සුප්‍රසිද්ධ පිනෝකියෝ කතාවේ ලීයෙන් තැනුනු පිනෝකියෝ ගේ නහය දික්වූයේ බොරුකියනා විටය. අපේ ගැතිකියෝලා ගේ හොම්බ මතුව පෙනෙන්නට ගන්නේ ගැතිකම් ගැස්තර කම් කරනා විටය.
හැමදේටම වඩා ලජ්ජා නැතිකම ලොකුවන විට, විළිබිය දෙකම නැති සමාජයක මේ ගොන් ගුටිකෙළි ප්‍රවෘත්ති පමණක්මය. කොතරම් මේවා අපට හුරුවී ඇත්දැයි කීවොත් ජනයා මහ‍දවාලේ පොලිසියා පෙනි පෙනීම ගුටි කෙළ ගනිද්දී හොයන්නේ ඒවායේ රස භාවයන්ය. ඉන්පසු දේසපාලුවෝ දෙසන්නේ ඒ ගුටිකෙළි වල රසයයි. මිනිසුන් මරා ගිනිබත් කළ, බඩබැදගත් බෝම්බ පුපුරුවා ගනිමින් සමාජ දෙවනත් කළ කාළයන් ඉක්ම යද්දී වැඩිහිටි බොහෝ දනාගේ මතකයෙන්ද ඒ සිදුවීම් වල සැහැසි දුර්ජනත්වය ගිලිහී යද්දී බාලයෝ කෙසේ නම් මැදහත් මනසින් යමක් දකින්නද? පලයල්ලා ඉස්කෝලේ, කියා විභාග වලටම දරුවන් දක්කා තමන්ගේ හුදෙකලා ලෝකයක සිහින සැබෑ කරගනිද්දී අප ජීවත් වන රටේ දිශානතිය හෝ අනාගතය ගැන බිය නොව පැහැදිලිභාවය තනන්නේ කවුරුන්ද? වැඩිහිටියන්ට ඇත්තේ හුදු ආර්ථ්ක තරගයක් පමණද? එය සරිකරගන්නා තැන යහපත් සමාජයක මුවවිටද?
තවඑවුන්ගේ මහමග ගුටිකෙළියේ පක්ෂභේද භින්නතා බහුතරයකට ඵලක් නොවේමැයි, හිනා නොවී, පක්ෂ නොවී නිර්පක්ෂ මනසින් බැලිය යුතු දේශපාලන අනාගතය රටක හෙට දැක්ම නොවේද? ඇසින් නොව හිසින් හා හදවතින් බලා තැනිය යුතු අනාගතයට ඔබේ දායකත්වය හුදු කතාවක්, දෙඩවීමක් මිස ක්‍රියාවකින් කොපමණක් වේදැයි දන්නා ඔබම පමණි. එනිසා හිතෙනවාට වඩා හිතන්න, හරි විදිහට හිතන්න, ඔය පක්ෂ පාට, ගැති භාවයෙන් මිදී හිතත් හදවතත් ලෝ දහමෙහි ගලපා හිතන්න. අපටත් හෙටටත් රටක් අවැසී.. තිබෙනවාට නොව, ඉන්නවාට නොව මිනිසුන් ලෙසින් ජීවත් වී වඩා හොද මිනිසුන් ලෙස මියෙන්නට, බොරු බුහුමන් ලබන්නට නොව සැනසුමෙන් මියෙන්නට. ඔබට මෙහෙවරක් තිබේමැයි, එය රාජ්‍ය නොව පුද්ගලිකමැයි. රට වැසියා, පුර වැසියා, නිවැසියා, ඔබත් මිනිහෙක් බර උහුලන මේ පොළොවේ.
