Showing posts with label කලියුගය හා යුගාන්තය කියවීම.... Show all posts
Showing posts with label කලියුගය හා යුගාන්තය කියවීම.... Show all posts

Tuesday, September 2, 2014

මම නම් ආසයි අහන්න නයනා :)

මම නම් ආසයි 

අහන්න නයනා

මම කීවෙමි

නයනා මා දෙස බැලුවාය

කතා බැහැ 

ඇය කීවාය

හේතුවක් ඇති

මම කීවෙමි

අපි යමු හංසි, ඇය යෙහෙළිය වෙතට හැරුණි

මා කුමක් කරන්නද

නයනා සමග සල්ලාපයට මා රුචිය

නයනා සමග සංවාදයට මා බෙහෙවින් රුචිය

එහෙත් නයනා 

මොහොතක් පමණක් මා වෙත දෙ නයන රදවා

ආපසු හැරිණි

මා කුමක් කරන්නද

ඇයට නොරිසිය

කිසිදු කතාවක් මා සමග

එතැන්හි මම ඇරඹුවෙමි

ආත්ම භාෂණයක්

ප්‍රිය සම්භාෂණයක් 

තනියම 

තට්ට තනියම

Monday, September 1, 2014

කලකදි සතුටු තැන කලකදි දුක දුටුවෙමි...

සතුට -බ්ලොග් එක ඇරඹුමෙන් පසු තුන්වෙනුවට ලියූ ලිපිය. ඊට අවුරුදු දෙක තුනකට පස්සේ එ් සතුටට සමාන අමුතුම දුකක් එතැනදිම මෝදුවුනා. ඊට හේතු වුනු සිදුවීමක් තිබෙනවා. පූර්ව රූපගත කිරීම්ද සිදුකර මංගල්‍ය සිනමා සිත්තම් ලෙසින් ගෙත්තම් කරන්නට හදන මෙහේ අඩු වියදමෙන් මංගල්ල පොටෝ ගත්තු හැටි එදා අපි දුටුවා. ඊට පස්සෙත් අපි නිතර යන එන එ් එළිමහන් පරිශ්‍රයේ විවිධ දර්ශන දුටුවා. තවත් මංගල දර්ශන වගේම පෙම්වතුනුත් මෙතනට සාමාන්‍යයයි. ඊට අමතරව තව මෙතනට යන එන ක්‍රීඩාශීලී වගේම විවේකය, ‍විනෝදය සොයන විවිධ උදවිය, වෙනස් වුනත් එක වාගෙයි බොහෝවිට.

අද පහක් හයක් වූ අපේ පිරිසක් මෙතනට රැස් වෙන්න නියමිත වුනේ අපි කරන්න යන අලුත්ම වේදිකා නිර්මාණයක් ගැන හා ගීතයක් සදහා කරන්නට යන රූප රචනාවක් ගැන කතාවක් දමන්න. කොහොමත් අපේ ර‍ටේ අනිකුත් බොහෝ දෙනාට මෙන් අපේ උදවියටත් වෙලාවට වැඩක් ඇරඹීමේ හීන මානය තියෙනවා. විශේෂයෙන් අපේ-අපේ වැඩ වලදි, මොකද මේවගෙදි අපි තකන්නේ මුදලට වඩා කැපවීමනේ. 

ඔන්න ඉතිං අපේ සගයෙක් මම එතනට එන්න කලින්ම ඇවිත් මට ඇමතුමක් දුන්න. පරිගණක මුද්‍රිත පිටපත් කීපයක් ලබා ගන්නට වෙළදහලක ප්‍රමාද වුන මම නියමිත වෙලාවට මිනිත්තු දහයක් පහලවක් ප්‍රමාද වුනේ අද මෙහේ පාසල් වාරේ අලුතින් ඇරඹෙන නිසා වගේම අමතර පන්ති යන ළමයින්ගෙන් වෙළදහල තදබද වී තිබූ නිසා.  

