මිනිස්සු මෙසේ කළ යුතුයැයි මෙසේ හිතිය යුතුයැයි ඔබ කියන්නේ කෙසේද?
මම එසේ නොකියමි. මා කියන්නේ මෙසේ සිතුවොත් මෙසේ වනු ඇත. මේ අවස්ථාවේ දී සිතිය යුත්තේ මෙසේ නොවේදැයි වශයෙනි. උදාහරණයක් ගනිතොත්, තැටි දෙකේ තුලාවක බර මනින්නේ එක් අතකට භාණ්ඩය හා අනෙක් අතට පඩි දමමින් නම් මා කියන්නේ භාණ්ඩයත් පඩියත් සමබර නොවන තැන වඩා වැදගත් නොවන අංශයෙන් බර අඩුකර හෝ වැඩිකර තුලාවේ සමබර බව රැකගත යුතු බවය. නමුත් සමාජයේදී බහුතර වශයෙන් සිද්ද වන්නේ වඩා වැදගත් බව පිළිබද කල්පනා නොකොට හිතුමතේ හෝ හොර හිතින් හෝ යම් පැත්තක බර අඩු කිරීම හෝ ගල්කැටයක් හෝ දමා තුලාව සමබර කර පෙන්වීමයි.
ඉතිං ගල් කැටයක් දමා තුලාව සමබර කිරීමේ වැරැද්ද කුමක්ද?
ගල් කැටයක් දැමූ බව මිනිසුන්ට නොකීවොත් එය වරදකි. එමෙන්ම පඩියේ බර නිශ්චිත වුවත් ගල් කැටයේ බර තක්සේරු කළ නොහැකි නිසා සමබරතාවයේ වටිනාකමක් නොලැබේ. වඩා වැදගත් සමබරතාව හරි වටිනාකමින් ලබා ගැනීම නොවේද?
මා මුලින් ම ඇසූ පැනය ඔබ මගහැරිය බව මට දැනෙනවා. මා ඇසූයේ තවකෙකු වෙනුවෙන් තීරක බලයක් තවත් කිසිවෙකු වෙත නැති බවයි. ඔබ ඔවුන්ගේ මතයට බලපෑම් කරනවා නේද?
කිසි කෙනෙකුට තව කෙනෙකු වෙත මතයකින් බලපෑම් කරන්නට නොහැකියි. ඒ මතය තමා තුළට ගන්නවාද, එසේ ගන්නට හේතු තිබෙනවාද.. යන්න තීරණය කිරීම ඒ ඒ පුද්ගලයා සතුයි. කිසිවෙකුට මරණීය තර්ජනයකින් මිස එලෙසින් තීරණ ගැනීමට මතයකින් බලපෑම් කළ හැකිද? නොහැකී. නමුත් ඔබ සදහන් කළ කරුණෙහි සත්‍යතාවයක් තිබෙන අවස්ථා තිබෙනවා. ඒ එක් එක් පුද්ගලයාගේ අන්‍ය මත දරා ගැනීමේ ශක්තිය අනුව, එහිදී යම් ක්‍රමයකින් තවෙකෙකුගේ මතයක් බිදවැටී තවත් මතයක් ස්ථාපිත විය හැකී. එයට තර්කය, බුද්ධිය මෙන්ම අවබෝධයද බලපානවා. එමෙන්ම වාසිය තකා එකහෙලා තවෙකෙකුගේ මතයක් ගැනීමද ඔබට කළ හැකී. එ් වාසිය මුදල් හෝ වෙනත් විදිහක භාණ්ඩ හෝ සේවාවක් හෝ ජීවිතය හෝ විය හැකියි. මම කිසිවෙකුට එසේ බලපෑම් කරන්නේ නැහැ. එසේ කිරීමට උවමනාවක්ද නැහැ. නමුත් මගේ අදහසකට කිසිවෙකු කැමති වේ නම් එය මට සතුටක්, නමුත් ඉන් අදහස් වන්නේ මගේ අදහසේ කුමන කොටසට ඔහු කැමති වූවාද යන්න මා දන්නා බව නොවේ. නමුත් මා කියූ දෙය ඒ ආකාරයෙන්ම කෙනෙකු වටහා ගැනීමට සමත් වී නම් සැබවින්ම මා අදහස් කරන දෙය ඉටුවී තිබෙනවා විය හැකියි.
