ම‍ගේ ආද‍රේ ?
මම ඉන්නම් ඔබ එනකම්
ඔබ එනකම් මම ඉන්නම්
මෝල් ග‍හේ දළු ලන තුරු
කලු කපුටා සුදු වන තුරු
හරි සතුටින් මම ඉන්නම්
ඔබ එනකම් මග බලමින්
ආ‍‍‍‍වෙ නැතිනම්
හරි දුකකින්
ලතැවි‍ලෙන්
පසුතැවිල්‍‍ලෙන්
වේදනා‍‍‍වෙන්
මොරගාමින්
හිත ඇතු‍ලෙන්
පෙම් කරමින්
යළි හඬමින්.. යළි හඬමින්.. යළි හඬමින්..
මම ඉන්නම්...
ටික කාලයකට ඉහතදී ආද‍රේ ගැන ඒ විදි‍හෙ පොඩි ගීතයක් ලී‍වෙ කෙටි නාට්‍ය ජවනිකාවක කියන්නයි.මේක ගැයීමත් කීමත් එකට බැදුනු පද ගැලපුමක් හැටියටයි ලී‍වෙ. ඒ කා‍ලය ගැහැණු ළමයි නිසා කවදාවත් රස්තියාදු නොවුන රස්ටාට ත් එපා වෙන තරමට තැන තැන රස්තියාදු වෙලා හිටි‍ය කාලයක්.
වෙනකක් නිසා නො‍වෙයි හදවත කඩා ගෙන ඇතුළටම බැස්සයි කියල හිතපු එක ආදරයක් නිසා..
දැන් රස්ටා‍‍‍ගේ ජීවි‍තේ ඉදිරියට ගලා ගෙන ඇවිත් අවුරුදු කීපයකින් පෙරට.
තවමත් මට හි‍‍‍‍‍‍තෙ‍‍න්‍‍‍නෙ අර කව්ද කියල තිබුන වගේ සැබෑ ආද‍රේ යනු ඇහැට ගියපු කොච්චර ඇඬුවත් එළියට නොඑන රොඩ්ඩක්ම තමා. ඇහැ ති‍‍යෙනව කියල දැ‍නෙ‍‍න්නෙ ඇහැට රොඩ්ඩක් වැටුනම තමයි. ඒ වගේ නො‍වෙද ආද‍රේ ජී‍‍වි‍තයට දනවන්‍‍‍‍නේ...
ගොඩක්ම ගන්ධය ටත් වඩා නහය ති‍‍යෙනවයි කියල දනවන්නෙත් හෙම්බිරිස්සාව තමයි.
ඒ වගේ,
ආද‍රේ ගැන හිතා ගෙන ඉස්‍‍‍කෝ‍‍ලෙන් පස්සෙ රස්තියාදු වුනා කාලයක්. හැබැයි ඒක ශුද්ධ ආදර සිතින් කළ රස්තියාදුවක් නිසා කොයි කලකවත් කාටවත් අයහපතක් වු‍නේ නෑ. වැටහුනා ටික කලකින්ම රස්ටට ආදර හෙම්බිරිස්සාව හදවගන්නත් බෑ අ‍පේ උවමනාවටම, ඒක හැදෙන්නෙ ඇත්තටම ආදර වැස්ස වහිනදාට තෙමී‍මෙන් තමයි කියල. ඒත් ඉතිං තෙමුණු තරමට‍නෙ හෙම්බිරිස්සාව හැදෙන්නෙ. නිකං ආසවට වය‍සෙ වැරැද්දට තෙමුණ කියල ඒ සෙම්ප්පරතිශ්‍යාව හැදෙන්නෙ නෑ. නිකං කිවිසුම් යනව විතරයි.
රස්ට‍‍ගෙ ඇහැටත් වැටුණු රොඩ්ඩක් තිබුනා. කොච්චර ඇඬුවත් එළියට නොගිය ඇ‍හෙන්..
ඒකයි බලා‍නෙ ඉන්නෙ තවමත් වහී කියල ආදර වැස්සක්.
හ්ම්..පෙ‍නෙන මා‍නෙක නිකං වැහිත් නැති එ‍කේ තවම හිතන්න බෑ...
ඒත් ගොරවන්‍‍‍නෙ නැතිව වහින වැහිත් තියනව‍නේ,
ඒ නිසා ඉන්නෙ හරි අවධා‍නෙන්.
තවදුරටත් ශුද්ධ සිතින් තමන් ගෙ ආදරයක් වෙනු‍‍‍වෙන් රස්තියාදු වෙන්න හැකියාවක් තවත් රස්ටාට නැහැ. වෙන ආදරයකට උදව්වක් දෙන්න මිස රස්ටා ආ‍යෙ වීදි බහින්‍‍‍නෙ නෑ .............
ම‍ගේ ආදරිය හොයන්නනම්.
එනිසා බකං නිලාන ඉන්නම්
එන තුරා ආදර මල් වැස්සක ලකුණු
පනින්නට පිම්‍‍‍මේ මිදුලට
ගෙයි එලිපත්තෙන්
එ‍‍‍‍තෙක්,
එ‍හෙනම්,
අපි,
හමු‍‍වෙන තුරු රස්ති‍යාදු‍වේ යළි,
වේවා ජ‍‍‍‍යෙන් ජය..
No comments:
Post a Comment