෙනවාද කියලා..

ගින්න මිස ගිනි පුපුරු ලෙස සැරිය මිස විරිය නැත-වෙනස‍ නොසොයා වෙනසේ කෙළවර සොයමු,දකිමු.

ගලකින් ගලකට ගසා හෝ දඩුකැබලි එකිනෙක පිරිමැද සොයන්නේ ගින්න නොව ගිනි පුපුරු බලා සන්තෝෂය භුක්ති විදින්නට නම්, එහි ඇත්තේ නිෂ්ඵල සතුටකි. ගින්නකින් කළ හැකි දේ බොහෝ වුව, ගිනි පුපුරු ගින්න බවට පත්නොකරගන්නේ නම් එහි ඇත්තේ විවිධාකාරයෙන් මතුවන එකම පුළිගු පැනීමක් පමණි. විටෙක දිගට වුව විටෙක හරහට වුව ඒ ගිනි පුළිගුමය. කළ හැක්කේ විවිධ ලෙස පනින පුළිගු බලා නිරර්ථක සතුටක් භුක්ති විදීම පමණකි.

සැරිය මිස විරිය නැති කලද එසේමය. ලොව සතර දිග්භාගයේ සැරිසැරුවත් සත්‍ය සොයන්නට දකින්නට විරීය නොකරන්නා ලබන්නේ එකම මූලයන්ගේ විවිධ සංයෝගයන් දැකීම පමණකි. කාන්තාරය වුව මහා සයුර වුව ඒ පරිසරයමැයි. කළ හැක්කේ දර්ශනයේ වෙනසෙන් ඇස සනහාගෙන ගත නළවාගෙන තාවකාලික සතුටක් භුක්ති විදීම පමණකි. එහි සතුට තාවකාලික වන්නේ ඇසට එතැන හුරුවූ පසු ගතට එතැන හුරුවූ පසු පෙනෙන දැනෙන දෑ තවදුරටත් අමුතු නොවන හෙයිනි. ගිනි පුළිගු පැනීම තරම්වත් එහි වෙනස ඉක්මන් නොවේ. කාළගුණික වෙනස පමණි ක්ෂණිකව වෙත්නම්, ඉදින් එයටත් හුරුවූ පසු.. 

කරුණු කෙසේ මුත් වත්මන් මිනිසා යනු වැඩකට ඇති ගින්නට වඩා ගිනි පුළිගු බලා සන්තෝෂ වන්නෙකි. විරිය ඇවසි තැන සැරියෙන් පමණක් සන්තෝෂ වන්නෙකි. සැවොම නොවූවත් බොහෝකොට මෙසේමය. 

එබැවින් අප පුළිගු වලට දැපනේ නොවැටී ගින්න සාදා ගත යුතුය. ගින්නෙන් අපට අවැසි වැඩ කරගත යුතුය. සැරියට වඩා විරිය සාදා ගත යුතුය. සැරියෙන් ලබන තාවකාලික වින්දනයට වඩා විරියෙන් සත්‍ය සොයාගත යුතුය. එවිට එක තැන ලතවෙන්නට, ජීවිතය හිස් බවින් ගතවෙන්නට කරුණු කාරණා නොසැළසෙනු ඇත.

ගිනි පුපුරෙන් නොනැවතී ගින්න සැදූ නිසා ආහාර පිසීම ඇරඹුනි. සැරියෙන් නොනැවතී විරිය වැඩූ නිසා ජනාවාස බිහිවුනි. මෙතනින් ඊලග පරිණාමය සදහා අප හදා ගත යුතු ගින්නත් අප වැඩිය යුතු වීරියත් ගැන ඔබ සිතුවාද? තනි තනිවත් එක්සත්වත් අප කළ යුත්තේ කුමක්ද? විමසන්න, ‍අප දෙපා යට ඇති පාදම..

ජඩ හා පාදඩ - දෙවියන් පිදීම, නොතේරීම හා පොඩි දරුවෝ

සුවද

නැහැයටය

ගදද

නැහැයටය

නැහැය ඇත්තෝ

ගද සුවද හදුනන්නෝය

ජඩ ගදය

පාදඩ ගදය

දෙකම සුවදය

නැහැයට යටින් අනුභව කරන්නෝය

යෙහෙන් වැජඹෙන්නෝය

දෙවියන් පුදන්නෝය

මේක තෝරන්නෝ

නොවන තරමට වාසි වන්නෝය

එහෙයින්ම

අප පොඩි දරුවෝ වම්හ‍‍..