ඔබේ සමහර අදහස් සැබවින්ම වැල් වටාරම් බදුයි, එබදු අදහස් ලියන්නේ රස්තියාදුව යන්න උලුප්පා පෙන්වීමටද?
සැබවින්ම, රස්තියාදුව යන්න මා යොදා ගන්නේ ඉංග්‍රීසියෙන් වචන ගෙන සිංහලයට දමා අර්ථකතන හොයන ක්‍රමයකට නොවේ. උවමනාවටත් වඩා කාලය හා අවකාශය පිළිබද හැගීමකින් තොරව අපට මෙරටේ කටයුතු කරන්නට සිදුවන නිසා. අපේ හැම ගමනක්ම හැම වැඩක්ම රස්තියාදුවකින් තොරව කරගන්නට මෙහි පිළිවන්ද? හරියටම විග්‍රහ කළොත් බැහැ කියන පිළිතුරට එන්නට ඔබටත් සිදුවේවි. ඉතිං එබදු වූ රටක අද අපි සිතිවිලි වලිනුත් රස්තියාදු ගහන්නේ නැතැයි ඔබට කිව හැකිද? අපි හිතිවිලි වලිනුත් රස්තියාදු ගහන්නෝ. ඉතිං ලියන දේ එන්නේ මනසින්. එය රස්තියාදුවක් වන්නේ අපේ ක්‍රියාකාරී ස්වභාවයේ පිළිබිඹුවක් විදිහට. ඉතිං එනිසයි මා පවසන්නේ අපේ රස්තියාදුව ශුද්ධ නැත්නම් පිරිසිදු එකක් කරගත යුතු බවත්, කාලය හා අවකාශය පිළිබද අවබෝධයක් ලබාගෙන දිවි ගෙවිය යුතු බවත්.
ඔබ සමහර දේ ගැන පවසද්දි මෙරටේ කියන්නේ ඔබ පිටරටවල ගොස් තිබෙන කෙනෙක් හැටියටද? මා කීවොත් ඔබ දන්නේ මෙරටේ හතර මායිමේ යම් ප්‍රමාණයක් පමණක් බව?
මිනිහෙකු පිටරටකට යන්නම අවශ්‍ය නැහැ. අපේ ආගමික ශාස්තෲන් සියල්ලන්ගේ සිට, දාර්ශනිකයින් වේවා, බුද්ධිමතුන් වේවා, ඔවුන් ලෝකයේ බොහෝ තැන්වල කරක් ගැසූ අය නොවෙයි. නමුත් මිනිසුන් ඔවුන්ට ගරු කරන්නේ සවාරිය හෝ සංචාරය දැනුමට හෝ අවබෝධයට මග කියා හිතලාද? ඔබ ඇසූ ප්‍රශ්නය එන්නේ එහෙම හිතන කෙනෙකුට. එදාටත් වඩා එකතැන ඉදන් ගොඩක් දේ හොයාගන්න අද විවෘත මාර්ග තියෙන බව ඔබත් මමත් දන්නවා. ඉතිං පි‍ටරට සංචාරය හෝ ගිහින් තිබීම සමහරවිට අමතර වාසියක් පමණයි. එය ජීවිත අවබෝධය හොයා ගැනීමට උපකාරයක් නොවේ.
ඔබ සමහර දේ පවසන්නේ ඒකාධිපති ස්වරූපයෙන්?
හැම මිනිහා තුළම අධිපති බවක් තිබෙනවා. පළමුව එය තමන්ට තමන් වලංගු බවකින් එළි දැකිය යුතුයි. තමන්ට තමන් වලංගු නැතිනම් එතැනින් එහාට කතාව ඵලක් නැහැ. එයින් මා අදහස් කරන්නේ තමන්ගේ සියලු හැගීම් දැනීම් හෝ ශාරීරික ස්වභාවයන් මිනිහෙකුට පාලනය කළ හැකි බව නොවේ. සාමාන්‍ය මිනිසෙකු හැටියට තමාගේ ශරීරය මෙන්ම හිතත් හැගීමුත් පාලනයට උගත යුතු බව. එවිට මිනිහෙක් තුළ අධිපති බවක් ගොඩනැගෙනවා. එය මාන්නයක් ලෙසින් ගත යුතු දෙයක් නොවෙයි. එය සමාජයේදී නිවට නොවී සිටීමට භාවිත කළ යුතු පලිහක් පමණයි. එය කිසිවිටකත් ඒකාධිපති ස්වරූපයක් හෝ අනෙකාගේ සීමාව බලහත්කාරයෙන් ආක්‍රමණය කිරීමක් වන්නේ නෑ. නමුත් ඔහු හෝ ඇය අනියමින් මගේ සීමාවට රිංගනවා නම් එතැනදි මගේ අධිපතිත්වය භාවිත කළ යුතුමයි. එයින් තොරව මිහිපිට සාමාන්‍ය මිනිහෙකුට ජීවත් විය නොහැකියි.
