උවමනාවට වඩා අහිංසක වන අපේ උදවියව අයාලේ යැවීම පහසුය.
බුද්ධිමත් කපටියෙකුටත් හැගීම්බර අන්තවාදියෙකුටත් අපේ මිනිසුන් ඩැහැගැනීම සැබවින්ම පහසුය.
නමුත් ඒ මොහොතකටයි. ඊ්‍ළග මොහොතේ හරිදේ තේරුම් ගන්නට තරම් මොළයක් අපේ අයට ඇත. වැරදුනු තැනත් වැරදුනු හැටිත් මොහොතකින් තේරුම් ගැනීමට තරම් බොහෝ අය නුවණක්කාරය
එහෙත්,
ඉන් පසුව කුමක් කළ යුතුද?? එතැනදී අපේ අය බොහොමයක් අහිංසකය. රටක් වටින අපේ අය එතැනදී තීරණයක් ගැනීමට නොහැකිව බලා සිටී. හැගීම් බොහොමයක් හදවතේ සැරිසරන්නා වූ විටද තර්කයන් කිහිපයක් බුද්ධීය ආක්‍රමණය කරන්නා වූ විටද මිනිස්සු ගොළුවෙති. අපේ අයටත් එහෙම වෙති.
නමුත්,
තීරණ නම් ගත යුතුය. වරදින්නට පුළුවන, හරියන්නට පුළවන. හොදින් සිතා බලා තර්ක කර ගත යුතු හා හැකි හොදම තීරණය ගැනීමට තරම් කොන්දක් තිබිය යුතුය. එපමණක් නොවේ. ඒ තීරණයේ වගකීම දැරීමටත් ශක්තියක් එතැන්හිම ඇතිකර ගත යුතුය. මන්ද සමහර තැන අපේ අය ලකුණු වැටෙන දේ මිස කැපෙන දේ වගකීම දරන්නට අකමැති වන නිසාය. දියුණුව ඇත්තේ එතැනය.
කවුරුන් හරි කියාදෙන දෙයක් මත හෝ තමන්ට වැ‍ටහෙන නිසා පමණක් හෝ කළ හැකි හෝ නොහැකි නිසා පමණක් අපි හරි දෙයක් පිළිබද අවබෝධයක් නොලබමු. වැටීම හා නැගිටීම අතිශය වැදගත්ය. නැගිටින්නට නම් වැටීමක් තිබිය යුතු සේම නැගිටීමක් නැති නම් වැටීමක්ද නැතිය. එබැවින් වැටි වැටී නැගිටීමක් ගැන කෙසේවෙතත් වැටුණු විට නැගිටීමක් පිළීබද හැගීමක් අපට තිබිය යුතුය.
රටක් ජාතියක් නොව පුද්ගලයෙකු ඉදිරියට යන්නේත් එලෙස නොවේද?
අහිංසක ලෙස රටක් වටින ලෙස ඉදිරියට යන්නට අප කොයි කාටත් සවිය ලැබේවා... දරුණු විය යුතු තැන රුදුරු නොවී නොසැලෙන ස්ථාවරයෙන් දරුණු වන්නටත් සවිය ලැබේවා...(සැළකිය යුතුයි.. මේ දරුණු වීම යනු නොසැලෙන ස්ථාව‍රයම, ආත්ම විශ්වාසයම මිස අනෙකක් නොවේ)
No comments:
Post a Comment