අවසන් කටයුත්ත - පළමුකොට

හී පහරක් වැද අවසන් හුස්ම හෙළනා මිනිසා දෙස බලා

ඔහුව වට කොට වටේ රැස්කා පොදිකා, දෙපා අගින් හෝ එසැවී බලා

හීය ගැනත් දුන්න ගැනත් දුනු දිය නැගූවන් ගැනත්

විවිධ වූ මත කියා ගලපා දෙසා, ඒ මතම හැපෙමින්

වඩා වෛවාරණ වූ අපේ සන්තුෂ්ටිය සොයා ගත් පසුය

දුටුවේ මිනිසා මැරී හුන් බව අප දෙපා අබියස

ඉන් ඉක්බිති හීය මුදා කතා කරමු ඔහුගේ දෙන ගැන

කෙසේද සිදු කරනුයේ අවසන් කටයුත්ත

මීට, විශ්වාසයි.. තවමත් මිනිහෙක්.

කකියනු දැනෙන්නේ ‍

නහර පමණක්

නොව මගේ

ගලන තරමට

අනුන්ගේ ලේ

මීට, විශ්වාසයි..

තවමත් මිනිහෙක්.

එහෙත් ලෙයට ලෙය යනු හුදු ආකල්පයක් මිස සංකල්පයක් හෝ විකල්පයක් නොවන බව කරුණාවෙන් සළකන්න.

පිබිදීම හා පිරිහීම නොහොත් ඔලුවෙන් හිටගෙන සිටිනා යටිකුරු ප්‍රතිබිමිබ

වචනාර්ථ ප්‍රයෝගික යථාර්තයන් හා ගලපා ගන්නට අසමත් විට සිදුවන්නේ බේදයකි. ජය කියා පරාජයට යන්නේත් සැප කියා දුක බදා ගන්නේත් බෙදා ගන්නට යනවා කියා බදා ගන්නේත් එවිටයි. මේ පටලා ගැනීමේ කතාවේ මුල් තැනම හිදින්නේ දේශපාලුවෝය. ඔවුන් එතැන හිදින්නේත් සිය කැමැත්තෙනි. මිනිස්සුන්ට එක් පොරොන්දුවක් දී පසුව ඒ වචන වලට වෙනත් අර්ථකතන දෙන්නේ ඔවුන්ය. එය සිය පැවැත්මේ මග කියා ඔවුන් සිතතත් සැබවින්ම එය ඔවුන්ගේ නැවැත්ම වෙත වැටෙන මගකි.‍ මන්ද මිනිසුන් තවත් කෙනෙකු පිළිබද තීරණයක් දෙන්නේ වචනයට වඩා ක්‍රියාව මත පදනම් වෙමින් වන බැවිනි.

අද අප රටේ බොහෝ දෙනා පිබිදීමක් ගැන කතා කරති. ආගමික වේවා, දේශපාලනික වේවා නැත්නම් සමාජීය කාරණා පදනම් කරගෙන හෝ ‍ඔවුන් කතාකරන්නේ නව පිබිදීමක අරමුණ පදනම් කරගනිමිනි.‍ නමුත් මෙලෙස පෙළ ගැසෙන්නට උත්සාහ කරන බොහෝ දෙනා තමන් ඉන්නේ පිබිදීමේ මාවතේද නැත්නම් පිරිහීමේ මාවතේද යන්න පළමුව තේරුම් කරගත යුතුය. 'පිහිය රත්තරන් කියා ඇනගන්නද' යනුවෙන් කතාවක් මා අසා තිබේ. රත්තරන් හෝ පිත්තල හෝ මළ නොකන වානේ හෝ පිහියකින් ඇන ගත්තොත් සිදුවන්නේ ඛේදයකි. එබැවින් පිහිය රත්තරන් වූ නිසා රත්තරන් පිහියකින් ඇන ගෙන මියයාමේ ඉතිහාසගත වීමක් බලාපොරොත්තු වන්නේ නම් ඒ පල් මෝඩ, තකතීරු බවක් , අමන කමක් බව බව අමුතුවෙන් කීමේ කිසිම අවශ්‍යතාවක් නොවේ. එවැනි මෝඩයින් ‍රටේ සාමාන්‍ය බහුතරය නොවන බව අපි විශ්වාස කරමු.