හොද ආර්ථිකයකින් තොරව පුද්ගලයෙකුට සමාජයේ ජීවත් විය නොහැකියි. ආර්ථිකය යනුවෙන් මා අදහස් කරන්නේ මුදල්, ඔබ මුදල් ගැන දරන්නේ මෝඩ ආකල්පයක් යැයි මා කීවොත්?
මා කිසිවිටකත් මුදල් අවශ්‍ය නැති බවක් හෝ මුදල් නොමැතිව සාමාන්‍ය මිනිහෙකු ලෙස ජීවත්වන්නට හැකිබව කියා නෑ. එය මෝඩ සිතිවිල්ලක් බව අමුතුවෙන් කිව යුතුත් නෑ. නමුත් මුදල යනු දිය මත රැදීමට අවශ්‍ය සර්ෆ්බෝඩ් එකක් පමණයි. කෙනෙකුට ඒ බෝඩ් එකක් සෑහෙන බව පමණයි මගේ අදහස. අවශ්‍ය නම් තවත් අයට කුලියට දීමටත් කෙනෙකු සතුව බෝඩ් තබා ගත හැකියි. නමුත් තමන්ට අවශ්‍ය පමණට ගැලපෙන පමණට සර්ෆ්බෝඩ් එකක් පමණක් තිබීම වරදක්ද? එය තමන්ට නොසෑහේද? පවුල් ජීවිතය ගෙවන කෙනෙකුට නම් බිරිද හා දරුවන්ට මෙන්ම අනෙක් අයටද මවට පියාට ආදී වශයෙන් එකිනෙකාට වෙන් කළ සර්ෆ්බෝඩ් තිබීමේ වරදක් නැහැ. එය පුංචි උදාහරණයක් පමණයි. නමුත් අදහස් කලේ ජීවත් වීමට ප්‍රමාණවත් මුදල් පුද්ගලයෙකුට සෑහෙන බව පමණයි. අවශ්‍ය නම් කෙනෙකුට ජීවිත කාලයේම හෝ ලෝකයේ ලොකුම ධනවතා බවට පත්වන තුරු හෝ හම්බ කළ හැකියි. සල්ලි ගොඩ ගැසිය හැකියි.
කෙනෙකුට ජීවත්වීමට අවශ්‍ය මුදල් ප්‍රමාණය මේ යැයි අපට කියන්නට බැහැ, ඒක ඒ පුද්ගලයා තීරණය කළ යුතු දෙයක්?
ඔව්. කෙනෙකු උදේට, දවල්ට, රෑට ආහාරගෙන ජීවත් වද්දී තවත් කෙනෙක් වේල් දෙකකින් දවස ගෙවනවා විය හැකියි. තවත් කෙනෙක් උදේ සිට රෑ වෙන තුරුත් අහාර ගනිමින්ම දිවි ගෙවනවා විය හැකියි. ඉතිං ජීවත් වෙන්න පුළුවන්නම් කොහොම කළත් ගැටළුවක් නැහැ. ආරෝග්‍ය පරම ලාබය බව මගේ හැගීම නිසා කෑම බීම වුවත් යම් පාලනයක් තිබීම අවශ්‍ය බවයි මගේ අදහස. ඉතිං තමන් කන බොන ලෙඩවෙන විදිහට කෙනෙකුගේ මුදල් වියදම් වෙනවා. අනෙකුත් අවශ්‍යතාත් ඔය වගේමයි. මූලික අවශ්‍යතා හැරුනාම එක එක මිනිස්සු එක එක විදිහට ජීවත් වෙනවා. ඉතිං ඒක කාටවත් වැඩක් ඇති දෙයක් නෙවෙයි. කතාකරන්න දේකුත් නැහැ. වැදගත් හැටියට මම දකින්නෙ සිර ගෙට වැටුනත් අසතුටු නොවී ජීවත් වෙන්න පුළුවන් සරල කමයි.
ඔබ ප්‍රශ්න වලට රවුම් ගහනවා වැඩියි. කෙටියෙන් පිළිතුරු දෙන්න කියා මා කියනවා.