ඔන්න මම එළිමහන් පරිශ්‍රයට එනකොට සගයා එතන. අපි කතා බහ කරමින් ඉන්න අතරේ දුරකථන ඇමතුමක් දුන් තවත් සගයෙක් මිනිත්තු ගණනක් ඇතුළත එතනට පැමි‍ණියේ මොහොතකින් එතනට එකතු වීමට නියමිත අනෙක් සගයන් වෙනුවෙන් කෙටි කෑම හා මෙගා පැණි බීමක්ද රැගෙන. මේ අතර අපට මදක් එහායින් පෙම් යුවලක් යැයි කියා සිතිය හැකි අපට වඩා තරමක් ළාබාල ‍ජෝඩුවක් ඉදගෙන හිටිය. ඉතිං අපි කතා බහ කර කර හිටියෙ අපේ වැඩකටයුතු ගැන, ඒ අතර ප්‍රමාද වෙන අපේ අනෙකුත් සගයන්ගෙ ප්‍රමාදයට වන්දි වශයෙන් ඔවුන් වෙනුවෙන් වුනු ආහාර ප්‍රමාණයක්ද ගිල දමන්නට අපි අමතක කළේ නෑ. මොකද ප්‍රමාදය පසු තැවීමට හේතුවක් බව ඔවුන්ට වටහා දෙන්නටත් ඕන නිසා. කොහොම වුනත් කාලෙ ගතවුනා. ටිකෙන් ටික අපේ සගයො එකා දෙන්නා පැය කීපයක් ඇතුළත අසනීපයි කිව්ව අන්තිම කෙනත් ඇවිත්. ඔන්න ඉතිං අපි අපේ සාකච්ඡාව ගැඹුරින්ම අරඹන්න හැදුවයි කියමුකෝ. මතක තියාගන්න මේ පැය කීපයේම අර කලින් කිව්ව ජෝ‍ඩුව ඔවුන් මුලින් හිටි තැනම හිටි බව, ඒ දිහා නොබැලුවත් අැස් වලට අංශක එකසිය අසූවක් පේනවනේ. 

ඔන්න අපි කතාව පටන් ගන්න හදනකොටම එක පාරටම දඩස් බඩස් ගාල සද්ද ඇහෙන්න ගත්ත. අපි යමක් හිතන්නත් කලින් අපේ සගයෙක් අත දිගු කරල කීව අන්න කොල්ලට ගහනවා කියල. වැරදිවට තේරුම් ගන්න එපා...සිද්ධිය කියනකම් ඉන්න. සිද්ද වුනේ ඔයාල හිතපු සිද්දියක් නෙවෙයි.

අපි බැලුව ඒ දිහාවෙ, අර ගෑනු ළමය හිටි තැනින් නැගිටල සමීපයෙ හිටි පිරිමි ළමය පේන්න හිටියෙ නෑ. ඒ වෙනුවට කොල්ලො දෙන්නෙක් තමන්ට යටවෙලා ඉන්න අපිට නොපෙනෙන කෙනෙකුට හොදින්ම තලනවා. ‍තත්පරයෙන් තේරුනා යටවෙලා ඉන්නෙ එතන හිටි කොල්ල බව. සිද්දිය විග්‍රහ කරගන්නට අපි කාලෙ ගත්තෙ නෑ. කෙළින්ම හිටි තැන්වලින් නැගිට්ට අපි සද්ද බද්දයක් දාගෙන එතන්ට ගියේ පහර තැළීම නවත්වන්න. පහර තැළීම නැවතුව කොල්ලො අපිට කීවෙ අර ගුටි කාපු කොල්ල ගෑනු හොරෙක් කියල. එහෙම කියල ආයෙ ගහන්න ගත්ත. අපි ටිකක් වැඩියෙන් සද්දෙ පාවිච්චි කරල වැඩේ සම්පූර්ණයෙන්ම නැවැත්තුව. මේක මිනී මරා ගන්න තැනක් නොවන බවත් අපිට ඒ වෙනුවෙන් ඉඩදිය නොහැකි බවත් තව වග උත්තර බැදීමට සාක්කි කරුවන් විය නොහැකි බවත් දැඩි ස්වරයකින් දැම්මෙ අවස්ථාවෙ විදිහට. ඒ කතාවට සාක්කි වශයෙන් මට පෙන්නන්න කට්ටියකුත් රැස්වෙල හිටිය. ඒ යාබද නගර සබා ගොඩනැගිල්ලෙ කාර්යාලීය සේවක පිරිස, උඩ තට්ටුවෙ සදලුතලයෙ වගේම පාත කෙළවරටත් ඇවිල්ල සද්‍ද බද්ද නිසාම. ඒ උදවිය ගොඩනැල්ල සීමාවෙ ඉදන් සිද්දිය නරඹනව. අපේ පිරිස්බලය හා දැඩි ස්වරයට මට්ටු වුනත් පහර දෙන්න ආපු කොල්ලන්ගෙ ආවෙගෙනම් තවම සන්සිදිල නෑ. ඉන් ‍කෙනෙක් කිව්වෙ තමන් සමග අවුරුදු හතක් යාළුවෙලා හිටපු ගෑනු ළමය අද උදෙත් ගෙදර ඉන්නව කියල තමන්ට බොරු කියල තමන්ගෙම හොදම යාලුවෙක් එක්ක රවුම් ගහන්න ඇවිත්ලු. (එ් වෙලාවෙ මටනම් ඔවුන් ඒ කිව් දේවල් එතරම් මතකෙ රැදුනෙ නෑ, නමුත් අපේ සගයෙක් කිව්වෙ ඒ විදිහට) කොල්ලන්ගෙ වයසෙ හැටියට ආවේගෙ සාධාරණ වුනත් මේ කතාවෙ අගමුල දන්නෙ නැති අපිට නොනිල වශයෙන්වත් මේවට අතදැමීමට අයිතියක්වත් හැකියාවක් නැති නිසා අපේ යුතුකම එපමණකින් අපි නැවතුවා. වෙන්න ගිය මිනිමරා ගැනීමක් එ් අවධානමෙන් ඉවත් කළා. පස්සෙ මේ ස්ථානයෙ යම් වගකීම් දරණ කීප දෙනෙක් මේ ගැන විමසන්න එතනට ආවත් එතකොට බොහෝ වැඩ ඉවරයි. මේ සිදුවීම මෙතනින් එහාට කොතැන නවතීවිදැයි අපි දන්නෙ නෑ. ඉතින් ඒ උදවිය එතනින් පිට වෙද්දි අපි ආයෙත් අපේ වැඩේට අත ගැහුවා. 