ඉතින් එහෙනම් සළකා බැලිය යුත්තේ මේ පිබිදීමේ මාර්ග පිරීහීමේ මාර්ග වී ඇත්තේ ඇයි දැයි යන්නයි. ධාර්මික බව සිහළ බව අපි මේ දිනවල පිබිදීමක් බලාපොරොත්තු වන කාරණා අතර පළමු තැනක රැදී ඇත. මේ ධාර්මිකත්වයත් සිහළ හෝ ජාතිකත්වයත් සැබවින්ම පිබිදීමකට ලක් විය යුත්තේ කෙසේද? නැත්නම් පිබිදීමේ මග කියමින් බොහෝ දෙනා ගන්නා මග පිරිහීමට මගක් නොවන්නේද? අප බොහෝ තැන්වලදී දකින්නේ නම් මේ පිරිහීමේ මග ගැනීම මිස පිබිදීමේ මග ගැනීම නම් නොවේ.

සරමක්, බැනියමක් හොදින් ඇදගෙන, චීත්තයක්, හැට්ටයක් හොදින් ඇදගෙන සිටින මිනිසා ගැහැනිය අපේ කමත් රැදි සුන්දර ගැමි මතක අවුලුවන දසුනකි. මේ ඇදගත් සරම චීත්තය වැටකින් පනින්නට උස්සාගත්තත් එය තරමට වඩා උත්සාගෙන දබරයට යන්නේ නම් එතැන කිසිම සුන්දරත්වයක් දැකිය නොහැකිය. විලි වසාගන්නට නම් රෙදි ඇදගත්තේ අමුඩය වුව සිහියෙන් දවටා ගෙන සිටීම වටී. යට ඇදුම උඩට ඇදගත් වීරයන් අනුගමනය කරන අපි අපේ සිහළ කම රැකගන්නටත්, අපේ ධාර්මික බව රැකගන්නටත් ‍තෝරා ගන්නේ රෙදි උත්සා ගන්නා ක්‍රමවේදය නම් එය පිරිහීමේ මිස පිබිදීමේ මග නොවේ. නිවැරදි සටන් කරුවා යනු ඇදගත් රෙද්ද තවදුරටත් තදකොට ඇද නිසි තැන සටන් බිමට  බහින තැනැත්තෙකු ‍මිස රෙදි උස්සා ගලවා ගෙන වැදෙන පදයට රගන්නෙක් නොවේ. ‍අනෙක දක්ෂ සටන් කරුවා කිසිවිටකත් නිකරුනේ තම ශක්තිය අපතේ නොහරින්නාසේම දුර්වලයින් පෙළා දමන්නෙකුද නොවේ. ඔහු තම දක්ෂතාවය ඔප්පු කරන්නේ පහර දීමෙන්ම නොව අනෙකාගේ පහර මගහැර නොවැටී නිවැරදිව තම ස්ථාවරයේ සිටිමින්ය. පහර දෙනවා නම් ඒ නිසි තැන නිසි එල්ලයේදී පමණි. ආවේගයෙන් වියරු වැටුනු පිස්සු බල්ලන් ලෙසින් නොවේ. එබදු ශික්ෂනයක් ඇත්තෝ පමණකි නිර්භීත සටන් කරුවන් වන්නේ, ඔවුන්ට පමණකි ප්‍රතිපත්තිමය පදනමක සිට සටන් කළ හැක්කේ.. ඔවුන් නිකං බුරන බල්ලෝ පමණක් නොවන නිසාය ඒ. ඉතිං එබදු සටන් කරුවන් ජාතියට දේශයට අවැසි යුගයක බුරන බල්ලෝ කරන්නේ ආවේග ඇවිස්සීම පමණකි. අවසන් ප්‍රතිඵලය තවත් නිහඩ බල්ලන් පිරිසක්, දඩාවතේ යන බල්ලන් පිරිසක් ආදී හැම බල්ලාම අවදි කරගැනීම පමණකි. එය වගකීම් විරහිත මෝඩ පිබිදීම නොවන පිරිහීමයි. කලක පටන් ටිකෙන් ටික පැමිණි මේ බිරුම් දැන් නිරර්ථක ලෙස සීමා මායිම් ඉක්මවා හැම තැන ඉබාගාතේ සරයි. මේවාට වග කියන්නන් තමන්ගේ උණුසුම ගැන මිස ඔවුන් කියනා ලෙසින්ම තම බාල පරපුර ගැන නුවණැතිව සිතා ඇත්ද? හැගීමෙන් පමණක් සියල්ල විසදිය නොහැකිය. බුද්ධිය ද යොදා නුවණැති නොවීමේ ඵලය ආපහු ඇතුන් තබා බැකෝ දහසක් යොදා වත් ඇද්දවිය නොහැකි නම් වනු ඇත.