ඔබ එකයි එකයි කීයද අහන්න, එවිට මා කෙටියෙන් පිළිතුරු දෙන්නම් :)
බහුවිධ බුද්ධීන් ගැන ඔබේ දැනීම කොයි වගේද?
දැනීම නම් මට තිබෙන බුද්ධිය ගැන පමණයි. ඒක කොයි විදිහෙද කියල හැගීමක් තිබෙනවා මිස අනිත් බුද්ධීන් කොයි විදිහද කියල අදහසක් මිස දැනීමක් නැහැ.
මා අදහස් කළේ විවිධ බුද්ධිමය හැකියා ගැන අද අපරටේත් අවධානය යොමු කර තිබීම ගැන. අන්තර් පුද්ගල බුද්ධිය, අන්ත: පුද්ගල බුද්ධිය, ශාරීරික බුද්ධි කුසලතාව ආදී වශයෙන් කතාකරනවා අප දකිනවා?
තවත් බුද්ධි විධි ගැන ඉස්සරහට කතා නොකරාවිද? මිලි දේ මයික්‍රො හා ඉන් ඔබ්බට ගිය සේම, අද බහු විධ බව හෙට එකක්ම හෝ එක් එක් අය වශයෙන් වෙනම අනන්‍ය බුද්ධි ඇති බව නොපවසාවිද? විද්‍යාවෙ හැටි එහෙමයි. ඒ විද්‍යාව විශ්වාස කරන අපේ තර්කත් ඒ මතම පමණයිනේ. ඒ නිසා ඒ ගැන එතරම් කතා කිරීම ඒ ගැන සොයන අයටම බාර කරමු.
ඔබ අන්වර්තයකින් මිස සැබෑ ලෙසින් එලිබසින්නේ නැත්තේ අැයි?
මට වැදගත් වන්නේ මා අදහස් කරන දෙය සන්නිවේදනයට උත්සාහ කිරීම මිස මා ගැන සන්නිවේදනය කිරීමට නොවේ.
ඉතිං ඔබ අදහස් කරන දෙය යනු ඔබ ගැන සන්නිවේදනයක් නොවන්නේද?
එයින් වියුක්ත වීමට කාටත් බැහැ. මා අදහස් කරන දේ තුළ මා සිටිනවා. නමුත් සමහර විට මා අදහස් කරන දේ මා තුළත් මා ඇතිකරගන්නට උත්සාහ කරනවා. එහි අදහස මාද පරිපූර්ණයෙකු නොවන බව සේම අදහස්ද දියුණු කරගැනීමට උත්සාහ කරන බවයි. හැබැයි, එතනට යාමේදි පුද්ගලයෙකු වශයෙන් මා කව්ද යන්න වැදගත් නැහැ. වැදගත් කමක් අතවශ්‍ය ලෙස ඉදිරිපත්වේ නම් එතැනදී පෙනී සිටින්නට මා පසුබාන්නේත් නැහැ. මා හිතන්නේ එය බොහෝ දුරට අවශ්‍යතාව මත පසෙකට කළ යුතු කරුණක්. අදහස් ශුද්ධ කර ගැනීම තුළ වඩා දියුණු අදහස් නැතිනම් සිතිවිලි වෙත එළැඹීම මගේ උත්සාහයයි. ඒ උත්සාහය පැතිරවීම මිස ඒ තුළ වෙනත් අරමුණු නැහැ.
හොදයි, දැනට අවසන් ප්‍රශ්නය හැටියට ඔබේ අනාගත අපේක්ෂා ගැන අහන්නම්. ඔබ තවම අවිවාහකයි නේද?
ඒ ඔබට ප්‍රශ්නයක්ද :) සුදුසු අවස්ථාවක් උදා වුනොත් විවාහ වේවි. අපි වැන්නන් හට අවස්ථා නැත්තේත් නැහැ:) අපි වෙනත් අපේක්ෂාවක් ගැන කියමු. මම කැමතියි මිනිසෙකු ලෙස මා ලැබූ අත්විදීම තුල අවබෝධකරගත් හොදම මිනිසුන්ගේ ක්‍රමයට දිවි ගෙවීමට, ඔබ මට සුබ පතනවාද :)
විශ්ව විද්‍යාලයේ දී සමාජ වාදී දේශපාලනයේ පාතාක යෝධයන්ව හිද ඉන් නික්මුණු පසු ඔවුන්ම හැදින්වූ ධනපති පන්තියේ මහප්පලාගෙන් වරදාන ගන්නා පිරිස් වගේ, විවාහයකින් පසු ඔබේ අදහස් වෙනස් වේවි කියා මා කීවොත්?