අපේ වැඩේ ධනාත්මක කොමාවක් යොදල ගෙදර ආවට පස්සෙ මතකෙට අ‍ාවෙ කලකදි අමුතු සතුටක් දැකපු තැන අද අමුතුම දුකක් දැක්ක බව. නමුත් ඒ තරුණගැටයන්ගෙ ආවේගය ඉන් එහා එතනදි පිට නොවෙන්න නොදුන්නනම් (වෙන්න දුන්නනම්) තවත් දුක් වෙන්න දෙයක් එතන දකින්න සිදුවෙන්නත් තිබුන. 

එතනදි උන්ට කියූ විදිහටම ආවේගයෙන් මරා ගන්නෙ නැතිව කතා කරල දේවල් විසදගන්න මොන වයසෙ තරුණ අයත් පුරුදු වෙන්න ඕන නේද. සේරම නින්දාවට පත්වෙලා. තවත් දුරදිග යන ප්‍රශ්න නිර්මාණය කරගෙන. මොකද ඔය විදිහට පටලවාගත්ත ආදරයක් නිසා ඔහොම මැරෙන්න හැදීමෙන් ප්‍රතිඵලයක් ලැබෙනවද? එහෙම දෙයක් නැති සේම දුරදිග ගියාම පොලිසි උසාවි ගානෙ තමන්ගෙ වටිනාම ජීවිත කාලෙ රස්තියාදු වෙන්නත් සිද්ද වෙන නිසා. ජීවිතය කියන්නෙ චිත්‍රපටියක්වත් අපි එහි රගපාන න‍ළුවොවත් නොවෙයි. කතාවට අපි වේදිකාවක රගපාන නළුවො වගේ කීවත්, ඒක ටිකක් ගැඹුරෙන් ගන්න ඕන ‍එකක්. මොකද කතාව අනුවම වුනත් වේදිකාව කියන්නෙත් චිත්‍රපටිය කියන්නෙත් දෙකක්නේ. 

වාණිජ චිත්‍රපටයක තියෙන සරල බොළද බවට වඩා වේදිකාවක රංගනයක ගැඹුරක් හොයාගන්න පුළුවන්. ඉතිං ඒ අර්ථයෙන් ජීවිත රංගනය ගැන හොයාගන්න රස්තියාදු ගහනව මිසක, තරුණ ජීවිතය කෙල්ලක් හෝ කොල්ලෙක් වෙනුවෙන් විනාශ කර ගන්න පාර හදා ගැනීම සතුටු කලකදි දුකක් හොයාගන්න හදාගන්න උල්පතක් විතරයි. පුළුවන්නම් හොයා යන්න ජීවිත‍‍ේ ගැඹුර, ඒක කවදා හරි තමන්ට නොවැටී ඉන්නට උදව් වේවි. 

ඒකෙ අනික් කතාව තරුණ වයසෙ ආදරේ කරන්න එපා කියන එක නොවේ. ආදරේ කියන හුදු සංකල්පයක් වෙනුවෙන් රැවටිලා තමනුත් අනුනුත් විනාශ කරගන්න හදන්න එපා කියන එක.  

ඉතිං අද දවසෙ මගේ රස්තියාදුව සුද්ද වෙන්නෙ ඔන්න ඔය හිතිවිල්ල එලියට දැමීමත් එක්ක.