කෙටියෙන් මුත් සිංහලයෙන් කියන්නට සිදුවන්නේ මේ ආටක නාටක ක්‍රමවේදයේ නම් සිහළ කමවත් ධර්මයවත් නොරැකෙන බවයි. ප්‍රතිපත්තියෙන් සටනට බහිනවා වෙනු‍වට කට පූචානමෙන් ලැබෙන්නේ ඒ පූචානමට ලැබෙන නොසරුප් වදන් සංග්‍රහයක් පමණි. 

එබැවින් නුවණ නැත්තෝ පදවලට නටද්දී නුවණ ඇත්තෝ නටන තැනත් වන්නමත් තෝරා ගත යුතුය. නැත්නම් දුවන මුවන් දැක නෙලූ පලා දමා ඒ පසුපස්සේ දිව්වාට නොදෙවෙනි ප්‍රතිඵල අපට නුදුරේම අත්විදින්නට සිදුවනු ඇත.

එබැවින් පිබිදීමත් පිහිරීමත් වෙන්වන තැන හදුනා ගන්න. පිරිහීමෙන් මිදී පිබිදීමට එකතු වන්න. කිසිවිටකත් ඔලුවෙන් හිටගත් යටිකුරු ප්‍රතිබිම්බයක් නොවන්න. මා දන්නා සිංහලයෙන් අපේ රැකුමට අපේ වයසට දැනෙන හැගෙන දේ කතාකළයුත්තේ මේ අයුරින්ය. යාචකයෝත් බණ කියන යුගයක පාලකයෝ හා යාමකයෝ කාගේ දැපනේ වැටීදැයි අ‍ප‍ නොදන්නෙමු. අඩු තරමේ කට්ට කා වෙට්ට පිත්තල වූ යාචක බණකවත් ඇති සුළු ඇත්ත හෝ මුන්ට පෙනෙන දැනෙන හැගෙන කලක් ඒවා.

චක්කරේ

මිත්‍යාවෙන් විද්‍යාවට 

විද්‍යාවෙන් මිත්‍යාවට 

ඇත්තේ යාම් ඊම් 

කව්දෝ කීවාසේ 

එනවා  යනවා

ගැලවීමට වඩා 

ගැලවිජ්ජාව 

ලජ්ජාව නැති 

විලි ලජ්ජාව 

දවසෙන් දවස ගෙවෙමින් 

හැමදා එකම තැන 

ලගිමින් විදවමින් දොඩවමින්

මදු‍රුවෝ තලමින් හරි 

පාඩමට ගනු 

දිනකදි මුණගැහෙයි ප්‍රශ්නයක් 

දෙකක් තුනක් හතරක් 

ඊ‍ට වැඩියෙන් සමහරක් 

විදවන්න විසදන්න 

එදාට ඕනෑවෙයි 

දැනගන්න 

චක්කරේ 

සංසාර

සංසාර 

සංසාර

 

හම්බරුවෝ සහ අම්බරුවෝ - උපමාවෙන් උගනිමු

සුදුස්සාත් නුසුදුස්සාත් බණ දෙසති. හරි පාරේ යන්නා බණ නැතත් අණක්‍ හෝ දීමට සුදුස්සෙකි. නමුත් කැලෑ පාරේ යමින් අවනීතියට උඩගෙඩි දෙමින් අණත් බණත් දෙසන්නෝ දැන් දැන් කරළියේ පොදි කති. 

වතුරේ පෙනෙන 'හද' ගලවා ගන්නට පොකුණේ දියත් මඩත් ඉසින්නෝ මෝඩයෝය. එනමුත් මේ දියත් මඩත් ඉසීම අද ශ්‍රද්දාවන්ත පින් කමක් කරගෙන තිබේ. දැන් දැන් දසතින් පෙනෙන්නේ ඇසෙන්නේ හද ගලවා ගැනීමේ මෙහෙයුමට ආරාධනාය. ඒ ආරාධනා කරන්නේත් ලෝකයේ ඇති ලොකුම පින්කම මේ හද ගලවා ගැනීම යනුවෙන් කියමිනි. දැන් මෙතැන එකම කෙළියකි. දිය ඉසින අතරේ එකිනෙකා දිය බුං ගසමින් එකිනෙකාට දිය ඉසිමින් විනෝදයේය. එමෙන්ම මඩෙත් මෙබදුම කෙළියකි. එකිනෙකා මඩේ ලගිමින්ද මඩ ගසා ගනිමින්ද ප්‍රීති වෙති. සියළුදෙනාගේ අරමුණ 'හද' ගලවා ගැනීමේ මෙහෙයුමයි. පොකුණේ දියත් මඩත් ඉස හද ගලවා ගැනීම මොවුන්ගේ අදහසයි. 