මා කැමති පමණින් විවාහ නොවී මට හා මගේ අදහස්වලට කැමති කෙනෙක් හා විවාහ වූවොත් ඔය ප්‍රශ්නය පැන නොනගීවි නේද
හරි. ඔබ කොතරම් කතා කීවත් තවම ඔබ පැමිණ ඇත්තේ ජීවිතේ තුනෙන් එකක් පමණ කොටසක්. ඉතින් ඉදිරියේදී තනිවම වුවත් ඔබ ඔබේම මගක යන්නේ කෙසේද? සමාජයෙන් ඔබ ප්‍රතික්ෂේප වේවි, ඔබට හුදෙකලාවට යන්නට වේවි?
මං ඕකට මෙහෙම උත්තර දෙන්නම්, ඔලුව හදා ගැනීමත් හිත හදා ගැනීමත් දෙකෙන් මිනිස්සුන්ට අමාරුම හිත හදා ගන්න එක. නිවැරදි සංකල්ප ඉගෙන ගන්න පුළුවන්. ඒත් නිවැරදි පරාසයකට හිත ගන්න ගොඩක් දෙනාට අමාරුයි. ගොඩක් දෙනා රස්තියාදු ගහන්නෙත් ඒ නිසා බවයි මගේ අදහස. මන්දනයටමත් ඉඩ නොදී ත්රවරණයටත් ඉඩ නොදී අතරමැද්දේ ඒකාකාර ප්‍රවේගයකින් යන්න හිත හදාගත්තම ඔලුව හදා ගන්න අමාරු නෑ. ජීවිතේ තුනෙන් එකකදි හරිදේ තේරුම් අරං හිත හදා ගත්තනම් හරි පරාසයක, ජීවිතේ ඉතිරි තුනෙන් දෙක ඔලුව පාවිච්චි කරල ගෙනියන්න අමුතුවෙන් ඉගෙන ගන්න ඕන නැහැ කියන එකයි මගේ විශ්වාසය.
ඔබේ ත්වරණ මන්දන කතාව මට ඇත්තටම තේරුනේ නැහැ.
විද්‍යාව පොඩ්ඩක් ඉගෙන ගන්න :) සරලව කීවොත් වේගේ එන්න එන්න වැඩි කරගෙන යන්නෙත් නැතිව, වේගේ අඩුකරගෙන අඩුකරගෙන යන්නෙත් නැතිව ඒ දෙක අතරමැදි වේගයකින් හිතත් ගතත් ගෙනියන්නයි මගේ කල්පනාව. ඒ උත්තරය ප්‍රමාණවත් මං හිතන්නෙ. කාටවත් ගැතිවෙන්නෙත් නැතිව, මාන්නයෙන් පිම්බෙන්නෙත් නැතිව, අතරමැදින් ගමනක් යන්න. මොනව කීවත් අන්තිමට අපි සාමාන්‍ය මිනිස්සුනේ :)
මං මේක අහන්න හිටියත් අමතක වුනා, ඒ නිසා මේක අහලම අවසන් කරන්නම්. කව්ද ඔබ නිතර මේ කියන සාමාන්‍ය මිනිහා.
රටවල් අනුව වෙනස් වෙන්නෙ නැති, ජාතිය, ආගම, කුලය, ගෝත්‍රය, මිල මුදල් හා සමාජ තත්වය අතහැරියම ඇස් ඉස් මස් ලේ හදවත හා හිත ඇති එකම විදිහේ මිනිහා ගැනයි කියන්නේ, අසාමාන්‍ය අයට එහෙම තත්වයක් ඇති බව තේරෙන්නේ නැහැ. ඒකයි එහෙම තත්වය තේරුම් ගන්න හැකි හා එහෙම තත්වය සාමාන්‍ය මිනිහා හැටියට කීවේ.
මුහුණට මුහුණ දුන් සහයෝගයට ඔබට ස්තූතියි.
මමයි ඔබට ස්තූති කළ යුත්තේ, මේ ප්‍රශ්න ඇසුවාට. මමත් මං ගැන ගොඩක් දේ දැනගත්තා. නැවතත් ස්තූතියි ඔබට.