no victory - ලැජ්ජ නැති කතා ඇසේ. (නිදහස තකා අතිශයින්ම මානුෂීය නොවෙමි)

හාමුදුරුවො බණ කීවත්, පූජකයො දේශනා කළත්, ගුරුවරු අවවාද කළත්, අපි කතා කළත් අඩු වැඩි වශයෙන් කොයි මිනිසා ළගත් වැරදි තිබෙනවා හොද ලෙසම. මේ වැරදි වැරදි හැටියට පිළිගන්නෙ ශක්තිමත් මිනිස්සු. වැරදි දේ වැරදි බව දැනකියාගෙන කිරීමෙන් හොදක් නොවුනත් අඩුතරමෙ කළේ වැරද්දක් බවත් ප්‍රතිඵල ගැනත් තමන් දන්නවා. බොහෝසෙයින් හයහතර නොදන්නා වයසට පසු අපි වැඩකරන්නෙ තරමක් හෝ දැනගෙන, ඒවගෙ හරි වැරැද්ද ගැන උවමනා පරිදි දැන කියාගන්න හැකියාවත් ඕන තරම් නිදහස් තර්කනත් අද තිබෙනවා. එතනදි අපි ජීවත්වෙන රට ලංකාව, අපි හිතිං කොහෙ ජීවත් වුනත් පදිංචිය මෙහේ නිසා මෙහේ සංස්කෘතියකට හැඩ ගැහෙනවා. ඒක ඉරි ඇදල කොටු ගහල පෙන්නන්න බැරි වුණත් ජීවත් වෙද්දි අපි යම් පොදු මට්ටමකින් ඒකට හුරුවෙනවා. අපේ රටට ඉර පායන කෝණයේ සිට වහින වැස්ස, හැදෙන ගහකොල පවා අපේ සංස්කෘතික පරිසරය හැදෙන්න බලපානවා. ඊලගට මේකෙ ජීවත්වෙන මිනිස්සු, වටාපිටාවෙ මිනිස්සු. අල්ලපු රටෙන් ආව බුදු දහමත් පෘතුගීසි, ලන්දේසි ඉංග්‍රීසින් ගෙන් ආ රෝමානු කතෝලික, රෙපරමාදු මෙන්ම එංගලන්ත සබා විතරක් නෙවෙයි, වෙළදාමේ ආ මුස්ලිම් ප්‍රජාවගේ ඉස්ලාම් දහමත් හින්දුන්ගෙන් ආ හින්දු දහමත් ප්‍රධාන වශයෙන් අපේ සංස්කෘතියෙ යම් යම් තැන්වල ඉන්නෙ ඒ නිසා, අපේ භාෂාව අස්සෙ පවා. අපේ දෙමාපිය දූ දරු සබදකම් හැදුනෙත් ඒ සංස්කෘතියත් එක්ක. වදින්න පුදන්න පුරුදුවුනේ ඒ අනුව, ඒකෙ අපි අද විචාරන අඩුපාඩුම අපිව කාලයකදි යම් උවදුරු වලින් ආරක්ෂා කළා වෙන්නත් පුලුවන්. ඉතිං අපි සතෙක් මසට ගන්නට හම ගසන පරිද්දෙන් අපේ කැමත්ත පරිදි සංස්කෘතියේ සමස්ථ සළුපිළි මුදන්නට හැදීම විහිළුවක්, ගැලවෙන්නේ අපේ සළුපිළි. සංස්කෘතිය වෙනස් වෙන්නට කාලය සමග සමාජය ගැටිය යුතුයි. හැකි සහ ගැලපෙන වගේම කළ යුතුම දේ හැර අපි බලහත්කාර සංස්කෘතික පෙරළි වෙත ආවැඩිය නොයුතුයි. ඒ නිසා මගේ අදහස සීයලාගේ ආච්චිලාගේ පාලුව මැකීමට ඔවුන්ට දෙවන විවාහ කරදීමට කාලය මෙය නොවන බවයි අපේ රටේ. මන්ද ආච්චී සීයාගේ ඇසුර විදි යුගයක් තිබූ අපට ඔවුන්ගේ දෙවන විවාහයක් ගෙනෙන්නේ වැරදි හා අපුල හැගීමක්. මේ නිසා ඔවුන්ගෙන් අපි ඇහූ කවි කත්න්දර එක්ක ඒ මතකයම මැරෙන්න පුලුවන් චරිතත් එක්කම. ඒකයි වත්මනේ හැබෑ තත්වය. (දෙමාපියන් ගැන හොදින්ම දැනෙන්නේ දරුවන්ට. ඊලගට ඔවුන්ගේ දරුවන්ට) එවැනි හැගීමක් නොමැති පිරිසක් සමාජයේ බහුතරය වන දාට අපි අප්‍රිය කළත් ඒ දේ සිදිවේවි. ඒ නිසා අපේ කාලයේ දික්කසාද සංස්කෘතිය සේ හැත්තෑපහේ දී අති සංවේදී දෙවන ආදර විවාහ සංස්කෘතියක් ඇති නොවේවා! සමාජයට කතා කියූ වැඩිහිටියෝ ලාබ කතා නොවී අඩුතරමේ තම නම රැකගනිත්වා, තම දරුවන්වෙනුවෙන්වත්!! සමාජයම තවමත් බලාසිටී හිස නමන්නට හැබෑ ජේෂ්යින් සොයා මෙහි!!!