කුමක්ද මේ හද? රටේ ධර්මාලෝකය ධර්ම ප්‍රදීපය නිවී යන්නේය. එයට ප්‍රධානම දොස හම්බරුවන්ගේයැයි ඔවුන් කියති. ‍මෙය අද ඊයේ ප්‍රශ්නයක්ද නොවේ. නමුත් ගැටළුව ධර්ම ප්‍රදීපය නිවෙන්නේ හුදෙක් හම්බරුවෝයැයි ඔවුන් හදුන්වන උදවියගේ ක්‍රියාකලාපයෙන්ම පමණක්ද? පළමු වෙනස පටන් ගත යුත්තේ තමන්ගෙන්ම යැයි ඔවුන් නොදන්නෝය. ඔවුන්ට අවශ්‍ය ඝණකම පෙන්නීම පමණකි. ඇග පතේ හයියත් හිතේ හයි‍යත් පෙන්නන්නට පොකුණ වටා රැස්වී දිය ඉසීම මඩ ඉසීම ඒ හයිය පෙන්නීමට හොදය. හැබැයි ඉන් හද රැකෙන්නේ නැත. එවිට බුද්ධිය හා හදවත සමබරව පවත්නා උදවියට සිතෙන්නේ අනේ අම්බරුවනේ කියාය. 

අඩු ගණනේ හද ගැන හිතන වුන් බැලිය යුත්තේ පළමුව අහස දෙසය. දෙවනුව තේරුම් ගත යුත්තේ හද වළාවකට වැසුනත් හද වැනසිය නොහැකි බවයි. නමුත් අප පොළවේ සිට නංවන ඝන දුමාරයට හේතු වන ගිනි දළු නම් හද වසා ලන වළාකුළු නිමවීමට හේතුවන බව දෙවනුව තේරුම් ගැනීම බුද්ධිමත් කමයි. එබැවින් ඈත අහසේ සිහින් වළාවට වඩා, අපි විසින් නිර්මාණය කරන ධූම වළා භයානක බව සිහිකරගනු වටී. ඔය ගතේ හිතේ හයිය ඔළ මොල විදිහට මුදා හැරීමෙන් කිසිවෙකුටත් යහපතක් නම් තවදුරටත් සිදු නොවනු ඇති. 

සමහර තැනක කෙනෙකුගේ තර්කය පාලනයන් යාමනයන් සදහා මෙබදු හවුල් ඇවසි බවය. එය හැබෑවකි. නමුත් කිසිවෙකුගේ පාලනයට අවසන නතු නොවන හවුල් අවසන ඇති කරන්නේ බරපතළම අවුලකි. අවසන එබදු හවුල් පාලනය වන්නේ පිරිස දැක්කෙන දිශාවට මිස දක්කන දිශාවට නොවේ. අම්බරුවන්ගේ ශක්තිය වැඩිවූ විට ගැල පදවන්නාගේ මග නොව අම්බරුවන්ට අවැසි තැනට ගැල යනු ඇත. නමුත් වගකියන්නට වෙන්නේ අම්බරුවන්ට නොව ගැල පදවන්නාටයි, ඔහු සමාජයක් වෙනුවෙන් වග කියාවිද?

මාවත් ඇදගෙන මේ හරක් රැළ දිව්වා . . යී කීවොත්, 

එනිසා හම්බරුවන් මේච්චල් කරන්නට පෙර අම්බරුවන් මේච්චල් කරන්නට දරන උත්සාහය වඩා ඵලදායී වනු ඇත. අඩුගණනේ හම්බරුවන් දමනයට ගන්නා උත්සාහය විද්දේ හාවාට වැදුනේ පදුරට යන නියායෙන් අම්බරුවන්ගේ දමනයට වත් හේතු වේවා.

නැත්නම් හද ගලවන්නට ගොස් වතුරත් මඩත් ඉස අවසන අපට ඉන්නට වෙන්නේ තිබුණු වතුර ටිකත් නැතිව වියළුණු මඩ කට්ට මතය. අපටත් වඩා අපේ බාල පරපුරට එය උරුම වන්නට ඉඩ තිබේ, එනිසා පනින්ට පෙර සිතා බැලීම නැවත නැවතත් අප ප්‍රගුණ කළ යුතුය. පනින්නට ම උවමනා නම් පනින විදිහත් ප්‍රගුණ කළ යුතුමය. නැත්නම් අතපය හතර කඩාගෙන බකං නිලාගෙන බඩ උලාගෙන ඉන්නට සිදුවීම නම් අනිවාර්යයෙන් සිදුවේවි. ඒ ගැන අටුවා ටීකා තවත් කවර පනමකටද? අම්බරුවන් නම්..

තමන්ගේ ලයිට් බිලත් නොගෙවා අනුන්ගේ කරන්ට් එකෙන්...තවත් එක් අභුතයක්-

මගේ ගෙදර ලයිට් බිලත් නොගෙවා, අනු‍න්ගේ ගෙදර කරන්ට් ලයින් එකෙන් වැඩ ගන්නට හිතන්නෝ දැන් දැන් මෙහේ වැඩිවෙමින් යත්ද? කපුවා එක තැන සිට කරද්දී ගෝලයා දුව දුවා කරයි කියා කව්දෝ කියනවා ඇසුනා සේ ... බොන්නට දී මෝඩයන්ට නිකමුන්ට රස්සා දී හදා ගත් පිරිස දැන් දැන් දුව දුවා පහරනු පෙනේ. 

වරදත් නිවට දියාරු සිතිවිලිත් සියල්ල අවසන පාදඩ දේසපාලුවන්ට උගස් කරනා පරමාධිපත්‍යත් මරණයෙන් කෙළවර නොවනා සිදුවීම් වෙනුවෙන් ලංසු තැබීමත් කිසි ලෙසකින් කිසිවෙකුටත් ජය ලැබෙනා මාර්ග නොවේ.

මග හොදට තිබෙද්දී කිම බැදි වල යන්නේ දැයි පැවසූ සැටියෙන්ම නිවරද මාර්ගය සොයා ගන්නට වෙහෙස හෝ එය පාදා ගැනීමට දහදිය හෝ නොවගුරා.. තමන්ගේ ලයිට් බිලත් නොගෙවා අනුන්ගේ කරන්ට් ‍එකෙන් තමන්ගේ වැඩ කරගන්නට හිතන අපේ උන් කවදා කොතැනින් කොහොම නැගිටීවිද? 

මෙහෙම ගියොත් හැමදා මෙහෙම මිස එහෙම නොවේ.

එක එක රට්ටුන්ට කඩේ නොයා පොදු යුක්තිය හා සාධාරණය පෙනුවෙන් පුද්ගලිකව පෙනී ඉන්න, ඔබ නීති විශාරදයෙක් වීම මේ සදහා කිසිම සුදුසු කමක් නොවන බව කරුණාවෙන් සළකන්න.

තේරෙන සිංහලය කනකට නොගෙන තුන් සිංහලයම නෑදෑයෝ කිව්වාට පල නැත. එය හුදෙක් මූණිච්චාවක් ම වනු ඇත.

කනේ මයිල්.. නෑ..නෑ.. කනේ කඩුක්කන්...නෑ ඕයි, කනේ සංගීතෙ - ඔත්පොළ වූ මිනිස්සු

කොපමණ කීවත්, කොපමණ ඇසුවත්, ඇසූ දේ තේරුම් නොගන්නෝ ඒ තේරුම් ගැනීම ඔස්සේ වෙනසකට මුල නොපුරන්නෝ හැමදාම එකම චක්කරේය. 

දෑස වසා ගැනීමට වඩා දෙකන් වසා ගැනීම පහසුය. දෙකන් වැසෙන සේ හොද ඇබ දෙකක් ගසා ගන්නවාට වඩා කැමති දේ අසන්නට පුළුවන් පොරොප්ප දෙකක් ගසා ගැනීම වඩා යහපත්ය. අද සාමාන්‍ය බස්රථයේ සිට පාරේ තොටේ කොතැනත් මේ පොරොප්ප කාරයින් බහුලය. එය තාක්ෂණික දියුණුවේ එක්තරා පිළිඹිබුවක්ලු. කනට අකමැති දේ ඇසෙන්නට අරිනවාට වඩා පොරොප්පයෙන් හෝ තමන් කැමති දෙයක් අසන්නට හැකි නම් මදෑ...

ඇසට පෙනෙන දේට අකමැති නම් අහක බලා ගන්න පුළුවන්. කනට ඇහෙන දේ ට අකමැති නම් පොරොප්ප ගහගන්න පුළුවන්. එතකොට අපේ ජීවිත වලට බලපෑමක් ආවම? එතනින් පලායන්න පුළුවන්... නූතන දියුණුව එක්තරා විදිහකින් අපේ ජීවිත පහසු කරනවාට වඩා අපි ඔත්පොළ කරනවා කියල හිතන්න කවුරු අකමැති වුනත් තියෙන්නෙ එක හේතුවක් විතරයක් නොවෙයි.

හරි විදිහට තේරුම් අරන් හරි විදිහට භාවිතයට ගන්න ඕන තාක්ෂණික මෙවලම් වැහි වැහැපු සමාජයක ඔත්පොළ කම කරපින්නා ගෙන අපි අනාගතයට යන්න හදන ගමන මෙබදුයි. 

හැම දේටම තාවකාලික පැලැස්තර යොදලා ප්‍රශ්න මග ඇරලා , සියල්ල අමතක කරලා ගමනක් යන්න බෑ. හැම දේකම සීමාවක් තියෙනවා. යමක් අසීමිත නම් එය සීමාවක ඉන්න විදිහට හැදිලා තියෙන අපිට ගෝචර නෑ. ලෝකෙ කොච්චර අලුත් වුනත් , අලුත් ඇදුම් ඇන්දා කියලා ශරීරයක් වෙනස් වෙන්නෙ නෑ වගේ, පිටත පෙනුමෙන් වෙනස් වෙන ලෝකයේ හැමදාම තියෙන්නෙ එකම ඇත්තක්. ඒ ඇත්ත තාක්ෂණයෙන් අතික්‍රමණය කරන්න බෑ. තාක්ෂණයන් දියුණු වන්නේ මේ ඇත්ත හදුනාගැනීමේ පරා‍සය තුළ පමණයි. එක අතකින් ඒ ලෝකයේ පවතින ඇහැට නොපෙනෙන අපට නොහැගෙන දේ දැනෙන හැගෙන තැනකට පත්කරගැනීමක් පමණයි. ඒ දැනගත් දෙයින් ප්‍රයෝජන ගන්නවා. නමුත් දැනගන්න හැම දෙයක්ම අපට වටින්නේ නෑ කියන දෙය තේරුම් නොගන්න එකත් වදුරා හා දැලිපිහිය ගැන අප දන්නා, අසා ඇති එහෙත් තේරුම් නොගත් සරල කතාවේ අන්තර්ගතයි.

ගැජට්ටු, විජට්ටු හා ඒ ගැන පාරට්ටුත් මිනිස්සුන්ට අවශ්‍යයයි. ඒවා මිනිස්සුන්ගේ ජයග්‍රහණ තමයි. නමුත් ඒ ඔස්සේ අපේ ජන මනස කොපමණ ඔත්පොළ වෙලාද කිව්වොත්, අද ‍තරුණ ප්‍රජාවේ කනේ සංගීතයෙන් කි‍යවෙන්නෙත් එහි පිළිඹිබුවක්මයි. බැහැරින් එන දේවල් අපිට දරා ගන්න බෑ , එතරමකට.. බස්‍ එකේ ඇහෙන ගීත අපිට අමිහිරී නම් ඒකට හදාගන්න ඉවසීම වෙනුවට කනට දමාගන්න පොරොප්පයයි අපේ විසදුම. සරලවම හොදයි. ඒත් අපි ‍ඔත්පොළයි. කනට ඇහෙන අමිහිරි දේ අපට ඉවසන්න බෑ. එතනින් මනසට එන පීඩනය අපට දරාගන්න බෑ. අපි එක එක ගැජට්ටු තුළ ඇබ්බැහි වෙනවා. අපේ ජීවිත පාලනය කරන්නේ අපිට උත්පත්තියෙන් ලැබෙන මිනිසා කියන පැකේජයේ තිබෙන සොෆ්ට් වෙයා නොවෙයි. නොයෙක් ව්‍යාපාරිකයින් අපට හදා දෙන සොෆ්‍ට් වෙයා. ඉතිං අපේ නඩත්තුව කොතැන  හරි සමාගමකට පවරලා අපි හුස්ම ටික විතරක් වැටෙන්න අරිනවා. ඔන්න අපේ ජීවිත යන ගමන..

මිනිහා නිර්මාණය කරපු දේවල් වල පාලනයට මිනිහා නතුවෙනවා. ඒ නතුවීමෙන් සපුරා මිදෙන්න වන ගත වුනත් අපට බෑ. නමුත් වන ගත නොවී මුත් ඒ නතුවීම පාලනය කරගන්න අපට බැරිද? පුළුවනි. නමුත් මෙහේ අපි මේ තාක්ෂ‍ණයෙන් පීඩා විදලා ඔත්පොළ වෙලා ඇදට වැටෙනකම් අපිට ඒ ගැන උවමනාවක් නෑ. තේරුමකුත් නෑ. මෙහේ අපි හැමදාම එහෙමයි. අපි ලග තියෙන සරල සත්‍ය තේරුම් ගන්න බැරි තරමට අන්ධ නිසා වටේ ගිහින් හැමදාම බැටේ කනවා.

සරලව කතාකරන ඇත්ත දේවල් සත්‍ය හැටියට මිනිස්සුන්ට නොපෙනෙන්න ගත්තේ හැමෝම උගත්තු වෙන්න පටන් ගත්තට ප‍ස්සෙ. ඒ උදවිය දන්නෙ නෑ තමන් උගත් දැනුම හැදුනෙත් බිංදවෙන් බිංදුව එකතු උන ඇත්ත ගැන විග්‍රහයේ පදනමේ විකාශනයෙන් බව. ඒ නිසා දැන් ඇත්ත හොයා ගන්න වෙනම ඛණ්ඩනය කළ උපාධි හා විෂය පථයන් ඔස්සේ යන්න ඕන. ඒත් මේ විගඩං චින්තනය මෙහේ පමණයි. අපිව බොරු උගත්කම් පැ‍ළැන්තියක් තුළ නිර්ලජ්ජිත විදිහට අතරමං කරලා, කනේ කඩුක්කන් නොව පොරොප්ප ගහගත්ත කාටත් ඒ ගැන දැනීමක් හැගීමක් නෑ. ඒකත් මෝඩ වෙන මිනිහාගේ ස්වභාවයක්. ඉතින් ඔන්න ඔහොමයි අපේ ගමන..

අපි යන්න හදන්නෙ ආශ්චර්යයට, නමුත් තේරුම් ගන්න ඕන මේ ආශ්චර්ය හදන්න යනනේ කනේ ගහන පොරොප්ප ‍ජනතාව අතර බෙදල ජන්ද පදනම් හදාගන්න හදන දේසපාලු තාත්තලා හා පුත්තුන්ගෙන්ද කියන එකත්. මෙහේ ඉහළ සිට පහළ ගම් මට්ටම දක්වාම මේ බේබදු චින්තනය පැතිරිලා. මිනිස්සු ඉන්නෙ ඔල්මොරොන්දන් වුනු ගානට. පොලිසි, උසාවි, වෙනත් කාර්යාල පඩි ගෙවන්න ‍විතරයි. මිනිස්සුන්ට හරිම සේවාවක් ගන්න දේසපාලු උන්නැහේලා වෙනම කාර්ය පටිපාටියක් ගෙනියනවා. ඒ දේවල් බොහොම නින්දිත විදිහට ජන සම්මත කරගෙන.  දැන්‍ සාමාන්‍ය මිනිහා විශ්වාස කරන්නේ ඒ දේවල් තමා සමාජ සම්මත දේ කියලා... මිනිස්සු මී හරක් බවට පත් කරන්නෙත් තණකොළ කන්නෙත් ඔය විදිහටයි. අපි අපේ කනේ මවිල් අයින් කරලා, කඩුක්කන් කතාව පැත්තකින් තියලා පො‍රොප්ප ගහගෙන මේ ගමනේ නොදැනෙන ගානක යමු,,,,   කවුරු එහෙම ගියත් මම මගේ ජන්දෙ අදත් දෙන්නෙ පාටකට පක්ෂෙකට නොවෙයි, හරි දේට හරි පුද්ගලයට.. මම එහෙමයි. මෙහෙම හිතන මම වගේ තවත් අය මෙහේ ඉන්නව.. ඔවුන් ගැන ආඩම්බරයි... නමුත් බහුතරයා තමන්ගේ හිතත් හිසත් කෙළින් කරගන්න හිතන තාක් අපේ ගමන මෙහෙමමයි කියා හිතුවොත් පැරදුනු පිරිස වන්නේ අපියි. හරි දේ කරල පැරදෙන්න උවමනා නෑ... ඒනිසා ශක්තිමත් වෙන්න. එක පෙළට හිටගන්න. ඔය බොරුකාර නිවට බේබද්දන්ගේ නැවුනු කොන්දට විරුද්ධ ඔබේ ශක්තිය පාවිච්චි කරන්න තවත් පසුබාන්නව එපා... ඇදල දාන්න ඔය පොරොප්ප කනෙන්.. .

මිනිසුන්ගේ චින්තනය පැහැදිලි තාක් නොගැලපීම් විකාර රූපීය. මිනිසුන්ගේ චින්තනය විකාර රූපී වන දාට නොගැලපීම් තුළ මිනිස්සු ගැලපීම් දකිති.‍ - හලොව් රස්ටා..